Dagblaðið Vísir - DV - 28.06.2003, Side 27

LAUGARDAGUR 28. JÚNÍ2003 DVHELGARBLAÐ 27
máttum ekki sækja. f Afríku gilda önnur sið-
ferðisviðmið og þeirra menning er afskaplega
ólík okkar. Það stuðaði mann íyrst en svo
venst þetta. Þetta var ein stærsta aðgerð
franska hersins síðan í Chad-stríðinu 1986 en
mér skilst að þetta hafi ekki verið mikið í frétt-
um héma heima."
Einn íslendinga
- Guðsteinn segist hafa orðið svo frægur að
hitta einn íslending sem var að sækja um inn-
göngu í sveitina en mun hafa enst skammt.
Hann vissi eitt sinn af einum í verkfræðideild
og telur sig hafa séð eitt sinn nafn á lista sem
gat vel verið íslenskt.
„Þetta er alþjóðlegur hópur og þarna
bráðna saman menningaráhrif úr öllum hlut-
um heims. Ég er með menn sem hafa alls
konar bakgmnn, bæði úr sérsveitum ýmissa
herja og íyrmm atvinnuhermenn, t.d. einn
Rússa sem barðist allt stríðið í Afganistan en
líka menn sem hafa borgaralegan bakgmnn
þegar þeir koma inn. Ég veit ekki annað en ég
sé eini íslendingurinn en það er ekki víst að
það sé rétt.“
- Guðsteinn segist ekki hafa reiknað með
því að koma lifandi heim aftur þegar hann
hélt út á sínum tíma. Hann segist oft hafa lent
í bardögum og tvisvar í því sem kalla mætti
stóran bardaga en menn geti hæglega verið í
sveitinni ámm saman án þess að lenda í bar-
daga.
„Þetta starf snýst um sjálfsaga. Agi sem er
þvingað upp á fólk virkar aldrei. Þetta starf er
fyrst og fremst langt ferli og bið eftir að eitt-
hvað gerist. Venjulegur dagur hjá mér er
hrikalega grár og byrjar á hlaupi og svo líður
dagurinn fram til kvölds við fjölþættar æfing-
ar, þrif á vopnum og búnaði og heræfmgar.
Mér fannst fyrstu þrjú árin lengi að líða en
síðan hefur tíminn liðið hratt."
Hættulegt starf
- Ætlarðu að vera í þessu alla ævi?
„Við komumst á fyrsta stig eftirlauna eftir
15 ár og síðan á íúll eftirlaun eftir 21 ár. Ég
gæti átt eftir 3-4 ár sem hermaður á vettvangi
í mesta lagi.
- En er ekki erfitt að stunda vinnu sem
snýst um að drepa fólk?
„Ég myndi ekki segja að hún snerist um það
en þú getur lent í því í vinnunni. Það er erfítt
að drepa mann en starfið snýst fyrst og fremst
um að forðast það og bjarga sínu eigin lffi.
Þetta er hættulegt starf. Ég hef aldrei særst
á vettvangi en einu sinni misst mann við hlið
mér og stundum hafa menn mínir særst.
Eitt sinn í Kongó 1997 var trukkurinn okkar
sprengdur í sundur og einn fékk kúlu gegnum
munninn, annar gegnum herðablöðin bæði
og einn stóð upp og fékk allan skammtinn og
dó. Það var heppni og ekkert annað að við
skyldum sleppa lifandi frá því. í síðustu að-
gerð særðust fáir okkar manna og enginn al-
varlega. Þarna vorum við staddir í miðri borg-
arastyrjöld. Ég þurfti að hlaupa yfir akur með
15 kíló á bakinu án nokkurs skjóls og skotun-
um rigndi yfir mig. Ég fann hvernig adrenalín-
ið flæddi og þegar ég lá og bældi mig niður í
kartöflugrasinu þá bölvaði ég á íslensku."
Þarna stóðum við andspænis
kornungum drengjum og
stúlkum með Kalasnikov-
riffla, útúrrugluðum, sem
voru að myrða heilu þorpin.
Teljum ekki fallna
- íslendingar trúa á forlögin og Guðsteinn
nefnir Valhöllu einhvers staðar í frásögn sinni
að víkingasið. Er það aðferðin til að komast í
gegnum þetta?
„Þú storkar ekki örlögunum og við nýtum
alla okkar þjálfún til að lifa af. Maður er ekki
hræddur meðan það gerist en eftir á verður
manni oft ljóst hve litlu mátti muna að dagur-
inn manns væri kominn. Þegar maður er í
miðri skothríð og stendur frammi fyrir því að
drepa eða vera drepinn þá hugsar maður
ekki. Þetta er bara þjálfun og viðbrögð en
þetta er ekkert líkt því sem maður sér í bíó-
myndum. Þú veist ekki alltaf hvort þú hittir
þótt ég hafi lent í því að sjá í augu manns sem
við felldum á 20 metra færi.
Fyrst á eftir er maður svo hátt uppi að mað-
ur fagiiar því að lifa en svo spyr maður sig
hvaða rétt maður hafi til að taka líf ánnars
manns. En við lítum ekki á okkur sem morð-
ingja óg skerum ekki merki í byssuskeftin tii
að halda tölu á þeim sem við felium. Það er al-
gert rugl að menn geri það, nema í bíó."
Bjór er áfallahjálp
- Guðsteinn segir að fyrsta skiptið sem her-
maður feilir andstæðing sé ekkert eftirminni-
legra en önnur.
„Það er ekki hægt að útskýra þetta fyrir
fólki. Þeir sem ekki standa í þessu sjálfir munu
aldrei skilja þetta."
- Islendingar eru vanir því í dag að við
minnsta mótlæti, hættuástand eða áfall séu
HUGINN CX5 MUNiNN: Að hætti Óðins situr Guðsteinn með tvær tamdar uglur á öxlum sér en húðflúrið á bring-
unni er mynd af Óðni.
NAFNLAUSIR HERMENN: Guðsteinn er liðþjálfi í fallhlífarsveit. Hér sést hann með tveimur amerískum félögum sín-
um á æfingu í Þýskalandi 1997. Borðinn yfiraugum annars þeirra er vegna sérstakra reglna sveitarinnar en í
frönsku útlendingahersveitinni eru menn nafnlausir. Hinn hermaðurinn er þýskur.
ANDLrí ÓVINAR: Uppreisnarmaður á Fílabeinsströndinni.
allir sem lenda í erfiðum aðstæðum settir í
áfallahjálp. Þegar banki var rændur í Kópa-
vogi á dögunum kom prestur á staðinn og
veitti áfallahjálp. Hvað gera atvinnuhermenn
í þessum efnum?
„Þeir fá sér bjór. Við setjumst niður og ég
tala við mína menn um það sem gerðist til að
tryggja að þeir skilji hvað gerðist. Ég verð að
vera þeim fyrirmynd og byggja upp hjá þeim
VILTU MJÓLK: Guðsteinn með kettling sem hann tók að
sér meðan á dvölinni á Fílabeinsströndinni stóð. Kett-
lingurinn var síðan gefinn flugfreyjum sem hersveitin
bjargaði út úr landinu og óljóst er um afdrif hans.
sjálfstraust meðan átökin vara en á eftir að fá
þá til að tala um það hvernig þeim líður. Það
er erfitt að sjá félaga sfna flutta í burt illa
særða en þetta er hluti af verkefninu. Yfirleitt
venjast menn þessu ótrúlega en við höfúm
engan tíma til að heimta áfallahjálp sérstak-
lega. Ég hef ekki lent í neinni spennitreyju út
af þessu enn þá.“ poiii@dv.is
ALLIR SAMAN NÚ: Guðsteinn situr við píanóið i húsi í
Kongó 1997 eftir bardaga að hætti Porta, söguhetju
Svens Hassels.
FYRIR ÓDEIGA FRAMGÖNGU: Guðsteinn veitir viðtöku Valour Militaire-orðunni fyrir vasklega framgöngu innan
vébanda útlendingahersveitarinnar.