Morgunblaðið - 06.09.2001, Síða 56

56 FIMMTUDAGUR 6. SEPTEMBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
ÞINGMENN sem engu þora, engu
hætta og varast eigin skoðanir, fari
þær út af pólitískri flokkslínu, eru
ekki til fyrirmyndar. Slíkt fólk hefur
ekki þroska eða djörfung til að ná
reisn í samfélaginu og er á óljósum
mörkum. Það þarf mikinn sofanda-
hátt hjá almenningi og andvaraleysi
þegar þannig fólk kemst tvisvar og
oftar á þjóðþing. Þá reikar hugur til
þess hve skammt maðurinn er kom-
inn frá dýrum að ýmsu leyti. Búpen-
ingi okkar er ekkert verr við og
óskiljanlegra en breytingar á vana-
bundinni hegðun sinni og vita bænd-
ur að betra er að skipta um gripi en
að reyna breytingar þvert á eðli
þeirra. En þetta eru dýr og þau gera
engar kröfur aðrar en að þurfa ekki
að hugsa og að fá að éta og sofa í friði.
Er þetta eitthvað líkt lífsmunstri ís-
lenskrar alþýðu í hnotskurn? Gerir
almenningur á Íslandi bara kröfur
um að fá að borða, sofa og að hugsað
sé fyrir hann? Vill alþýðan leyfa for-
stjórum ríkisfyrirtækja og bröskur-
um í útgerð að setja sig í andlega og
efnahagslega spennitreyju? Vill hún
láta menn án ábyrgðar ráðskast með
fjöregg sitt? Ég held ekki, en samt er
það svo. Það má skilja á sumum ráð-
herrum ríkisstjórnarinnar að þeir
séu ekki ábyrgir fyrir verkum starfs-
fólks síns. Þvert á mótaða siðfræði
stjórnmála telja þeir sig ábyrgðar-
lausa gagnvart þeim er þeir hafa yfir
að segja. Þeir virðast ekki gera sér
ljósa þá hættu að án aðhalds geti
starfsmenn þeirra farið sínu fram.
Það virðist mikill sannleikur fólginn í
því áliti lögmannsins Sigurðar Lín-
dals, sem fram kom í Kastljóssþætti,
að siðferðisbrot ráðherra þurfi að
vera stórfellt svo afsagnar sé þörf.
Skrítið ef ábyrgðin og siðferðið þarf
að vera á hærra plani hjá starfsfólk-
inu. Okkar menn ættu að kenna hin-
um norrænu ráðherrunum sem eru á
óhagstæðu plani með ábyrgð. Kjafta-
vitið virðist oft reynast betur í þing-
sölum en þjóðhagsleg rök fólks á borð
við Jóhönnu Sigurðardóttur sem er
ein af fáum sem þora að gera það sem
fólkið kaus þau til. Þjóðsagan snjalla
um Marbendil á lygilega víða við og
má heimfæra hana á marga vegu. Jó-
hanna Sigurðardóttir á annað skilið
af þjóð sinni en sífellt vanþakklæti.
Málefnasnauðum kjaftöskum hefur
tekist að koma því inn hjá of mörgum
að hún sé bara röflari af gamla skól-
anum. Hvað er að Íslendingum? Þola
þeir ekki heiðarlegt og málefnalegt
fólk? Hún er eini ráðherrann sem
sagt hefur af sér vegna þess að henni
var meinað að vinna fyrir fólkið. Hún
stóð fyrir ósvikinni ábyrgð sem ráð-
herra. Vill fólk áferðarfallegt froðu-
snakk og ábyrgðarleysi? Flestir vita
hvað varð af snjöllum útúrsnúninga-
meisturum er höfðu ráðherratign,
þeim Svavari Gestssyni og Jóni B.
Hannibalssyni, en hvað skildu þeir
eftir sig? Hvorugur þessara manna
barðist gegn misrétti, en báðum fórst
fimlega að koma á framfæri einlæg-
um vilja til að gera það sem þeir
höfðu engan áhuga á.
Það kemur undarlega oft fyrir
háttvirtan forsætisráðherra Davíð
Oddsson að gera fólki aðrar meining-
ar en til er stofnað. Hann talar á
strákslegan hátt um veiðiskap þeirra
sem vilja að ráðherrar axli ábyrgð á
verkum starfsmanna sinna. Ég skil
vel að hann standi með Birni Bjarna-
syni því hann ber af öðrum í stjórn-
inni, en hann á að vita að flest mál
koma betur út ef fyrst er hugsað. Eft-
ir höfðinu dansa limirnir og mergur
málsins er að veita aðhald. Ekki að ná
sér niðri á öðrum. Að væna menn um
slíkt er ámælisvert. Davíð þarf að
taka til í eigin ranni og læra að virða
réttsýnt og hugrakkt fólk á borð við
Jóhönnu Sigurðardóttur þótt hann sé
því ekki sammála.
ALBERT JENSEN,
Háaleitisbraut 149, Reykjavík.
Aðgát skal höfð
í nærveru ráðherra
Frá Albert Jensen:
ÉG rakst á bréf Sigurbjarnar Sævars
Grétarssonar í Morgunblaðinu hinn
22. ágúst síðastliðinn. Hann skrifar
þar ágæta grein um Menningarnótt
og það menningarsjokk sem hann
fékk við það að taka þátt í henni. Frá-
sögn hans um rasisma á rappkeppni
sem haldin var á Ingólfstorgi er sem
betur fer á miklum misskilningi
byggð. Hann skrifar meðal annars:
„Mér var verulega brugðið þegar ég
varð vitni að því á áhrifamikinn hátt
að rasismi væri á Íslandi.“ Ég vil
senda þetta bréf hér til þess að leið-
rétta þann misskilning en þetta atvik
sem átti sér stað hefur ekkert með
rasisma að gera. Þess má geta að
söngvari hljómsveitarinnar sem var
að spila var einnig í dómnefnd en einn
sigurvegari keppninnar var einmitt
dökkur á hörund.
„… á sviðinu var ónefnd hljóm-
sveit, til hliðar á sviðinu var næsta
hljómsveit að bíða eftir að komast á
svið.“ Hann heldur áfram: „Söngvari
þessar hljómsveitar er dökkur, en
söngvari hljómsveitarinnar er var að
skemmta er hvítur … en söngvari
hljómsveitarinnar á sviðinu var að
tala niðrandi til dökka söngvarans en
þau orð sem hann lét af vörum eru
ekki lesendum bjóðandi, því mun ég
ekki skrifa þau hér.“
Þetta finnst mér of strangt til orða
tekið, sjálf var ég á staðnum og varð
ekki vör við nein meiðyrði í garð
mannsins sem stalst inn á sviðið.
Maðurinn sem var „dökkur“ eins og
Sigurbjörn kallar hann var ekki í
hljómsveit sem átti að spila næst. Sú
hljómsveit sem spilaði var síðasta
hljómsveit á dagskrá og var rétt byrj-
uð með sitt skemmtiatriði þegar áð-
urnefndur maður gekk inn á svið. Sá
sem var á sviðinu sló á létta strengi og
spurði hvort einhver hefði verið að
panta pítsu? Það er fjarstæða að tala
um að orð þau sem hann lét af vörum
séu ekki lesendum bjóðandi.
Ég vil líka leiðrétta þau orð Sig-
urbjarnar að um einhver meiriháttar
slagsmál væri að ræða, þarna var ein-
faldlega verið að koma óviðkomandi
aðila af sviðinu. Það hefði verið gert
hvort sem sá aðili væri hvítur á hör-
und eða svartur.
ÁGÚSTA HERA
HARÐARDÓTTIR,
Vesturgötu 5a, Reykjavík.
Menningarnótt
Frá Ágústu Heru Harðardóttur: