Dagblaðið Vísir - DV - 31.03.2001, Blaðsíða 30

30
LAUGARDAGUR 31. MARS 2001
Helgarblað
DV
F órnarlamb
vegna hjarta-
gæsku sinnar
Þegar Sieglinde hitti Albert
Simon, sem var 46 ára, var hún sjálf
aðeins 28 ára. Aldursmunurinn á
var mikill en Sieglinde þótti það
ekki skipta neinu máli. íþrótta-
mannslegt vaxtarlag hans, stutt-
klippt svart hárið og skjannahvítt
bros hans heillaði hana. Hún var al-
veg bergnumin.
Þau höföu ekki verið saman
nema stuttan tíma þegar þau
ákváðu að ganga í hjónaband og
setjast að í fjöllunum i Vorarlberg í
Austurriki. En þegar undirbúning-
urinn stóð sem hæst fékk Sieglinde
skell. Albert Simon sagði henni
nefnilega frá skuggalegri fortíð
sinni.
„Ég fékk auðvitað áfall þegar
hann sagði mér að hann hefði ný-
lega verið látinn laus úr fangelsi eft-
ir að hafa afplánað 14 ár af 20 ára
fangelsisdómi fyrir ránmorð. Hon-
um var sleppt fyrr vegna góðrar
hegðunar," sagði Sieglinde við vin-
konu sína síðar.
Öfunduö af brúðgumanum
Þegar Sieglinde hafði jafnað sig
eftir játningu eiginmanns síns fór
hún að vorkenna honum. Auðveld-
ast hefði verið að slíta strax sam-
bandinu við hann. „En ég gat það
ekki,“ sagði hún við vinkonu sína.
„Hann á enga fjölskyldu og hann
sagði mér að hann hefði þessi 14 ár
haft langan tíma til að hugsa um
gerðir sínar og iðrast þeirra. Hefði
ég hafnað honum á þessari stundu
hefði hann engan haft til að halla
sér að.“
Sérstæð sakamál
Vegna góðmennsku sinnar ákvað
Sieglinde að gitast Albert Simon
þrátt fyrir allt. Haldin var vegleg
brúðkaupsveisla og það lá við að
vinkonur Sieglinde öfunduðu hana
svolítið. Þetta var sannarlega glæsi-
legur maður sem hún hafði náð í.
Þær vissu ekki hvernig málum var
háttað.
Sieglinde iðraðist þess ekki að
hafa gifst Albert Simon og honum
var alveg ljóst að hún hafði, með því
að gerast lögleg eiginkona hans,
veitt honum stórkostlegt tækifæri
til að hefla nýtt líf.
Engar áhyggjur vegna
fjarvista eiginmannsins
Fyrstu 10 hjónabandsárin voru
hamingjurík. Simon fékk góða stöðu
sem sprengjusérfræðingur við járn-
brautirnar í Austurríki og þau eign-
uðust tvö börn. Fjölskyldan, sem
hélt sig reyndar mest út af fyrir sig,
var vel liðin meðal nágrannanna.
Þeir báru Sieglinde og Albert og vel
upp öldum börnum þeirra vel sög-
una.
Simon var ánægður með starf sitt
við austurrísku járnbrautirnar þó
að það hefði í för með sér talsverð
ferðalög og langar fjarvistir frá fjöl-
skyldunni. Hann varð nefnilega að
vera þar sem þörf var fyrir hann við
sprengingarnar.
Sieglinde hafði engar áhyggjur af
því þótt eiginmaður hennar væri
fjarverandi mestan hluta vinnuvik-
unnar. Starfsmenn járnbrautanna
sváfu í húsvögnum og höfðu félags-
skap hver af öðrum á kvöldin.
Bruðkaupsmyndin
Sieglinde hreifst afglæsilegu útliti Alberts Simons og ákvað að giftast
honum þrátt fyrir vitneskju um skuggalega fortíð hans.
Dularfullir leiðangrar í
náttmyrkrinu
Albert Simon virtist ekkert óá-
nægður með þessa tilhögun en í jan-
úar í fyrra hætti hann að sitja með
félögunum á kvöldin. Þeir héldu að
hann hefði gengið til náða og
ákváðu að ónáða hann ekki. En
Simon var ekki sofandi. Hann var
þvert á móti glaðvakandi og í ráns-
ferð. Þetta var gamall vani. Simon
hafði á sínum tíma verið handtek-
inn fyrir innbrot. En þá hafði hann
einnig gerst sekur um morð. Nú
hélt Albert Simon í þjófnaðarleið-
angur í hvert sinn sem verklok
nálguðust og hann vissi að allur
vinnuflokkurinn myndi bráðum
flytja sig á annan stað.
Sieglinde vissi auðvitað ekkert
um þetta og fagnaði sínum
heittelskaða með faðmlögum og
kossum í hvert sinn sem hann kom
heim í helgarfrí. Hún velti heldur
ekki fyrir sér fallegu gjöfunum sem
hann færði henni svo oft. Hvemig
átti hún líka að vita að þetta væri
þýfi?
Simon var handtekinn eftir inn-
brot 19. janúar í fyrra. Hann játaði
strax og bauðst samtímis til að
greiða bætur fyrir þá hluti sem
hann hafði stolið. Upphæðin nam
um það bil 150 þúsund krónum.
Hann hafði auðvitað ekki svo mikið
fé á sér. Hann bauðst þá til að aka
heim og sækja peningana. Enginn
skilur hvers vegna lögreglan lét
hann aka af stað og allra síst
Sieglinde.
Færðist of mikið í fang
„Ég útskýrði fyrir kommni minni
að ég yrði að greiða þessa upphæð
því annars myndi ég lenda í fang-
elsi. Einhvern tíma myndi jú lög-
Syrgjandi foreldrar
Foreldrar Siegiine fylgdust með réttarhöldunum yfir morðingja hennar.
Handtekinn
Albert Simon var handtekinn fyrir framan börn sín. Hér er hann færður út í
lögregubíl.
reglan komast að því að ég hefði sex
ára skilorðsbundið fangelsi yfir
höfði mér,“ sagði hann síðar fyrir
rétti.
Hafi Albert Simon talið að konan
hans myndi útvega honum 150 þús-
und krónur til þess að bjarga hon-
um frá því að vera lokaður inni í
steininum hefur hann færst of mik-
ið í fang. Sieglinde gekk næstum því
berserksgang þegar hann hafði lok-
ið máli sínu.
„Hugsaðir þú ekkert um mig og
börnin þegar þú tókst þessa áhættu?
Hvað verður um okkur ef lögreglan
birtist fyrir utan dyrnar og sækir
„Sieglinde vissi auö-
vitað ekkert um
þetta og fagnaði sín-
um heittelskaða með
faðmlögum og koss-
um í hvert sinn sem
hann kom heim í
helgarfrí. Hún velti
heldur ekki fyrir sér
fallegu gjöfunum sem
hann færði henni svo
oft. Hvernig átti hún
líka að vita að þetta
væri þýfi?“
þig? Þú dregur okkur niður í svaðið
því það verða börnin og ég sem
verða að lifa með þessari skömm.
Nei, þú færð enga peninga hjá mér.
Aktu aftur til lögreglunnar og gefðu
þig fram. Og taktu út refsinguna
eins og rnaður."
Svona hafði hún látið móðann
mása í reiðikastinu og þetta urðu
síðustu orð hennar i þessu lifi
vegna þess að Simon varð æfur.
„Þetta gekk svo fljótt fyrir sig,“
sagði hann í dómsalnum. „Ég tók
um háls hennar með annarri hendi
og þrýsti fast. Þetta gerðist á andar-
taki því það leysast svo ótrúleg öfl
úr læðingi undir svona kringum-
stæðum. Ég ætlaði bara að hræða
hana. Ég ætlaði ekki að drepa
hana.“
Niðurstaða réttarlæknis var sú að
Albert Simon hafði haldið um háls
konu sinnar í að minnsta kosti 10
mínútur þannig að Sieglinde lést
beinlínis af súrefnisskorti.
Dæmdur í lífstíðarfangelsi
Eftir morðið fór Albert Simon
með börn sín, sem voru fimm og sex
ára, út í bil og ók um með þau.
Stúlkan spurði í ökuferðinni hvort
þau væru enn að leita að mömmu
þeirra. Albert Simon kinkaði kolli
og sagði að þau myndu brátt finna
hana.
Það var nágranni sem fann
Sieglinde daginn eftir í svefnher-
bergi íbúðar hennar. Hann hafði
velt því fyrir sér hvers vegna það
væri svo hljótt í íbúðinni við hlið-
ina á honum. Morðinginn fannst hjá
ættingja sínum sem hann hafði gist
hjá. Hann var handtekinn fyrir
framan böm sín.
Verjandi Alberts Simons benti á
að skjólstæðingur sinn gæti ekki
tjáð sig munnlega þegar hann þyrfti
að verja sig við erfiðar kringum-
stæður. Hann gæti ekki tjáð sig
öðruvísi en með ofbeldi. Kviðdóm-
endur og dómarinn töldu ekki
ástæðu til að líta mildari augum á
glæp Simons vegna þess. Hann var
dæmdur í lífstíðarfangelsi og verður
sennilega ekki látinn laus á ný.
Dómarinn gat þess að það væri sér-
staklega ámælisvert að hann skyldi
hafa myrt einmitt þá konu sem
hefði treyst honum og veitt honum
stórkostlegt tækifæri til að hefja
nýtt líf.
Foreldrar hinnar látnu voru við-
staddir réttarhöldin. Þegar morð-
inginn var færður út í handjárnum
sagði móðirin lágum rómi: „Dóttir
okkar varð fórnarlamb hjartagæsku
sinnar."
Fýrsta morðið á Netinu
Sharon lifði í draumaveröld með ókimnugum mönn-
um á Netinu