Frjáls verslun - 01.12.1958, Blaðsíða 1

Líkneski af JÓNI BISKUPI ARASYNI,
eftir Guðmund Einarsson frá Miðdal
(Sjá bls. 29)
FRJÁLS
VERZL UN
18. ÁRGANGUR — 4.-5. HEFTI — 1958
í ÞESSU HEFTI:
GUNNAR BÖÐVARSSON:
Jarðhiti á Islandi og hagnýting hans
★
JÓNAS H. HARALZ:
Viðhorfin í efnahagsmálunum
★
SIGURÐUR EINARSSON:
Vísurnar um viljann
★
JÓHANNES NORDAL:
Fríverzlun Evrópu
★
JÓN THORARENSEN:
Jólin og þjóðhættir
★
GUÐMUNDUR DANÍELSSON:
Fiskurinn mikli
★
BIRGIR KJARAN:
Bertil Ohlin og sósíal-liberalisminn
★
LÓÐVÍK KRISTJÁNSSON:
Þorlákur Ó. Johnson
★
Verzlunarskóli Islands
★
o. m. fl.
FRJÁLS VERZLUN
Útg.: Frjáls Verzlun Útgáfufélag h/f
Ritstjóri:
Pétur Pétursson
Ritnejnd:
Birgir Kjaran, formaður,
Gunnar Magnússon, Valdimar Kristinsson
Stjórn útgáfujélagrins:
Birgir Kjaran, formaður,
Gunnar Magnússon, Pétur Sæmundsen,
Sigurliði Kristjánsson, Þorv. J. Júlíusson
Skrifstoja:
Skólavörðustíg 8, 3. hæð
Sími 1-90-85 — Pósthólf 1193
VÍKINGSPRENT
Ljóssins hátíÖ
Ljóssins hátíð — svo nefnum vér jólin stundum. Er það
eklci einkennilegt um hátíð, sem haldin er, þegar dagur er
skemmstur og nóttin lengst, þegar myrkur vetrarins grúfir
dimmast yfir oss? Jú, vissulega. En tvennt verður þó til
þess að skýra það. Annað það, að jólin, einnig hin heiðnu
jól, hafa frá upphafi verið miðsvetrarhátíð, rétt eftir sól-
hvörfin, er daginn tók aftur að lengja, veldi birtunnar að
tKixa með fyrirheiti um vor og sumar. Og lútt er Ijósið frá
jötu barnsins í Betlehem, frelsara mannanna. Frá því stafar
geislum um alla jörð, er tendra jólaljósin í hrcysum og höll-
um, hugum og hjörtum. Það er eilíft Ijós, sólu bjartara.
Att þú þetta Ijós? — Eru jólin þér Ijóssins hátíð?
Allt hið ytra tilstand um jólin getur orðið til þess að byrgja
tjósið frá jólabarninu og telcið það burt frá mönnunum. Ég
las fyrir mörgum árum átakanlega sögu, sem ég hefi aldrei
getað gleymt. Ef til vill hefir hún verið dæmisaga, sögð til
varnaðar:
Afmœlishátíð var lialdin í húsi nokkru. Yngsta barnið þar
var orðið ársgamalt. Það lá í vagninum sínum frammi í for-
stofu og svaf vært. Margir gestir komu, og mikill fögnuður
og veizluglaumur var í stofunni. En þegar gestirnir fóru, lá
barnið liðið í vagninum. Margar yfirhafnir höfðu verið lagðar
ofan á hann og það gleymzt. IAkt fer því miður stundum á
jólunum. 1 hátíðarglaumnum gleymist sjálft afmœlisbarnið.
Svo má aldrei fara. Ilátíð Ijóssins er liátíð liugljómunar í
andlegri ?iávist jólabarnsins. Einfalt er jafnan lúð háa. í
kyrrð og friði, rósemi og trausti er fögnuður jólanna mestur.
Svo var í fjárhellinum litla í Betlehem forðum. Leitum þa?ig-
að í a?ida og hugleiðu?n, hvað bamið þar varð oss mönnu?m?n,
Ijós heimsins, Ijós frá kærleilcanu?n, Ijós frá Guði, „Guðs föður
veru feg?i?'st mynd“, eins og IIallgri?nur Pétursson komst að
Orði. (Framh. ó bls. 2)