Frjáls verslun - 01.03.1988, Blaðsíða 44

Tryggingar
Gísli Ólafson:
Ekki slæmt
ár hjá
okkur
„Árið 1987 var ekki slæmt ár
hjá okkur,“ sagði Gísli Ólafson
forstjóri Tryggingamiðstöðvar-
innar þegar hann var inntur
álits á því hvort breytinga væri
þörf í rekstri tryggingafélag-
anna m.a. vegna slæmrar
rekstrarafkomu á síðastliðnu
ári.
„Við erum tiltölulega smáir í ökutækja-
tryggingum en það er einkum sú grein
sem veldur vanda tryggingafélaganna í
dag. Það er ekkert leyndarmál að við töp-
um verulega á þeirri tryggingagrein. Vá-
MINOITA
NETTAR, LITLAR
OGLÉTTAR
LJOSRITUNARVÉLAR
- og þær gera allt sem gera þarf
á minni skrifstofum
Lítil, einföld og því traust. Fyrirtak á skrifborðið!
Verðkr. 25.025.-stgr.
D-100
Japönsk snilldarttönnun, bysk endinq oq
nákvæmni.
Verð frá kr. 37.300.- stgr.
5 lita prentun ef vill, innsetning einstakra arka,
innbyggður arkabakki til að spara pláss;
hágæðaprentun og hagkvæmni í rekstri.
Verð kr. 48.200.- stgr.
KJARAN
ARMÚLA 22. SIMI (91) 8 30 22. 106 REYKJAVlK
Gísli Ólafson.
tryggingagreinamar koma misjafnlega út.
Astæðan fyrir því að við sýnum hagnað er
aðallega sú, að okkar eigið fé og trygg-
ingasjóðimir afla umtalsverðra flármuna-
tekna. Eflaust má að einhverju leyti fallast
á að félögin séu of mörg. Það hefur ekki
verið talað við okkur um sameiningu og
við höfum ekki rætt við aðra a.m.k. ekki
síðastliðin tvö ár. Hinar ýmsu trygginga-
greinar em afskaplega misjafnar. Sumar
má bera á innlendum markaði eins og t.d.
ökutækjatryggingar. Aðrar hafa það háar
fjárhæðir í för með sér að jafnvel þó öll
félögin sameinuðust um þær dygði það
ekki til. Þar er helst að nefna stórtjón eins
og t.d. flugvélatjón og ákveðnar iðnað-
aráhættur sem em hundruð milljóna sam-
settar á einum stað.
Það em takmörk fyrir því hve mikla
eigin áhættu eitt félag getur borið og þó sú
upphæð hækkaði með sameiningu er eng-
an veginn víst að félagið gæti borið hana.
Allt tal um að ekki sé nein samkeppni á
milli félaganna er að mínu mati út í hött. Að
tala um fækkun félaganna og aukna sam-
keppni í sömu andránni er einnig út í hött.
Fækkun hlýtur að sjálfsögðu að hafa hag-
ræðingu í för með sér en rekstrarkostnað-
ur félaganna er mjög misjafn. Okkar er
t.d. fremur lágur en við, og ég tel að það
gildi um öll félögin, erum sífellt að endur-
skoða rekstrarkostnað okkar og gera ráð-
stafanir sem við teljum að muni draga úr
honum. Ökutækjatryggingar em dýmstu
tryggingar sem til eru. Rekstrarkostnað-
ur er hár og þegar talað er um há iðgjöld
gleymist gjaman að líta til tjónakostnaðar-
ins sem er gífurlegur. Reynslan sýnir, og
það er mín skoðun, að sameining eða hag-
ræðing innan tryggingafélaganna skipti
litlu máli fyrir endanlega útkomu. Það sem
skiptir máli er að berjast gegn tjónunum
og lækka þannig kostnað félaganna sem
aftur á móti gæti leitt til lækkunar iðgjalda.
Stærri rekstrareiningar geta verið hag-
kvæmari. En slíkum breytingum fylgja
óhjákvæmilega vandamál t.d. hvað varðar
starfsfólkið. Það verður að stokka upp frá
gmnni og færa menn til í störfum. Eru
menn tilbúnir að leggja fram allar upp-
lýsingar um fjárhagsstöðu viðkomandi
fyrirtækja? Em tryggingasjóðirnir nægj-
anlegir? Við getum tekið bankakerfið til
samanburðar. Það em allir bankar með
lífeyrisskuldbreytingar. Það vita líka allir
að ekki eru nægjanlegar tryggingar fyrir
hendi.
Hvernig stæðu bankarnir ef þetta dæmi
væri reiknað út? Hjá tryggingafélögum er
þetta mat á tryggingasjóðum og ég efast
ekki um að þau reyni öll að hafa nægilegt
flármagn til að standa við sínar skuldbind-
ingar. En það er margt sem spilar þama
inn í. Gjaldeyrisþróun getur verið óhag-
stæð. Hvaða fé hafa þessi félög til að
ávaxta og standa þannig gegn hækkandi
verðlagi með íjármagnstekjum. Þessar
upplýsingar em þess eðlis að ég á eftir að
sjá félögin leggja þær fram. En þetta ætti
auðvitað ekki að vera því til fyrirstöðu að
þau sameinist. Þetta er spuming um gagn-
kvæma hagkvæmni fyrir félögin og eig-
endur þeirra því það eru jú þeir sem eiga
fjármagnið — ekki satt? Það væri e.t.v.
44