Morgunblaðið - 22.07.2001, Blaðsíða 32

MINNINGAR
32 SUNNUDAGUR 22. JÚLÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Helga Einars-dóttir fæddist í
Selhaga í Stafholt-
stungum 27. desemb-
er 1915. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun-
inni á Blönduósi 16.
júlí síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Helga Jónsdóttir, f.
31.7. 1885, d. 19.11.
1959, og Einar
Helgason, f. 9.8.
1887, d. 14.6. 1960.
Systkini Helgu voru
Karl Einarsson, f. 10.
jan. 1913, d. 13. apríl
1965, Helgi Einarsson, f. 19. nóv.
1914, d. 20. mars 1946, Guðrún
Einarsdóttir, f. 8. okt. 1918, Ragn-
hildur Einarsdóttir, f. 14. mars
1924, og Jón Eyjólfur Einarsson, f.
9. febr. 1926.
Helga bjó með Gísla Pálmasyni,
f. 21.4. 1894, d. 10.1. 1942, bónda á
Bergsstöðum í Svartárdal. Sonur
þeirra er Pálmi Gíslason, f. 2.7.
1938, maki Stella Guðmundsdóttir,
f. 24.4. 1941. Börn þeirra eru: a)
Gísli Pétur, f. 2.4. 1962, maki Björk
Börn þeirra eru: a) Kristmundur,
f. 24.8. 1966. Hann á eitt barn. b)
Elísabet, f. 1.12. 1968, maki Björg-
ólfur Hávarðsson. Þau eiga eitt
barn. c) Vilhjálmur, f. 8.1. 1981. 3)
Anna, f. 22.12. 1949, sonur hennar
er Elvar Bjarki Böðvarsson, f.
18.12. 1979. 4) Helga, f. 12.1. 1953,
maki Einar Guðnason, f. 3.3. 1945,
börn þeirra eru Erlendur, f. 26.7.
1983, d. 28.7. 1983, og Helga, f.
21.2. 1985. 5) Bergdís, f. 14.9. 1958,
maki Gunnar Gíslason, f. 26.7.
1958, þau skildu. Börn þeirra eru
Helga Björk, f. 22.2. 1979, Krist-
björg, f. 16.8. 1989, og Ásta Fann-
ey, f. 14.10. 1990.
Helga ólst upp í Borgarfirði.
Hún var í Kvennaskólanum á
Blönduósi veturinn 1936-1937.
Hún var á Bergsstöðum 1934-
1942. Vann hún síðan á ýmsum
stöðum, m.a. ráðskona á Reykja-
skóla 1943-1944 og var matráðs-
kona á Hótel Blönduósi 1944-1947.
Helga bjó í Grænuhlíð 1948-1978.
Hún flutti í Hnitbjörg á Blönduósi
1979. Eftir að hún flutti til Blöndu-
óss starfaði hún um tíma á sauma-
stofu. Síðustu árin dvaldi hún á
Heilbrigðisstofnuninni á Blöndu-
ósi.
Útför Helgu fer fram frá
Blönduóskirkju á morgun, mánu-
daginn 23. júlí, og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Árnadóttir. Gísli á tvö
börn. b) Guðmundur
Atli, f. 17.7. 1963,
hann á eitt barn. c) El-
ísabet Helga, f. 6.9.
1965, maki Pétur Guð-
mundsson. Þau eiga
fjögur börn.
Helga giftist 3.10.
1946 Kristmundi Stef-
ánssyni, f. 3.10. 1911,
d. 3.8. 1987, bónda í
Grænuhlíð. Foreldrar
hans voru Stefán
Jónsson, f. 20.9. 1863,
d. 29.30. 1924, og Guð-
rún Kristmundsdóttir,
f. 5.12. 1883, d. 28.12. 1947, bænd-
ur á Smyrlabergi.
Börn Helgu og Kristmundar
eru: 1) Einar, f. 28.8. 1947, maki
Dagný Ósk Guðmundsdóttir, f.
13.2. 1957. Börn þeirra eru Ás-
mundur Óskar, f. 9.8. 1981, Helgi
Svanur, f. 27.2. 1983, Kristmundur
Stefán, f. 26.7. 1987, og Þórdís
Eva, f. 6.3. 2001. Fyrir átti Dagný
Guðleifu Hallgrímsdóttur, f. 11.11.
1977. 2) Guðrún, f. 22.7. 1948, maki
Ingimar Vilhjálmsson, f. 1.6. 1945.
Helga, tengdamóðir mín, hefur
fengið langþráða hvíld eftir áralöng
veikindi. Það var um jólin 1959 sem
ég kom fyrst í Grænuhlíð. Þótt Lax-
árvatn, sem þau hjón áttu stóran
hluta af, væri notað til rafmagns-
framleiðslu hafði ekki enn gengið að
fá rafmagn í bæinn. Þetta gerði bú-
skapinn miklu erfiðari. Það vakti at-
hygli mína hversu vel var um allt
gengið og nýtnin var mikil. Plastpok-
ar voru þvegnir og endurnýttir. Með
miklum hagleik sínum gerði Krist-
mundur við hluti sem fóru úr skorð-
um, Helga var sívinnandi. Auk þess
að sinna stóru heimili sá hún um
mjaltir og gekk að öllum útiverkum
ásamt manni sínum sem ungur hafði
lent í alvarlegu slysi sem alla tíð
hafði áhrif á starfsþrek hans. Eftir
að rafmagn kom léttust heimilis-
störfin og Helgu gafst frekar tími til
að sinna hugðarefnum sínum, hann-
yrðum og ræktun. Snemma hafði
hún farið til vandalausra í vinnu-
mennsku. Um tvítugt gafst henni
tækifæri til að fara í húsmæðraskól-
ann á Blönduósi sem greinilega hafði
verið henni mjög mikils virði. Á þess-
um árum var hún í sambúð með Gísla
Pálmasyni, tengdaföður mínum, að
Bergsstöðum í Svartárdal. Gísli lést
eftir fárra ára sambúð. Helga var nú
ráðskona, fyrst á Héraðsskólanum á
Reykjum og síðar á Hótelinu á
Blönduósi þar til hún giftist Krist-
mundi Stefánssyni og þau reistu ný-
býlið Grænuhlíð. Á seinni árum
höfðu þau hjónin komið sér upp un-
aðsreit á Grænhól í landi Grænuhlíð-
ar. Eftir að þau fluttust að Hnit-
björgum, íbúðum aldraðra á
Blönduósi, var farið daglega að sinna
ræktuninni á Grænhól og veiðinni í
Laxárvatni. Á Hnitbjörgum gafst
einnig tækifæri til að sinna allskonar
föndri. Þar var föndursalur, vel bú-
inn tækjum og tólum. Það var gaman
að fylgjast með því skapandi starfi
sem þarna varð til hjá þeim hjónum.
Þau blómstruðu, slík var starfsgleð-
in. 1972-1973 var ég við nám í Dan-
mörku. Það tókst að telja kjark í
Helgu til að heimsækja okkur. Hún
hafði aldrei flogið svo hún flaug fyrst
frá Blönduósi til Reykjavíkur til að
sannfærast um að sér væri óhætt.
Þau Kristmundur dáðust að frjósem-
inni í Danmörku og Suður-Svíþjóð
og létu sig dreyma um hversu gaman
hefði verið að flytja kýrnar á þetta
gósenland. Eftir lát Kristmundar
heimsótti Helga dóttur sína sem þá
hafði sest að í Danmörku. Þau hjónin
fóru líka nokkrar ferðir með okkur
um landið og var sérlega gaman að
ferðast með þeim því þau nutu svo
innilega ferðanna. Í erfiðum veikind-
um hjálpaði það Helgu hversu glað-
lynd hún var. Hún mótaði sér oft
engu að síður mjög ákveðnar skoð-
anir og hélt fast í þær. Alltaf var til-
hlökkun að koma í Grænuhlíð og síð-
ar að Hnitbjörgum. Helga vildi vita
af okkur fyrirfram svo hún gæti ver-
ið tilbúin með rjómapönnukökur.
Svo voru fjörugar umræður uns alz-
heimer-sjúkdómurinn tók yfirhönd-
ina. Síðustu árin hefur hún notið frá-
bærrar hjúkrunar á Héraðshælinu á
Blönduósi. Slík umönnun er ómetan-
leg og vilja aðstandendur Helgu
þakka starfsliði héraðshælisins alla
hjálp og vinsemd. Að leiðarlokum vil
ég þakka allar ánægjustundir, vin-
áttu og hlýju í minn garð.
Stella Guðmundsdóttir.
Með þessum fátæklegu orðum
viljum við kveðja ömmu í sveitinni
sem eftir langvarandi veikindi hefur
loksins fengið hvíld.
Við sjáum dýrð á djúpið slær,
þó degi sé tekið að halla.
Það er eins og festingin færist nær
og faðmi jörðina alla.
Svo djúp er þögnin við þína sæng,
að heyrast englar tala,
og einn þeirra blakar bleikum væng,
svo brjóstið þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt og hljótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumarnótt
og svanur á bláan voginn.
(Davíð Stef.)
Takk fyrir allt.
Gísli, Atli og Lísbet.
HELGA
EINARSDÓTTIR
Hvar sem þér mætir og
hvað sem það er,
hvort það er sorg eða
gleði.
Best er að taka því eins
og það er
öllu með jafnaðargeði.
(Höf. ók)
Þetta á svo sannarlega vel við er ég
minnist Nínu, vinkonu minnar og
fyrrum samstarfskonu, en hún
greindist með illkynja sjúkdóm fyrir
tæpum níu árum og barðist hetjulega
allan tímann. Dáðist ég oft að kjarki
hennar og dugnaði. Að vísu átti hún
góð ár milli þess að sjúkdómurinn
gerði vart við sig á ný.
Það skiptust oft á skin og skúrir í
NÍNA
SVEINSDÓTTIR
✝ Nína Sveinsdótt-ir fæddist í
Reykjavík 23. júlí
1936. Hún lést á líkn-
ardeild Landspítal-
ans í Kópavogi 15.
maí síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Háteigs-
kirkju 28. maí.
lífi hennar. Við sem höf-
um greinst með þennan
sjúkdóm getum margt
af henni lært. Nína var
alltaf dugleg að ferðast.
Hún komst m.a. til
Grikklands, þar sem
Sigrún elsta dóttir
hennar býr, og einnig
fór hún í fleiri ferðalög.
Hún sætti lagi þegar
hlé varð á lyfjameðferð-
arinni.
Við Nína kynntumst
er við störfuðum hjá
Pósti og síma, eins og
fyrirtækið hét þá. Mér
féll hún strax vel í geð, glaðvær og
skemmtileg. En þá kom áfallið, því
rúmu ári eftir lát eiginmanns síns,
Óla Andreasson, greindist hún með
þann sjúkdóm er nú hefur lagt hana
að velli.
Á þeim árum er Nína var nokkuð
hress fórum við stundum í ökuferðir,
á kaffihús og gerðum okkur ýmislegt
til gamans. Þetta voru indælar stund-
ir og gleymast ekki. Ég minnist
hennar Nínu, er ég sá hana þramma
um göturnar, nýstaðna upp úr lyfja-
meðferð með litla bakpokann sinn og
gjarnan innkaupakerruna, sennilega
m.a. til að styðjast við. Það var engin
uppgjöf í svipnum, heldur einbeiting
og ákveðni. Þar virtist því fílhraustur
göngugarpur á ferð og alltaf var stutt
í brosið. Við höfðum alltaf samband
öðru hvoru. Nú fyrir síðustu jól hitt-
umst við í bænum. Voru það miklir
fagnaðarfundir en því miður var það
síðasta kveðjan, sú minning lifir.
Nína var mikil móðir og amma og
umvafði bæði börn og barnabörn.
Hún var orðin langamma og gladdi
það hana heilmikið. Nína lét sér annt
um að yngsta dóttirin Bryndís kæm-
ist til mennta og fékk hún þá ósk sína
uppfyllta.
Nína var glæsileg kona og alltaf
snyrtileg, en umfram allt var hún góð
manneskja. Hún átti fallegt heimili
og hugsaði vel fyrir öllu. Svanhvít
dóttir hennar hugsaði vel um móður
sína og gat annast hana síðustu
stundirnar sem hún var heima, og er
það lofsvert. Það er sárt að sjá á eftir
Nínu, á svo góðum aldri, en við fáum
engu ráðið þar um.
Að síðustu bið ég guð að blessa
dæturnar, Sigrúnu, Svanhvíti og
Bryndísi, sem svo snemma misstu
föður sinn og nú móður sína.
Ég þakka Nínu indælar samveru-
stundir sem hefðu mátt vera fleiri.
Guð blessi minningu góðrar konu.
Elín S. Kristinsdóttir.

 
 
 

 


 



    
 
    


  !" 
# 
  $
    !" #$#   
   %""#
 &#%  #  '( #( ()#  
%* %  +#$),,# -) ., / #)
    
   
#) ")   
%  % (
)

 
 
 


   

  


  

   
       
  
 !
"

 #$     %
   

  
  ! "

     

 # 


$     
!$  "

 %      
  & "

'

     
' ( % 

&     
 % 

( % # $"
!)  # $"

)    

* + ,"

--)
---)
" ----+

  

 

 
  




 
 
 
 
 

  
 
 


 
  
    !
 



    
!  

"#     $%%

   !
"#$
!  #


 %!
&

 
&

'
'(
& '
'
'
)

 
 
 
  

  

    
 !
    

  
   
 ! "#   ! $ 

   % 
" 
 
 &! "# 
 ! '!'(!
 "#$"#  %&#  '  #$"#
&%&#
( #  %&# 
###  %&#  &#" )* '! " %%&#
+ ,#  %&#%&# .  &+ #
 + # +,# *

 

 


 

 
 
  ! "#  
$ %& &! ' ()
  
    

 
 !

 "#   $$%
&'
   !(  !
 

 ) 
*

 

 ' ! +,
 )( ,
 (, !
 * +,  (-#!.-- ,