Frjáls verslun - 01.02.1950, Blaðsíða 12

Starfsfólk skóverzlunar Lár-
usar G. Luðvígssonar. 1. röð,
talið frá vinstri: Ingibjörg
Stefánsdóttir, Esther Bjarna-
dóttir, Iljördís Pétursdóttir.
— 2. röð: Adolf Karlsson,
Ingóljur Isólfsson, Sig. H.
Lúðvígsson. — 3: röð. Lár-
us Jónsson, Ilannes Helga-
son, Gunnlaugur Jónsson,
Gunnlaugur Sigurgíslason.
Á myndina vantar Óskar
Lárusson, framkv.stj.
Flestir Reykvíkingar kann-
ast við þcnnan mann. Þetta
er hinn þekkti og vinsœli
afgreiðslumaður Ingólfur Is-
ólfsson, er verið hefur starfs-
muður skóverzlunarinnar í
30 ár.
Byggði hann við það nýbyggingu — þar sem nú
er afgreiðsla Álafoss —, en enclurbætti gamla hús-
ið á ýmsan hátt. Á þess tíma mælikvarða var
þetta stórhýsi, og undruðust bæjarbúar þann stór-
hug er byggi í Lárusi, að láta sér koma til hug-
ar, að hann hefði nokkuð við annað eins hus-
rými að gera. Var skóverzlunin ininréttuð á sem
fullkomnastan liátt og þótti til fyrirmyndat.
Stórhugur Lárusar kom sér samt vel, því að
þróun fyrirtækisins varð örari 'en flesta mun hafa
grunað, og það liðu ekki ýkja mörg ár, unz flvtja
varð verkstæðið yfir í Þingholtsstræti 11, en skó-
verzlunin var áfram á sama stað.
Árið 1911 dó Lárus G. Lúðvígsson, stofnandi
fyrirtækisiins og eigandi fram að þeim tíma. Tóku
þá synir ltans, þeir Lúðvíg, Jón og Óskar, við
rekstri fyrirtækisins. Þeir Lúðvíg og Jón eru
látnir fyrir nokkrum árum, en Óskar veitir fyrir-
tækinu forstöðu, ásamt Lárusi syni Jóns.
í fyrri heimsstyrjöldinni lætur nærri, að um
helmingur allrar skóverzlunar á landinu liafi
gengið í gegnum Skóverzlun Lárusar G. Lúðvígs-
sonar.
Stórhugur sá, sem einkenndi allar framkvæmd-
ir Lárusar G. Lúðvígssonar, gekk í erfðir til sona
hans.
Árin eftir 1920 jókst skóverzlunin jafnt og þétt,
enda sáu bræðurnir fram á, að ekki varð leng-
ur unað við húsakynnin í Þingholtsstræti, sem
margur hefði þó gert sér að góðu, því að þau
voru orðin alltof lítil. Urðu þeir þá að skipta
verzluninni á tvo staði og geyma skóbirgðirnar
á þeim þriðja.
Réðust þeir því árið 1929 í að byggja stórhýsi
það í Bankastræti 5, þar sem skóverzlunin er nú
til húsa. Er bygging verz.lnnarinnar eitthvert
myndarlegasta verzlunarhús í bænum enm þann
dag í dag.
Stórir og vistlegir afgreiðslusalir, sem standa
fyllilega á sporði afgreiðslusölum í nýtízku verzl-
unarbyggingum síðari tíina. Segja má, að eink-
unnarorð verzlunarinnar séu „hver hlutur á sín-
um stað“, því að allstaðar er sama reglusemin og
snyrtimennskam, hvort sem gengið er um af-
greiðslusalina niðri eða um lagerinn á þriðju
hæð.
Þrátt fyrir þetta mikla húsrými, var þó ekki
meir en svo, að það rúmaði allar skóbirgðir
verzlunarinnar, þegar í húsið var flutt.
Á árunum eftir 1930 byrjuðu innflutningshöft
og kreppa að gera vart við sig, og reyndist þá um
tíma mjög erfitt að ná inin skófatnaði til lands-
,ins.
Forráðamenn verzlunarinnar sáu fram á, að
leitthvað varð að gera til þess að ráða nokkura
bót á ríkjancli ástandi. Var þá stofnuð verksmiðja
til framleiðslu á skófatnaði, er þó framleiddi að-
eins til þessarar einu skóverzlunar. Þetta fyrir-
tæki var stofnað 1935 og hlaut nafnið Skógerðim
h.f. Er hún til húsa við Rauðarárstíg, og vinna
þar að staðaldri um 35 manns. Sama snyrti-
mennskan ræður þar ríkjum sem í verzlunarhús-
inu við Bankastræti. Er t. d. til þess tekið af bæj-
arbúum hve lóðin í kringum verksmiðjuna er
12
FRJÁLS VERZLUN