Frjáls verslun - 01.08.1977, Síða 53

eins og verðlagsgrundvöllur á
hráefnum o.fl., að ég reikna
því með að við þurfum að fresta
viðræðum fram í nóvember
desember.
F.V.: Ef við víkjum svo að
markaði fyrir dýrari ullarvörur.
Hvað heldur þú að hann sé háð-
ur tízk.unni? Hvað er hægt að
treysta á liann? Er hætt við að
dýru prjónavörurnar verði úr
tízku einn góðan veðurdag?
Hjörtur: — Þetta er atriði,
sem við verðum að gæta okkar
mjög vel á. Við getum lært mik-
ið af reynslu Mexíkana og Perú-
búa, sem á sínum tíma komu
fram með ,,þjóðlegar“ vörur,
sem flæddu yfir Bandaríkin
með tugmilljóna sölu í tvö,
þrjú ár. En svo datt hún niður
því að framleiðendurnir höfðu
ekki haft hugsun á að fylgja
þessu eftir með nýjungum.
Það er því full ástæða fyrir
okkur að vera á varðbergi hvað
hönnunarmálin snertir og reyna
að sjá sveiflurnar fyrir. Við
getum alveg búizt við að okk-
ar þjóðlegu sauðalitir fari úr
tízku og sala á þeim vörum
verði í lágmarki en markaður-
inn muni þess í stað byggjast
á alls kvns lituðum fatnaði. Sem
sagt dýru ullarvörurnar eru
mikið háðar tízkunni en ef við
fylgjumst nógu vel með tel ég
að við getum aukið okkar er-
lendu markaði á þeirri vöru.
Ullarvörur verða alltaf í tízku
en hönnun okkar þarf helzt að
vera feti framar keppinautun-
um.
F.V.: — Hve vel eruð þið á
veei staddir í hönnunarmál-
um?
Hjörtur; — Hjá okkur starf-
ar sérstök hönnunardeild. sem
er í nánu sambandi við erlenda
hönnuði. sem framleiða vissan
hluta af sýnishornum okkar.
bæði í Bandaríkjunum og Evr-
ónu. Þetta á að veita okkur vit-
neskiu um hvað er að gerast á
þessum mörkuðum.
Gangur mála er sá. að við er-
um núna farnir að huga miög
alvarleea að sýnishornum fvrir
árið 1978. f nóvember næst-
komandi þurfa þau að vera til-
búin.
F.V.: — Uintalsverð atukning
hefur orðið á útflutningi ullar-
vöru til Efnahagsbandalagsins.
Hvaða lönd er þar aðallega um
að ræða?
Hjörtur: — Þýzkaland er orð-
ið langstærsti kaupandi á ís-
lenzkum ullarvörum í Evrópu.
Síðan koma Danmörk, Svíþjóð
og Noregur, sem eru góðir og
vaxandi markaðir. Tollar í
Efnahagsbandalagslöndunum
hafa verið lagðir niður og Sam-
bandið ákvað því að setja á
stofn skrifstofu í Kaupmanna-
höfn, með starfsmanni frá iðn-
aðardeildinni. Þar getur hann
fylgzt með þróuninni á Norð-
urlöndunum og suður í Þýzka-
landi og öðrum nálægum lönd-
um. Hann á að fylgjast með
verðlagi og afla allra upplýs-
inga um hvað er að gerast auk
þess sem hann á að stunda sölu-
starfsemi.
F.V.: — Bindið 'bið aðallega
vonir við Þýzkaland?
Hjörtur: — Fyrir utan Norð-
urlöndin eru vonirnar bundnar
við Þvzkaland, Austurríki.
Svisc og iafnframt erum við ný-
húnir að ná töluverðri sölu til
Beneluxlandanna. Þar er fyrir
skömmn tekinn til starfa um-
boðsmaður. =em virðist ætl.a að
ná góðum árangri.
F.V.: — Á undanförnum ár-
um hefur einna mest verið rætt
u m sölu á tízkuvörunum til
Bandaríkjanna. Hvernig er á-
standið á þeim markaði?
Hjörtur: — Ég er þeirrar
skoðunar. að við eigum mikla
möguleika í Bandaríkjunum.
Mér finnst sjálfsagt að sá akur
verði plægður eins og mögulegt
er vegna þess að þar er kaup-
geta fvrir hendi og við ættum
að geta selt á góðu verði. En
ég er reyndar þeirrar skoðunar,
að V-EvrÓDa, sem liggur nær
okkur. eigi eftir að taka betur
við sér og árangurinn að verða
eftir því. Vestur-Evróna er þess
vegna ekki síður þýðingarmik-
ill markaður en Bandaríkin.
F.V.: — Eru horfur á að með
nólitískum aðgerðum verði
hægt að tryggja okk,ur betri
kjör fyrir ullarvörur í Banda-
ríkjunum en nú er?
Hjörtur: — Þetta atriði hefur
verið til vandlegrar athugunar
og markvisst að því unnið. Ef
árangur næst, myndi aðstaða
okkar í Bandaríkjunum gjör-
breytast frá því sem nú er. Toll-
arnir vestan hafs eru hvorki
meira né minna en frá 22-23%
og upp í 45% á ullar- og
skinnafatnaði. Eins og er verð-
ur vart mikillar eftirspurnar
eftir skinnum í Bandaríkjunum
en tollarnir eru alvarleg hindr-
un. Það er von okkar að henni
verði rutt úr vegi.
F.V.: — Að undanförnu hef-
ur verið Iátinn í Ijós vaxandi
uggur vegna samkeppni er-
Icndra aðila um framleiðslu á
„íslenzkum“ ullarvörum, þ. e.
að þær séu framleiddar erlend-
is úr íslenzku hráefni og seld-
ar í samkeppni við framleiðend-
ur hér heima. Hvers,u alvarlegt
mál er þetta fyrir ullarvöruiðn-
aðinn á Islandi?
Hjörtur: — Við höfum á-
hyggjur af eftirlíkingum og því
að vörur eru auglýstar 100%
íslenzkar ullarvörur en ein-
hvers staðar má svo finna miða,
þar sem stendur með smáu
letri: Made in Denmark, Made
in Puerto Rico o.s.frv. Þarna er
verið að stæla okkar hefð-
bundna mynstur og tilfellið er,
að við höfum tapað verulegri
sölu á handprjónuðum vörum
vegna þessara keppinauta.
Varðandi Puerto Rico er það
áhyggjuefni, að á ullarbandinu,
sem flutt er út héðan til vinnslu
þar vestra eru viss tollafríðindi
vegna aðgerða bandarískra
stjórnvalda til að minnka at-
vinnuleysi. Þetta veldur því að
framleiðslan verður mun ódýr-
ari þarna suður frá en hér
heima.
Það er líka byrjað að selja
ullarband til S-Kóreu, sem síð-
an framleiðir fatnað og selur á
sömu mörkuðum og við, þannig
að samkeppnin vex stöðugt.
Mér er sagt, að verðmunurinn
á bessari erlendu framleiðslu og
okkar eigin vörum á Banda-
ríkjamarkaði sé um 30%.
FV 8 1977
53