Morgunblaðið - 06.09.2001, Síða 49

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. SEPTEMBER 2001 49
✝ Hafsteinn Daní-elsson fæddist í
Borgarnesi hinn 15.
mars 1936. Hann
lést á Landspítala –
háskólasjúkrahúsi í
Fossvogi hinn 30.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Daníel Jóns-
son, f. 9. júlí 1901,
d. 23. október 1994,
og Jórunn Þor-
steinsdóttir, f. 31.
maí 1905, d. 1.
ágúst 1966. Systkini
Hafsteins eru Jón,
Guðríður (látin), Kristbjörn (lát-
inn), Bára Laufey, Ásmundur og
Sævar.
Hinn 12. júní 1958 kvæntist
Hafsteinn Margréti Jónu Þor-
steinsdóttur, f. 11. nóvember
1933. Foreldrar hennar voru
Þorsteinn Þorgils Þorsteinsson,
f. 8. apríl 1897, d. 9. desember
1960, og Aðalheiður María Jóns-
27.8. 1981, c) Elías Már, f. 22.10.
1983, d) Maríus Árni, f. 1.7.
1992, e) Hans Pétur, f. 16.8.
1994, f) Elín Ósk, f. 20.2. 1997. 4)
Jón Grétar, f. 23.12. 1960,
kvæntur Hildigunni Jónínu Sig-
urðardóttur, f. 10.7. 1965. 5)
Daníel, f. 25.12. 1961. 6) Har-
aldur, f. 7.2. 1963, kvæntur Nhi
Thy Tran Pham, f. 22.3. 1977. 7)
Sólveig, f. 5.2. 1964, í sambúð
með Helga Benediktssyni, f. 6.5.
1956, börn þeirra a) Sverrir
Hilmar Gunnarsson, f. 2.11.
1981, b) Rakel Gunnarsdóttir, f.
24.3. 1986, c) Daníel Örn Helga-
son, f. 18.8. 1995, d) Anja María
Helgadóttir, f. 14.9. 1997. 8) Þór-
dís, f. 22.7. 1965, sonur hennar
er Ívar Andri, f. 19.1. 1993. 9)
Lilli, f. 18.1. 1968, d. 10.4. 1972.
Hafsteinn fæddist í Borgarnesi
og ólst þar upp til fimmtán ára
aldurs en fluttist þá til Reykja-
víkur með fjölskyldu sinni.
Hafsteinn vann ýmis störf um
ævina, hann var til sjós, í bygg-
ingarvinnu og lengst af og síð-
ustu árin vann hann sem pípu-
lagningamaður.
Útför Hafsteins fer fram frá
Lágafellskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 10.30.
dóttir, f. 8. nóvember
1901, d. 5. febrúar
1983. Börn Hafsteins
og Margrétar eru: 1)
María Jórunn, f.
22.4. 1957, gift
Smára Geirssyni, f.
17.1. 1951, börn
þeirra eru a) Orri, f.
11.3. 1980, b) Jó-
hanna, f. 29.9. 1985.
2) Aðalsteinn, f. 7.3.
1958, kvæntur Guð-
rúnu Sigvaldadóttur,
f. 4.1. 1961, börn
þeirra eru a) Bjarki,
f. 26.7. 1982, b)
Hildigunnur Sif, f. 23.7. 1992. 3)
Sigrún, f. 30.12. 1959, gift Hans
Pétri Blomsterberg, f. 18.3.
1957, börn þeirra eru a) Margrét
Steinunn, f. 25.1. 1977, gift Sig-
urði Þ. Jónasarsyni, f. 9.4. 1973,
börn þeirra Jónas Þorgeir, f.
2.10. 1995, Sigrún Eva, f. 30.12.
1997, og Hafsteinn Ingi, f. 16.7.
2001, b) Hafsteinn Grétar, f.
Hinn 30. ágúst sl. barst mér sú
sorgarfregn að tengdafaðir minn,
Hafsteinn Daníelsson, væri látinn.
Þessi fregn kom ekki á óvart því
Hafsteinn hafði um skeið háð bar-
áttu við erfiðan sjúkdóm og fyrir lá
að hverju stefndi. Undanfarna
mánuði hafa nánustu aðstandendur
hans fylgst með baráttunni og ekki
verður annað sagt en þrautseigja
hans og bjartsýni hafi verið aðdá-
unarverð. Hann gerði sitt ýtrasta
til að njóta lífsins í lengstu lög og
allir sem aðstoðuðu hann við það
eiga svo sannarlega þakkir skilið.
Kynni mín af Hafsteini hófust
1974 og fljótlega tókst með okkur
góð vinátta. Hafsteinn var ekki
allra; hann birtist flestum í fyrstu
sem hlédrægur maður, skapmikill
og fámáll en við nánari kynni komu
í ljós þeir eiginleikar sem bjuggu
undir yfirborðinu. Hann hafði mjög
ákveðnar skoðanir og hélt þeim
fram af festu og ákveðni. Og þess-
ar skoðanir hans voru yfirleitt
byggðar á sterkri réttlætiskennd.
Þá bjó undir tiltölulega hrjúfu yf-
irborðinu hlýtt viðmót sem kom
ekki síst fram í samskiptum hans
við börnin í fjölskyldunni. Hann
var ávallt tilbúinn að sinna börn-
unum og naut svo sannarlega sam-
vistanna við þau. Hann lagði
áherslu á að fylgjast vel með lífs-
ferli þeirra og ekkert gladdi hann
meir en þegar ánægjulegar fréttir
bárust af gengi þeirra í lífinu.
Mér eru eftirminnilegir bíltúrar
okkar Hafsteins um höfuðborgar-
svæðið þegar við Austfirðingarnir
komum í heimsókn suður. Í þess-
um bíltúrum ókum við gjarnan um
ný borgarhverfi sem þutu upp eins
og gorkúlur og þá ræddum við
byggða- og atvinnuþróunina í land-
inu. Hann sá með afar skýrum
hætti hve vöxtur höfuðborgarsvæð-
is á kostnað landsbyggðar var var-
hugaverð þróun og ræddi mikið um
leiðir sem dygðu til að stöðva hana.
Í þessari umræðu vísaði hann oft
til æskuáranna í Borgarfirði og
reynslu sinnar sem ungs manns af
sjómennsku. Þarna tjáði hann
skoðanir sínar með skýrum hætti
og færði fyrir máli sínu skynsam-
leg rök. Mikið þótti mér vænt um
viðhorf hans í þessum efnum.
Þessi mál bar gjarnan einnig á
góma þegar Hafsteinn heimsótti
okkur austur til Neskaupstaðar. Þá
lagði hann sig fram um að kynnast
gangi atvinnulífsins þar og þá voru
það fiskveiðar og fiskvinnsla sem
skiptu höfuðmáli. Hann lagði kapp
á að fræðast um gang veiðanna og
hafði einstaka ánægju af því að sjá
miklar breytingar eiga sér stað
hvað vinnsluna áhrærði. Hann
hreifst af tækniframförunum og
batnandi vinnuumhverfi en var
einnig meðvitaður um nauðsyn
nýrra atvinnutækifæra vegna
þeirrar staðreyndar að tæknin
leiddi af sér sífellt færri störf. Í
þessu samhengi studdi hann vel og
dyggilega baráttu Austfirðinga fyr-
ir hagnýtingu vatnsafls og orku-
frekum iðnaði. Í síðustu skiptin
sem við hittumst voru virkjana- og
stóriðjumál á Austurlandi helsta
umræðuefnið og þá lá hann ekki á
skoðunum sínum og hvatti til
harðrar baráttu fyrir framgangi
mála.
Þegar þjóðmálin bar almennt á
góma tók Hafsteinn ávallt afstöðu
með þeim sem minna máttu sín og
áttu undir högg að sækja. Hann
var einlægur verkalýðssinni og
dæmdi þá sem höfðu hagnast á
kostnað annarra hart. Í starfi sínu
sem pípulagningamaður skynjaði
hann vel hve lífsgæðunum var mis-
skipt og oft sagði hann frá kynnum
sínum af húsbyggingum hinna ríku
og bar þau húsakynni saman við
húsnæði alþýðufólks. Í umræðum
um þessi mál birtist hin sterka
réttlætiskennd hans með hvað ótví-
ræðustum hætti og þá ræddi hann
um mikilvægi þess að byggja upp
réttlátt og sanngjarnt samfélag.
Tengsl Hafsteins við æskuslóð-
irnar í Borgarfirði voru áberandi
þáttur í lífi hans. Þegar hann átti
frí frá erilsömu starfi lá leiðin ótrú-
lega oft upp í Borgarfjörð og oftar
en ekki fylgdu einhver barna-
barnanna með. Fyrir nokkrum ár-
um reisti hann sér sumarbústað í
Svínadal í Borgarfirði og ekki
fækkaði ferðunum þangað við það.
Hann undi sér vel í bústaðnum og
naut þar friðsældar og náttúrufeg-
urðar. Hann gat setið löngum
stundum og rætt um framtíðar-
áformin hvað uppbyggingu bústað-
arins varðaði og þá skein svo sann-
arlega áhuginn á málefninu úr
andliti hans.
Að leiðarlokum viljum við María,
Orri og Jóhanna þakka innilega
góða samfylgd um leið og ég votta
Margréti tengdamóður minni og
öllum öðrum aðstandendum inni-
lega samúð. Minningin um Haf-
stein Daníelsson mun ætíð lifa í
huga okkar.
Smári Geirsson.
Kallið er komið. Það er um eitt
ár frá því að þú greindist með
sjúkdóminn, þó að allir vissu hvert
stefndi þá er áfallið alltaf jafn mik-
ið þegar stundin kemur. Okkur var
sagt að þú gætir varla lifað lengur
en í þrjá mánuði, en þér tókst með
miklum lífsvilja og ótrúlegri já-
kvæðni að ná þetta langt. 64 ár
þykja ekki hár aldur. Væri manni,
sem hefur unnið jafn mikið og þú
bæði til sjós og lands, kippt svo
snögglega frá vinnu, gæti hann
gefist upp, en ekki þú. Þú lagðir
ekki árar í bát, þú varst ekki þann-
ig, það vissu allir. Það á eftir að
verða og er þegar orðið svolítið
skrítið og jafnvel tómlegt á morgn-
ana þegar maður er að hella upp á
kaffi. Það var eins og þú fyndir
kaffiilminn, því þú varst alltaf
mættur þegar kaffið var klárt. Við
eigum þér heilmargt að þakka í
gegnum árin og vil ég t.d nefna
þegar við byggðum húsið í Skelja-
tanga, þar varst þú allt í öllu, alveg
frá því að við tókum fyrstu skóflu-
stunguna og þangað til flutt var
inn og húsið fullklárað. Ég verð að
segja eins og er, að ég lærði meira
af þér á þeim tíu mánuðum sem við
vorum að byggja, en ég gæti lært á
tíu árum í skóla. Ekki höfum við
tölu á þeim ferðum sem þú fórst að
aka um Borgarfjörðinn, um hverja
helgi varst þú mættur til að fara
með börnin í bíltúr upp í sveit og
það er varla til sá vegur eða veg-
slóði sem börnin hafa ekki farið í
Borgarfirðinum, enda ert þú fædd-
ur Borgnesingur og leist alltaf á
þig sem slíkan, þú elskaðir Borg-
arfjörðinn.
Bústaðaferðirnar voru margar
hjá okkur í gegnum árin og auðvit-
að var það Borgafjörðurinn fyrst
og fremst, þar gast þú alltaf fengið
bústað, enda þekktir þú marga þar.
Margt gæti ég talið upp til við-
bótar, því af nógu er að taka, t.d
sögunnar úr sveitinni sem ekki
voru svo fáar og frá sjómanns-
árunum þar sem ýmislegt gekk á,
en það gæti orðið efni í heila bók
og ég læt því staðar numið hér.
Vert er þó að minnast þeirrar
góðu umönnunnar sem þú fékkst á
A3 og A7 á Landspítalanum í Foss-
vogi, dömurnar þar voru svo ynd-
islegar við þig, svo það var ekki
skrítið að þú kallaðir þær alltaf
stelpurnar þínar.
Við kveðjum þig nú með söknuði
og biðjum góðan Guð að geyma þig
fyrir okkur. Kærar þakkir fyrir
allt.
Sigrún og Hans.
Elsku afi, mér þótti svo vænt um
þig og það er svo erfitt að kveðja
þig.
Manstu alla bíltúrana og sum-
arbústaðaferðirnar sem við fórum í
þá var svo gaman hjá okkur. Og í
sumar þegar þú fórst með mig í
bæinn að kaupa nýtt hjól handa
mér. Takk fyrir, afi minn.
Ég sakna þín svo mikið, elsku afi
minn.
Þinn
Ívar Andri.
Elsku afi. Við viljum bara þakka
þér fyrir að vera afi, afinn okkar,
sem var alltaf með bros á vör en
dálítið stríðinn.
Alltaf varstu tilbúinn að gera allt
fyrir okkur þegar við þörfnuðumst
þín.
Þess vegna var það svo gott að
geta gert eitthvað fyrir þig síðasta
árið þitt þegar þú þurftir á því að
halda.
Við kveðjum þig með söknuði,
elsku afi, og núna geturðu loksins
sofið vært hjá guði.
Kveðja.
Sverrir, Rakel, Daníel
og Anja María.
Elsku afi, nú ert þú farinn til
Guðs. Við viljum þakka þér fyrir
allt sem þú gerðir fyrir okkur, þú
varst góður afi. Við eigum eftir að
sakna þín mikið.
Elsku afi, við vonum að þér líði
betur uppi hjá Guði og hjá öllum
sem tóku á móti þér. Við kveðjum
þig, elsku afi, með söknuði. Góði
Guð, passaðu afa fyrir okkur.
Þín barnabörn
Maríus Árni, Hans Pétur
og Elín Ósk.
Elsku afi, þá er það runnið upp,
þú ert farinn frá okkur, þessi bar-
átta er búin að vera löng og erfið,
en þú ert búinn að standa þetta
eins og foringi. Enginn hefði geta
trúað því að þú myndir standa
þetta svona lengi og vera svona já-
kvæður í þessu öllu saman. Við
viljum þakka þér fyrir allar góðu
ferðirnar í sumarbústaðina að Hóli
og í Borgarselið, þar höfum við
keyrt allar götur og á alla þína
uppáhalds staði í gegnum árin, það
voru fáar helgar sem við vorum
ekki að rúnta um Borgafjörðinn
eða gera eitthvað saman. Við minn-
umst þess alltaf, hvað þú varst
góður við okkur og viljum þakka
fyrir það.
En nú er komið að því að kveðja
þig, elsku afi, þó svo að við vildum
að við gætum verið lengur saman,
en við vitum að þú hvílist vel hjá
Guði.
Elías Már og
Hafsteinn Grétar.
Elsku afi minn, nú ert þú dáinn
eftir baráttu við sjúkdóm sem ekki
var hægt að lækna. Ég sakna þín
svo sárt, það er svo erfitt að hugsa
til þess að ég eigi aldrei eftir að sjá
þig aftur.
Ég sit og hugsa um allt sem við
gerðum saman, allar sumarbú-
staðaferðirnar sem þér þótti svo
gaman að fara og allar ferðirnar
upp í Borgarnes, þar sem þú fædd-
ist og ólst upp. Ég man þegar ég
eignaðist mitt fyrsta barn, hann
Jónas, þú varst svo stoltur af því
að vera orðinn langafi og tveim ár-
um seinna eignaðist ég hana Sig-
rúnu, alltaf fjölgaði börnunum þín-
um, svo rétt eftir að þú veiktist
vissi ég að ég væri ólétt að þriðja
barninu mínu og þegar ég var
komin á tíma, hringdir þú í mig
nánast annan hvern dag til að at-
huga hvort ég væri ekki að fara að
eiga. Þú hlakkaðir svo til að sjá
litla langafabarnið þitt. Og svo
loksins tveim vikum eftir áætlaðan
fæðingardag fæddist drengur, ég
og litli drengurinn fórum síðan
heim daginn eftir og komum við
hjá mömmu. Þar biðuð þið amma
eftir að sjá litla drenginn.
Afi minn, ég ákvað þegar þú
lagðist inn á spítalann, að segja þér
hvað drengurinn ætti að heita, því
þú varst að bíða eftir því að hann
yrði skírður. Þú varst svo ánægður
að ég skyldi segja þér að hann ætti
heita Hafsteinn í höfuðið á þér.
Kvöldið áður en þú lést, þegar ég
var hjá þér með Hafstein litla,
langaði þig að halda á honum og ég
lagði hann í fangið á þér. Þú varst
svo ánægður, hélst í hann, og
straukst honum um kollinn. Eftir
að ég kvaddi þig þetta kvöld sofn-
aðir þú og vaknaðir ekki aftur.
Ég kveð þig núna, elsku afi
minn, og takk fyrir allar stund-
irnar sem við höfum átt saman.
Þín
Margrét.
Elsku besti langafi. Okkur lang-
ar að kveðja þig með bæn sem við
lærðum í leikskólanum.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti sjáðu,
ljúfi Jesús, að mér gáðu.
Takk fyrir allar stundirnar sem
við áttum saman, og vonandi líður
þér vel hjá Guði.
Jónas, Sigrún og Hafsteinn.
HAFSTEINN
DANÍELSSON
MIKIL áhersla er lögð á, að
handrit séu vel frá gengin, vél-
rituð eða tölvusett. Sé handrit
tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Það
eykur öryggi í textameðferð og
kemur í veg fyrir tvíverknað.
Þá er enn fremur unnt að senda
greinarnar í símbréfi (569 1115)
og í tölvupósti (minning@-
mbl.is). Nauðsynlegt er, að
símanúmer höfundar/sendanda
fylgi.
Um hvern látinn einstakling
birtist formáli, ein uppistöðu-
grein af hæfilegri lengd, en aðr-
ar greinar um sama einstakling
takmarkast við eina örk, A-4,
miðað við meðallínubil og hæfi-
lega línulengd, - eða 2.200 slög
(um 25 dálksentimetra í
blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða
ljóð takmarkast við eitt til þrjú
erindi. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir grein-
unum.
Frágangur
afmælis-
og minning-
argreina
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.