Dagblaðið Vísir - DV - 17.08.2002, Blaðsíða 34
4-2
Heígctrhlaö 1Z>V LAUGARDAGUR 17. AOÚST 2002
Riðið um svarta
sanda og gyllta
Þarsem tíu hestamenn eru samankomnir,
þar er stanslaust fjör. Þanniq i/ar það hjá
samferðafólkinu sem reið Lönqufjörur
á Snæfellsnesi á döqunum. Gunnar V.
Andrésson, Ijósmqndari DV, var með íför
oq skrásetti ímáli oq mqndum.
AÐ FERÐAST UM Á HESTUM og skoða landið er
sérstök og ólýsanleg upplifun. Við vorum undir
styrkri stjórn og leiðsögn Þormars Ingimarssonar og
Þórðar Ólafssonar, stráka sem kunna vel til verka í
hestaferð. Til að allt fari vel þarf góða stjórn og skipu-
lagningu til að halda utan um stóran rekstur og fá
mannskapinn til að verða samstiga.
Tæplega þrjátiu hestar voru til skiptanna sem við
rákum.
Hvítfreyðandi foss steypist fram af björgum. Stapafellið er í baksýn.
Sjónmengun í landslaginu
Fyrsta dagleiðin var frá Kálfalæk að Snorrastöðum,
bæ með alla aðstöðu fyrir hestamenn á ferð. Gist var
þar eina nótt en Böðvarsholt var náttstaður okkar
það sem eftir var, í fjórar nætur, ferðaþjónustubær
sem er út undir Búðum. Ferðatilhögun var sú að riðn-
ir voru áfangar eða dagleiðir sem enduðu í girðingar-
hólfum fyrir hestana yfir næturnar. Bændur á nesinu
selja beit og greiða fólki götuna sem mest þeir mega.
Lítið sést til bæja þar sem riðið er um Löngufjörur.
Flestir bændur sveitarinnar huga vel að eignum sín-
um og allt er til fyrirmyndar í kringum býlin með fá-
einum undantekningum þó, þar sem véla- og bílhræ
ásamt girðingardræsum var sem sjónmengun í lands-
laginu. Þetta er vandamál sem verður að taka á. Á
mörgum þessara bæja er fólk komið til ára sinna og
megnar ekki að taka til hendinni við ruslið sem keypt
var á sínum tíma. Er ekki kominn tími til að um-
hverfisráðuneytið blási til sóknar og komi þarna að
máli og fái til liðs við sig björgunarsveitir landsins og
Gylltir sandar Snæfellsness riðnir.
hreinsi til? Björgunarsveitirnar eru farnar að smala
afrétti landsins, því spyr ég; gæti þetta ekki verið ein
leið til fjáröflunar?
,yA. snúruna með þig!“
Öll leiðin út á Arnarstapa, þar sem ferðinni lauk,
er eitthvað um 100 km. Þrátt fyrir að ferðalagið sé
um fjörur Snæfellsness þá er leiðin mjög fjölbreytt
og raunar svo að það er enginn dagur eins, alltaf
eitthvað nýtt að skoða og upplifa. Svartur sandur
eða gylltur, blautur eða þurr. Oft var sandurinn svo
þéttur að rétt markaði fyrir skeifunni og langar
töltbunur riðnar við þær einstæðu aðstæður.
Fuglalif er þarna með fjölskrúðugasta móti. Til
dæmis hittum við konung fuglanna, örninn, reynd-
ar þrjá fugla. Einn þessara höfðingja sat á kletti og
virti okkur fyrir sér í um 10 m fjarlægö.
Það þvældist ekki fyrir þeim Þormari og Þórði að
hemja og handsama hestana úti á víðavangi. Rekst-
ur var stöðvaður og lítið fluguveiðihjól með litaðri
línu tekið upp úr vasa og slegið utan um hópinn.
Fólkið raðaði sér síðan sem staurar á línuna og var
haft sem orðatiltæki; á snúruna með þig. Með þessu
móti var auðvelt að hafa hestaskipti, eða hvíla og
beita. Allt gekk þetta fumlaust fyrir sig.
Söngur og sögur
Við riðum að meðaltali 5 klst. á dag þannig að
hvorki hestar né menn þreyttust að ráði á dagleið-
inni. Svo var það hitt fjörið í ferðinni; kvöldin með
grilli, góðum drykkjum, söng og gítarspili. Þar sem
Þormar Ingimarsson er á ferð, þar er gítar og söng-
hefti. Þar var sko slegið í klárinn, sungið fram á nótt
og sögur sagðar.
Veðrið lék við okkur alla ferðina. Reyndar er veðr-
ið á íslandi alltaf gott og lítill vandi að klæðast
þannig að vellíðan fylgi útiverunni. Ranghugmyndir
margra eru þær að þegar hægt er að klæðast stuttbux-
um þá sé gott veður. Hestafólk er upp til hópa í leö-
urskálmum og úlpu með hjálm og í góðum skófatnaði.
Þetta er fatnaður sem dugar.
'
’
Sumar liestaslóðir á Snæfellsnesi hafa verið lagfærð-
ar fyrir ævintýraþyrsta ferðamenn. DV-myndir GVA
Blautur upp í nafla
Næstsíðasta dagleiðin var út að Búðakirkju. Rið-
ið var yfir ósinn á fjöru. Hópurinn áði utan kirkju-
veggjar þar sem hrossin bitu kafgrasið. Sama leið-
in var farin aftur yfir ósinn í Böðvarsholt, en þá
hafði flætt og leiðin sem fyrr var farin orðin að
djúpum ál. Reksturinn fór slóðina og allt á sund.
Hörðustu knaparnir létu slag standa og fylgdu á eft-
ir en hinir riðu upp úr og kræktu fyrir. Það er al-
veg sérstök tilfinning að sundríða og blotna upp í
nafla, þetta var ógleymanlegt augnablik. Síðasta
dagleiðin okkar var frá Miðhúsum, utan við hið
úfna Búðahraun. Þangað ókum við hestunum og
riðum hinn gyllta sand á Hraunlandarifinu, þaðan
upp á þverhníft bjargið yfir Breiðavíkinni að Arn-
arstapa. Gömul reiðleið er á brúnunum með miklu
útsýni. Það er í ráði að endurbæta reiðleiðir um
nesið í Snæfellsþjóðgarði, okkur hestamönnum tO
mikillar gleði og eftirvæntingar um enn frekari æv-
intýri í framtíðinni.
GVA
—
rAllt í belnnl á Players.
Fátbalti, farmúla, handbalti,
bax. Mættu á staðinn ag
taktu þátt í stemnlngunnl. i
vUltTáfrisaslqám,