Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1961, Blaðsíða 5

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
583
V É R megum vera vissir um,
að þróun mannsins heldur á-
fram í heilanum og fyrir að-
gerðir erfikenninganna; en
starfsemi heilans er margvis-
leg og getur birzt á öðrum
leiðum en þeim, sem liggja til
sannrar þróunar. Bláber skyn-
semi, sem skortir bákhjarl sið-
gœðisins, endar oft í skað-
vœnni gagnrýni eða útásetning-
um, árangurslausum rökrœðu-
flœkjum aukaatriða og margs-
konar barnaskap, sem orðleikir
Miðaldaskólaspekinnar eru gott
dœmi um. Skynsemin 'glatar
gildi sínu um leið og hún skoð-
ar sjálfa sig sem takmark.
Fagurfrœðilegur smekkur get-
ur líka orðið að andstyggðar-
vanskapnaði, hlálegum fjar-
stœðum og viðbjóöslegri úr-
kynjun. Það gildir einu, hvaða
störfum maðurinn snýr sér að:
Hann má aldrei gleyma hinu
œðra hlutverki sínu. Réttmœt
sómatilfinning, sem sprettur af
þekkingunni á þessu hlutverki,
œtti aö vernda hann állan œvi-
daginn gegn sjálfum sér og
öörum. Viðleitni hans veröur
að stefna aö því að g ö f g a
sjálfan sig. Barátta mannsins
er nú ekki aðeins fólgin í stríði
við hvatir, sem hann hefir erft ‘
frá dýrum, heldur og í hinu,
að stríða gegn venjum, sem *
skapazt hafa með mönnum, og j
eru afleiðingar erfikenninga og i
óhollustu í hugsun þeirra >
sjálfra. ,
—O—
Almœtti guðs kemur t Ijós i i
þeirri staðreynd, aö maðurínn,
sem á œtt að rekja til sjávar-
orma, er nú orðinn fær um að '
gera sér í hugarlund framtíö- ■
artilveru œðra mannkyns og að j
kenna löngunar til aö verða j
œttfaðir þess. Kristur er oss >
sönnun þess, að þetta er ekki
draumur, sem ókleift er að
rœtist, heldur hugsjón, sem
getur orðið að veruleika. Ráð-
in til þess að koma því til }
leiðar, eru fólgin í hinni œva- j
löngu baráttu milli hvata vorra j
og samvizku, þar sem mann-
göfgi og sœmd eru t veði. Öll
þróunarsagan veitir œöstu eft-
irlöngunum vorum — þótt
ekki beri mest á þeim — mikil- j
vœgt gildi með þeim hœtti að %
samrœma þœr og tengja hinu j
undursamlegasta œvintýri, sem
hægt er að hugsa sér.
(Lecomte du Noiiy)
urðu þeir einnig boðberar og
gátu sagt frá hinum undur-
sarnlegasta atburði, og þannig
urðu þeir þátttakendur í hinni
hiranesku gleði. Notum þessa
jólaaðferð. Tökum á móti hinni
fuJlkomnu gjöf og sælustu
gleði. Trúuni því, sem Drottinn
hefir kunngjört oss. Segjum
með krafti sannfærandi trúar:
„Ég trúi, þessvegna tala ég“.
Þá verðum við samferða hirð-
urram, er þeh vegsama og lofa
Guð. Ásamt þeim og hinum
mörgu kynslóðum hlustum vér
á dýrðarsöng hinna himnesku
hersveita, og þá skal það sann-
ast, að aldreí gleymist eilífa
lagið við pílagrímsins gleði-
söng. Enn í dag eru jólasálm-
arnir bergmálið af lofsöngn-
um, er hljómaði í kyrrðinni á
heilagri nótt.
Gleðifregnin var flutt hirð-
unum. Fregnin barst hingað,
og enn á ný er hún flutt ís-
landi. flutt landsins börnum
á láði og legi og í lofti. Jóla-
kveðjan skai fiutt starfandi
mönnum í sveit og í kaupstöð-
utn, sjómönnunum úti á haf-
inu og heimiium öllum til sjáv-
ar og sveita. Gieðifregnin skal
ná til þeirra, sem fagnandi eru
og til þeirra, sem búa í sorgar-
ranni Þessi fregn skal flutt
hinurn sjúku og öllum þeim,
sern andvarpa Hin styrkjandi
jólakveðja skal send þeim, sem
hafa með höndum hin erfiðu
vandamál, svo að heill hlotn-
ist þeim er þeir vaka yfir mál-
sínum þjóttec vau:ac. j
Hvað er íramundan? Vér
vitum það ekki, en biðjum:
„Hlífi þér, ættjörð, Guð í sinni
miidi“.
Vér horfum út í myrkrið.
Allt er oss hulið. Nei, Eitt er
víst. Sú þ]óö sem í myrkri
gengur, sér mikið ljós. Þá er
b]art fram ui>dan. Stefnum á
ljósið. Tökum tilboðinu. Lær-
um af barnmu, sem tekur við
jólagjöfinni. Gjöfin frá Drottni
kemur fyrst að gagni, þegar
hún er notuð
Notum rettindin. Öllum er
boðinn aðgangur að jólatrénu,
liísins tré, og blöðin af lífsins
tié skulu vera til lækningar
bjóðuPum.
Guð olessi starf kirkjunnar,
svo að þar íjái menn birtu
Drottins skírra.
Ég hugsa um jólin í kirkju
vorr’ og starf presta og safn-
aða með þessi orð í huga:
„Send Ijós þitt, svo að ég megi
ganga að altari Guðs, til Guðs
minnar fagnandi gleði“.
Hedög jól höldum í nafni
Krists.
t