Dagblaðið Vísir - DV - 31.03.2001, Blaðsíða 50

62
LAUGARDAGUR 31. MARS 2001
Ferðir
DV
íslendingur í átta mánaða ævintýraferð:
Frá Klettafjöllum til Kólumbíu
DV-MYNDIR SIGURÐUR FREYR GUÐBRANDSSON
I leðjubaöi
Sigurður Freyr Guöbrandsson baðaði sig í leðju til að losna við flugur.
Sigurður Freyr Guðbrandsson
stundar nám við Landbúnaðarháskól-
ann í Ási í Noregi og hann fór sem
skiptinemi til Vancouver í Kanada í
tengslum við námið. í Noregi hafði
Sigurður kynnst hjálparstofnun sem
nefnist SAIH og í gegnum hana komst
hann í samband við landbúnaöarhá-
skóla í Bóliviu. Þegar námi Sigurðar í
Kanada lauk ákvað hann að heim-
sækja skólann í Bólivíu og lagði upp í
30.000 kílómetra ferðalag sem tók átta
mánuði.
Undirbúningur
„Nokkrum dögum áður en ferðafé-
lagi minn, Mette Christensen, kom til
Kanada fann ég bifreið sem ég taldi að
mundi duga i ferðalagið og áður en við
vissum af vorum við lögð af stað. Við
ókum þvert yfir Vancouver-eyju, sem
er á stærð við Jótland, og þaðan tók-
um við bát út í litla eyju með litlu
frumbyggjaþorpi og náttúrulegum
skógi. Fyrir utan þorpið er eyjan að
mestu mannlaus og við eyddum þar
þremur dögum í landnemaleik,
Eftir að dvöl okkar á eyjunni lauk
héldum við til landnemabæjarins
Viktoria. Þar bilaöi bOlinn og nú voru
góð ráð dýr og viðgerð enn dýrari. En
begar neyðin er stæst er gott að þekkja
kennara í endurmenntun. Hjónin Dav-
íð Óskarsson og Sveinbjörg Svein-
bjömsdóttir tóku okkur í bjartsýnis-
terapíu og keyrðu okkur á mUli allra
bílasala i Vancouver. Á þriðja degi
fundum við nýjan kagga og druslan
var tekin upp í.
Tíu þjóðgarðar á 19 dögum
Næst héldum við í átt til Klettafjalla
þar sem tindamir em fannhvítir og
hlíðamar skógi vaxnar, þvílík fegurð.
Okkur var vel tekið við landamæra-
stöð í Montana og landamæravörður-
inn brosti þegar hann rétti mér um-
sóknareyðublað á íslensku og sagði að
eftir 18 ára starf væri ég sá fyrsti sem
fengi svoleiðis.
í Grand Canyon lögðum við upp í
göngu klukkan sjö að morgni og skrið-
um upp á gUbarminn fjórtán tímum
seinna eftir erfiða fjallgöngu í ótrúleg-
um hita sem átti reyndar eftir að
verða enn meiri eftir því sem nær dró
Mexíkó.
Salteyöimörkin í Uyuni
Eyðimörkin er botninn á stóru
stööuvatni sem þornaöi upp fyrir
löngu. Þar er hótel sem er eingöngu
gert úr salti og kostar nóttin ÍOO
dollara.
Ropa út illum öndum
í Mexíkó borðar maður baunir. Við
dvöldum í nokkra daga í strandbænum
Puertos Escondidos. Á leiðinni hafði
gírkassinn gefið sig og bUvélavirkinn
bölvaði þeim degi er Spánveijar hófu
innreið sína i Ameríku því þá fór aUt
tU íjandans, hann taldi að það hefði
verið betra ef Þjóðverjar hefðu komið
því þá ættu aUir Bens.
Eirrn daginn varð á vegi okkar hund-
ræksni, iUa farið af húðsjúkdómum og
sníkjudýrum í öllum regnbogans litum.
Hann sýndi þó af sér mikla kurteisi og
góöan þokka og elti okkur á röndum í
tvo daga. Okkur fannst því ekki hægt
annað en að þrífa ræfilinn með þar tU
gerðum sápum og smyrslum. Ekki virt-
ist RæfUl, eins og við köUuðum hann,
alveg sáttur við þvottinn og lét sig
hverfa en daginn sem við lögðum af
stað aftur dúkkaði kauði upp.
Við ókum niður með vesturströnd
Mexíkó og þaðan lá leiðin upp í fjaUa-
héruö Oaxaca þar sem loftslagið er
mUdara. Frá Oaxaca ókum við svo tU
Chiapas sem er þekkt fyrir róstur og
uppreisnarandann.
í bænum er mikið um skrautklædda
indiána sem halda fast í sínar hefðir,
við heimsóttum m.a. kirkju sem skart-
ar dýrlingi sem er mjög óspar á krafta-
verk. Siðir heimamanna gera ráð fyrir
að karlmenn drekki mikið af spíra fyr-
ir messur tU að komast í betra sam-
band við æðri máttarvöld en konumar
drekka pepsí svo þær eigi auðveldara
með að ropa út Ulum öndum.
Trén á Vancouver-eyju
Trén eru stór en fólkiö lítiö í Caramanah-datnum. Sigurður Freyr Guðbrands-
son og Mette Christensen skoða tröllvaxnar furur og risaburkna.

m
rKaupmannahöfn
Góð glstlng,
Iá besta stað.
^fMVULY HOTCl
Valberg
Sími +45 33252519
•I. simabókanir milii kl. 8 og 14.00.
Fax +45 33252583
www.valberg.dk
Net tilboð
A San Pedro-eyju í Perú
Indíánarnir búa á floteyjum úr hálmi og hafa lífsviðurværi af aö selja túristum
minjagripi og láta taka myndir af sér.
Aftur í tímann
í Guatemala settumst við að í
Panajachel við Atitlán-vatn sem er
gígur umvafinn eldfjöUum á alla
kanta. Mette tók þriggja vikna
spænskunámskeið á meðan ég
skoðaði mannlifið. Bærinn var eins
konar hippanýlenda á blómaskeið-
inu og fólk dreif hvaðanæva að.
Margir hafa nú flust á brott en
nokkrir urðu eftir ráfandi í villu og
bláum reyk. Enn lifir þó í gömlum
Maya-glæðum. Indíánakonumar
eru listamenn í vefnaði og hvert
þorp hefur sína liti og munstur þótt
grunnurinn sé dagatal Mayanna.
Á landamærum Honduras lent-
um við í meira basli en venjulega.
Við þurftum landvistarleyfi, ferða-
leyfi, leyfi fyrir bUlinn og hundinn
og öUu þessu fylgdu svo gjöld og
mútur í ofanálag. Eftir mikið stapp
og streð settumst við Mette niður
og ræddum málin. Okkur fannst
þetta of gróf framkoma við feröa-
menn sem vUdu skoða land og þjóð.
Á endanum ákváðum við að það
væri hreint ekki þess virði og að
best væri að snúa við og halda
áfram að skoða Guatemala. Um leið
og það spurðist út hlupu menn til
og söfnuðu megninu af mútufénu
og endurgreiddu okkur með loforði
um að það yrði ekkert meira papp-
írsrugl og að Ræfill þyrfti ekkert að
borga.
í Honduras skoðuðum við rústir
Hótel Central
Panama City er borg andstæðna.
Hluti borgarinnar er rústir einar
eftir að Kapteinn Morgan lét greip-
ar sópa um hana en upp úr rústun-
um rísa skýjakljúfar erlendra
banka. Hluti bæjarins má muna
sinn fifil fegri og reisuleg glæsihús
eru mörg að hruni komin. Okkur
var ráðlagt að vera ekki ein á ferli
í ákveðnum bæjarhluta, enda glæp-
ir á hverju strái. Við gistum á Hót-
el Central sem stendur við aðaltorg-
ið í miðbænum. Herbergin eru risa-
stór með sex metra lofthæð og sval-
ir sem snúa út á torgið. Á kvöldin
sátum við úti á svölum og horfðum
á flugeldasýningu sem var haldin á
hverju kvöldi eftir messu, götubörn
leika sér með ruslafótur og róna
halda ræður fyrir utan stjórnarráð-
ið.
Eftir nokkurra daga dvöl í
Panama City var kominn tími til að
halda förinni áfram og næsti
áfangastaður var La Paz, fjögur
þúsund metrum ofar í landinu.
Nýr heimur
Næstu daga þjáðumst við af hæð-
arveiki sem lýsir sér í slappleika,
hausverk og ógleði og veðurfarið
bætti ekki úr skák. Á daginn er
steikjandi hiti í sól en ískalt í
skugga og við frostmark í herberg-
inu. Við vorum hvött til að drekka
kókate sem innfæddir segja að sé
Frá Klettafjöllum
til Kólumbíu
Leiðin sem þau Sigurður og
Mette fóru á átta mánaða
ferðalagi sínu.
píramíðana
í Copán og gist-
um tvær nætur í geysi-
fallegum þjóðgarði i suð-
urhluta landsins. Landið er
eitt kúgaðasta ríki Mið-Amer-
íku. Þrjú bandarisk banana-
fyrirtæki áttu framan af land-
ið, rikisstjómina og alla ban-
anana. Bandariskar herstöðvar
spruttu eins og gorkúlur þegar
sandinistar sóttu í sig veðrið í
Nicaragua en megnið af fjárhagsað-
stoðinni frá Bandaríkjunum rennur
beint til hersins á meðan fólkið
sveltur.
Því næst héldum við til Costa
Rica. Af því landi er lítið að segja
annað en að það er forkunnarfagurt
og rómað fyrir fjölda fallegra þjóð-
garða en verðlag er hátt og við vor-
um orðin á eftir áætlun. Við fórum
í gegnum landið á tveimur dögum
og héldum til Panama City. Ræfill
varð eftir í Costa Rica hjá gamalli
konu sem honum leist vel og hafði
nýlega misst hundinn sinn.