Frjáls verslun - 01.07.1991, Side 63

eins og Davíð Sch. Thorsteinsson
komst að orði.
ÞREFÖLDUÐ FRAMLEIÐSLUGETA
„Við urðum strax varir við það að
erlendis kunnu menn að meta þessar
sérstæðu umbúðir. í apríl 1989 hófum
við sölu á Seltzer til Bretlands, en þar
er um að ræða litlausan gosdrykk
meðýmsum bragðtegundum. Ekki
þarf að orðlengja það að drykkurinn
hefur rokselst og í fyrra fluttum við út
Seltzer fyrir 60 milljónir króna og við
áætlum að selja hann fyrir a.m.k. tvö-
falda þá upphæð á þessu ári. Við
markaðssetninguna hefur þrennt
skipt meginmáli: Hin sérstæða plast-
dós, íslenska bergvatnið, sem fram-
leiðslan byggir á, og hollusta drykkj-
arins með náttúrulega sykrinum í stað
hvíts sykurs eða sætuefna. Seltzer-
inn er þrisvar sinnum dýrari en nokk-
ur annar drykkur en við markaðs-
setningu hans eru engar auglýsingar
notaðar. Salan byggist eingöngu á
gæðum, ímynd og háu verði.“
Davíð segist ekki í vafa um að með
tilkomu plastdósarinnar og síðar
framleiðslu á sérfslenska hollustu-
drykknum Seltzer standi fyrirtæki
hans á tímamótum því árangurinn af
þeirri markaðssetningu sé framar öll-
um vonum en þó skipti hitt ef til vill
meira máli að nú loks hafi verið sýnt
fram á að hægt er að tappa íslensku
bergvatni í neytendaumbúðir og selja
það fyrir hátt verð erlendis.
„Við sendum fyrstu gámana af
vatni til Bandaríkjanna um þetta leyti í
fyrra og þarf ekki að orðlengja það að
með aulmingu á sölunni á Seltzer,
bæði hér heima og í Bretlandi ásamt
með vatnssölunni vestur um haf, ann-
ar framleiðslugeta fyrirtækisins eng-
an veginn eftirspurninni þótt vélarnar
gangi allan sólarhringinn - allt árið.
Þess vegna höfum við lagt nótt við
dag við uppsetningu á fimm nýjum
vélasamstæðum til að geta mættkröf-
um markaðarins. Þessi nýju tæki
kosta um 250 milljónir króna og þref-
alda framleiðslugetu Islensks berg-
vatns hf. Lykillinn að sölunni er gegn-
sæja 33 cl plastdósin en einnig höfum
við þróað mjög skemmtilega 750 cl
plastflösku fyrir vatnið og hafa viðtök-
ur í Bandaríkjunum verið mjög góð-
ar.“
Seltzerinn rennur af færiböndunum og á næstu dögum margfaldast geta
fyrirtækisins til að tappa tæru, íslensku bergvatni á dósirnar.
VATNIÐ VERÐUR AÐ VERA DÝRT!
Davíð Sch. Thorsteinsson virðist
hafa meitlaðar skoðanir á því hvernig
beri að selja þessa auðlind okkar ís-
lendinga. Þar verði að fara með gát
því allt hafi sinn tíma.
„Mesta hættan er sú að þeir, sem
ætla að hasla sér völl í þessum út-
flutningi, selji íslenska vatnið of
ódýrt. Þess vegna er alveg númer
eitt að gæta þess að það verði ávallt
mun dýrara en sambærilegar vörur,
eins og þeirra vatn og gosdrykkir,
sem blandaðir eru úr menguðu vatni,
sem farið hefur 15-20 sinnum í gegn-
um meltingarveginn.
Reynslan af sölu Seltzers hefur
kennt okkur að selja dýrt, dýrara en
aðrir, og í Bandaríltjunum selst vatns-
dósin á einn dollar eða við allt að 10
sinnum hærra verði en bensín. Við
trúðum því einfaldlega að fólk gerði
meiri kröfur til þess, sem það setti í
eigin maga, en þess sem færi í maga
blikkþeljunnar. Bandarískur almenn-
ingur virðist vera sömu skoðunar,"
segir Davíð ennfremur.
Fleira kom fram í máli fram-
kvæmdastjórans. Miklu skipti í þessu
sambandi að flýta sér hægt:
„Allir vita að íslendingar eiga auð-
velt með að brenna sig á því að vilja
gleypa allan ávinninginn í fyrsta kasti.
Við erum veiðimannaþjóð og viljum
að árangurinn komi strax í ljós. Af-
leiðingarnar af þessu bráðlæti eru út
um allt samfélagið. í þessum útflutn-
ingi, þar sem við erum að selja við-
kvæma neysluvöru, þýðir ekkert að
63