Morgunblaðið - 22.07.2001, Blaðsíða 33

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 22. JÚLÍ 2001 33
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.
Blómastofa
Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Blómaskreytingar við öll tilefni
Opið til kl. 19 öll kvöld
við Nýbýlaveg, Kópavogi
Ég hef víst í ég veit
ekki hvað mörgum
minningargreinum og
öðrum skrifum talað
um árið mitt í Borgar-
nesi 1946. Þá um vorið
kom ég í atvinnuleit til Borgarness
þeirra ára og hvílík viðbrigði fyrir
sextán ára strák, alinn upp á af-
skekktum stað og fáum kunnugur ut-
an systkinahóps.
Fyrstu árin mín og þar með kynni
af fólki sem síðan hefur sett sitt mark
á lífið með þó ærið misjöfnum og
breytilegum hætti.
Einhvern fyrstu daganna komu til
mín á gömlu rafstöðina tveir strákar
og fóru þess á leit að ég aðstoðaði þá
við lítilræði.
Þeir vildu eiga viðskipti við kunn-
ingja sinn í Kaupfélaginu, sem hins
vegar taldi þá of unga og þvertók fyr-
ir að brjóta svo landslög að selja þeim
riffilskot.
Eftir að hafa rætt málið við pabba
sló ég til og þetta reyndar leiddi til að
ég komst þarna með á mitt fyrsta
skyttirí í Borgarnesi með Ronna og
Steina Jóru.
Þessir strákar voru þekktir og
sumum fannst vondir en ekki pabba.
Við Steini urðum svo vinir sem ég
hef fáa átt slíka.
Hann var alla tíð ljúfur drengur en
stundum dálítið stríðinn. Hann gat
sagt okkur miklar sögur af Bretun-
um í Borgarnesi en þá var hernámið
nýafstaðið.
Og hann gat skilið og talað ensku.
Meðal þess fólks, sem ég kynntist
fyrst var amma hans, Guðveig sem
bjó í litlu húsi í ofanverðum Klett-
shalla ásamt syni og dóttursyni og í
framhaldi af kynnum þessum móður
hans, dóttur gömlu konunnar og
manni hennar.
Lifir enn með okkar fjölskyldu vin-
átta við það fólk sem frá þeim er
komið sem eru afkomendur Steina.
Hann stundaði vinnu á flestum
sviðum markaðarins, lengi hrepps-
vinnuna og tengdar greinar en þó
sjaldan held ég erfiði eins og mokstur
og moldar eða malarpuð.
Hann var þónokkuð til sjós, bæði á
vertíðarbátum frá Akranesi og svo
eitthvað í siglingum á árunum kring-
um 1950, oftast kokkur.
En eftir því sem á ævina leið held
ég að hugur hans verði sífellt bundn-
ari við sölustörf en þar lágu hans
hæfileikar ótvírætt.
Þegar hann byrjaði á árum áður að
selja smyglað tyggigúmmí og við hin-
ir fylltumst aðdáun á dirfskunni að
vaða að hverjum sem var og hvar sem
var og bjóða á tíkall pakkann og seldi
allt strax.
Hann stundaði um tíma fisksölu
GUÐSTEINN
SIGURÞÓR
SIGURJÓNSSON
✝ Guðsteinn Sigur-þór Sigurjónsson
fæddist í Borgarnesi
9. janúar 1931. Hann
lést á Landspítalan-
um í Fossvogi 10. júlí
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Borgarneskirkju 20.
júlí.
upp úr jeppakerru um
Borgarnes og nærsveit-
ir.
Nokkur seinni árin
var hann í að selja bíla
og bílahluti og annað
frá Heklu og þar hefur
hann líklega komist
næst því að efnast, en
seinast vann hann í
Hyrnunni. Steini var
alla tíð einstakt lipur-
menni og bóngóður og
eflaust hef ég átt hon-
um fleira að þakka en
hann mér.
Við byggðum okkur
hús í nábýli á árunum eftir 1960, þeim
góðu árum meðan allir hlutir voru
einhvern veginn mögulegir án þess
nokkur vissi hvernig, allavega ekki
við sem vorum að byggja í allri verð-
bólgunni.
Hann var á þeim árum í lausa-
vinnu, við bátinn sem kallað var en
seinna gerðist hann verktaki og sá
um sorphirðuna.
Hann var lítillega á eftir mér upp
með sitt hús svo að af sjálfu leiddi að
ég tók þónokkurn þátt í að smíða með
honum hans hús.
Aldrei vissi ég fyrir hvort hann
gæti nokkurn tíma greitt nokkuð fyr-
ir þau smíðaverk né heldur alla raf-
lögnina í húsið sem ég lagði til. Svo
fór þó að ekki þurfti ég að kvarta, allt
borgaði Steini þegar ég krafði hann
um og ég hlífði honum ekkert frekar
en öðrum enda leitaði hann aldrei eft-
ir slíku.
Börnin okkar ólust upp og léku sér
saman og ég held að segja megi að
stundum mundu þau ekki gjörla á
hvorum staðnum þau áttu heima, 12
eða 13 við Kjartansgötu.
Við fórum þessi sömu ár margar
ferðir til veiða bæði til sjós og lands
og vissum við aldrei hvort mikill bú-
hnykkur yrði að veiðunum eða hvort
yfirleitt aflaðist nokkuð.
Eflaust hefur oftar verið um sárleg
útgjöld að ræða sem fjölskyldur okk-
ar munaði um miklu fremur, en ég
held við höfum farið samt við næstu
tækifæri.
Steini hafði ekki mikla þýðingu í
þjóðmálum.
En samt var eins og allir tækju á
einhvern hátt hann til greina, hann
þekkti alla og allir þekktu hann.
Mannlífsflóran er margslungin og
kannski þarf rannsókn um margar
kynslóðir aftur í tímann að finna
ástæður fyrir sumum persónuein-
kennum.
Við þekkjum það að ytri einkenni
fólks erfast en innræti er kannski
meira komið undir áhrifum af uppeldi
og umhverfi æsku og uppvaxtar.
Hann geipaði stundum í gamni af
forfeðrum sínum og nefndi til dæmis
Gvend Truntu og Gvend Skó og lét að
því liggja að gjarnan yrði hann líka
þjóðsagnapersóna.
Stundum og alltof oft var sá gamli
Bakkus með í gerðum, en þó sjaldn-
ast að við drykkjum saman. Þoldum
hvorugur hinn undir áhrifum.
Þegar við vorum að vaxa upp fyrir
miðja seinustu öld var okkur kennt
og flestir trúðu að það að drekka
brennivín væri glæpur og allir sem
það gerðu væru fantar og fól og hinir
verstu aumingjar.
Og hver var árangurinn? Að
drekka óblandað af stút upp úr
buxnastreng eða rassvasa einhvers
staðar í felum þar sem ekki sást til.
Koma svo heim til sín og snúa sér
undan svo ekki fyndist lykt, en um
leið og upp komst, verða sneyptur
eins og rakki sem hefur étið folald.
Heldur en að kenna fólki í tíma að
hægt er að eiga vínflösku inni í skáp,
velja sér fallegt glas og hella í hæfi-
legum skammti og taka svo kælda
gosflösku í heimilisísskápnum og
blanda.
Setjast svo inn í stofuna sína og
hafa það huggulegt.
Ekkert er sjálfsagðara og eðlilegra
enda löglegt.
Getur verið að laumudrykkjan hafi
stuðlað að því að menn urðu veikari
fyrir áfengi? Að fara á fyllirí? Verður
seint hægt að kenna öðru fólki, hvílík
barátta verður oft við þá freistingu,
en þó stundum ljúf, enda hugsa ég að
við höfum oftar kastað okkur, heldur
en við höfum beint dottið íðað.
En hann fór svo seinna miklu verr
út úr því.
Hver lifir rétt og hver ekki og hver
er til þess fær að dæma þar um?
Sumum finnst að maðurinn eigi að
vera sjálfráður um hvort hann tor-
tímir og glatar sínu lífi.
En það er fjarri mér að maðurinn
hafi ekki þær skyldur við sig sjálfan,
fjölskyldu sína og svo samfélagið, að
hann sé svo firrtur ábyrgð að kasta
frá sér öllu og leggja traust á að aðrir
bjargi sínum málum.
Þessum mínum skoðunum lá ég
aldrei á við vin minn og eflaust hafa
þær viðræður okkar átt þátt í að þeg-
ar hann lenti í sinni erfiðustu raun og
kostaði hann reyndar um tíma allt
sitt og síðan fékk ég aldrei komist í
talsamband við hann og reyndi þó oft.
Fór ekki leynt að hann hliðraði sér
hjá að horfast í augu við mig.
Samt held ég nú að hann hafi vitað
fullvel að aldrei hefði hann fengið hjá
mér álas eða þungar ákúrur.
En hann var bara svona.
Og seinustu árin var hann stein-
hættur.
Ég hef skrifað þetta til minningar
um allt þetta fólk sem mér þótti vænt
um.
Um ömmu hans, mömmu og bróð-
ur, mér ber að þakka kynnin við þau
öll.
Núna finnst mér Borgarnes hafa
endanlega breytt um svip og orðið
annað, við brottför Steina.
Helgi Ormsson.

  

 



 

   
 


   

   

  
  
 



! "

#

 

  

  
 
 

       

   
 

 ! 
"

  

 

 
  
 
  



 
  
 
 

 



   




   !!"






 !"



 # $"
%
&
'
(  )*'



'+
 "''
!*




 ,"
&"
)*''
 
'+
'-

 
 


   
   
  
 

  
 


 
 

 
 
  !"#$%$ & &' ()** 
  +")$%$
* $ $ ()** 
%+   * $($(

  

 


 
 

       
!"# $
 %&
        
 

   
 !

#'!!(

 ) *
+!+  ,
+!!(*

 

    



   
 

  


 
  

   





    
   
  
  
  

!
"  

  
 # $%  &
 #    

  '
!
(  

  
!  ""#$ 

%& ' ($
%& )!
*!!
!
%& #$ 
$%!! 
%& #$ 
 ! % ! &! )"   + ,
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upp-
lýsingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletrað-
ur, en ekki í greinunum sjálf-
um.
Formáli
minning-
argreina