Frjáls verslun - 01.05.1972, Page 25

M.s. Langá siglir inn á höfnina í Vestmannaeyjum.
áhuga- og framkvæmdamál
hans, var hann að búa sig und-
ir þátttöku í borgarafundi í
Eyjum, þar sem ræða átti kaup
á ferju til siglinga milli lands
og Eyja. Gísli er eindreginn
fylgismaður þess, að Vest-
mannaeyingar kaupi og reki
eigið skip í þessum tilgangi,
en treysti ekki á Ríkisskip eða
aðra aðila utan Vestmanna-
eyja.
Gísli er 55 ára gamall og
hóf afskipti sín af verzlun og
viðskiptum í Vestmannaeyjum
aðeins tólf ára gamall. Þá
seldi hann gotterí í kvik-
myndahúsi staðarins. Var hann
fyrsta árið í vinnu hjá öðrum,
en tók svo við rekstrinum
sjálfur og gekk til fundar við
umboðsmenn sælgætisvérk-
smiðja og gerði innkaup á hag-
stæðu verði. Af sælgætissöl-
unni í bíóinu hafði Gísli strax
nokkrar tekjur, sem komu
sér vel, þegar hann hóf nám
við Gagnfræðaskólann í Eyj-
um. Gísli og félagi hans komu
líka á stofn sérstöku bíói fyr-
ir börn, sem rekið var í leigu-
húsnæði, og átti miklum vin-
sældum að fagna. Árið 1933
má svo segja, að þáttur Gísla
í viðskiptalífinu hefjist fyrir
alvöru, en það ár gerðist hann
umboðsmaður í Vestmanna-
eyjum fyrir Magnús Th. Blön-
dahl og fyrir smjörlíkisgerð-
irnar ári seinna. Upp úr því
var heildverzlun Gísla Gísla-
sonar stofnuð.
— Ég útskrifaðist úr Verzl-
unarskólanum árið 1936, en
það var ekki síður mikilvægur
undirbúningur fyrir störf mín
síðar meir, að ég starfaði í Út-
vegsbankanum í Eyjum á ár-
unum 1936-39, jafnframt því
sem ég rak heildverzlunina.
Bankastörfin voru mikill skóli,
segir Gísli.
Árið 1939, í stríðsbyrjun,
hófst svo nýr kafli í sögu heild-
verzlunar minnar, því að þá
um haustið hélt ég til Ameríku
og stofnaði bar til viðskipta-
sambanda. Fékk ég umboð fyr-
ir ýmsar vörutegundir, svo
sem timbur og byggingavörur,
matvörur, fóðurbæti, ýmist frá
Bandaríkjunum eða Kanada,
og þetta flutti ég svo inn beint
til Vestmannaevja, með um-
skioun í Revkjavík. Það var
norsku.r maður, Olav Hertsvig,
sem hafði milligöngu fyrir
mig, en aðallega verzlaði ég
við briá að'la vestanhafs.
T Vestmannaeyjum var ég
með fjögur pakkhús full af
vörum í stríðinu og lagði ríka
áherzlu á að hafa úrval sem
fjölbreytilegast. Með verzlun
minni og þeim viðskiptum,
sem kaupmenn í Eyjum gerðu
við heildsala í Reykjavík, var
þörfum Vestmannaeyinga full-
nægt öll styrjaldarárin.
— Þú hefur unnið mikið
að félagsmálum Vestmannaey-
inga, tekið þar þátt í stjórn-
má>nm og verið bæjarstjóri um
skeið.
— Ég hóf afskipti af pólitík
í Eyjum árið 1933, og hef ver-
ið þátttakandi í stjórnmála-
starfinu æ síðan. Ég var sett-
ur bæiarstjóri 1961-62 í fjar-
veru Guðlaugs Gíslasonar, sem
þá var kominn á þing, og ár-
in 1962-66 var ég forseti bæj-
arstjórnar Vestmannaeyja. Þó
að ég hafi orðið að taka að
mér margvísleg störf, sem
inna verður af höndum í
Revkjavík, er bað samt svo,
að ég tel mig fvrst og fremst
vera Vestmannaeving og það
er víst, að eitthvað togar í
mann, þannig að ég vil ekki
flytja frá Eyjum.
— Hafa orðið vernlevar
brevtin^ar á li'finu í Eyjum á
undanförnum árum?
— Já. Þær hafa orðið all-
áberandi. Nú búa í Vestmanna-
evjum um 5200 manns og hef-
ur íbúatalan heldur hækkað
undanfaNð. Ó^arft er að taka
fram. að fólkið lifir aðallega
á fiskveiðum og fiskvinnslu,
en það er athyglisvert, hversu
mikill stöðugleiki er að kom-
ast á atvinnulífið. Áður fyrri
voru upp undir 2000 aðkomu-
menn í Eyjum yfir vertíðina.
Þetta er liðin tíð. Á síðustu
vertíð voru gerðir út 70-80 bát-
ar og fimm fiskvinnslustöðvar
starfræktar. Af þessu hafa
íbúar Vestmannaeyja jafna og
stöðuga vinnu, en þátttaka að-
komumanna hefur stórminnk-
að.
— Hver liafa verið og eru
helztu framfaramál Vest-
mannaeyinga?
— Hafnarmál ber einna
hæst, og segja má, að þau séu
jafnan eitt helzta stórmál okk-
ar í Eyjum, því að stöðugt fara
fram endurbætur á hafnarað-
stöðunni. Vatnsveitumálin hafa
líka verið afar þýðingarmikil
og stórmerkt soor stigið í þeim
með lagningu leiðslunnar úr
landi. Það er framkvæmd, sgm
kostað hefur um 300 milljónir
króna með innanbæjarvatns-
veitukerfi.
Vestmannaeyingar hafa að
vísu ekki staðið einir undir
þeim kostnaði, því að ríkis-
valdið hefur veitt mikilsverða
fyrirgreiðslu, t. d. með því að
fella niður tolla á vatnsleiðsl-
unni. En í þessu sambandi
finnst mér rétt að það komi
fram, að vatnsveitan nvja er
ekki fvrst og fremst gerð fyrir
íbúa Vestmannaevja heldur er
betta framkvæmd, sem var
bráðnauðsynleg fyrir fiskiðnað-
FV 5 1972
25