Morgunblaðið - 11.04.2001, Síða 51

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 11. APRÍL 2001 51
✝ Finnbogi Einars-son pípulagn-
ingameistari, fæddist
14.7. 1921 í Hjarðar-
nesi á Kjalarnesi.
Hann lést 3. apríl síð-
astliðinn á Landsspít-
alanum við Hring-
braut. Foreldrar
hans voru þau Einar
Gottsveinsson, á Ár-
velli á Kjalarnesi,f.
9.6.1867, d. 13.1.
1941, og Guðný
Höskuldsdóttir frá
Stóra-Klofa í Land-
sveit, f. 26.3. 1881,
lést í nóvember 1960. Systkini
Finnboga eru Jón Helgi, f. 25.10.
1913, látinn; Magnús Guðnýr, f.
25.10. 1913, látinn; Gróa, f. 31.10.
1914, látin; Indriði, f. 20.10. 1916,
búsettur á Melum Kjalarnesi; Ást-
sæll, f. 4.11. 1917, látinn; Haraldur,
f. 4.11. 1917, búsettur í Reykjavík;
og Arndís f. 27.8. 1919, búsett í
Reykjavík. Hálfsystkini Finnboga
frá fyrra hjónabandi Einars og
Gróu Ingimundadóttur voru Ingi-
mundur, f. 23.3. 1898; Guðrún, f.
13.4. 1899; Birgitta, f. 18.6. 1900;
Þeirra börn eru Berglind sjúkra-
liði, f. 4.10. 1968; Hólmfríður nemi,
f. 13.4. 1976; og Finnbogi tækni-
stúdent, f. 10.10. 1980. Barnabörn
Einars eru 3. 3) Ágústa Hafdís
sjúkraliði, f. 14.10. 1950, gift Jóni
Karli Kristjánssyni múrarameist-
ara, f. 23.9. 1948. Börn þeirra eru
Finnbogi rafvirki í tækninámi í
Danmörku, f. 3.3. 1969; Lilja kenn-
ari, f. 24.12. 1970; og Laufey, f.
17.6. 1988. Barnabörn Hafdísar eru
4. 4) Guðmundur Hörður pípulagn-
ingameistari, f. 14.12. 59. Eigin-
kona hans er Júlía Árndís Árna-
dóttir húsmóðir, f. 3.3. 1968, barn
hennar og uppeldissonur Harðar
er Hallur Víkingur Þorsteinsson. 5)
Trausti sveinn í pípulögnum, f.
6.3.1963. Fyrrverandi eiginkona
hans er Sesselja Þorsteinsdóttir.
Börn þeirra eru Friðberg og Lena
Dís. Afkomendur Finnboga og
Hólmfríðar eru orðnir 27.
Ungur að árum fór Finnbogi að
heiman og stundaði ýmis störf og
gekk einnig í Íþróttaskólann í
Haukadal 1939–40. Á árunum
1954–57 fer hann í nám við Iðnskól-
ann í Reykjavík og lærði pípulagn-
ir. Eftir að hann varð meistari
starfaði hann sem sjálfstæður at-
vinnurekandi og var umfangsmik-
ill í sínu starfi í Reykjavík.
Útför Finnboga fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
Karitas Sigurlína
Björg, f. 14.10. 1901;
Sveinn, f. 4.1. 1903;
Guðbjörn, f. 18.6.
1904; og Júlíana f. 8.7.
1906. Finnbogi kvænt-
ist 13.7. 1952 eftirlif-
andi eiginkonu sinni
Hólmfríði Bergey
Gestsdóttir, f. 13.7.
1923. Foreldrar henn-
ar voru Gestur Óskar
Friðbergsson og Krist-
ín Andrésdóttir. Börn
Finnboga og Hólm-
fríðar eru 1) Margrét
Kristín vefnaðarkenn-
ari, f. 11.4. 1943. Eiginmaður henn-
ar Hafþór Óskarsson atvinnurek-
andi, f. 18.6.1943, lést 1978. Þeirra
börn eru Óskar vélfræðingur, f.
5.9. 1966; Bergey húsmóðir, f.
26.5.1969; og Finnbogi nemi, f.
17.7.71. Sambýlismaður Margrétar
er Björn S. Benediktsson sendibíl-
stjóri, f. 23.10 1948, og eiga þau eitt
barn, Benedikt, f. 22.8. 1984.
Barnabörn Margrétar eru 3. 2)
Guðni Einar pípulagningameistari,
f. 6.6. 1946. Eiginkona hans er Þór-
hildur Magnúsdóttir, f. 31.05. 1949.
Það verður allt öðruvísi að koma
niður í Logaland og sjá þig ekki og
mömmu saman í dyragættinni, að
taka á móti okkur opnum örmum
eða að hafa þig ekki á þínum stað
við eldhúsborðið, að drekka kaffi
saman og ræða um lífið og til-
veruna. Þótt þú værir ekki alltaf
margmáll þá varstu alltaf svo
öruggur og traustur og tilbúinn að
leysa úr flækjum og vandamálum
ef maður leitaði til þín.
Ég veit að lífið var ekki alltaf
dans á rósum hjá ykkur og þú gast
ekki alltaf fengið að stjórna ferð-
inni eins og þú vildir en þú varst
sterkur og ákveðinn og vannst
markvisst að hverju verki.
Við andlátsfregn þína
allt stöðvast í tímans ranni.
Og sorgin mig grípur,
en segja ég vil með sanni,
að ósk mín um bata þinn
tjáð var í bænunum mínum,
en guð vildi fá þig
og hafa með englunum sínum.
Við getum ei breytt því,
sem frelsarinn hefur að segja,
um hver fær að lifa,
og hver á svo næstur að deyja.
Þau örlög, sem við höfum hlotið,
það verður að skilja.
Svo auðmjúk og hljóð
við lútum að frelsarans vilja.
Þótt farin þú sért
og horfin burt þessum heimi.
Ég minningu þína
þá ávallt í hjarta mér geymi.
Ástvini þína ég bið síðan
guð minn að styðja,
og þerra burt tárin,
ég ætíð skal fyrir þeim biðja.
(Bryndís Jónsdóttir.)
Elsku pabbi, guð blessi minn-
ingu þína og styrki og styðji
mömmu.
Margrét Kristín.
Mig langar að minnast tengda-
föður míns með nokkrum orðum.
Það eru komin yfir 30 ár síðan
ég kom inn á heimili tengaforeldra
minna, og er mér minnisstætt hvað
vel var tekið á móti mér.
Samband okkar tengdapabba
hefur alltaf verið gott í gegnum ár-
in, við áttum margt sameiginlegt.
Honum þótti mjög vænt um fjöl-
skyldu sína. Þegar rætt var um
barnabörnin og langafabörnin þá
var alltaf stutt í brosið, og áhuginn
mikill um þeirra hag.
Hann hafði mikinn áhuga á sinni
starfsgrein og var mjög vinnusam-
ur. Hann var mjög greiðvikinn við
fólk ef illa stóð á hjá því þótt það
væri í hans frítíma. Ég minnist
þess líka hvað gaman var að
ferðast með þeim hjónum og hvað
hann var jákvæður og tók öllu vel.
Ég mun sakna nærveru hans og
geyma minningar mínar djúpt í
mínu hjarta.
Elsku Fríða mín, guð gefi þér
styrk á þessum erfiðu tímamótum.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Þórhildur Magnúsdóttir.
Ég vil með nokkrum orðum
kveðja tengdaföður minn og vin,
Finnboga Einarsson, er lést á
Landspítalanum 3. apríl síðastlið-
inn.
Það er gæfa sérhvers manns að
ávinna sér velvild og virðingu sam-
ferðamanna sinna, en þá gæfu
hafði Finnbogi í ríkum mæli til að
bera. Hann var glaðsinna en hóg-
vær og lagði aldrei illt til nokkurs
manns, þolinmæði og þolgæði átti
hann í ríkum mæli og þann hæfi-
leika að geta hlustað þegar undir
hann voru borin mál eða hann beð-
inn um ráð. Hann mátti ekkert
aumt sjá og var alltaf tilbúinn til
að hjálpa öðrum þótt hvíldartími
væri oft lítill fyrir vikið.
Mörg voru kvöldin sem við sát-
um og ræddum um ferðalög og sjó-
ferðir en þar lágu áhugamálin í
seinni tíð, húsbíllinn og báturinn.
Stutt er síðan draumurinn um
ferðalagið til útlanda á húsbílnum
var ræddur, hann skyldi farinn í
sumar en margt fer öðruvísi en
ætlað er, en vegir Guðs eru órann-
sakanlegir. Það ferðalag sem þú
ert nú lagður af stað í er hvorki um
grýtta né þyrnum stráða vegi, það
vitum við sem næst þér stóðum.
Löngu og ströngu ævistarfi er nú
lokið og erfitt er að skila því betur
af sér en þú gerðir með þeirri elju
og þeim dugnaði sem þér var í blóð
borinn.
Ég kveð kæran tengdaföður
minn og vin með þakklæti fyrir að
hafa verið honum samferða í rúm
30 ár.
Ég vil senda tengdamóður
minni, Hólmfríði Gestsdóttur,
börnum, barnabörum og vensla-
fólki öllu mínar dýpstu samúðar-
kveðjur, megi Guð vera með ykkur.
Í Hávamálum stendur:
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur hið sama.
En orðstír
deyr aldregi
þeim er sér góðan getur.
Jón Karl Kristjánsson.
Okkur langar, elsku afi, að
kveðja þig í hinsta sinn með þess-
um orðum.
Þú varst okkur mjög kær. Það
var eitthvað við þig sem fékk mann
til að þykja ótrúlega vænt um þig.
Sömuleiðis fann maður væntum-
þykjuna á móti. Allar minningar
okkar um þig eru svo yndislegar.
Þú varst alltaf svo rólegur og góð-
ur og þú gafst öllum svo góðan
tíma.
Þú hafðir gaman af því að
ferðast og það var gaman að taka
þátt í því með þér. Það var alltaf
gaman að koma til ömmu og afa í
Logalandi og þá sérstaklega á
sumrin því þá var svo sérstök
stemmning í garðinum. Þegar þú,
afi, varst að slá grasið og við
krakkarnir rökuðum það saman
endaði það oftast á grillveislu. Við
trúum því ekki að þú sért farinn
frá okkur.
Við komum til með að sakna þín
mikið en við huggum okkur við það
að þú ert nú í góðum höndum og
að þér líður vel. Guð blessi þig, afi,
og megi guð gefa ömmu og börnum
ykkar styrk í sorginni.
Nú legg ég augun aftur,
Ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Þín barnabörn
Laufey, Lilja og Finnbogi.
Elsku langafi, mér þykir svo
vænt um þig. Afhverju þurftir þú
að deyja? Vonandi líður þér vel þar
sem þú ert. Ég mun alltaf sakna
þín og ég mun alltaf hugsa fallega
til þín, góði afi minn.
Margrét Indra Daðadóttir.
Langafi var góður við mig. Afi
var góður að lifa. Afhverju þurftir
þú að fara til guðs? Og ég ætla að
perla íslenska fánann fyrir þig og
senda þér hann.
Þorsteinn Skúli Daðason.
Elsku afi, í öllum heiminum var
enginn eins og þú. Af öllum dögum
ársins var enginn eins og dagurinn
í dag. Dagurinn sem þú ert jarð-
aður, afi minn. Í dag hugsa ég til
þín með enn meira þakklæti, fyrir
þá tíma og hamingju sem við áttum
með þér. Það er svo margt sem
kemur upp í hugann á þessari
stundu. Ég man allar skemmtilegu
stundirnar í Logalandi hjá þér og
ömmu. Ég man eftir öllum
skemmtilegu útilegunum sem við
fórum saman fjölskyldan. Pípara-
mótunum í Hrafnadal, þar sem þú
tókst alldeilis á í reiptogi. Ég man
þegar ég gifti mig og þú, elsku afi,
leiddir mig til altaris. Ég man þeg-
ar þú, Daði, Óskar og Steini fóruð
að skaka á bátnum þínum og kom-
uð heim með fullt af fiski. Þær
minningar og svo margar margar
aðrar mun ég ávallt geyma í hjarta
mínu. Þú, afi minn, varst svo hlýr
og yndislegur maður, sem vildir
allt fyrir alla gera og okkur öllum
allt það besta. Hvíl í friði, elsku afi.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Elsku amma, mamma, Einar,
Hafdís, Hörður og Trausti, ég
votta ykkur dýpstu samúð mína.
Bergey Hafþórsdóttir.
Elsku afi.
Mig langar að segja svo margt
við þig en það er svo erfitt. Það er
svo skrýtið að hugsa um þig og
vita að þú ert ekki á meðal okkar.
Ekki grunaði mig að síðasta heim-
sókn mín í Logalandið væri í síð-
asta sinn sem ég sæi þig. Skarð er
fyrir skildi. Það er erfitt að sjá það
autt og vita að það verður aldrei
fyllt. Þegar ég frétti að afi væri
kominn á spítala hugsaði ég með
mér að hann myndi nú jafna sig
fljótt aftur og allt mundi verða eins
og það ætti að vera, en það fór á
annan veg en ég hélt og þú fórst
svo snöggt að ég fékk ekki að
kveðja þig eins og ég vildi.
Þegar ég var lítil voru heimsókn-
ir mínar til afa og ömmu í Loga-
landi í mestu uppáhaldi hjá mér.
Það var allt látið eftir mér og alltaf
fékk ég hrós frá afa hvað ég hefði
stækkað frá því ég kom síðast í
heimsókn. Eftir því sem árin liðu
fækkaði heimsóknum mínum til afa
og ömmu, en þær stundir sem við
hittumst voru alltaf góðar og alltaf
var hrósið hjá afa fyrir hendi sem
hlýjaði mér um hjartarætur.
Elsku amma mín, ég veit að þú
ert að ganga í gegnum erfitt tíma-
bil án Finnboga afa sem hefur
staðið við hlið þér eins og klettur.
En við munum öll standa með þér
á þessum erfiðu tímamótum í lífi
þínu.
Hólmfríður Dögg Einarsdóttir.
Genginn er til feðra sinna góður
maður og er mér ljúft að minnast
hans með nokkrum orðum.
Finnbogi reyndist okkur í fjöl-
skyldunni í gegnum árin góður vin-
ur, félagi og ekki síst mikil hjálp-
arhella.
Ekki síst á þeim stundum þegar
ýmsir hlutir á heimili okkar eða
foreldra minna fóru úrskeiðis og
þumalputtar skrifstofublókanna
náðu ekki að lagfæra þá sem
skyldi.
Finnbogi var ætíð reiðubúinn til
aðstoðar. Jafnvel þótt vinnudagar
hans væru langir og strangir, þá
átti hann ávallt stund aflögu. Við
fengum að njóta handlagni hans og
góðra ráða ef við þurftum á því að
halda.
Við nutum ætíð vel nærveru
hans. Hógværð, lúmskt skopskyn
og mörg fleiri góð lyndiseinkenni,
auk þess að vera þúsundþjalasmið-
ur, gerðu það að verkum, að börnin
okkar og margir meðlimir stórfjöl-
skyldunnar höfðu gjarnan að orði
ef eitthvað bilaði eða þurfti lagfær-
ingar við: „Hann Finnbogi lagar
þetta fyrir okkur,“ og þá áttu þau í
vændum að hitta fyrir þennan ró-
lyndismann sem allt lék í hönd-
unum á og mundi tímana tvenna.
Ég kýs að kveðja kæran vin
minn og fjölskyldunnar með hluta
úr ljóði Davíðs Stefánssonar:
„Höfðingja smiðjunnar“, þar sem
höfundurinn lýsir svo vel kostum
þeirra manna sem lifðu lífinu líkt
og Finnbogi Einarsson:
Hann réð sínum ráðum sjálfur.
Hann rækir sín skyldustörf.
Þó líkaminn sortni af sóti
er sálin hrein og djörf.
Fast er um tangirnar tekið
en tungunni lítið beitt.
Hart dynja höggin á steðjann
unz höndin er dauðaþreytt.
Hann tignar þau lög sem lífið
með logandi eldi reit.
Hann lærði af styrkleika stálsins
að standa við öll sín heit.
Hann lærði verk sín að vanda
og verða engum til meins.
Þá væri þjóðinni borgið.
Ef þúsundir gerðu eins.
Hvíl þú í friði.
Innilegar samúðarkveðjur til
allra aðstandenda Finnboga Ein-
arssonar.
Friðþjófur K. Eyjólfsson.
FINNBOGI
EINARSSON

   
 

 

 






A

5<


 . !& $'&'B
<! 3 ,C
 "6
 

7
 

(8



 
 ! 

"
D 9 ! $,&
+9 ! $,&
& ,-&9 ! $,&)
4
 

   
 


 ' 
"
 %4 0
  $ 
<,'$7@
%( 
  *
 
 " ,%
 * 
 
15
122
9-&4 #$$ 
*6 %   #$$  ; '# !
%  E 
*6 
<&#: &3( !
% &  #$$   3'4 !
9&F
' #$$  %- ' #' &' !)