Dagblaðið Vísir - DV - 28.06.2003, Blaðsíða 18

18 DVHELGARBLAÐ LAUGARDAGUR 28.JÚNI2003
LAGT UPP FRÁ SKÓGUM: Leiðin yfir Fimmvörðuháls er 25 km löng og býður Útivist upp á ferðir yfir hálsinn allar helgar. Vinsælast þykir þó að fara í Jónsmessuferð
félagsins og skráðu 320 manns sig til leiks í ár.
í tíu ár hefur Ferðafélagið Útivist staðið
fyrir næturgöngu á Jónsmessu um eina
vinsælustu gönguleið íslands, Fimm-
vörðuháls. Jónsmessugöngur þessar
hafa verið mjög vinsælar og árlega
skráir fjöldi fólks sig í þær. Blaðamaður
DV, Snæfríður Ingadóttir, var ein af
þeim á fjórða hundrað sem reyndu við
hálsinn f ár og komust heilu og höldnu
niður f Þórsmörk.
„Þið megið búast við því að vera nokkuð
þreytt eftir þetta,“ tilkynnir einn af leiðsögu-
mönnunum strax í rútunni en honum er
svarað af bragði af einum í hópnum:
„Hvenær er maður hvort sem er ekki þreyttur
á laugardagsmorgni?" Það er greinilegt að
bjartsýni einkennir þennan 320 manna hóp
sem hefur skráð sig í Jónsmessugöngu Úti-
vistar í ár þar sem ætlunin er að spreyta sig á
Fimmvörðuhálsi. Hann liggur milli Eyja-
fjallajökuls og Mýrdalsjökuls en leiðin er ein
vinsælasta gönguleið landsins, að sumri sem
vetri. Flestir ganga hana í einu lagi, eins og fyr-
irhugað er nú, og er áætlað að gangan taki tíu
tíma, þ.e.a.s gengið verður alla nóttina og ekki
komið niður í Bása fyrr en undir morgun. Þátt-
takendum hefur verið skipt í þrjá hópa og það
kemur skemmtilega á óvart hversu hóparnir
eru fjölbreyttir, þótt konur séu í meirihluta.
Sumir eru hér í þriðja sinn, aðrir hafa varla
gengið neitt áður. Sumir eru saman, aðrir eru
einir, enda kemur á daginn að maður kannast
við mann og frasinn: „Nei, ert þú hér?“ heyrist
víða þegar mannskapurinn er að taka sig til
við Skóga þaðan sem lagt er upp.
Klósett á kerru
Eftir nokkrar hræðslusögur í rútunni um
fólk sem varð úti á hálsinum árið 1970 vegna
vanbúnaðar og sögu af konu sem gekk háls-
inn í fyrra og missti allar táneglurnar í kjölfar-
ið er viss léttir að vita að það er hjúkrunar-
kona með í för og að björgunarsveitarpiltar
munu burðast með skóflur, kaðla og annan
viðbúnað yflr hálsinn. Hér eru greinilega
margir með reynslu af svona göngum. Maður
í appelsínugulum bol, sem á stendur Félag ís-
lenskra maraþonhlaupara, og annar í flís-
peysu merktri Björgunarsveitinni Súlum á
Akureyri virðast færir í flestan sjó og maður
spyr sig hvað maður sé eiginlega að gera
hérna. Áhyggjur af líkamlegu formi fjúka þó
fljótlega út í veður og vind því í ljós kemur að
þetta gengur ágætíega. Leiðsögumennirnir
passa upp á að hraðinn sé mátulegur og
pásur séu teknar reglulega. Landslagið á leið-
inni er stórbrotið, endalausir fossar í Skóga-
ánni, hver öðrum magnaðri, og gljúfrið svo
undur grænt. Eftir því sem ofar dregur breyt-
ist landSlagið, gróðurinn minnkar og við taka
mosar og melar. Það er fyrst eftir um þrjá
tíma að maður er aðeins farinn að finna fyrir
göngunni en þá er numið staðar og öllum
boðið upp á kakó og flatkökur. Einhverjir
kíkja á tærnar á sér og „teipa" aumustu blett-
ina. Aðrir stilla sér í röð við ferðaklósett á
kerm sem keyrt hefur verið upp eftir til að
fólk geti létt á sér - eða speglað sig, enda
margar af konunum með gloss og allar
græjur. Kannski þær hafi frétt af því að í
svona ferðir fer einmitt mikið af einhleypu
fólki sem er orðið leitt á djamminu? Eftir að
hafa farið yfir Skógaána liggur leiðin upp að
Baldvinsskála og þaðan áfram að Fimm-
vörðuskála Útivistar þar sem tekið er á móti
mannskapnum með heitri kjötsúpu og
brauði. Það er talað um ýmislegt á leiðinni.
Einhverjir tala um trjáleysið á Islandi, kona
ein hefur áhyggjur af því hvernig henni muni