Dagblaðið Vísir - DV - 06.11.2001, Side 14

14
ÞRIÐJUDAGUR 6. NÓVEMBER 2001
Skoðun DV
Húsnæði, helgasti
réttur fólksins
#'r

Þak yfir höfuöiö.
Of dýru veröi keypt.
Hvað hræðistu mest?
Davíö Óli Kristjánsson nemi:
Aö festast inni á tónleikum meö
Herberti Guömundssyni.
Einar Vilberg Einarsson nemi:
Ég er lofthræddur.
Hrafn Þorsteinsson nemi:
Kóngulær og tannlækna.
Þorsteinn Lár Ragnarsson nemi:
Ég hræöist mest heimsstyrjöld.
Tómas Huldar nemi:
Dabba Grensás.
Haukur Hafsteinsson nemi:
Miltisbrand.
Konráð Rúnar Friöfinnsson
skrifar:
Á íslandi hefur sú stefna verið
ríkjandi í áratugi að hver maður
eignist eigin íbúð. Ungt fólk sem
ræðst í íbúðarkaup reisir sér
hurðarás um öxl sem mun fylgja því
eftir nánast ævina á enda.
Hægt er að fá lán út á íbúðarkaup
hjá hinu opinbera, lifeyrissjóðum og
í bankakerfinu. En til þess að hljóta
þessi íbúðarlán skuldbindur íbúðar-
kaupandinn sig undantekningar-
laust til að leggja íbúðina að veði. í
raun eiga lánveitendurnir téða
íbúð, ekki þeir sem í henni búa og
eru skráðir eigendur. Kerfið tryggir
sig sem sé í bak og fyrir gegn hugs-
anlegum skakkafollum. Oft og tíð-
um er kerfið sjálft að verja sig á
kostnað þeirra einstaklinga sem
reyna að eignast sitt þak yfir höfuð-
ið. En þetta er gömul saga sem
hvert mannsbam á íslandi þekkir.
Síðan gerist það hjá kaupandan-
um að halla fer undan fæti hjá hon-
um og erfíðlega gengur að ná end-
um saman og viðkomandi fer að fá
til sin miður æskilegan póst sem
bæði ergir hann og gerir honum líf-
ið leitt. Hurðarásinn á öxlum hans
gerist þyngri og hann sér fram á að
missa sitt húsnæði, nema úr rætist
á næstu dögum.
Fjölskyldan veit ekki sitt rjúk-
andi ráð. Sömuleiðis er húsbóndinn
að fara á taugum, enn aukast skuld-
irnar og komið er að nauðungar-
uppboði á eigninni. Kerflð mætir á
staðinn með töskur sínar og skjala-
möppur og uppboðið hefst. Að því
loknu á fjölskyldan ekki lengur eig-
ið húsnæði heldur verður hún að
rýma það á tilsettum tíma, nema
Sigurlaug
skrifar:
Tvö afar undarleg mál eru í gangi
þessa daga og snúast bæði um ósk
um upplýsingar. Að öðru leyti eru
þau þó eins og hvitt og svart og sýna
hvað stjómmál geta verið skrýtin.
Annars vegar hefur Gísli S. Ein-
arsson, þingmaður á Vesturlandi,
verið að eltast við það hverjir flugu
með vél Flugmálastjórnar tiltekna
daga síðastliðið vor. Upplýst hefur
verið að samgönguráðherra var þar
á ferð, önnum kaflnn ráðherra að
nýta dýrmætan tíma sem best með
því að fljúga á milli viðburða sem
hann þurfti að sinna. En menn eins
og Gísli S. Einarsson horfa ekki á að
tími er peningar. Góð nýting á tíma
„Að hœgt skuli vera að
kaupa húsnœðið ofan af
fólki, vegna skulda, er
ástand sem verður að linna
í landinu. “
einhver ættingi skjóti skjólshúsi
yfir fólkið eða önnur lausn finnist á
húsnæðisvandanum í tæka tíð.
Unga fólkið sem á sínum tíma réðst
í húsakaup er orðið eignalaust og
komið á svartan lista lánastofnana.
Hvað gerðist? Einfaldlega það að
húsnæði á íslandi er of dýru verði
„En, nei, borgarstjórinn sér
engan möguleika á að upp-
lýsa slík „viðskiptaleyndar-
mál“. Það er búið að tœma
alla sjóði Orkuveitunnar -
peningana okkar - í von-
lausan rekstur Línu.Nets...“
er augsýnilega bruðl og flottræflls-
háttur að mati Gísla.
Væntanlega hefði verið ódýrast að
ráðherrann ferðaðist á nýlega inn-
fluttum Musso. Það hefði aðeins
kostað nokkra litra af disilolíu. Fræg
eru orðin sem Gísli S. viðhafði í til-
éfni af Musso-málinu: „There is
keypt og hér er verið að veita lán
sem hinn almenni maður ræður ekki
við að greiða til baka með eðlilegum
hætti. Að hægt skuli vera að kaupa
húsnæðið ofan af fólki, vegna
skulda, er ástand sem verður að
linna í landinu. Lánveitandinn getur
hirt bilinn og innanstokksmuni af
fólkinu, en ætti samt ekki að geta
tekið sjálfa eignina. Með því er kerf-
ið að ráðast gegn sjálfu friðhelgi
heimilisins og einstaklingsins og því
að hver maður búi undir þaki, í upp-
hituðu rými. Þarna er helgasti réttur
hvers manns og hornsteinn samfé-
lags sem vill standa undir nafni.
something spooky going on here“.
Já, það fer vel á að kasta steinum úr
glerhúsi!
Hins vegar eru sjálfstæðismenn i
borgarstjórn að óska eftir upplýsing-
um um það hvernig hundruðum
milljóna króna af fjármunum skatt-
greiðenda í Reykjavik hefur verið
varið í tengslum við Línu.Net. En,
nei, borgarstjórinn sér engan mögu-
leika á að upplýsa slík „viðskipta-
leyndarmál". Það er búið að tæma
alla sjóði Orkuveitunnar - pening-
ana okkar - í vonlausan rekstur
Línu.Nets, gæluverkefni borgarfull-
trúanna Helga Hjörvar og Alfreðs
Þorsteinssonar. Og það sem verst er;
við Reykvíkingar fáum ekkert að
vita meira um þennan fjáraustur.
Undarleg upplýsingaþörf

Pisskeppni
Það er gaman að fylgjast með pisskeppni strák-
anna sem nú takast á um Reykjavíkurborg. Alfreð
Þorsteinsson hefur verið iðinn við að fara í taug-
amar á pólitískum andstæðingum sinum í Sjálf-
stæðisflokknum, sérstaklega með því að leggja ljós-
leiðara um alla höfuðborgina án þess að spyrja
Landsímann um leyfi fyrst. Fyrir vikið hefur Alfreð
uppskorið mikinn fjandskap borgarfulltrúa Sjáfl-
stæðisflokksins, sem núorðið enda allar ræður sín-
ar á stílbrigði við kunnan eftirmála á ræðum Catós
gamla í Róm forðum daga. Hjá Cató hét þetta „auk
þess legg ég til að Karþagó verði i eyði lögð“ en hjá
borgarfulltrúum Reykjavíkurlistans er þetta svona
- „auk þess legg ég til að Lina.net verði seld.“ En
Alfreð hlustar ekki á þetta tal, ekki einu sinni þótt
það komi frá sjálfum Davið, en hann er í vaxandi
mæli farinn að skipta sér af málefnum borgarinnar
og gera hvað hann getur til að aðstoða sitt fólk í
bardaganum við Reykjavíkurlistadrekann.
Pissar lengst
Eitt af þvi sem Alfreð lét eftir sér í þessari bar-
áttu allri og skipaði honum samstundis í flokk
þeirra sem pissa allra, allra lengst, var að leggja til
að Perlan yrði seld. Þetta væri hvort sem er óarð-
bær baggi á Orkuveitu Reykjavíkur og þess utan
minnismerki um Davíð Oddsson, sem fráleitt væri
að skattgreiðendur væru að halda úti. Þarna spark-
aði Alfreð náttúrlega í Davíð fyrir neðan beltisstað
- ekki síst í ljósi þess að þær verkefnahugmyndir
sem Alfreð hefur talað um að Orkuveitan ætti frek-
ar að snúa sér að eru þorskeldi við Hvammsvík og
risarækjueldi fyrir austan fjall. Spælingin var alger
- því það var ekki nóg með að ætla að selja mont-
hús Davíðs heldur átti frekar að fara í að rækta
rækjur en reka þetta minnismerki. Enda var Davíð
spældur þegar hann mætti í viðtal á Stöð 2 á fóstu-
dag.
Spælt á móti
En Davíð dó ekki ráðalaus og greip tO þess ráðs
að spæla Alfreð á móti. Fyrst prófaði hann að
spæla Alfreð með því að tala um Línu. net og segja
að það væri nú nær að selja það en Perluna. Svo
virðist hann hafa áttað sig á að þessi spæling var
ekki að hrífa þannig að hann ákvað að spæla Al-
freð með einhverju öðru. Og Davíð klikkaði ekki á
því frekar en fyrri daginn. Davíð sagði að ef
Reykjavíkurlistinn ætlaði að fara að byggja sér
minnismeki - þá gæti það aldrei orðið nein perla
heldur bara lítil þúfa í Hljómskálagarðinum. Svo
lítilfjörleg væru verk hans. Þetta fannst Garra nátt-
úrlega gríðarsmart hjá Davíð sem rauk upp í áliti á
samri stundu. Hér greip forsætisráðherra lýðveldis-
ins til hins gamalkunna „pabbi minn er sterkari en
pabbi þinn“ spælingarbragðs og sagði einfaldlega:
Mitt minnismerki er og verður alltaf flottara en þitt
minnismerki. Á andartaki breytist staðan í pis-
skeppninni og nú er það Davíð sem getur pissað
lang, langlengst. Davíð er nefnilega konungur pis-
skeppnanna.
Garri
Sjúkdómurinn skráöur
Allt til að hafa reglu á hlutunum.
Skráð á lyfseðilinn
Friðrik Kristjánsson skrifar:
Brátt fáum við nýjar reglur um
lyfseðla og ávísun lyfja sem ég tel til
mikilla bóta, þótt ekki sé nema fyr-
ir það að lyfseðlarnir taka sérstak-
lega til þess hvaða sjúkdómi eða við
hverju viðkomandi lyf er. Og því á
að vera samsvarandi merking utan
á pakkanum eða glasinu sem lyfið
hefur að geyma. Þetta hjálpar veru-
lega til að halda til haga og aðskilja
þessi lyf sem maður hefur fengið og
geta séð nákvæmlega við hverju
hver lyfjategund er. Þeir sem eru á
mörgum lyfjum, eins og sagt er, eiga
þá auðveldara með að átta sig á
hlutunum. Ég get ekki séð hvernig
fólk getur verið á móti því að til-
greina sjúkdóm á lyfseðlum. Eða þá
lyfsalar. Allt er þetta til að afstýra
mistökum og misskilningi. Það er af
hinu góða.
Furðulegur dómur
H.Þ. skrifar:
Nýlegur dómur um málfrelsi hefur
vakið mikla athygli. í mismiklum
mæli grínast menn með niðurstöðu
dómsins, enda margt alvarlegra verið
sagt og skrifað um hina ýmsu hópa
hér á landi. Þannig verður mér hugs-
að til þeirra skrifa sem t.d. margir
hundaeigendur haifa mátt láta yfir sig
ganga, og hvað sumu fólki gengur tO
með neikvæðum alhæflngum um
hunda og eigendur þeirra. Hvernig er
það; Eru aOir starfsmenn saksóknara
svona ólýsanlega húðlatir að þeir
nenna ekki einu sinni að lesa blöðin
og fylgjast með þeim árásum sem
sumir samborgarar þurfa að láta yfir
sig ganga? - Hvað rekur þá eiginlega
tO að hafa meiri áhyggjur af alhæf-
Oigum einhvers strákpjakks um lata
blökkumenn?
Hverjir hata okkur?
Þórunn Stefánsdóttir skrifar:
Ungur maður með BA-próf og
mörg MA-próf kom i þáttinn Silfur
EgOs fyrir viku
eða svo og var
beðinn um að
rökræða þá
spurningu sem
hann hafði sett
fram á fyrirlestri
hér á landi:
Hvers vegna hata
þeir okkur? Átti
þar við Vestur-
lönd, einkum
Bandaríkin þar
sem menn spyrðu þessarar spurning-
ar vegna hryðjuverka heittrúar-
manna víða um hinn vestræna heim.
Drengurinn talaði slæma íslensku
(tæpti t.d. oft á „misturlönd", og hóf
eina setningu með þessum orðum:
„Á annan bóginn ...“). Maður náði þó
þræðinum. Það sem kom á óvart var
að íslendingur hjá bandarískum há-
skóla skyldi halda því fram að skjól-
stæðingar hans, múslímar og aðrir
austurlenskir, sæju ofsjónum yfir
velgengni Vesturlandabúa, og þess
vegna tækju þeir tO óspOltra mál-
anna að herja á okkur hér með voða-
verkum. - Ég spyr því einfaldlega:
Hverjir fleiri hata okkur Vestur-
landabúa? Kannski einhveijir „lukk-
unnar pamfOar" meðal samborgara
okkar?
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn í sima: 550 5035.
Eða sent tölvupóst á netfangiö:
gra@dv.is
Eöa sent bréf til: Lesendasíöa DV,
Þverholti 11, 105 Reykjavík.
Lesendur eru hvattir til aö senda mynd
af sér til birtingar meö bréfunum á
sama póstfang.