Morgunblaðið - 22.07.2001, Blaðsíða 50

FÓLK Í FRÉTTUM
50 SUNNUDAGUR 22. JÚLÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ
HERBERT er staddur íPortúgal sem stendurog er að taka upp mynd-bönd vegna plötunnar
bráðkomandi. Afráðið var því að
taka vænt og gott símaspjall og það
var maður afslappaður sem svaraði í
símann, sleikjandi sólina og súpandi
á vatni. Hvort sem það er búddism-
anum að þakka eður ei – en Herbert
hefur fetað slóðir þeirra lífsspeki í
17 ár – er hann óvanalega ljúfmann-
legur viðmælandi. Lífsgleðin umlyk-
ur hvert orð og maðurinn er sýnileg
a sáttur með lífið sem hefur oft tek-
ið á sig margvíslegar kynjamyndir í
hans tilviki.
Jarðaður
Fyrirsögn greinarinnar vísar í
nýtt lag Herberts, Svaraðu, sem er
að finna á safnplötunni Svona er
sumarið. Þetta er einlæg kraftball-
aða, á ítalska poppvísu, og hiklaust
einn af hápunktum þeirrar plötu.
Vinnsla við breiðskífuna er á loka-
stigi um þessar mundir en á dög-
unum stóð yfir hljóðblöndun í Stúd-
íó Sýrlandi. Afskipti Herberts af
tónlist hófust fyrir margt löngu.
„Ég byrjaði í skólahljómsveit í
Laugalækjarskóla 12 ára,“ segir
Herbert. „Lærði svo á gítar hjá Þóri
Baldurssyni og síðan fór maður að
syngja með hljómsveitum kornung-
ur. Leiðin lá svo bara inn í popp-
bransann en ég fór að syngja með
hljómsveit sem hét Tilvera. Það var
svona fyrsta alvöru bandið.“
Herbert segist svo hafa verið til
sjós í nokkur ár og flust síðan til
Bolungarvíkur þar sem hann kynnt-
ist núverandi konu sinni. Þetta var á
árunum 1982 til 1984.
„Þar var ég í bandi sem hét Kan.
Við spiluðum svona sveitaballapopp/
rokk eins og Greifarnir og svona
bönd eru að gera í dag.“
Herbert kom svo suður aftur og
gaf út einherjaskífuna Dawn of the
Human Revolution. Sú plata dró dár
af nýrómantísku tónlistinni sem
tröllreið vinsældalistum þeirra tíma.
Á henni má finna lagið „Cańt Walk
Away“ sem sló heldur en ekki í
gegn og hefur lifað góðu lífi allar
götur síðan. Eftir nokkurt hlé sneri
Herbert aftur árið 1993 með plöt-
unni Being Human sem varð nokk-
uð umdeild; gagnrýnendur flestir
ekki par hrifnir. „Þá fór ég til
Bandaríkjanna og gerði tvö mynd-
bönd í Kaliforníu. Fyrsta gagnrýnin
var eftir dr. Gunna og þar var ég
jarðaður. Ég var gagnrýndur fyrir
að hafa ekki breyst neitt öll árin,
eins og ég hefði verið tekinn og
frystur á sínum tíma, settur í snjó-
skafl og svo afþýddur. Þá sögðu vin-
ir mínir: Þetta er bara hrós; þú hef-
ur ekkert elst og ekkert breyst. Það
þýðir bara að þú haldir þér vel
(hlær). En þetta varð ekkert til að
slá mig af. Enda seldi ég helling af
þessari plötu (hlær aftur).“
Platan Faith kom svo út árið
1998, 20 laga diskur með 5 nýjum
lögum. „Þar er lagið „I Believe in
Love“ sem gerði það ansi gott,
skapaði mér þónokkra vinnu. Það er
nú yfirleitt það sem maður fær út úr
þessum plötum; maður fær vinnu út
á þetta. Maður er sléttur eftir þetta
2800 til 3000 eintök.“
Eftir Being Human vatt Herbert
kvæði sínu í kross og fluttist búferl-
um til Svíþjóðar ásamt fjölskyldu.
„Það var kominn ferðahugur í
okkur og okkur langaði til að prufa
eitthvað annað en klakann. Og það
sem kom náttúrlega út úr því var að
maður lærði að meta landið sitt. Ís-
land er besta land í heimi.“
Herbert var í Svíþjóð í þrjú ár.
„Ég uppgötvaði fljótlega að þar
(Herbert bjó í Norrköping) var eng-
in almennileg ísbúð þannig að konan
mín sagði við mig: „Þú verður þá
bara að opna ísbúð, drengur, ef þú
ætlar að fá einhvern almennilegan
ís!“ Og það varð úr.“
Við tóku síðan tilheyrandi tækja-
kaup og meðal annars fór Herbert
til Ítalíu til að verða sér úti um
þekkingu í ísfræðunum.
„Og þetta á ég allt saman ennþá
inni í bílskúr, öll þessi tæki og tól.
Sem sagt litla ísbúð og ísgerð. Þetta
stefni ég á að opna fljótlega. Ég skal
lofa þér því að þegar ég opna verð
ég með besta ísinn á Íslandi!“
Herbert segir að reksturinn hafi
gengið vel og það hafi verið af fjöl-
skylduástæðum sem þau ákváðu að
flytja heim aftur.
„Við vorum þá með stráka á
skólaaldri, einn sex ára og einn átta
ára. Þá var spurningin hvort við
ætluðum að láta þá verða Svía eða
Íslendinga. Þeir voru nefnilega
farnir að tala saman á sænsku þeg-
ar þeir voru að leika sér tveir saman
úti í garði. Þá ákváðum við bara að
skella okkur heim. Ég var alltaf
með heimþrá og var farinn að vera
meira og minna heima því að ’96 sló
„Can’t Walk Away“ í gegn aftur og
ég var eins og jó-jó á milli að syngja
hingað og þangað.“
Þau eru ófá störfin sem Herbert
hefur komið að í gegnum tíðina,
m.a. er hann víðfrægur sölumaður
og hefur ferðast um allt land í því
skyni.
„Ég er búinn að gera ótrúlegustu
hluti,“ segir Herbert styrkri röddu.
„Ég hef grafið skurði hjá Raf-
magnsveitunni, ég hef unnið hjá
Landsbankanum, handmjólkað belj-
ur, unnið hjá Rafmagnsveitunni við
að skipta um ljósaperur í ljósastaur-
um Reykjavíkur (hlær). Ég hef ver-
ið sölumaður, poppari, matsveinn.
Ég er búinn að prófa ansi margt um
ævina.“
Hann segist hafa byrjað í bóka-
sölu árið 1987.
„Það lá svona rosalega vel fyrir
mér – það er svo gaman að hitta
fólk. Ég var svo gæfusamur að ég
vann hjá Erni og Örlygi allan minn
bókasöluferil og þeir voru með það
góð verk; þetta var Ensk-íslenska
orðabókin og Alfræðiorðabókin t.d.
Þetta voru bækur sem allir vildu
eiga þannig að það var mjög gaman
að fara um landið og selja þetta. Þá
hafði ég líka tækifæri til að selja
diska í leiðinni. Núna starfa ég hjá
Vátryggingamiðluninni og líf- og
sjúkdómatryggi fólk. Og það er enn
meira gaman. Þá er maður að gera
eitthvert gagn.“
HG-klúbburinn
Þeir eru ekki margir poppararnir
hérlendis sem eiga sér aðdáenda-
klúbb en því er nú svo farið í tilviki
Herberts, jafnframt því sem nokkr-
ar heimasíður eru starfræktar hon-
um til heiðurs.
„HG-klúbburinn hringdi í mig á
sínum tíma og bauð mér að syngja á
árshátíð klúbbsins. Þar voru 240
gestir sem sungu hvert lagið af
öðru, kunnu alla texta. Maður átti
ekki til orð! Krakkarnir í klúbbnum
héldu líka HG-hátíð á Laugarvatni
eitt sumarið, létu búa til boli með
myndum af mér o.s.frv.“
Eins og áður er getið er vinna í
fullum gangi fyrir nýju plötuna.
„Það er búið að taka tvö ár að
vinna plötuna og hún spannar í raun
minn feril í tónlist. Á þessari plötu
er eiginlega öll sú tónlist sem ég hef
verið að fást við. Þarna verður
venjulegt popp og rokk, nýróman-
tík, rokk í ætt við það sem var að
gerast á áttunda áratugnum og ball-
öður. Svo verður dansútgáfa af
Svaraðu þannig að þeir sem líkar
þess háttar tónlist verða ekki svikn-
ir.“
Öll lögin eru eftir Herbert fyrir
utan þrjú lög sem eru eftir portú-
galska höfunda.
„Ég fékk til liðs við mig það sem
ég kalla landsliðið: Jói Ásmunds er
á bassa, Ingólfur Sigurðsson á
trommum, Þórir Úlfarsson leikur á
hljómborð og Jón Elvar Hafsteins-
son sér um gítarinn.“
Einnig er þarna gospelkór og
strengjakvartett.
„Þannig að ég spara ekkert í
þessa plötur,“ segir Herbert. „Ég
hef alltaf reynt að leggja allt sem ég
get í þessar plötur. Þetta eru horn-
steinar sem maður er að skilja eftir
sig og ef maður fer eitthvað að
spara í því á maður eftir að sjá eftir
því eins lengi og maður lifir. Þessi
tónlist á eftir að lifa miklu lengur en
ég þannig að ég reyni að hafa þetta
vandað þótt það kosti mig mikið.“
Herbert segir að allt sem hann
geri sé vegna ánægjunnar. „Ég er í
tónlist af því að mér finnst gaman
að því. Ég kokka af því ég hef gam-
an af því o.s.frv. Þetta gefur mér
eitthvað.“
Þessi jákvæðni hefur alltaf fylgt
Herbert að eigin sögn en einnig
sækir hann styrk í búddismann sem
hann segir vera afar rökrétta speki.
„Ef þú sáir vel þá uppskerð þú
vel. Og ef þú ert jákvæður við fólk
þá færðu eitthvað jákvætt til baka –
þetta er ósköp einfalt mál.“
Herbert Guðmundsson ræðir um lífið og tilveruna
Herbert að störfum við plötuna nýju ásamt Samúel J. Samúelssyni og
strengjakvartett, skipuðum meðlimum úr Sinfóníuhljómsveit Íslands.
„Ég er í tónlist af því að mér finnst gaman að því,“ segir allrahandamað-
urinn Herbert Guðmundsson.
Svaraðu Her-
bert, svaraðu!
Herbert Guðmundsson gefur út sína
áttundu einherjaskífu, Á íslenskri tungu, í
haust. Það má með sanni segja að
ýmislegt hafi drifið á daga Herberts í
gegnum tíðina eins og Arnar Eggert
Thoroddsen komst að.
arnart@mbl.is
Brotajárn
(Bodywork)
S p e n n u m y n d
Leikstjórn Gareth Rhys Jones. Að-
alhlutverk Hans Matheson, Beth
Winslet. (92 mín.) Bretland 2000.
Skífan. Bönnuð innan 16 ára.
ÞESSI mjög svo breska smá-
mynd fjallar um ungan mann – hálf-
gerðan klaufabárð sem kemur sér í
vonlausa og hreint
lífshættulega
stöðu. Áður en
hann veit af er
hann blásaklaus
hundeltur af lög-
reglunni, sem vill
hann bak við lás og
slá, og óprúttnum
náungum sem vilja
hann feigan.
Allt fer þetta
prýðilega af stað og stefnir í að
verða ágætis krimmi, sem sver sig í
ætt við myndir Guys Ritchies. En
grænjaxlinn Jones, sem situr í leik-
stjórastólnum, gæti aldrei heillað
Madonnu með henni þessari. Þráð-
urinn fer fljótlega út um þúfur og
maður situr eftir rammvilltur við
sögulok.
Þó er nokkuð heillandi hve mynd-
in er hrá, og frammistaðan góð hjá
aðalleikurunum Winslet (systir
Kate) og Matheson, en hann ætti al-
veg að geta náð lengra – það er að
segja bjóðist honum betri hlutverk.
Skarphéðinn Guðmundsson
MYNDBÖND
Einn
í klípu
Molly
Molly
d r a m a
Leikstjórn John Duigan.
Aðalhlutverk Elisabeth Shue,
Aaron Eckhart. (98 mín.) Banda-
ríkin 1999. Skífan. Öllum leyfð.
BARRY Levinson gaf okkur, að
virtist, ansi góða og raunsanna inn-
sýn í heim einhverfra í Rain Man
þar sem Dustin
Hoffman fór mik-
inn í Óskarsverð-
launahlutverki sínu
sem hinn viðkunn-
anlegi Raymont
Babbitt. Sú ágæta
mynd getur vart
annað en komið
upp í hugann þeg-
ar maður horfir á
Molly eftir ástr-
alska leikstjórann John Duigan en
honum hefur gengið æði misjafnlega
eftir að hann yfirgaf heimalandið í
leit að frekari frama. Samanburð-
urinn er svo sláandi að það tekur því
varla að reifa söguþráðinn fyrir
þeim sem sáu Rain Man. Kærulaus
og sjálfselskur bróðir (Eckhart) ein-
hverfrar og sætrar stelpu (Shue)
neyðist til þess að taka hana að sér,
er tregur og pirraður í fyrstu en
fellur svo fyrir manneskjunni sem
hún hefur að geyma. Ófrumleg, yf-
irborðskennd og undarlega illa leik-
in mynd.
Skarphéðinn Guðmundsson
Aumingja
Molly
♦ ♦ ♦