Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1966, Qupperneq 3

Eitt af störfum framkvæmdarstjóra Rælctunarfélagsins var
útgáfa Ársrits þess. Tók Ólafur því við ritstjórn þess jafn-
skjótt og liann kom til félagsins og hélt henni áfram þangað
til í fyrra, og gaf þannig út 4i árgang. Þótt Ársritið hafi
aldrei verið stórt rit, er útgáfa þess um áratugi geysimikið
verk, ekki sízt þegar þess er gætt, að Ólafur hefur einn skrifað
langtum mestan hluta þess, og suma árgangana næstum því
alla.
Segja má að ritgerðir Ólafs í Ársritinu falli í tvo megin-
flokka. Annars vegar eru skýrsiur um tilraunirnar og niður-
stöður þeirra, og eru margar þeirra fremur vísindalegar rit-
gerðir en skýrslur. Hins vegar eru svo almennar fræðigrein-
ar, hugleiðingar og hvatningar. Þótt meginefni þeirra snerti
að vísu iandbúnað og sveitalíf, er samt víðar komið við í ís-
lenzkum menningar- og félagsmálum. Eg hygg að enginn
Islendingur hafi enn sem komið er ritað jafnmikið fræði-
lega um landbúnaðarmál og Óiafur Jónsson. Og víst er, að
í ritgerðum lians eru mörg grundvallaratriði í íslenzkri bú-
fræði, sem ekki verður framhjá gengið. Af þessum sökum
verður Ársritið sígilt meðal íslenzkra búfræðirita. En jafn-
framt því, sem Ólafur skrifaði Ársritið samdi hann fjölda
greina um búnaðarmál í blöð og önnur búfræðirit, og er
fyrst að telja Vasahandbók bænda, sem hann iagði grund-
völlinn að og ritstýrði um mörg ár.
Allt frá fyrstu tíð hefur Ræktunarfélagið rekið fræðslu-
starfsemi öðrum þræði. Meðan það rak tilraunastöðina var
fræðslustarfið að mestu leyti bundið við útgáfu Ársritsins,
en þó flutti Ólafur oft erindi um búnaðarmál á vegum ým-
issa félagssamtaka á þeim árum. Eftir að félagið liætti til-
raunastarfsemi var fræðslustarfsemi þessi nokkuð aukin. Fór
Ólafur þá vxða um og flutti erindi bæði í félögum og skól-
um. Veit ég af eigin reynslu, að hann var kærkominn gestur
{ skólunum, þegar hann kom þangað með fræðslu sína, og
mörgum unglingi opnaði hann nýja sýn á landbúnaðarmál-
um með fræðsluerindum sínum, sem voru líkt og greinar
hans, borin uppi af áhuga og þekkingu.
Árið 1952 var Ólafur kosinn í stjórn Ræktunarfélagsins,