Morgunblaðið - 28.07.2001, Blaðsíða 13

SUÐURNES
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 28. JÚLÍ 2001 13
MATVÆLAFYRIRTÆKIÐ Voga-
bær, sem hefur haft aðsetur í Vog-
unum síðan um miðjan níunda ára-
tuginn, áætlar að flytja höfuðstöðvar
sínar til Hafnarfjarðar í september ef
allt gengur að óskum. Að sögn Guð-
mundar Sigurðssonar, framkvæmda-
stjóra hjá Vogabæ, hefur bygging
nýja hússins við Eyrartröð í Hafnar-
firði staðið yfir í rúmt ár. Hann segir
að gamla húsnæðið hafi fyrir löngu
sprengt utan af sér en í nýja húsnæð-
inu verður sú nýbreytni tekin upp að
allt majones verður framleitt innan
veggja fyrirtækisins en ekki aðkeypt
eins og hingað til hefur verið. Að sögn
Guðmundar er þetta mögulegt núna
fyrst og fremst vegna stærra hús-
næðis.
Guðmundur segir að ekki hafi kom-
ið til tals að vera um kyrrt og að
ástæður þess að Vogabær flytji séu
fyrst og fremst til að vera nær mark-
aðnum. Auk þess sé fasteignaverð
hærra í Hafnarfirði sem aftur eykur
verðmæti fasteignarinnar í endur-
sölu.
Þóra Bragadóttir, oddviti Vatns-
leysustrandarhrepps, sagði í samtali
við Morgunblaðið að hreppurinn hefði
átt mjög gott samstarf við Vogabæ en
sér skildist að fyrirtækið hefði viljað
færa sig nær markaðnum. Þóra sagði
að Vogabær væri í hópi stærri fyr-
irtækja á staðnum og að það væri allt-
af blóðtaka að missa fyrirtæki af slíkri
stærðargráðu.
Núverandi aðstaða Vogabæjar er
um 600 fermetrar. Þar af er íbúð á
efri hæð tæpir 200 fermetrar. Nýja
húsnæðið er um 1300 fermetrar en
1100 fermetrar að gólfflatarmáli. Um
umtalsverða stækkun er því að ræða.
Tíu manns starfa hjá fyrirtækinu og
segir Guðmundur að með nýrri og
sérhannaðri aðstöðu sé betur hægt að
koma til móts við aukin umsvif í fram-
leiðslu. Hann segir að ætlunin sé að
auka sjálfvirkni framleiðslunnar enn
frekar með aðstoð tölvutækninnar.
Færeyingar hrifnir
af kokkteilsósu
Vogabær hóf formlega starfsemi
árið 1986 og var það eiginkona Guð-
mundar og framleiðslustjóri fyrir-
tækisins, Sigrún Ó. Ingadóttir, sem
blandaði fyrstu ídýfu fyrirtækisins.
Kryddblandan hefur haldið sér og
margar fleiri fylgt í kjölfarið. Sigrún
þróar allar vörur fyrirtækisins en
þær skipta tugum. Guðmundur segir
að Vogabær hafi alla tíð einbeitt sér
að innanlandsmarkaði en árið 1994
hóf fyrirtækið að flytja út framleiðslu
sína til Færeyja. Salan fór hægt af
stað, að hans sögn, en á síðustu árum
hefur orðið mikil söluaukning. Hann
segir ánægjulegt að sjá að Færeying-
ar séu farnir að nota hina íslensku
„kokkteilsósu“ í æ meira mæli við
borðhaldið en sá danski siður hafi
haldist í eyjunum að nota hreint
majones þar sem það á við. Þótt salan
hafi gengið ágætlega í Færeyjum
gerir hann ekki ráð fyrir frekari land-
vinningum.
Guðmundur segist ekki hafa
áhyggjur af því að neysla á majonesi
dragist saman í tengslum við umræðu
um hollustu matvæla. Hann segir
markaðinn laga sig að aðstæðum og
meðal annars sé boðið upp á fituminni
sósur og ídýfur auk þess sem fram-
leitt er eggjalaust majones fyrir þá
sem eru með eggjaóþol.
Hefja eigin majon-
esframleiðslu
Vogar
Morgunblaðið/Billi
Guðmundur Sigurðsson, framkvæmdastjóri Vogabæjar, og Sigrún Ó.
Ingadóttir, framleiðslustjóri fyrirtækisins, í vinnslusalnum í Vogagerði.
Vogabær flytur úr Vogunum í nýtt
og stærra húsnæði í Hafnarfirði
„ÞETTA var gróðurlaus melur eins
og heiðin hér fyrir ofan þegar við
byrjuðum að tyrfa árið 1987,“ segir
Kolbrún Sigfúsdóttir sem ásamt eig-
inmanni sínum, Þorsteini Einars-
syni, á verðlaunagarð ársins í Garði.
Þorsteinn og Kolbrún búa í Ein-
holti 5. Fegrunar- og umhvefisnefnd
Gerðahrepps veitti þeim fyrstu verð-
laun fyrir fallega lóð og snyrtilegt
umhverfi og fengu þau áletraðan
stein til sannindamerkis um það.
Fegrunarnefndin veitti einnig tvær
viðurkenningar. Guðjón Ívarsson og
Erla Elísdóttir á Klapparbraut 14
fengu aðra og hina fengu Vilberg
Þorvaldsson og Helena Rafnsdóttir
á Sunnubraut 25.
Skreyta með steinum
Þegar Þorsteinn og Kolbrún voru
búin að tyrfa og hreinsa í burtu
grjótið fengu þau afklippur af trjám
til að planta í garðinum í garði for-
eldra Kolbrúnar og blómplöntur úr
garði ömmu Þorsteins. „Þetta var
svo lítið í byrjun að við héldum að
trén myndu aldrei koma til. En það
hefur ræst furðanlega úr,“ segir Kol-
brún. Allur trjágróðurinn í garðinum
er fenginn með þessum hætti, nema
aspir og birki.
Þorsteinn og Kolbrún hafa skreytt
garðinn með steinum. Þau taka til
dæmis alltaf með sér steina úr ferða-
lögum sínum innanlands og utan og
geyma í garðinum til minningar um
ferðirnar. Þá velja þau fjörugrjót til
að nota meðfram stéttum og í ýms-
um tilgangi. Loks hafa þau verið að
leika sér að því að raða saman stein-
skúlptúrum og mála andlit á steina.
Kolbrún segir að þetta hafi byrjað
með því að þau keyptu sér nokkra
álfa en þeim hafi fundist steinarnir
miklu skemmtilegri og þau því lagt
áherslu á þá. „Já, þetta er kannski
öfugsnúið. Við eyddum miklum tíma
í að hreinsa grjótið í burtu á sínum
tíma en erum svo að draga það aftur
inn í garðinn,“ segir Kolbrún.
Þorsteinn segir að garðvinnan sé
mikið áhugamál hjá allri fjölskyld-
unni og hún hjálpist að. Öðruvísi
myndi þetta ekki ganga. Synir þeirra
hjálpi mikið til í garðinum og dæt-
urnar sem eru eldri vökvi blómin á
meðan þau eru í burtu en Þorsteinn
og Kolbrún ferðast mikið um landið
og til útlanda.
Eigendur Einholts 5 fá verðlaun fegrunarnefndar
Ræst furðanlega úr
Garður
Morgunblaðið/Helgi Bjarnason
Þorsteinn Einarsson, Halldór, Gunnar Ingi og Kolbrún Sigfúsdóttir í verðlaunagarðinum.
HUNDASKÍTUR af Garð-
skaga er eitt af aðalbaráttumál-
um fegrunar- og umhverfis-
nefndar Gerðahrepps.
Sigurður Jónsson sveitarstjóri
lýsti þessu baráttumáli á gam-
ansaman hátt í kvöldsamsæti
sem nefndin hélt með fólki sem
fengið hafði verðlaun og viður-
kenningar frá nefndinni á kjör-
tímabilinu. Sigurður tók fram
að hann styddi baráttu nefnd-
arinnar gegn hundaskítnum.
„Nefndin dregur upp þá
mynd að allt sé morandi í
hundaskít sem hafi slæm áhrif
á ferðamenn. Einnig dregur
nefndin upp þá mynd að þetta
sé mjög slæmt fyrir elskendur,
bæði unga og gamla, sem ætla
sér að eiga rómantíska stund á
Skaganum. Maður sér fyrir sér
ungt eða gamalt ástfangið fólk
renna til og steypast á hausinn
þannig að rómantíkin er á bak
og burt. Eða ætli fólk sér að
eiga rómantíska stund í sand-
inum og verður allt í einu vart
við eitthvað snerta líkama sinn
annað en það sem það bjóst við.
Auðvitað er þetta slæmt mál.
Þetta hafði þau áhrif á mig að
ég hef ekki í nokkur ár labbað á
Skaganum með minn hund,“
sagði sveitarstjórinn.
Hann sagði að nefndin vildi
fá stampa undir hundaskít og
að Áhaldahúsið hefði umsjón
með verkefninu og að vonandi
rættist úr fljótlega.
„Þetta verður virðulegt með
spjaldi og texta hvernig menn
eigi að bera sig að,“ sagði sveit-
arstjórinn og lýsti yfir ánægju
sinni með framtakið.
Barist
gegn
hundaskít
Garður
ÓSKAR Gunnarsson, forseti bæj-
arstjórnar Sandgerðis, afhenti
Guðjóni Kristjánssyni, skólastjóra
grunnskóla Sandgerðis, tæki til
málfræðikennslu á síðasta fundi
bæjarstjórnar.
Tækin voru keypt fyrir pen-
inga sem fengust fyrir leigu
skólahúsnæðisins fyrir varnaræf-
inguna Norðurvíkingur 2001.
Fundurinn var haldinn í nýjum
sal á efri hæð Fræðasetursins en
þar munu fundir bæjarstjórnar
verða í framtíðinni.
Morgunblaðið/Reynir Sveinsson
Tæki til málfræðikennslu
Sandgerði