Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1986, Blaðsíða 56

56
ÞRJÚ BRÉF RÖGNVALDS ÁG. ÓLAFSSONAR
En aðalverk hans er Vífilstaðahælið; hann hafði brennandi áhuga
fyrir því; meðan á byggingunni stóð, tók það allan hans hug;
óþreytandi og með þeirri samvizkusemi, sem einkenndi öll hans verk,
vann hann með líf og sál að því, að gera allt sem bezt fyrir
sjúklingana, gera húsið eins vandað og traust í alla staði eins og
kostur var á.“
En heilsa hans og starfsþrek fór nú enn dvínandi, og svo fór að
lokum, að hann leitaði athvarfs á Vífilsstaðahælinu, þar sem hann
lézt, sem fyrr segir, 14. febrúar 1917 aðeins 42 ára gamall.
í 2. hefti Tímarits Verkfræðingafélags íslands segir frá því, að
stjórn félagsins áformi „í sameiningu við bekkjarbræður, vini og
samverkamenn Rögnvalds heitins Ólafssonar húsameistara að
gangast fyrir því, að honum verði gjörð minningartafla úr bronce, er
sett verði upp á Vífilsstaðahælinu, og hefur fengið leyfi stjórnarráðs-
ins til þess. Ríkharður Jónsson gerir uppdrátt að töflunni.11
Ljósmynd er hér birt afverki Ríkharðs, en seinast fara svo umrædd
þrjú bréf til Guðmundar Finnbogasonar.
Reykjavík, 4. febrúar 1897.
Kæri vin:
Ég óska þér allra heilla og hamingju á nýja árinu og þakka þér
jafnframt fyrir allt gott og gamalt.
Það er sagt, að bón fylgi bréíi hverju, en hvort það er satt, veit ég
ekki; en hitt er víst, að sannleikur er það að því, er þetta bréf snertir.
Ég bið þig semsé að gera svo vel að útvega mér „program
kunstakademíunnar“ í Kaupmannahöfn, helzt sem fyrst. Svo er mál
með vexti, að ég hefi allmikið gaman af húsgerðarlist, og þætti mér
því gaman að vita, hve langan tíma þarf til að nema liana. Ég þykist
nú viss um, að „arkitektur“ muni vera kennd á listaskólanum í Höfn
eins og aðrar fagrar listir, og væri ég þá ekki frá því að „studera“
hana, ef það er ekki mjög dýrt eða langvinnt. Fari nú svo, að
„programmið" fáist ekki, vildi ég biðja þig að grennslast eftir, hvernig
kennslunni í byggingarlist er háttað, hver inntökuskilyrðin í skólann
eru og annað það, er þar að lýtur. Bið ég þig að gera svo vel að láta
mig vita, ef þú kostar nokkru til að verða við bón minni.
Eitthvað held ég, að ég verði nú að segja þér í fréttum, þótt ég á
hinn bóginn varla viti, hvað jaað á að vera; mér sýnist það svo
skrambi snubbótt, sem komið er. Fyrst dettur mér þá í hug að drepa á
skólann okkar. Það er nú reyndar ekki margt markvert úr honum að