Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1942, Blaðsíða 6

Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1942, Blaðsíða 6
890 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS Átgrímur Jóntton: Djákninn á Myrká. oft hugsað um það síðan, hve ein- kennilegt það var, að Jeg skyldi þá gera til mín þessar kröíur. Pabbi sagði eitt sinn við mig, að jeg ætti að veröa málari. Ekki veit jeg hvað hann hefir meint með þvi, hvort þetta hefir verið spádómur, ellegar að hann ætlaöist til að Jeg kepti að þessu. En hann sagði þetta einu sinni alveg upp úr þurru. — Svona er venjulega ekki sagt, nema einu sinni. Engin teikning kend. Barnaskóli var haldinn i Gaul- verjabæ. Tveir bræður kendu þar. Sjálfsagt allra bestu menn. Sá eldri kendi fram að vertíð. Svo fór hann, og sá yngri tók við. Jeg man eftir því hve jeg undraðist þetta sam- band milli mentamálanna og sjó- sóknar, aö kennarinn þyrfti alt í einu að fara á sjó. Sr. Jón Steingrímsson var þá prestur í Gaulverjabæ. Hann var stórgáfaður maður, fyrirmannlegur. Hann kom elnu sinni Inn I kenslu- stofuna og hjelt langa áminningar- ræðu yfir kennaranum, út af því, hvernig einkunnagjafir hans væru, t. d. hve lágar einkunnlr jeg fengi. Aldrei vissi jeg hvers vegna hann hjelt svona mikið með mjer. En jeg skildi það síðar, að honum fannst að kennarinn ljeti það hafa áhrif á sig frá hvaða heimilum börnin voru og aö Rútsstaðahjáleiga muni haía verið neðarlega í einkunnastiga hans. En ekkert man jeg úr þess- ari minni einkunnarbók, nema það, að þar stóð prentuð „teikning" með al námsgreinanna, þó engin teikn- ing væri þar kend. Og jeg sem kom í skólann fyrst og fremst til þess að læra teikningu! Á Eyrarbakka. — Hvernig var á Eyrarbakka? Fjekst þú nokkra tilsögn eða upp- örfun þar? — Þar var líf og fjör og mikið um að vera, I mínum augum. I „Hús inu" hjá Nielsen var margt manna, höfðingsheimili, menta heimili, söngelskt fólk. Þangað komu marg- ir stórhðfðingjar úr Reykjavík á sumrin. Jeg passaði hestana þeirra. En þar var svo mikið að gera, að Jeg hafði minni tíma til að hugsa um teikningar og f jðllin, en meðan Jeg var heima I Rútsstaðahjálelgu. Á þeim árum f jekk jeg í fyrsta sinn vatnsliti. Það var mikil framför. Tveir fjelagar mínir á Eyrar- bakka teiknuðu. Mjer fanst þeim ganga betur en mjer. ÞaÖ voru þeir Guðmundur Guðmundsson, nú kaup maður á Selfossi, og Kristinn Jóns- son á Litlu-Háeyri, er stundaði sjó. Hann dó ungur úr inflúensu. Frú Eugenia Nielsen veitti því eítirtekt, að jeg var að föndra við teikningar. Hún fjekk hjá mjer Kristmynd, sem jeg h£ifði gert eft- ir gibsmynd, fór með hana til Reykjavíkur og sýndi hana einhverj um mektarmanni til að bera það undir hann, hvort jeg myndi hafa hæfileika. Maðurinn svaraði því, að erfitt væri um það að segja, þareð hjer væri um eftirmynd að ræða. Svo ekki varð meira úr þvi. Frá Eyrarbakka fór jeg í vega- vinnuna á Hellisheiði. Þá var verið að gera Hellisheiðarveg. Þar var greitt hátt kaup, 3 krónur í pening- um fyrir daginn. Það þótti gott. — En vinnan var erfið. Verkstjórinn var Erlendur Zakaríasson. Hann var strangur. Sagði aldrei orð. Horfði bara á menn. Og þá hömuðust allir.

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.