Frjáls verslun - 01.02.1950, Blaðsíða 17

// ér sést Brydes•
verzlun í Reykju-
vík, á horni Hajn-
<irstrætis, ASalstrœt-
;'s og K esturgölu.
jmr sem nú er
V eiSarjœraverzlunin
Geysir, og eru hús
in enn hin sömu. A
skiltinu Iiajvar-
strætismegin steml-
ur I. P. T. Bryde,
en í horngluggan-
uni sjást auglýst
Ijósker, og standa
neSanundir orSin
LUX LJÓS. -
Myrulin var tekin
um aldamótin.
allt, ráðningasamninga skipstjóra og háseta á þil-
skipunum o. fl o. fl.
Betri samvinnu hef ég sjaldan haft við neinn
mann um svo vandasöm mál, sem N. B. Nielsen,
enda varð ég brátt góður vinur hans og trúnað-
armaður. Hann var stundum óþýður og stirður
í svörum, en innri maður hans var góðmennsk-
an sjálf og raungæðin. Hann var vínhneigður,
en ávallt góðlyndur, gamansamur og fyndinn;
einn hinna „egta Dana“, og Egill jacobsen þá
eigi síður. Ég var strangur bindindismaður, og
það hjálpaði mér meira en nokkuð annað til
þess að ná hylli þessara góðu manna, jaótt vín-
hne:gðir væru sjálfir, og njóta ltylli þeirra, hjálp-
semi og leiðbeininga í öllu.
Nú mætti s))vrja: „Hví varstu svona fákunn-
andi eftir svo langa dvöl þína á Eyrarbakka og
við svo stóra verzlun, sem þar var?“ Það var
allt eðlilegt. Ég hafði aðeins verið um 8 mán-
aða skeið í barnaskóla — aðra kennslu lief ég aldr-
ei liaft —, og á Eyrarbakka vann ég aðeins að
sölu gegn peningum út í ltönd; þurfti því aldr-
ei að hafa nein þau störf með höndum, er nú
lágu fyrir mér, er ég kom liér. Á Eyrarbakka var
allt annað fyrirkomulag í bókfærslu og þurfti
því eigi þar á öðru að halda, hvað hana snerti,
en að afrita reikninga ti] viðskiptamannanna
upo úr viðskiptabókum jneirra.
Þá voru og allar vörupantanir afgreiddar að
vetrinum til á Eyrarbakka, en ekki við og við
eða eftir hendinni eins og í Reykjayík, en jiang-
að komu skipin oftar en á Bakkann og allt árið
um kring. Að vetrinum til sátu allir í J)ví að skrifa
reikningana, sem áður eru nefndir, allt að 4000
reikninga og marga þeirra ósmáa. Það var P.
Nielsen gamli sjálfur (en Thorgrímsen áður),
sem afgreiddu alla „danska pappíra" nreð aðstoð
annarra manna: Daníelsens, Guðmundar bók-
sala, Siggeirs Torfasonar, Kristjáns Jóhannes-
sonar o. fl„ er voru liver eftir annan við J)að
starf. Það var aftur á móti eins við báðar verzl-
anirnar, að factiirur allar komu hingað með til-
greindu innkaupsverði, og innan sviga eða við
hlið tölu þeirrar, er innkaupsverðið sýndi, stóð
hundraðstala sú (%), sem leggja skyldi við Jrað
verð, er Jrá sýndi útsöluverðið, með öllum Jjeim
kostnaði, er á vöruna hafði lagzt og væntanlegri
rýrnun, t. d. var ávallt gert ráð fyrir 5% rýrnun
á salti (Svincl), en lítilli eða jafnve] engri rýrnun
á kolum, oftast V4—%% vei'ði þeirra.
Verzlunarfyrirkomulagið á Eyrarbakka var, a.
m. k. hvað skrifstolustörfin áhrærði, miklu hag-
felldara en hér syðra, einfalclara miklu og óbrotn-
ara, enda naumast unt að hal'a það eins á báð-
um stöðum. Lefoliisverzlun miklu mannfleiri,
en skipaútgerðin hjá Bryde að miklu leyti út af
fyrir sig.
Vegna þess kom ég „eiins og álfur út úr hóli“,
FRJÁLSVERZLUN

17