Frjáls verslun - 01.06.1974, Side 97

— Líttu á kjánann þarna
uppi. Nú er hann farinn að
safna skeggi, sagði vinstri
fótur við hægri fót.
Tvær vofur komu sveimandi
eftir götunni, þegar sú þriðja
kom aðvifandi á móti þeim.
— Þarna er Ólafur, sagði önn-
ur vofan. Við skulum láta sem
við sjáum hann ekki.
— Nú verð ég að skipta um
sölusvæði, sagðd sölumaðurinn
við starfsbróður sinn.
— Hvers vegna? Þú hefur
bezta sölusvæðið á öllu land-
inu.
— Það er satt. En ég er bú-
inn að fá bréf frá náunga,
sem hótar mér öllu illu ef ég
láti konuna hans ekki í friði.
En fíflið tók ekki fram, hvað
konan heitir.
Viku eftir að nvi bíllinn var
tekinn í notkun sneri eigand-
inn sér til bílasalans:
— Nær ábyrgðin líka yfir
brems'urnar?
— Auðvitað.
— Þá skuldið þér mér tvo
ljósastaura, þrjú reiðhjól og
aldraða konu.
— Olga, hrópaði vinkonan
upp yfir sig. Hvenær byrjaðir
þú að reykja vindla.
— Þegar maðurinn minn
kom heim og fann stóran
vindil í öskubakkanum.
Rembrandt málaði um það
bil 700 myndir á lífsleiðinni
og af þeim hanga nú um 5000
uppi á heimilum auðkýfinga í
Bandaríkjunum.
Tveir ungir félagar, nokkuð
vel hífaðir sátu á krá nokk-
urri og röbbuðu saman.
— Hefur þú nokkurn tíma
verið svo drukkinn, að þú
hafir kysst stúlku á hnakk-
ann, spurði annar.
— Drukknari er það, svar-
aði hinn.
— Hans litli, ert það þú,
sem hefur kennt páfaga'ukn-
um að bölva svona ókristiíega.
— Nei, nci, ég hef hara
kennt honum þau orð, sem
hann má alls ekki segja.
:97
FV 5-6 1974