Morgunblaðið - 28.01.2001, Blaðsíða 14

ÍÞRÓTTIR
14 SUNNUDAGUR 28. JANÚAR 2001 MORGUNBLAÐIÐ
WEST Ham mætir Manchester Un-
ited í fjórðu umferð bikarkeppni
enska knattspyrnusambandsins á
Old Trafford í dag. Kanouté hefur
þegar stigið í tvígang á svið í Leik-
húsi draumanna – og minningarnar
eru ekki góðar.
„Annar leikur minn fyrir West
Ham var á Old Trafford. Ég var
borubrattur eftir að hafa skorað í
fyrsta leik og ætlaði mér stóra
hluti. Það var eitthvað annað. Við
steinlágum – 7:1. Þetta var algjör
martröð – ég vissi ekki hvað ég átti
af mér að gera. Ég hef ekki í annan
tíma beðið svo stóran ósigur. Mér
fannst ég gagnslaus.“
Annað tap, 3:1, kom svo fyrir
skemmstu. „Við byrjuðum afar illa í
þeim leik en hefðum átt að ná jafn-
tefli í lokin. Frammistaða okkar olli
vonbrigðum og þegar ég minnkaði
muninn í 3:1 fann ég fyrir reiði en
ekki gleði. United er stórlið, hefur
fljótari og sterkari leikmenn en við.
Menn mega samt ekki óttast orð-
sporið.“
Er dagur hefnda þá runninn upp?
„Við verðum að gera betur í þess-
um leik og í bikarnum getur allt
gerst. Við verðum að mæta jákvæð-
ir til leiks og láta þá ekki taka okk-
ur í bólinu eins og síðast. Við þurf-
um að þjarma að þeim.“
Leikurinn verður í beinni útsend-
ingu á Sýn í dag og hefst kl. 14.
Hrollvekja í leikhúsinu
En það eru ekki bara franskirlandsliðsmenn, svonefndir þrí-
litungar, sem láta að sér kveða í Eng-
landi. Fjölmargir
aðrir hafa staðið í
stórræðum. Nú síð-
ast Frédéric Kano-
uté hjá West Ham
United. Æðisgengin antilópa. Þess-
um 23 ára gamla framherja fylgdi
óverulegt orðspor þegar hann hóf
leik með „Hömrunum“ fyrir tæpu ári
en nú er hann á hvers manns vörum.
Sparkunnendur halda vart vatni.
Harry Redknapp knattspyrnu-
stjóri West Ham er fyrstur til að
skrýða Kanouté orðum. „Freddy
[eins og Englendingar kalla flesta
Friðrika] er miklum hæfileikum
gæddur. Hann er eldfljótur og flink-
ur. Hæglátur maður sem verðskuldar
upphefðina.“
Kanouté fór þó hægt af stað í
haust. Var ekki alveg klár á því hvar
netmöskvana var að finna. Síðan
hrökk hann í gang. Hefur gert níu
mörk á skömmum tíma. Alls hefur
hann komið tuðrunni tíu sinnum í
netið í 24 leikjum. „Ég kann enga
skýringu á því hvers vegna ég fór allt
í einu að raða inn mörkum. Ég hef
ekki breytt leikstíl mínum en finn að
sjálfstraustið kraumar í mér fyrir
framan markið. Liðið leikur líka vel,
menn að leggja sig alla fram. Þetta
gengur vel,“ segir hann.
Skoraði í fyrsta leik
Forveri Kanoutés í framlínu
„Hamranna“, Kostaríkumaðurinn
Paulo Wanchope, gerði fimmtán
mörk í fyrra og margir veðja nú á að
Frakkinn skáki honum. „Það leit ekki
vel út með það í haust en nú yrði ég
vonsvikinn ef ég næði ekki fimmtán
mörkum. Annars er ég ekki í neinni
keppni við Paulo. Við erum tveir ólík-
ir leikmenn.“
Það finnst ekki öllum. Báðir eru
þeir lunknir og leggjalangir. Meira
býr þó í Frakkanum.
Kanouté kom til West Ham sem
lánsmaður frá Olympique Lyonaise í
Frakklandi í febrúar 2000. Hann
skoraði strax í fyrsta leik, gegn
Wimbledon, og gaf tóninn. Sýndi góð
tilþrif fram á vorið og Harry Red-
knapp hikaði ekki við að gera vista-
skiptin varanleg síðastliðið sumar.
Dró fjögur hundruð og fimmtíu ís-
lenskar milljónir upp úr veskinu. Og
þykist góður. „Við fengum hann á
heildsöluverði. Mörkin eru farin að
flæða.“
Það hefur líka sýnt sig. Kappinn
hefur snarhækkað í verði og í nóv-
ember segir sagan að Chelsea, ná-
grannar West Ham í Lundúnum, hafi
verið reiðubúnir að greiða helmingi
hærri upphæð fyrir krafta hans.
Redknapp ræskti sig pent: „Nei,
takk!“ Hefur tólf kónga vit, karlinn.
Hinn ungi maður hefur einnig ver-
ið orðaður við Liverpool og jafnvel
Manchester United. Eftir honum var
meira að segja haft í ensku götublaði
á dögunum að hann hefði þegar tekið
ákvörðun um að fara frá West Ham.
Þetta segir hann út í hött. „Það fauk í
mig þegar ég las greinina. Blaða-
menn setja niður við svona lagað. Ég
hef þúsund sinnum sagst vera
ánægður á Upton Park – og það
stendur. Það vita stuðningsmenn
West Ham. Það er einfaldlega rangt
að ég hyggist hoppa frá borði. Það er
vissulega ánægjulegt til þess að vita
að félög af þessari stærðargráðu vilji
fá mig, mér er heiður sýndur, en ég
má hins vegar ekki láta vangaveltur
af þessu tagi slá mig út af laginu. Ég
fer inn í sérhvern leik með sama hug-
arfari; að hann sé minn fyrsti og ég
verði að gera mitt besta. Þannig loða
lappirnar á mér við jörðu.“
Stöðugleiki er
takmarkið
En gæti hann hugsað sér að leika
fyrir stærra félag?
„Ekki að svo stöddu. Hvers vegna
ætti ég að yfirgefa West Ham fyrir
Chelsea eða Liverpool, þar sem ég
fengi að spila þriðja hvern leik? Ég er
hæstánægður hjá West Ham.
Straumarnir eru góðir. Ég geng ekki
af göflunum þótt ég eigi tvo, þrjá
góða leiki. Ég verð að sanna mig á
heilli leiktíð. Stöðugleiki er takmark-
ið.“
Svona nú. En síðar meir?
„Auðvitað gæti ég vel hugsað mér
að leika fyrir félög á borð við Liv-
erpool og Chelsea. Það mun ég aftur
á móti ekki gera fyrr en ég hef greið-
an aðgang að byrjunarliðinu. Ég hef
engan áhuga á því að leika bara síð-
ustu tuttugu mínúturnar í leikjum.
Allt hefur líka sinn tíma. Ég á margt
ólært og langar að bæta mig hjá West
Ham.“
Í fyrrnefndu viðtali var haft eftir
Kanouté að hann gæti ekki hugsað
sér að leika fyrir lið í Norður-Eng-
landi, þar sem þar sé „kalt, vott og
krökkt af litlum húsum“. „Blaðamað-
urinn spurði hvort mér líkaði lífið í
Lundúnum og ég játaði því, þar sem
ég hef alla tíð búið í stórborg. Þar er
margt að sjá og mér líður betur í borg
en úti á landi. Ég veit ekki hvaðan
þetta með litlu húsin kemur en ég lét
svo sannarlega engin niðrandi orð
falla um fólkið fyrir norðan. Ég er
sannfærður um að það er upp til hópa
vel gert. Það veldur mér vonbrigðum
þegar blöðin birta bull af þessu tagi
og ég mun hugsa mig um tvisvar
næst þegar götublöðin biðja um við-
tal.“
Og Kanouté færði hollustu sína í
letur er hann skrifaði undir nýjan
samning við West Ham í lok nóvem-
ber sem gildir til ársins 2005. Þar
með skaust hann upp að hlið Stuarts
Pearce og Paolo di Canios sem tekju-
hæsti leikmaður West Ham. Er ekki
á horleggjunum lengur, pilturinn.
Hafi hann þá verið það. Raunar fram-
lengdi Kanouté gildandi samning að-
eins um eitt ár en hitt er meira virði,
út fór klásúla þess efnis að honum
væri frjálst að fara til annars félags
byði það ákveðna fjárhæð. Vænkaðist
því hagur „Hamranna“.
Kung Fu, rapp og
hnefaleikar
Kanouté fæddist 2. september
1977. Á franska móður og malískan
föður. Hann hneigðist ungur til
knattspyrnuiðkunar, fæddist með
tuðrutær, og skar sig fljótt úr hópn-
um á grasbölunum í Sainte-Foy-lès-
Lyon, þar sem hann ólst upp. Fimm-
tán ára hóf hann nám við ungmenna-
akademíu stórliðsins Olympique
Lyonnais. Þar mætti hann aga og
stífum æfingum. Og ekki var metn-
aðinum fyrir að fara. „Þarna tóku
menn sig fullalvarlega fyrir minn
smekk. Það hvarflaði aldrei að mér að
ég ætti eftir að verða atvinnumaður í
faginu. Ég var þarna til að skemmta
mér. Njóta unglingsáranna,“ segir
Kanouté og nefnir áhugamál á borð
við körfuknattleik, Kung Fu, rapp og
hnefaleika. Allt tók þetta sinn tíma.
Það fór þó svo að OL, eins og
heimamenn kalla lið sitt, bauð honum
nýliðasamning. Pilturinn beit á jaxl-
inn – hvattur til dáða af móður sinni,
heimspekikennaranum – og nítján
ára gamall var hann kominn í aðal-
liðshópinn. Það var þó ekki fyrr en
vinur hans, Christian Bassila – sem
nú er líka kominn til West Ham –
braust inn í liðið skömmu síðar að
Kanouté sá ljósið – „hei, ég get orðið
atvinnumaður í knattspyrnu“, upp-
götvaði hann allt í einu. Ekki varð aft-
ur snúið. Af öðrum félögum hans hjá
OL á þessum tíma má nefna Kamer-
únann Joseph-Désiré Job sem nú er á
mála hjá Middlesbrough og gamla
brýnið Abedi Pelé sem heillaði Kano-
uté með framgöngu sinni innan vallar
sem utan. „Fínn náungi,“ er einkunn
hans.
Árið eftir kom líka stóra tækifærið.
Framherjar OL, Florian Maurice og
Franck Gava, voru seldir á einu bretti
og skyndilega var leið þeirra Kano-
utés og Jobs greið. Þeim fór fram við
hvert skref og Kanouté var valinn í
landslið Frakklands skipað leik-
mönnum 21 árs og yngri. „Það voru
drjúg laun erfiðisins.“
En knattspyrnan er hverflynd
kerling. Veturinn eftir, 1998–99,
glímdi Kanouté við slæm nárameiðsl
og missti af mestöllu tímabilinu. Og
OL blómstraði án hans, hafnaði í
sjötta sæti í frönsku deildinni. Þar
með var hurðinni skellt í lás. Kemp-
urnar Sonny Anderson og Tony Vair-
elles voru fengnar til félagsins og
framlínan var fullmönnuð. „Það var
hvergi rými fyrir mig nema á vara-
mannabekknum. Auðvitað átti ég að
taka hatt minn og staf strax en þráað-
ist við fram eftir vetri. Það voru mis-
tök. Þremur mánuðum fyrir lok tíma-
bilsins var mælirinn þó fullur. Þá var
England eina landið sem á þeim tíma
leyfði félagaskipti leikmanna.“
Halelúja, segja „Hamrarnir“.
Frédéric Kanouté, enn einn Frakkinn, slær í gegn í ensku knattspyrnunni
Ævintýri
antilóp-
unnar
FRANSMENN eru fyrirferðarmiklir í ensku knattspyrnunni. Eric
Cantona var kóngur krýndur, David Ginola hefur snúið á mann og
annan – við mismiklar vinsældir – og Patrick Vieira á sér fáa jafn-
oka. Ekki má heldur gleyma mönnum á borð við Marcel Desailly,
mannlegum múr, Fabien Barthez, sköllótta skrautfuglinum, og hin-
um tígulega Thierry Henry. Velgengni þessara manna þarf svo sem
ekki að koma á óvart – Frakkar eiga besta landslið í heimi.
Allsport
Kanouté er eins og antilópan, grannvaxinn og frár á fæti.
Orri Páll
Ormarsson
skrifar
Gelgja í
gættinni
EINS og Frédéric Kano-
uté hefur leikið í vetur
þarf hann ekki að óttast
um sæti sitt í liðinu. Hon-
um er þó hollara að vera
áfram uppi á táberginu.
Bæði festi West Ham
kaup á Titi Camara frá
Liverpool á dögunum og
svo stendur átján ára
gelgja, Jermain Defoe,
glottandi í gættinni.
Miklar vonir eru
bundnar við Defoe sem
West Ham keypti fyrir
hálfu öðru ári frá Charlt-
on Athletic eftir nokkurt
moldviðri. Hann skoraði í
sínum fyrsta leik með að-
alliðinu, í deildarbik-
arnum gegn Walsall í
september síðastliðnum.
Sigurmarkið.
Síðan var pilturinn lán-
aður til Bournemouth í
annarri deild, þar sem
hann hefur gengist fyrir
mikilli flugeldasýningu.
Skráði sig meira að segja
í metabækur í vikunni
þegar hann skoraði í tí-
unda leiknum í röð. Það
hefur aðeins einn annar
maður gert í ensku
deildakeppninni frá
stríðslokum, Billy Mc-
Adams, Manchester City,
leiktíðina 1957-58. Nú
hefur Defoe sett stefnuna
á met „gullskósins“ sjálfs,
Dixie Deans, sem skoraði
í tólf leikjum í röð fyrir
Everton, 1930-31.
Tony Carr, unglinga-
liðsþjálfari West Ham,
furðar sig ekki á þessu.
„Jermain er sperrt ung-
menni. Þegar flautað er
til leiks hugsar hann ekki:
Mun ég skora, heldur hve-
nær skora ég. Þetta á eft-
ir að fleyta honum langt.“
Defoe á örugglega eftir
að klæðast búningi
„Hamranna“ á ný áður en
langt um líður.