Árbók Landsbókasafns Íslands - 01.01.1973, Blaðsíða 158

158 HANDRITASAFN EINARS GUÐMUNDSSONAR Á REYDARFIRÐl
af Þórði lireðu eftir Þorvald Magnússon á VíSivöllum (Lbs. 3833, 8vo). Framan viS
þær í sama kveri eru meS yngri hendi rímur af Agnari Hróarssyni eftir Arna
BöSvarsson á Okrum. I bandinu, sem er skinnband meS tréspjöldum, er klögunar-
bréf til yfirvalda „ . . . yfir skaSa þeim, er franskir fiskimenn, sem hér hafa legið á
NorSfirSi síSan dögunum fyrir uppstigningardag, hafa gjört Nesbæjamönnum . . .“
Heimilisfólk á ArnhólsstöSum og Hryggstekk í SkriSdal hefur skemmt sér viS
í'ímur af Finnboga ramma (Lbs. 4478, 4to), kveSnar af GuSmundi Bergþórssyni og
ritaSar á 18. öld aS því er virSist.
Og aldamótaáriS hefur sagan af KonráSi keisarasyni (Lbs. 3944, 8vo) veriS fest
á blaS í Gvendarnesi suSur af FáskrúSsfirSi af Erlendi Baldvinssyni.
Vestur á Eyri viS KollafjörS í Austur-BarSastrandarsýslu hefur heimilisfólkiS stytt
sér stundir viS rímnakveSskap á síSkvöldum liSinnar aldar, eins og víSa annars staS-
ar. Arnfinnur bóndi Björnsson átti rímnahandrit (Lbs. 4471, 4to), sem hann hafSi
skrifaS upp, þegar hann var ungur, á árunum 1852-1862. Þar eru rímur af Ferakút
eftir GuSmund Bergþórsson, rímur af Arnljóti Upplendingakappa eftir séra Snorra
Björnsson aS Húsafelli, rímur af Haka og HagbarSi eftir séra Hannes Bjarnason aS
Ríp og Gísla KonráSsson sagnaritara og rímur af Helga Hundingsbana eftir Gísla
KonráSsson. Börn bónda hafa hlaupiS undir bagga viS skriftirnar eSa beitt pennan-
um sjálfum sér til ánægju. Hér eru rímur af Haka og HagbarSi aftur (Lbs. 3876, 8vo)
og nú meS hendi Björns Arnfinnssonar á árunum 1883-1884, þá á þrítugsaldri. Samú-
el Arnfinnsson er snarpari, í kveri meS hans hendi (Lbs. 3846, 8vo) eru rímur af
Fertram og Plató eftir SigurS BreiSfjörS, rímur af Svoldarbardaga eftir sama höf.,
rímur af Illuga gríSarfóstra eftir Jón Jónatansson og rímur af GeirarSi og Elínborgu
eftir Símon Dalaskáld. Samúel skrifar þessar rímur á árunum 1886-1888, um tví-
tugsaldur. Helga Arnfinnsdóttir skýtur bræSrum sínum báSum ref fyrir rass, þótt hún
sé yngri en þeir. Á árunum 1886-1888, þegar hún er um fermingaraldur, skrifar hún
sex rímnakver, sem hér eru bundin í eina bók, alls um hálft sjöunda hundraS síSur
(Lbs. 3845, 8vo), og þar er aS finna rímur af ÞórSi hreSu eftir Hallgrím Jónsson
„lækni“, rímur af Gísla Súrssyni eftir SigurS BreiSfjörS, rímur af Fertram og Plató
eftir sama höfund, rímur af Króka-Ref eftir séra Hallgrím Pétursson, rímur af Am-
brósíusi og Rósamundu eftir Magnús Jónsson í Magnússkógum og rímur af Jóhönnu
eftir séra Snorra Björnsson aS Húsafelli. Svona gestkvæmt hefur veriS á Eyri í þá
daga.
Hér er kver (Lbs. 3840, 8vo) ofan úr Lundarreykjadal í BorgarfirSi meS rímum
af IndriSa ilbreiS eftir SigurS BreiSfjörS og rímum af Líbertín og Olvi eftir Gunnar
Ólafsson í Selvogi, skrifaS 1888 og 1903 af Árna Sveinbjarnarsyni á OddsstöSum (á
nafnstimpli hans stendur raunar OddastöSum). Aftan viS rímurnar eru „RáS viS
sprungum á hesthófum“, og þarf engan aS undra, aS Árni hafi viljaS kynna sér
þau, því aS hann var frækinn hestamaSur.1 ÁSur hafSi safniS eignazt tvö sagnahand-
1 Göngur og réttir, Akureyri 1948, bls. 370-373.