Frjáls verslun - 01.03.1975, Blaðsíða 35

Hreiður s.f.:
Hálft tonn af
eggjum á viku
Á Dalvík er rekið hænsnabú me'ð miklum myndarbrag. Það heitii
Hreiður s.f. og var stofnað árið 1972 af Júlíusi Kristjánssyni og
Gylfa Björnssyni og eiginkonum þeirra Ragnbeiði Sigvaldadóttur
og Elínu Skarphéðinsdóttiur.
frystihúsinu ef Baldur hverfur
af staðnum, sagði Hilmar. Fél-
agið hefur nú lagt inn umsókn
til ríkisstjórnarinnar um leyfi
til kaupa á nýjum skuttogara
af svipaðri gerð og staerð og
Björgvin. Enn sem komið er
hefur málið ekki verið lagt fyr-
ir viðskiptabanka okkar né fisk-
veiðasjóð.
GÓÐ TILBOÐ í TOGARA
SMÍÐI.
Fyrir skömmu fóru tveir
fulltrúar frá Útgerðarfélagi
Dalvíkur til Noregs til að
skoða togara þar. Góð tilboð
fengust frá skipasmíðastöðinni
í Kristianssand og einnig frá
stöð þeirri í Flekkefjord, sem
smíðaði Björgvin.
— Áður en við héldum utan
könnuðum við möguleikana á
því að fá skipið smíðað hjá inn-
lendri skipasmíðastöð, en engin
þeirra gat afgreitt skipið á
nsegilega skömmum tíma. Við
þurfum að vera búnir að fá
hann um næstu áramót og
treystir stöðin í Flekkefjord sér
til að smíða togarann á þessum
tíma, sagði Hilmar, og síðan
bætti hann við. — Hvað verði
viðkemur, þá gerði stöðin okk-
ur tilboð um að smíða togara
eftir sömu teikningu og Björg-
vin en 3 metrum lengri og með
aðra aðalvél fyrir ca. 14 mill-
jónir norskra króna, eða um 420
milljónir eftir nýja genginu.
Til samanburðar má geta þess
að Björgvin kostaði tæpar 10
milljónir n. króna.
Að lokum var Hilmar spurð-
ur að því hvort siðasta gengis-
felling gerði ekki strik í reikn-
inginn í sambandi við væntan-
leg togarakaup.
— Jú vissulega gerir hún
það, sagði Hilmar, — en það er
annað hvort að duga eða drep-
ast. Afkoma félagsins var sæmi-
leg sl. ár miðað við mörg út-
gerðarfélög hér á landi og því
munum við halda áfram að gera
okkar ítrasta til að útvega
frystihúsinu nægilegt hráefni,
sem er jú aðaltilgangur félags-
ins. Það getum við aftur á móti
ekki gert á annan hátt en að
ráðast í kaup á öðru skipi, sem
fyllir skarð Baldurs, þegar hann
kveður Dalvík.
Eiginmennirnir eru báðir við
fulla vinnu annars staðar,
Júlíus hjá netagerðinni og
Gylfi hjá kaupfélaginu. Hirð-
ingin lendir því mest á konun-
um. Það var laugardagur þegar
Frjáls verslun heimsótti Hreið-
ur s.f. Dalvíkingar voru að
undirbúa sig undir dansleik.
— Konurnar eru heima að
búa sig á ballið, svo þú verður
að láta þér nægja að tala við
okkur, sögðu þeir Júlíus og
Gylfi. Annars eru það konurnar
sem sjá alveg um þennan rekst-
ur og vita því best um allt hér.
Á ÞRIÐJA ÞÚSUND VARP-
HÆNUR.
Sitt af hvoru gátu þeir félag-
ar þó sagt og byrjuðu á því að
segja frá stofnun búsins.
— Við vorum áður með kind-
ur, en langaði til að breyta um,
sagði Júlíus. Okkur datt því í
hug að byrja með hænur í stað-
inn. Við keyptum gamla verk-
færageymslu ofarlega í bænum
og innréttuðum hana fyrir hæn-
urnar. Við byrjuðum á því að
kaupa 3-4 hundruð unga frá
Sveinbjarnargerði á Svalbarðs-
strönd og Reykjum í Mosfells-
sveit. Siðan höfum við verið að
bæta smám saman við okkur og
erum nú með eitthvað á þriðja
þúsund varphænur og tæplega
500 unga í uppeldi. Ungana
kaupum við tveggja mánaða
gamla, en þeir byrja að verpa
við 6 mánaða aldur. Við reyn-
um að láta þá byrja heldur
seinna en fyrr á varpinu þvi
þá verpa þeir betur. Þessu
stjórnum við með gjöfinni á
varpfóðri. Hænurnar látum við
svo verpa í eitt ár og slátrum
þeim síðan. Við sjáum um slát-
runina sjálf og höfum fengið
aðstöðu til þess hjá sláturhúsi
kaupfélagsins hérna. Það eru
engin vandræði að losna við
unghænukjötið, því það selst
allt hér á staðnum.
BREYTILEGIR BÚSKAPAR-
IIÆTTIR IIJÁ HÆNSNUNUM.
I hænsnabúinu eru þrenns
konar búr. Eitt er gamaldags,
þar sem hænurnar ganga lausar
í stóru búri og verpa í kassa á
veggnum. Annað búr hafa þeir
félagar smiðað að hluta sjálfir.
Þar eru færri hænur í hólfum
og eru vírnet í botninum. Eggin
renna á netinu fram í rennu en
skíturinn fer niður á pall undir
búrinu. Fóðrun og vötnun er
handvirk. Þriðju búrin eru ný-
tízkulegust, enda nýjust og
voru eigendurnir stoltir af
þeim. Þessi búr stóðu í nýrri
viðbyggingu, sem þeir byggðu
á sl. ári. Búrin voru á fjórum
hæðum og voru 7-8 hænur í
hverju hólfi. Eggin runnu fram
í rennu, eins og á búrunum sem
þeir félagar smíðuðu, en hér
rann skíturinn burt á færi-
bandi. Fóðrunin fór fram með
sjálfvirkum fóðrara, sem rennt
er eftir endilöngum búrunum
og skammtar hæfilega handa
hænunum. Það merkilegasta
við þessi búr er vötnunin. Rör
lágu eftir endilöngum búrunum
og var smá „speni“ við hvert
búr. Þegar hænurnar ýttu við
spenanum rann vatn úr og létu
hænurnar þá renna upp í sig.
Manni datt helst i hug að taka
þyrfti hænurnar á námskeið í
notkun þessa kerfis, en eigend-
ur Hreiðurs s.f. fullyrtu að hæn-
urnar létu sem þær hefðu aldrei
kynnst öðru vötnunarkerfi.
SELJA TIL AKUREYRAR
Hænsnabúið framleiðir um
500 kíló af eggjum á viku og
fer öll framleiðslan til Akureyr-
ar.
FV 3 1975
35