Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1942, Blaðsíða 19
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
403
Latínuskólapiltar á ferð 1890
Komsá í Vatnsdal var einn kærasti og besti gististaSur LatinnskólapOta meSan þeir fórn Grims-
tunguheiði og Kaldadal og Lárus Blðndal sýslumaður bjó þar og kona hans Kristín. — Mynd þessi var
tekin eitt sinn af skólapiltahópi er þar gisti, og eru með á myndinni nokkrir synir þeirra sýslumanns-
hjónanna. Má ætla að þetta sje eina ljósmyndin, sem til er frá hinum frægu skólapiltaferðum. JJessir eru
á myndinni:
í 1. röð, talið frá vinstri: JJorsteinn V. Gíslason, Pjetur Helgi Hjálmarsson, Bjöm Bjömsson, Valde-
mar Jakobsson, Sigurður Magnússon, Kristján Blöndal, Stefán Kristinsson.
í 2. röð: Ágúst Th. Blöndal, Jósef Blöndal, Ásmundur Gislason, Páll Snorrason, Páll Vídalín Bjama-
son, Sigfús Daníelsson.
í 3. röð: Haraldur Blöndal, Bjöm Blöndal, Einar Snorrason, Haraldur J)órarinsson, Ingólfur Gíslason.
dugnaðarmenn og gáfaðir. — Og
nú lögðum við úr þessum þrönga,
dimma dal upp á öxnadalsheiði,
framhjá Lurkasteini. Jeg leit
hornauga og hálfsmeykur á þenn
an stein, því að jeg hafði lesið
einhverja draugasögu í sambandi
við hann. Eflaust hefði jeg orðið
afar myrkfælinn þarna, eins og
skuggalegt var bæði í lofti og á
láði, ef ekki hefðu verið með mjer
þessir þrír piltar og þá ekki síst
Mývetningamir, sem jeg leit svo
mikið upp til, af því að jeg hjelt
að þeir væru svo miklir glímu-
menn. — En nú var við annað
að glíma en drauga og forynjur.
öxnadalsheiði var votlend að
austanverðu og lá þar í hjer og
hvar — Grjótá var að verða ljót,
— að vísu var hún mórauðari en
hvað hún var vatnsmikil — en
svo kom tröllavegurinn í Gilja-
reitnum, þar sem farið var langt
uppi í hlíðum. Vegna rigningar-
innar, sem altaf var að aukast,
lá við aurskriðum þar í brattan-
um. Nú vorum við að verða mjög
votir, regnið streymdi af olíu-
treyjunni ofan á hnjen á mjer, og
þaðan beina boðleið ofan í stíg-
vjelin, svo að jeg stóð þar í vatni.
Við hröðuðum okkur því eins
mikið og við gátum vestur af
heiðinni, og hugðum gott til glóð-
arinnar, að gista á einhverjum
góðum bæ í Skagafirði.
★
N okkur brá í brún, er við
sáum ofan í heiðarsporðinn.
Þar flæddi Norðurá bakka á milli,
en Króká og Valagilsá steyptust
í hana sín til hvorrar hliðar með
grjótkasti og fossafalli. En
þarna voru fleiri í kreppunni en
við — og það bætti ofurlítið úr,
því „sætt er sameiginlegt skip-
brot“. Þarna voru margir menn,