Frjáls verslun - 01.05.1998, Blaðsíða 23

STJÓRNMÁL
TAPAÐISJÁLFSTÆÐISFLOKKURINN?
g hef kosið sjö sinnum í sveitastjórnarkosningum, - sex
sinnum í Reykjavík. Sjálfstæðisflokkurinn hefur sigrað
ijórum sinnum, en tapað þrisvar. Fjórum sinnum var flokk-
urinn með minna en 50% atkvæða. Er Reykjavík þá borg íhaldsins?
Vissulega var það svo, að Sjálfstæðisflokkurinn var með meiri-
hluta fulltrúa í borgarstjórn í 50 ár, en hann var ekki alltaf með
meirihlutafylgi. Sjálfstæðisflokkurinn er nú að fylgi til aðeins veik-
ari en í síðustu kosningum, en sambræðsla annarra flokka gegn
honum veldur því, að flokkurinn hefur ekki meirihluta í borginni í
bili. Sjálfstæðismenn eru vitanlega vonsviknir í meira lagi yfir því,
að borgin náðist ekki til baka, en því fer hins vegar íjarri, að kosn-
ingarnar séu tap fyrir flokkinn í heild. Flokkurinn hefur mun fleiri
bæjarfulltrúa í stærstu bæjunum en áður, og hann á aðild að meiri-
hluta í mun fleiri sveitarfélögum en áður. Þætti alls staðar gott hjá
flokki, sem hefur leitt ríkisstjórn í nærri tvö kjörtímabil.
Svanur Kristjánsson, prófessor, lýgur því hins vegar í Financial
Times, að Sjálfstæðisflokkurinn hafi beðið ósigur í þessum kosn-
ingum. Raunar er Svanur einlægt að halda þvi fram að vinstri
menn séu og eigi að sameinast, og að Sjálfstæð-
isflokkurinn sé og eigi að missa stöðu sína.
Þetta er þráhyggja hjá honum, síðan hann hætti
að ganga með bindi og vera sjálfstæðismaður.
En prófessorinn má ekki í viðtali við virt erlent
blað blanda saman eigin óskhyggju, sem átti
vel við á síðum Þjóðlífs, og fræðilegu mati.
Framsóknarflokkurinn fer sæmilega út úr
kosningunum, - en hins vegar fara sósíalísku
flokkarnir hinar mestu hrakfarir. Nær alls stað-
ar, þar sem þeir bjóða sameiginlega ffam, - með
eða án kvennalista, sem virðist úr sögunni, -
tapa þeir bæði fylgi og fulltrúum. Það er þvi
dæmalaus kokhreysti af leiðtogum sósíalísku
flokkanna að halda því fram, að úrslitin sýni
styrk sameiginlegs framboðs. Miklu frekar má
halda því fram að tilraunin hafi mistekizt. Sós-
íalíska bandalagið náði aðeins árangri á Austur-
landi, en á þeim slóðum eru gamalkommar alls
ráðandi en kratar sjaldgæfari en keldusvín.
Ekki skil ég, af hveiju leiðtogar Alþýðu-
flokksins vilja sænga með Alþýðubandalaginu.
Hvað dregur þessa flokka saman? Alþýðuflokk-
urinn hefúr predikað aðild að Nato, og á síðari
timum aðild að Evrópusambandinu. Alþýðu-
flokkurinn er á móti bændum. Alþýðuflokkur-
inn vill veiðileyfagjald.
Alþýðubandalagið er öndvert Alþýðuflokkn-
um í öllum þessum málum. Það eina, sem er í
raun sameiginlegt með þessum flokkum er, að
nöfii þeirra byija bæði á Alþýðu. Og það er önn-
ur alþýða í krataflokknum en kommaflokknum. Am.k. hafa þess-
ir tveir flokkar ekki unnið saman í verkalýðshreyfingunni sl. 60 ár.
Össur Skarphéðinsson, borgarstjóramágur, segir á einum
stað, að það sé andi 68 kynslóðarinnar, sem muni sameina þessa
tvo flokka.
Það fólk, sem er að nálgast fimmtugt eða er komið á sextugs-
aldur og var kommar í menntaskóla og háskóla, talar oft um sjálft
sig sem 68 kynslóðina. Það sér sig í dýrðarljóma og telur sig hafa
komið einhveiju fram. Hér á landi hittist það á mesta snobbballi
landsins. Nafhið er sótt til þeirra atburða, er urðu í París vorið
1968, þegar stúdentar egndu kappi við Charles de Gaulle. Þeir at-
burðir skildu nákvæmlega ekkert eftír sig, enda koðnaði „upp-
reisnin” niður þegar gamli maðurinn kom í sjónvarp eftir að hafa
horfið í nokkra daga og sagði hin frægu orð: „Frímínúturnar eru
búnar”. Þá kom í ljós, að stúdentarnir áttu sér hvergi hljómgrunn,
hvorki hjá verkalýð eða borgurum.
Vissulega man ég eftír ólátum í Æskulýðsfylkingunni, þegar
ráðherrar Nató komu hingað 1969, og eins
var einhver uppákoma, þegar utanríkisráð-
herra Bandaríkjanna kom hér á þessum
árum. En þetta voru meira skrílslæti en
mótmæli og enginn tók mark á þeim. í há-
skólanum hafði Vaka meirihluta, og studdi
stefnu andstæðinga kommúnista í Ví-
etnam.
Höskuldur Þráinsson, mun þó hafa
stjórnað einhverri stúdentaskrúðgöngu að
menntamálaráðuneytinu, þar sem menn
báru spjöld, - sú ganga var skipulögð af
báðum fylkingum og í samráði við rektor
og að fengnu leyfi lögreglustjóra. Það var
hin íslenzka útgáfa á vorinu í París.
Róttækni manna birtist helzt í því, að
menn hættu að vera með bindi og fóru
ekki til rakara. Sumir keyptu sér sandala
að ganga á.
En þó var eitt. Það var mjög áberandi í
skrifum margra róttæklinga á þessum
árum, að þeir töldu nauðsynlegt að leyfa
hass og marijúhana. Hass og marijúhana
voru partur af frelsi 68 kynslóðarinnar.
Einnig höfðu menn dálæti á menningar-
byltingunni kínversku og Pol-Pot var í
miklu aflialdi.
Hvað er það, sem er svona flott við 68
kynslóðina? Hassið? Marijúanað?, Menn-
ingarbyltingin? Pol- Pot? Á að sameina Al-
þýðubandalag og Alþýðuflokk um þetta? [jjj
r
KRATI EÐA KELDUSVÍN
Sósíalíska bandalagiö náöi aöeins árangri á Austurlandi, en á þeim slóöum eru gamalkommar alls ráöandi
en kratar sjaldgæfari en keldusvín.