Morgunblaðið - 07.12.2001, Blaðsíða 70

70 FÖSTUDAGUR 7. DESEMBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ






 

  
 
 

 
  

 
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
ÉG hef oft undrast hversu hörð og
neikvæð viðbrögð það vekur hjá
kaupmönnum við Laugaveginn þeg-
ar gera hefur átt tilraun með að loka
götunni tímabundið fyrir bílaumferð.
Ég nota yfirleitt einkabílinn þegar
ég versla, að minnsta kosti þegar
verið er að kaupa matvörur og annað
til heimilisins. En þegar ég fer um
Laugaveginn læt ég mér ekki detta í
hug að aka eftir honum. Ástæðan er
einföld. Umferðin er afar hæg og al-
gjör hending ef laust bílastæði
finnst. Ég annaðhvort tek strætó að
heiman eða legg bílnum í nágrenni
Laugavegar. Ég hef rætt þetta við
vini og vandamenn og flestir segjast
ekki aka Laugaveginn eða að
minnsta kosti afar sjaldan.
Síðustu árin hef ég komið oftar á
Laugaveginn en ég gerði áður. Um-
hverfið er orðið vistlegra, meira um
verslanir með vandað, íslenskt hand-
verk og góð kaffi- og veitingahús þar
sem notalegt er að tylla sér, fá sér
eitthvað í svanginn og horfa á mann-
lífið í kringum sig og á götunni. Mér
finnst stemmningin þarna miklu
notalegri en í stórum verslunarmið-
stöðvum þar sem umhverfið er ein-
hæfara og ópersónulegra.
En á Laugaveginum er mikill
galli. Mengun af bílum getur orðið
mjög mikil. Ég rölti þarna tvær
fyrstu helgarnar í nóvember í blíð-
skaparveðri en stansaði stutt þar
sem mér fannst mengunin yfirþyrm-
andi. Þarna er, eins og áður sagði, af-
ar hæg umferð og bílarnir alltaf að
stansa og taka af stað sem þýðir mun
meiri mengun en á mörgum öðrum
götum. Ég tel mig hafa nokkra
reynslu í þessum efnum þar sem ég
ferðast töluvert á hjóli um bæinn.
Ég ákvað eftir þessar tvær helg-
arferðir á Laugaveginn að þangað
skyldi ég ekki fara aftur í bráð, helst
ekki fyrr en lokað væri fyrir bílaum-
ferð. Ég velti fyrir mér hvaða við-
skiptavinir það væru sem kaupmenn
væru hræddir um að tapa ef ekki
mætti aka niður Laugaveginn. Ekki
eru það hreyfihamlaðir eða aðrir við-
skiptavinir sem eiga bágt með að
komast um. Þeir kæmust í mörgum
tilvikum ekki inn í verslanirnar sem
margar hverjar eru með tröppum
eða stigum, einmitt það sem gerir
þær svo skemmtilegar og sérstakar.
Og ef þessir sömu viðskiptavinir ætl-
uðu yfir götuna er það hreint ekki
auðhlaupið vegna umferðarinnar.
Af hverju ekki að prófa að loka
Laugaveginum (neðri hluta hans að
minnsta kosti) og sjá hvað gerist?
Kannski hætta einhverjir að koma í
bili en aðrir kæmu í staðinn.
Nú, svo gætu kaupmenn tekið sig
saman og boðið upp á ferðir með raf-
bílum niður götuna gegn vægu gjaldi
teldu þeir sig missa spón úr aski sín-
um með því að loka fyrir umferð
einkabíla.
Engum dettur í hug að fara í
miðbæinn á bíl á menningarnótt. Er
hún ekki jafnvinsæl og raun ber vitni
einmitt þess vegna? Víst er bíllinn
nauðsynlegur en eru menn ekki að
gefa honum forgang á kostnað
mannlífsins í miðbænum?
Með góðri kveðju til kaupmanna á
Laugaveginum og ósk um að geta
verslað þar fyrir jólin án mengunar
frá bílum.
GUÐRÚN PÁLSDÓTTIR,
bókasafnsfræðingur.
Bílaumferð á
Laugaveginum
Frá Guðrúnu Pálsdóttur:
Greinarhöfundur telur að tak-
marka eigi bílaumferð um
Laugaveginn, eða jafnvel loka
alveg fyrir hana.
FRÁ hausti 1992 hefur verið staðið
myndarlega að heimsóknum tónlist-
arfólks í Grunnskóla Kópavogs með
reglubundnum hætti þrisvar til fjór-
um sinnum á ári. Ég hef tekið þátt í
þessu starfi og fylgst með frá upp-
hafi.
Nú á síðustu vikum hef ég heim-
sótt Grunnskóla Kópavogs eða nem-
endur þeirra komið í Salinn í Tónlist-
arhúsi bæjarins til að hlusta á
flutning tónlistar af ýmsu tagi. Það
lætur nærri að ég hafi hitt 3.300 börn
á þessum vettvangi að undanförnu
ásamt óperusöngvaranum Ólafi
Kjartani Sigurðarsyni.
Þessar heimsóknir eru tilefni þess
að ég finn mig knúinn til að skrifa fá-
einar línur til grunnskólanema Kópa-
vogs, foreldra og skólayfirvalda í
bænum. Það var sterk upplifun fyrir
okkur að standa á sviði dag eftir dag
með fullt hús af æskufólki hlustandi
undantekningarlaust með athyglina
skarpa, mér liggur við að segja for-
vitna og spyrjandi, í lifandi þögn!
Við Ólafur Kjartan fluttum margs
konar efni eftir Mozart, Beethoven,
Atla Heimi, Aaron Copland, Karl O.
Runólfsson, Jóhann G. Jóhannsson,
Sigvalda Kaldalóns, svona til að
nefna eitthvað, og áheyrendurnir frá
6 ára til 16 hlustuðu eins og listahá-
tíðargestir af bestu gerð. Við höfðum
á tilfinningunni að við hefðum getað
staldrað lengi við og flutt svo að segja
hvað sem var.
Ég get ekki orða bundist, þakka
tækifærið og hlakka til að fylgjast
með framhaldi þessa ánægjulega
starfs.
Listasöngvarinn Ólafur Kjartan
Sigurðarson tekur undir þessi orð
mín og biður fyrir kveðju.
Með söngkveðju vinar.
JÓNAS INGIMUNDARSON,
píanóleikari.
Til skólaæsku Kópavogs
Frá Jónasi Ingimundarsyni: