Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1950, Síða 8

588
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
un, bókasain, kapella, „bar“, mynda
-salur, knattborðssalur og stórt sjó-
minjasafn. Þar eru líkön af her-
skipum frá 17. og 18. öld. Þar sá
jeg eitt franskt sem hafði heitið
Eole, í höfuðið á vindagoði Róm-
verja Eolus og hefur það haft 74
fallbyssur. Þar eru einnig mörg
ensk skip, og á einu þeirra er sagt
að Francis Drake hafi barist 1764.
Jeg komst fljótt að því að skipið
„African Queen“, sem jeg átti að
vera á, lá í höfn í Lundúnum, en
var hvergi nærri ferðbúið. Margt
þurfti við það að gera og mörgu
að breyta, því að setja átti í það
fiskimjölsvjelar og niðursuðuvjel-
ar. Það var því auðsjeð að jeg
mundi þurfa að bíða alllengi í
London og notaði jeg tækifærið til
þess að skoða helstu söfn borgar-
innar.
Eftir vikutíma var jeg sendur
ásamt Skota suður á Cornwall-
skaga til Bideford, sem er nálægt
Bristolflóa, til þess að skoða báta,
sem þar var verið að smíða fyrir
þennan leiðangur. Þarna dvöld-
umst við vikutíma í gistihúsi, sem
heitir New Inn. Þarna leið okkur
vel og vorum fegnir að vera lausir
við skarkalann í Lundúnum. Jeg
ferðaðist nokkuð þarna um ná-
grennið, og hafði yndi af því, enda
er rómuð náttúrufegurð North
Ðevon og Sommerset hjeraðanna.
Þarna sá jeg kvenfólk ganga á rauð
-um og grænum víðum buxum á
götum úti. Er það gamall siður hjer
í ComwalL Hjer er suðrænn blær
yfir öllu, víða var verið að þurka
hey og kál var orðið stórt í görð-
um. Hjer vaxa aldintrje og jafnvel
pálmatrje nær hjer alt að 3 metra
hæð. Yndisleg rósahlið eru hjer
víða fyrir framan hús, líkt og í
Frakklandi. Þá er ekki síður fallegt
í Exeter og gaman hafði jeg af að
sjá.fjölda hjera þar á ökrunum.
Svo var haldið til Lundúna aft-
ur og þar hafði jeg ekkert að gera,
en notaði enn tímann til þess að
fara á söfn, skoða fegurstu garða
borgarinnar, dýragarðinn, merk-
ustu byggingar, svo sem Pálskirkj-
una, Southwark dómkirkjuna við
Lundúnabryggju, The Tate Gall-
ary, Imperial War Museum (vopna
-safnið), National Maritime Mus-
eum í Greenwich, Whitechapel
Gailery og Old Bailey fangelsið.-
Laugardaginn fyrir hvítasunnu fór
jeg svo í konunglegu hljómlistar-
höllina Royal Albert Hall. Og á
hvítasunnudag skoðaði jeg West-
minster Abbey og breska Parla-
mentið. Einnig fór jeg í konung-
lega leikhúsið Royal Opera House
og sá þar „Brúðkaup Figaros“.
Þegar jeg hafði nú dvalist mán-
aðartíma í Englandi var það sýnt
að skipið okkar mundi ekki kom-
ast á stað fyrst um sinn, og var þá
afráðið að jeg skyldi fara á undan
því suður til Gambíu, ásamt öðr-
um manni. Það var Skoti og heitir
Alexander Addeson frá Aberdeen
skíri.
Ferðin til Gambíu.
Klukkan 7 að morgni lögðum við
á stað til flugvallar, sem er nálægt
Victoria-járnbrautarstöðinni. Veð-
ur var afbragðs gotfr og þarna beið
okkar Argonaut Speedbird flug-
vjel frá B. O. A. C. flugfjelaginu.
Á fjelagið 22 flugvjelar af þessari
gerð og ’hefur hver þeirra fjóra
Rolls Royce hreyfla, geta flutt 40
farþega og flogið 3660 mílur í ein-
um áfanga.
Við erum komnir á loft klukkan
rúmlega 8 og fljúgum nú suður yf-
ir England í brakandi sólskini, yfir
Portsmouth og eyna Wight og út
yfir Ermarsund. Eftir klukkustund
-ar flug erum við yfir Cherburg í
Frakklandi. Síðan fljúgum við yfir
eyna Jersey, sem er syðst í Ermar-
sundi og er sjálfstæð, en hefur ver-
ið undir bresku krúnunni síðan
1066. Svo er flogið yfir Bretagne-
skaga og borgina Lorient og út yfir
Biscayflóa. Skömmu seinna er flog-
ið inn yfir Spán skamt frá borginni
Oviedo. Sjest nú vel til Pyrena-
fjalla, þar sem þau rísa í blárri
móðu, með snjóflekkjum í efstu
skörðum.
Svo ber okkur inn yfir Portúgal.
Þar sýnist víðast hálendi, gráir
fjallahryggir með dalverpum á
milli. Hjer virðist hrjóstugra en í
Englandi, ströndin gul sandfjara
og falla fá vötn til sjávar. En þegar
suður fyrir ána Minho kemur, þá
fer þetta að breytast og bygðin að
þjettast. Er einkennilegt að horfa
hjer yfir. Vegirnir eru eins og hvít
bönd, en akrar gulir, rauðir og
grænir. Fagurt er umhverfis Douro
-fljótið, því að þar eru vínekrur
með báðum bökkum. Og við mynni
fljótsins stendur borgin Oporto,
sem portvínið er við kent.
Til Lissabon komum við klukkan
2 og þar var staðið við í eina
klukkustund. Á svo stuttum tíma
er lítið hægt að sjá, en fagurt þótti
mjer hjer. Borgin stendur við fljót-
ið Tejo og við sjáum turninn Bel-
em, sem reistur var til minningar
um Vasca de Gáma, er fyrstur fann
sjóleiðina suður fyrir Afríku til
Indlands (árið 1497).
Frá Lissabon er svo tekin stefna
til Dakar, sem er á vestasta höfða
Afríku. Byrjar flugvjelin á því að
klífa upp í 17.000 feta hæð. Þar
uppi er hitinn 32 stig á Fahrenheit,
en það er frostmark á Celsius. Ber
nú fátt til tíðinda, nema við mæt-
um flugvjel, sem er að koma að
sunnan.
Fyrst sjáum við Lanzarote-eyar,
þær eru tvær, úti fyrir spönsku
nýlendunni Rio de Oro, gegnt Cap
Yubi. Þar er smábær og flugvöllur,
en þar er ekkert vatn og verður að
vinna það úr sjó. Á Lanzarote-ey-
um er eldfjall, sem gaus 1826.
Næst sjáum við Kanarieyar á
hægri hönd rjett fyrir kl. 7 um