Morgunblaðið - 07.12.2001, Blaðsíða 54

MINNINGAR
54 FÖSTUDAGUR 7. DESEMBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Brynjólfur Þor-steinsson, fyrrver-
andi bóndi á Hreiður-
borg í Sandvíkurhreppi
í Árnessýslu, síðar til
heimilis að Háengi 9 á
Selfossi. Brynjólfur
fæddist í Stykkishólmi
27. ágúst 1920. Hann
lést á sjúkrahúsi Suður-
lands 29. nóvember síð-
astliðinn. Ingólfur bjó í
Stykkishólmi fyrstu tvö
ár ævinnar. Hann ólst
upp í Helgafellssveit og
á Reykhólum. Foreldr-
ar hans voru Þorsteinn Brynjólfsson,
f. 8. júní 1887, d. 16. apríl 1961, b. í
Hreiðurborg, og kona hans Júlíana
Jóhanna Sturlaugsdóttir, f. 3. sept-
ember 1890, d. 30. október 1979.
Systir Brynjólfs er Karólína, f. 27.
janúar 1928, fyrrverandi verslunar-
maður, fréttaritari, gift Garðari Ey-
mundssyni trésmíðameistara og list-
málara, þau eru búsett á Seyðisfirði,
börn þeirra eru Ómar, Sævar, Gréta
og Júlíana. Systir Brynjólfs sam-
feðra er Ragnheiður, f. 13. júlí, 1918,
búsett í Reykjavík. Hennar maður
var Krisján Friðberg Bjarnason, sem
nú er látinn. Þeirra börn eru: Anna,
Unnur sem er látin, Guðbjörg, Júl-
íana Guðrún, Bjarni, Þorsteinn og
Björn. Þá átti Brynjólfur uppeldis-
urbjörg, f. 11. október 1964, gift
Gunnari Eiríkssyni, börn þeirra eru
Atli Örn, Elvar Logi og Bragi Við-
ar: 5) Guðmundur Helgi, f. 3. ágúst
1967, fyrrverandi kona hans er
Bergljót Sævarsdóttir, dætur
þeirra eru Valgerður Anna og Mal-
ín. Fyrir á Guðmundur dótturina
Hrafnhildi, með Elínu Hallgríms-
dóttur og Bergljót á fyrir Sævar
Daníel og Supriyu Sunnevu. 6)
Hulda, f. 3. ágúst 1967, gift Þórði
Stefánssyni, börn þeirra eru Guð-
laugur Ingi og Anna Guðrún, áður
á Þórður einn son, Stefán Ármann.
Brynjólfur lærði hjá Árelíusi
Níelssyni á Stað í Reykhólasveit í
fimm mánuði veturinn 1940. Aðra
menntun hefur hann orðið sér úti
um af eigin rammleik, með lestri
bóka og í skóla lífsins. Brynjólfur
stundaði ýmis störf í Reykhólasveit,
vann hjá setuliðinu í Reykjavík og
starfaði í eitt sumar á Reykjum í
Mosfellssveit hjá Bjarna Ásgeirs-
syni. Brynjólfur flutti með foreldr-
um sínum að Hreiðurborg í Sand-
víkurhreppi 1944, starfaði þar hjá
foreldrum sínum og byggði upp hús
og ræktun en tók við búinu 1955 og
var þar bóndi til 1994, en þá flutti
hann ásamt konu sinni á Selfoss, og
bjó þar til dánardags.
Brynjólfur sat í hreppsnefnd
Sandvíkurhrepps í tuttugu og fjög-
ur ár, og sinnti mörgum trúnaðar-
störfum fyrir hreppinn. Brynjólfur
söng í Samkór Selfoss um árabil.
Útför Brynjólfs fer fram frá Sel-
fosskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
bróður, Guðmund
Torfason, f. 25. júní
1923, búsettur í Reykja-
vík, fyrrverandi kona
hans er Sigríður Krist-
jánsdóttir, dóttir þeirra
er Júlíana.
Brynjólfur kvæntist
7. desember 1952 eftir-
lifandi eiginkonu sinni
Önnu Guðrúnu Guð-
mundsdóttur, fyrrver-
andi bónda, hestakonu
og húsmóður, f. 16. júlí
1932. Anna Guðrún er
dóttir Guðmundar Jó-
hannessonar, sem er látinn, og Árn-
fríðar Vilhjálmsdóttur, húsmóður í
Reykjavík, gift Helga Pálssyni.
Árnfríður dvelur nú á Landakoti.
Börn Brynjólfs og Önnu Guðrúnar
eru: 1) Herdís Kristín, f. 14. sept-
ember 1954, gift Pétri Her-
mannssyni, börn þeirra eru Alda og
Ægir, Alda á eina dóttur, Rakel Rós
Hákonardóttur: 2) Arnar, f. 17. jan-
úar 1956, kvæntur Hildi Björns-
dóttur, börn þeirra eru Rut, Eva og
Björn Bragi, Rut á eina dóttur,
Sögu Dögg Þrastardóttur: 3) Þor-
steinn Júlíus Jóhann, f. 11. septem-
ber 1959, kvæntur Sigurlaugu
Katrínu Unnsteinsdóttur, synir
þeirra eru Brynjólfur Jóhann, Unn-
steinn og Árni Þór: 4) Magga Sig-
Í dag kveðjum við föður okkar, hann
Brynjólf frá Hreiðurborg. Hann er far-
inn á vit feðra sinna og gengur trúlega
um hin gullnu engi, sáttur við Guð og
menn, hvíldinni feginn að lokum, þótt
hann hafi fram á síðustu stund talið sig
eiga svo margt eftir ógert, enda ungur
í anda og alltaf til í sprell.
Óhjákvæmilega streyma minning-
arnar fram á svona stundum. Hvert
okkar systkinanna hefur sína sögu að
segja, enda 13 ára aldursmunur á
elsta og yngsta.
Pabbi var ótrúlega greiðvikinn
maður, gestrisinn og hjálpsamur.
Aldrei mátti hann aumt sjá, ævin-
lega tilbúinn að fórna sér fyrir aðra.
Þótt pabbi hafi stundað búskap
næstum alla sína starfsævi, ásamt
ýmsum trúnaðarstörfum fyrir sitt
sveitarfélag, átti búskapur ekki hug
hans allan. Pabbi var afskaplega bók-
hneigður maður og hreifst einkum af
skáldskap. Bókasafnið hans er stórt
og mikið og bókakaup fyrir jólin voru
fastur liður.
Mestur höfunda í augum pabba var
auðvitað Halldór Kiljan og Sjálfstætt
fólk honum svo hugleikin bók að við
héldum að Bjartur í Sumarhúsum
væri skyldmenni. Sjálfstætt fólk
kunni pabbi utan að, en það fannst
okkur ekki merkilegt, því hann kunni
svo margar sögur og ljóð og var sífellt
að fara með fyrir okkur vísur og til-
vitnanir og syngja lög.
Skemmtilegast var þegar hann las
upphátt fyrir okkur heimilisfólkið,
oftast var það eitthvað eftir Laxness,
sem hann dáði svo mjög. Einar Ben,
Steinn Steinarr og Þórbergur voru
einnig hátt skrifaðir á heimilinu.
Pabbi var mikill gleðimaður, ekki
kom hann í heiðursveislur án þess að
halda ræðu. Þá sló hann gjarnan um
sig með tilvitnunum í hin ólíklegustu
skáldverk, ýmist í bundnu eða
óbundnu máli.
Pabbi hafði háleitar hugmyndir um
frama barna sinna, fáir áttu jafn-
myndarlegan hóp að hans mati. Gott
var að finna fyrir stuðningi hans í
blíðu og stríðu, ævinlega tilbúinn að
hjálpa og bjarga.
Pabbi var mjög duglegur að fara
með okkur og sýna okkur umhverfið
og náttúruna. Ekki voru þetta stór
ferðalög, enda var okkur kennt að
gleðjast yfir litlu.
Ferðir í Grímsnesið, að skoða Ker-
ið, fjöruna á Eyrarbakka og Stokks-
eyri til að horfa á brimið eru minn-
isstæðar, en Sogsvirkjunin stendur
upp úr. Frábært var að fara þar niður
í dýpi jarðar og upplifa náttúruöflin.
Við lærðum að bera virðingu fyrir
landinu. Við lærðum líka að bera virð-
ingu fyrir fólki.
Seinna fórum við að skilja skáld-
leg ummæli um sólsetur, skýjafar,
árniðinn, sauðkindina og niðinn í
sjónum, sem hann talaði svo mikið
um með söknuði og minntist Breiða-
fjarðarins. Þar hafði hann oft komist
í hann krappan. Stundum vakti hann
alla sumarnóttina til að dást að sól-
arupprásinni yfir Ingólfsfjalli. Hann
hafði sérstakt dálæti á Ingólfsfjalli
og Ölfusá.
17. júní fór fjölskyldan gjarnan,
eftir hátíðahöld á Selfossi, í „útivist-
arferð“ í nágrenni Ingólfsfjalls og
síðan í kaffi í Tryggvaskála.
Pabbi er þeirrar kynslóðar sem
man tímana tvenna, fæddur í torfbæ,
upplifði kreppuna og síðan uppgang
stríðsáranna. Hann var aðhaldssam-
ur, en sjálfstæður maður eins og
Bjartur í Sumarhúsum.
Hann hafði svo sem ekki of mikinn
skilning á áhuga mömmu á hestum
og talaði oft um það þegar þau hitt-
ust fyrsta sinni, þegar hann kom að
sækja hana á Brún gamla ríðandi á
valhoppi. Taldi víst að hún hefði fallið
fyrir einhverju öðru en reiðlaginu.
Ekki er hægt að kveðja pabba án
þess að minnast heyskapartímans í
Hreiðurborg.
Fyrir honum var það mikilvæg-
asta í búskapnum að eiga nóg af heyi,
heyja fram í frost, tún og engjar,
hvert strá. Þegar allt var orðið fullt
og hlöður og lanir upp settar fór
hann og bauðst til að hjálpa til við
heyskap á næstu bæjum.
Í ellinni var það honum mjög mik-
ilvægt að vera við heyskapinn og var
þá ekki verið að hlífa sér, frekar en
áður. Maður var orðinn einskis nýtur
ef ekki var hægt að notast við mann í
heyskap.
Elsku pabbi, hvar sem þú ferð er-
um við viss um að vel verður tekið á
móti þér. Hvíl þú í Guðs friði.
Herdís Kristín og Arnar
Brynjólfsbörn.
Elsku pabbi. Þær eru margar
minningarnar, sem hafa sótt á hug-
ann síðustu dagana þína, þegar ég
sat hjá þér. Það gafst svo góður tími
til að rifja upp og svo spjölluðum við
svo vel saman síðasta skiptið, sem þú
varst með fulla meðvitund, og þeirri
stund mun ég aldrei gleyma; friður-
inn og gleðin í svipnum og þú virtist
vera svo sáttur við allt.
Það var svo margt sem þú fórst
með okkur krökkunum þegar við
vorum lítil og það var svo gaman í
þessum ferðum. Það hefur verið tak-
mark hjá mér að fara í svona ferðir
með mínum börnum, reglulega, –
svona ævintýraferðir. Þessar ferðir
verða alltaf ógleymanlegar. Ég man
samt hvað ég var smeyk við þig í
sundinu í Hveragerði á sunnudögum,
því þú hafðir það fyrir sið að ýta okk-
ur á kaf alltaf einu sinni í hverri ferð.
Því var maður alltaf óviðbúinn og því
var þetta óþægilegt, en maður var
ekki smeykur við að kafa eftir nokkr-
ar ferðir. Svo var ís á eftir í Eden. Það
voru líka ævintýraferðir að fara í fjör-
urnar á Stokkseyri og Eyrarbakka og
leita að fjársjóðum og ævintýri var
það fyrir 8 ára stelpu að fá að róa ára-
bát á Laugarvatni. Kerið var líka æv-
intýri líkast fyrir litla krakka og gam-
an var að fara alveg niður að vatninu
og kalla á móti bergmálinu svo að óm-
aði í klettunum fyrir ofan.
Svo fékk maður að heyra gaman-
sögur og vísur þegar maður fór að
eldast, þú kunnir svo mikið af vísum
og fórst með þær margar, sem alltaf
áttu við málefni dagsins hverju sinni.
Alltaf fylgdistu með hvernig gekk í
skólanum hjá okkur og hvattir okkur
til dáða. Þú kenndir okkur stundvísi
og samviskusemi í vinnubrögðum. Þú
varst okkur hvatning á svo mörgum
sviðum og oft hugsaði ég um að gera
þetta eða hitt vel, svo að þið mamma
yrðuð stolt af mér.
Ég mun alltaf muna þig og hafa í
heiðri þau gildi sem þú lagðir mesta
áherslu á við okkur. Ég veit að amma
og afi tóku á móti þér hinum megin og
að þér líður vel núna.
Takk fyrir samveruna, elsku pabbi
minn.
Þín dóttir
Hulda.
Elsku Brynjólfur okkar. Nokkur
kveðjuorð um þig frá okkur mæðg-
unum. Þú varst alltaf eins í skapi, ró-
legur og yfirvegaður.
Þú varst mikill húmoristi, sagðir
skemmtilega frá hinu og þessu sem
fyrir þig hafði komið um dagana. Þú
skrifaðir oft niður hvað gerðist þegar
þú varst í ferðalögum, hafðir gott
minni og tókst vel eftir því sem fyrir
augu bar. Svo skorti ekkert á skop-
skynið.
Þú bjóst góðu búi með þinni elsku-
legu og góðu konu, henni Önnu, sem
stóð þétt við þína hlið. Hún var ein af
þessum mannkostakonum, ósérhlífin
og hörkudugleg við allt sem hún tók
sér fyrir hendur.
Það var alltaf gaman að koma til
ykkar enda miklir höfðingjar heim að
sækja. Það var mjög gott að leita til þín
því þú varst einstaklega greiðvikinn
maður og taldir aldrei neitt eftir þér.
Þið eignuðust mannvænleg börn
sem hafa komið sér vel áfram í lífinu.
Elsku Brynjólfur okkar, hjartans
þakkir fyrir allt og allt.
Bjarney G. Björgvinsdóttir
og Ingveldur S. Steindórs-
dóttir.
BRYNJÓLFUR
ÞORSTEINSSON
 Fleiri minningargreinar
um Brynjólf Þorsteinsson bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
FÓLK Í FRÉTTUM