Dagblaðið Vísir - DV - 28.06.2003, Síða 32

36 DVHELGARBLAÐ LAUGARDAGUR 28.JÚNÍ2003
Allur gróður dafnar í skógarlundi Ein-
ars Odds Kristjánssonar alþingismanns
við Öndunarfjörð. Hans leikur er að
rækta skóg - og er hvíld hans frá dags-
ins önnum.
„Sumir eru vissulega að fást við skógrækt
og sinna henni alveg af lífi og sál. Ég er, vinur
minn, ekkert að fást við að rækta skóg, er
bara að leika mér,“ segir Einar Oddur Krist-
jánsson alþingismaður. DV heimsótti hann
um síðustu helgi þar sem hann var að sýsla í
skógarlundi sínum, færa til tré og grafa holur
í hlíðinni ofan við hús sitt að Sólbakka við
Önundarfjörð.
Ljómar einsog sólin sjálf
Ég hitti Einar Odd á Reykjavíkurflugvelli
snemma morguns þegar hann var á leiðinni
vestur. Þar var hann í fundafötum þing-
mannsins. í fluginu vestur talaðist okkur svo
til að ég mætti heimsækja hann síðar um
daginn þar sem hann yrði að stússa í skógar-
reit sínum. „Ég verð sjálfsagt heima," sagði
þingmaðurinn.
Allt stóð þetta heima. Við annan mann
renndi ég í hlað á Sólbakka laust eftir hádegi
og þá var okkar maður kominn í vinnugall-
ann og undi sér hið besta í ræktunarstarfinu.
Hann ijómaði eins og sólin sjálf. Hann var að
forfæra plöntur og setja grenitré til geymslu í
bæjarlæknum. f vökvanum er hægt að geyma
þær lengi og setja síðan seinna niður f ein-
hverja af þeim holum sem Einar hefur grafið
í lundi sínum.
Gleymi mér í stússinu
„Einhverju sinni hlustaði ég á skógfræðing
flytja langt erindi um skógrækt. Hann út-
skýrði þetta í löngu máli, en þegar því lauk
sagði ég honum að hann hefði auðvitað
sleppt því sem mestu máli skipti. Maðurinn
hváði og vissi ekki alveg hvað ég átti við. Jú,
hann talaði aldrei um þá hugarfró sem skóg-
ræktin getur gefið mönnum. Það að gleyma
sér í þessu stússi - og þá verður allt annað
aukabónus," segir Einar Oddur.
Ekki er það svo að Einar Oddur hafi alltaf
haft gaman af skógrækt. Sú var tíð að hann
hélt því fram með staðfestu að ef menn vildu
endilega hafa garða sína græna væri ráð að
mála þá í þeim lit.
Datt Einar á höfuðið?
„Svo gerðist það allt í einu, rétt eins og sál
á leið til Damaskus," segir Einar Oddur. „Ég
hringdi strax f minn gamla vin, Tómas Inga
Olrich, sem þá var formaður Skógræktarfé-
lags Eyfirðinga: „Tommi, ég er á leið til Akur-
eyrar. Þú kennir mér allt um skógrækt!"
Tómas bauð mig velkominn og kvaðst
mundu kenna mér allt sem hann kynni, hvað
hann og gerði. Ég vissi ekki fyrr en mörgum
árum seinna að strax eftir að þessu samtali
lauk hringdi Tommi í konuna mína og spurði
hvort Einar hefði dottið á höfuðið og hvort
hann væri mikið veikur."
Þær tegundir plantna sem ræktaðar eru í
garðinum á Sólbakka eru nú orðnar nokkuð á
annað hundrað. „Annars hef ég töluna ekki á
hreinu og held ekkert bókhald utan um þetta,
veit bara að hér dafnar allur gróður og vex,
bara mismunandi hratt," segir Einar Oddur.
Hann og Tómas Ingi eru ekki einu skóg-
ræktarmennirnir í þingflokki Sjálfstæðis-
flokksins. Davíð Oddsson forsætisráðherra
fæst einnig við skógrækt á sumarbústaða-
landi sínu austur í Rangárþingi - og neitar
Einar því ekki að skógrækt beri stundum á
góma í samtölum þeirra f millum.
Skjólskógar dafna
Auk þess að stússa sjálfur í skógrækt í
heimaranni er Einar Oddur ráðherraskipaður
formaður Skjólskóga, landshlutabundins
skógræktarverkefnis sem nær yfír hið gamla
Vestfjarðakjördæmi.
Framgangur Skjólskógaverkefnisins er
með ágætum, að sögn formannsins, hvar-
vetna þar sem menn leggja sig fram um rækt-
unarstarfið enda skilyrði til skógræktar á
Vestfjörðum með ágætum, svo sem í Austur-
Barðastrandarsýslu, á Ströndum og í Djúpi,
svo nefnd séu nokkur þau svæði vestra þar
sem menn hafa gefið sig í að skrýða landið
grænum lundum.
sigbogi@dv.is
Kristína R. Berman vill
afhjúpa leyndardóma
íslenskrajurta.
„í íslenskri náttúru eru margs konar jurtir.
Sumar þeirra er hægt að nota til litunar en
það eru ekki til neinar ítarlegar heimildir um
þessar jurtir né hvernig má nota þær í þeim
tilgangi," segir Kristína R. Berman f viðtali við
Helgarblað DV. Hún er lærður textílhönnuð-
ur og ætlar sér að kanna möguleika íslenskra
jurta til litunar og leitar nú eftir styrktaraðil-
um til þess.
Kristína hefur starfað við ýmislegt og leitar
sífellt að nýjum, krefjandi verkefnum. Hún
vann Smimoff-hönnunarkeppnina á íslandi
árið 1999 með afar frumlega ullarkápu. Einn
dómaranna var sonur Vivienne Westvood og
hann benti Kristínu á að sækja um sem lær-
lingur hjá móður sinni.
Lífsfylling framar ríkidæmi
Skemmst er ffá því að segja að hún fékk
stöðuna og eftir aðeins tvo mánuði var hún
orðin aðstoðarmaður hönnuðarins sem sá
um karlalínu Vivienne. Slík tækifæri em ekki
á allra færi, en Kristina fann sig ekki. Hún
segist ekki stefna að ríkidæmi, heldur lífsfyll-
ingu og hana telur hún sig ekki geta öðlast í
tískuheiminum.
„Þetta var skemmtilegur tími en tísku-
heimurinn, eins og hann birtist mér, er eldd
fyrir mig. Hönnuðirnir leituðust við að gera
vöm sína söluhæfa og við hönnun vara var
það ávallt haft í huga hvað þóknaðist hugsan-
legum kaupendum."
Einstaklingseðlið
ætti að fá að njóta sín
Kristína ákvað því að snúa baki við þessum
heimi og sneri til íslands þar sem hún kláraði
nám sitt í textíl við Listaháskóla fslands.
Lokaverkefnið, sem var tískusýning með öf-
ugum formerkjum, var sett upp f einu her-
bergi sem hún hafði til umráða og aðeins
einn gestur fékk að skoða verkefnið í einu.
Þegar gengið var inn í herbergið gengu
gestirnir eftir sýningarpalli og í kringum pall-
inn vom ungar stúlkur, allar eins klæddar, og
klöppuðu þær fyrir gestum sýningarinnar
sem urðu nú óvænt að fyrirsætum.
„Með því að vinna lokaverkefni mitt í Lista-
háskólanum fékk ég útrás fyrir það sem var
að brjótast um inni í mér á þeim tíma, það er
í raun fáránlegt að það sé í fárra hendur sett
hvað er í tísku hverju sinni. í tískuheiminum
fær einstaklingseðlið ekki notið sín. Sá heim-
ur hentar mér ekki."
Magadans og víkingar
Það verður að teljast virðingarvert að ung
stúlka skuli ákveða að snúa baki við
tískuheiminum þar sem hún átti góða
möguleika á því að koma sér á framfæri.
Síðan Kristína útskrifaðist hefur hún séð
um leikmynda- og búningahönnun, aðallega
fyrir leiklistardeild Listaháskólans og
menntaskólafélög, gert búningana í
Sögusafninu sem staðsett er í Perlunni, kennt