Dagblaðið Vísir - DV - 13.12.2003, Page 19

18 LAUGARDAGUR 13. DESEMBER 2003
!ll'
Fókus 0V
Þessa dagana eru
margir karlmenn að
velta því fyrir sér
hvað konur raun-
verulega vilja. Nánar
tiltekið, hvað vilja
þær jólagjöf? Er í lagi
að gefa konunni sinni
g-streng, eða vilja
þær frekar góða bók?
Valur Gunnarsson
fékk leikkonurnar
Elmu Lísu Gunnars-
dóttur og Sólveigu
Guðmundsdóttur í lið
með sér og rannsak-
aði málið.
Við sitjum í sendiferðabíln-
um og bfðum eftir tveimur
stúlkum, Teitur ljósmynd-
ari og ég. Elma Lísa og Sól-
veig hafa samþykkt að
hjálpa okkur að leysa ráð-
gátuna um hvað það er
sem konur vilja. Nánar til-
tekið, hvað er það sem þær vilja í
jólagjöf. Það er þó eitt sem að allir
karlmenn vita um konur. Þær eru
lengi að hafa sig til. Okkur til halds
og trausts höfum við fullan poka af
frosnu heilsunammi sem Teitur
hafði keypt um morguninn en skil-
ið eftir í bílnum allan daginn.
„Heilsunammi" hljómar í fyrstu
eins og eitt af þessum orðasam-
setningum sem er mótsögn í sjálfu
sér, eins og „sýndarveruleiki" eða
„gjafaverð," en þetta er reyndar
ekki svo slæmt. Að minnsta kosti
ekki þegar maður er búinn að halda
súkkulaðihúðuðum bananabitan-
um eða jógúrthnetunni í lófanum í
smá tíma. Við náum hins vegar ekki
að gefa snarlinu nógu góð skil.
Elma kemur hlaupandi yflr gang-
stéttina og, merkilegt nokk, á rétt-
um tíma. „Hún er bara ein,“ segir
Teitur. „Og ég sem hafði pantað
tvær,“ segi ég, og ekki í fyrsta skipt-
ið sem þannig pöntun klikkar.
Ég teygi hendina aftur, opna
hurðina, og fæ mér aðra lófafylli af
heilsunammi. Þetta er eins langt og
riddaramennska mín nær. Elma
sest inn og tilkynnir okkur að við
þurfum að fara að ná í Sólveigu,
samleikonu hennar úr Meistaran-
um og Margarítunni sent Hafnar-
fjarðarleikhús frumsýnir þann 6.
janúar.
Konur og skór
„Byrjum á skóm,“ segir Elma þeg-
ar við komum inn, sem er líklega það
sama og Imelda Marcos sagði við eig-
inmann sinn þegar þau fóru að
kaupa inn. Maður þarf þó sem betur
fer ekki að hafa fjárráð einræðisherra
á Filipsseyjum til að gleðja frúna, því
stúlkumar njörva óskalistann niður í
tvo valkosti: stígvél, eða áramótaskó
með glimmeri. Leikkonumar komast
í gírinn þegar þær koma inn í búðina,
og fara að leika sjónvarpsmarkaðs-
stúlkur af mikilli list. „Þetta er ekkert
verð fyrir slíka vöm,“ segir Sólveig og
ég er næstum sannfærður, enda er
þekking mín á kvenmannsskóm ein-
hvers staðar mitt á milli vitneskju
minnar um æxlunarferli þömnga eða
finni punkta þjóðfélagsgerðar í Efri-
Volta.
Þær taka fram stígvél og Sólveig er
enn í sjónvarpsmarkaðsham. „Rautt
fyrir þá sem þora," segir hún, en við-
urkennir þó að hún hafi einhvem
tímann átt sitt græna tímabil, sem
sést víst enn á grænu sófasettinu í
stofunni hennar. Leiðin að hjarta
konunar virðist því ekki vera, eins og
almennt er talið, mikið magn af
ókeypis áfengi, heldur virðist sem að
sleppa henni lausri í skóbúð heilli
konu jafn ömgglega og að leiðin að
hjarta mannsins liggur í gegnum
magann.
Konur koma á óvart
Áður en langt um líður er þær
farnar að upplýsa mig um fleiri
leyndardóma betur lyktandi kyns-
ins. „Það má ekki vera eitthvað sem
mikið er til af,“ segir Elma þegar við
göngurn framhjá tískuvöruverslun,
enda virðist það vera helsta martröð
kvenna að mæta í samkvæmi þar
sem einhver önnur er í nákvæmlega
eins kjól, vandamál sem herskarar af
mönnum í svörtum jakkafötum
virðast kæra sig köllótta um. „Gjöfin
þarf ekki endilega að vera dýr,“ bæt-
ir hún við eins og þruma úr heið-
skíru lofti, og ég kemst enn og aftur
að því hvað ég veit í raun lítið um
Kápa: 16.900 1
krónur
„Spari, hversdags. f
kvenleg"
DV Fókus
LAUGARDAGUR 13. DESEMBER 2003 1 9
Leikföng: „Nauðsynlegt að
varðveita bamið i sjáfum sér"
Northface úlpa:
21,990 krónur
„Róinantískari
gjöf en
gönguskór."
konur. „Stundum getur verið gott
bara að nota ímyndunarafliö," og ég
sé nú fram á að geta sparað mér
stórfé, jafnvel þótt ímyndunaraflið
standi á sér. Það lifnar enn meira yfir
mér þegar ég sé að næsti áfanga-
staður er dótabúð. Stelpurnar fara
að leita að húlahringjum, sem þær
segja að sé gott fyrir magavöðvana,
meðan ég fer að skoða kassa merkt-
um Action Tank Play Set. Inni í er
skriðdreki sem hægt er að breyta í
virki, með vélbyssum og þyrlum og
öllu, sem virðist geta staðið af sér
hvaða árás sem er, og áður en ég veit
af er ég farinn að stjórna harðvítugri
sveit vopnbúinna manna. „Þetta er
ekki til,“ segja stelpurnar og hrifsa
mig út úr dagdraumunum. „Húla-
hringir eru bara seldir á veturna.
„Það er hollt að fara hingað og varð-
veita barnið í sjálfum sér,“ segir
Elma áður en við förum út. „Eigum
við ekki að fara að korna," segi ég, og
kannast ekki við neitt barn í sjálfum
mér.
Konur ilma
„Konum finnst aUtaf gott að fá
góða lykt," segir Elma þegar við
göngum inn í snyrtivörubúð, en það
væri annars verðugt rannsóknarefni
fyrir vísindamenn að komast að því
hvort konur lykta betur frá náttúr-
unnar hendi, eða hvort þær noti ein-
hver trikk. „Þetta er svona erótísk
gjöf sem hægt er að nota saman og
gæti leitt ýmislegt af sér,“ bætir hún
við, og ímyndunaraUið hrekkur strax
í gang. Við göngum meðfram enda-
lausu úrvali af olíum og sápukubb-
um. Sumar bráðna í hendinni á
manni, sumar skilja eftir glimmer,
aðrar lykta eins og súkkulaði. Ég
sting upp á að við förum í konfekt-
búð, enda var það, fyrir tíma ofur-
ntódela og átröskunarsjúkdóma,
patentuð leið til að bræða hvaða
stúlku sem er. Ég lief til dæmis
margoft keypt súkkulaði handa
kæmstunni minni, en af einhverjum
ástæðum helst það aldrei nógu lengi
í kassanum til að nýtast sem gjöf.
„Konfekt er bara handa ömmu og
afa,“ segja stelpurnar, og enn önnur
goðsögnin um kvenmanninn hryn-
ur fyrir augum mínum.
Konur og nærföt
Unga fólkið í dag virðist alltaf vilja
vera að gera eitthvað heilbrigt. „Það
er fínt að gefa henni gönguskó ef þið
emð göngupar," segir Sólveig. „Nú,
eða línuskauta." „Eg sé ekki alveg
rómantíkina í göngskóm,“ segir
Elma. „En kannski í úlpu," og tekur
fram rauða dúnúlpu. Við komum við
í bókabúð, og Sólveig stingur upp á
taflborði. „Til að rækta sambandið,"
segir hún, og bætir við að konur séu
betri skákmenn en karlar. Ef það er
rétt eru æsandi undirföt líklega besta
leiðin til að gleðja karlmann eftir að
hafa niðurlægt hann við taflborðið
allt kvöldið, og við förum í nærfata-
vöruverslun. „Sumar vilja eitthvað
krúttlegt, aðrar vilja frekar eitthvað
kynþokkafullt," segir Elma. „Bestu
ráðin em að tékka á stærðum, og
muna að konur eru íhaldsamar á
nærföt, þannig að það er ekki víst að
kona vilji klæðast einhvetju allt öðru
en þær gera vanalega." Eg finn mig
knúinn til að leggja á hilluna öll plön
um að gefa minni leðursamfesting.
„Annars á maður bara að fylgja hjart-
anu,“ segir Sólveig. Og þó. Kannski
verður það leðursamfestingur þrátt
fyrir allt.
Konurkaupa
Nú tekur við endalaus runa af
fatabúðum, og stelpurnar virðast
staðráðnar í að skoða þær allar. „Ég
sá eitthvað bleikt," segir Elma og
hleypur einhvers staðar inn, og ég hef
ekkert um að velja nema að elta. Bjór
og fótbolti vom búin til svo að karl-
menn gætu forðast aðstæður eins og
þessar. En ég var þó orðinn talsvert
vitrari um það hvað konur raunveru-
lega vilja, að minnsta kosti hvað varð-
ar hluti sem hægt er að kaupa í fata-
búðum, og hafði lært margt sem kom
mér á óvart, eins og til dæmis að það
er hægt að koma mun fleiri verslun-
um inn í Kringluna en virðist við
fyrstu sýn. Loks nálguðumst við leið-
arenda, en eitt var þó eftir. Teitur
ljósmyndari var ekki enn búinn að
finna gjöf handa konunni sinni.
Stúlkurnar standa hugsi um stund. Ég
er í þann mund að fara að stinga upp
á Action Tank Play settinu þegar
Elma Lísa öskrar upp: „Kápa!" Sólveig
samþykkir samstundis, og fyrr en var-
ir erum við aftur stödd í fatabúð.
„Þessi er spari, en þessi er meira
svona hversdags," segir Elma um
tvær álíka síðar svartar kápur meðan
Teitur reynir að sjá nokkurn mun á
þeim. Að lokum er honum rétt kápa
og hann fer í áttina að afgreiðslu-
borðinu. „Ég get allaveganna sagt eitt
um þennan verslunarleiðangur," seg-
ir Elma þegar við göngum út úr
Kringlunni. „Ég er loksins komin í
jólaskap." Ég gat ekki komist hjá því
að vera sama sinnis.
valur@dv.is