Morgunblaðið - 19.12.2001, Síða 56

56 MIÐVIKUDAGUR 19. DESEMBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ






 




   
 
     
    
   
  

BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
LÍFIÐ er dýrmætt. Það er enginn
vafi og það er erfitt oft að velja og
svo segir á einum stað að hver sé
sinnar gæfu smiður og víst er nokk-
uð til í því. En það er líka margt sem
mætir manni á lífsleið-
inni og sumt af því getur
orðið örlagavaldur í líf-
inu. Það fer ekki á milli
mála.
Framboðið er mikið
og alls staðar eru tæki-
færin. Í gamla kverinu
mínu stóð m.a. Í upphafi
skapaði guð himin og
jörð. Hann skapaði líka
fyrsta manninn og sagði
þeim að þau skyldu ríkja
og njóta jarðarinnar og
lagði þeim lífsreglurnar.
Ég man hve mér þótti
þetta einkennilegt sem barni og eftir
því sem árin hafa liðið finnst mér svo
merkilegt hversu heimurinn hefir
þróast og sérstaklega hversu sein-
asta öldin færði heiminum mörg
þægindi og hve bylting hefir orðið á
lífskjörum fólksins að undrun sætir.
Einhverntímann hefði maður nú
haldið að ánægjan hefði vaxið með
þægindunum og sú hugsun að friður
gæti verið meðal þjóðanna, en það er
nú ekki því að fagna, því miður. Ég
man líka eftir orðunum: Adam var
ekki lengi í paradís. Það sá Satan um
og með honum kom hið illa inn í
heiminn. Svona var nú veröldin í
mínum huga og svo kom fögnuður
jólanna inn í skammdegið. Fæðing
frelsarans var svo mikil staðreynd í
mínum huga að alltaf þráði ég jólin
og reyndi að lifa eins vel og ég gat
með fögnuð í huga. Hátíð hátíðanna
hafði mikil áhrif á hugsun og athafn-
ir, og þótt jólagjafirnar væru ekki
veglegar í anda nútímans, þá vöktu
þær þakklæti og gleði barnshugans.
Nú eru senn komin jól, enn þá ein
hátíð þar sem jarðarbúar taka á móti
frelsaranum í hug og hjarta. Heilög
jól. Ég gleymi aldrei þeim hátíðleik
sem yfir þeim hvíldi á bernskuheim-
ili mínu. Allt var svo fágað og hreint
og hugurinn upptekinn af fagnaðar-
boðskapnum. Ég man líka hve sumir
barnaskólafélagar
mínir áttu erfitt þegar
gleði þeirra var spillt
með áfengi og öðrum
vímuefnum, hvernig
pabbi þeirra varð allt
annar, jafnvel á jólun-
um, vegna þess að
hann stóðst ekki
freistingarnar. Þegar
ég sá og vissi félaga
mína í sínu „jólaleysi“
og langaði til að rétta
litlu höndina mína
þeim til hjálpar, hve
máttvana ég stóð þá.
En nú geta allir haldið bæði heilög
jól og vímulaus jól, ef þeir vilja taka á
móti boðskap hans sem öllu ræður.
Og oft hefi ég velt því fyrir mér hve
lífið gæti verið dásamlegt ef boð-
skapur jólanna og Jesú Krists fengi
að ríkja í huga og hjarta hvers ein-
asta manns. Þá væri gaman að lifa.
En því miður eru villuljósin svo mörg
í heiminum í dag, þrátt fyrir velmeg-
un lands og þjóðar, að það skelfir
hugsandi menn. Friður í stað kvíða?
Það er sorgleg staðreynd hve vímu-
efnin hafa farið illa með og fjötrað í
öllu frelsinu. Eigum við ekki að úti-
loka alla vímu um þessi jól og byrja á
næsta ári með þann ásetning að
fækka þeim sem í vímunni reika,
auka bindindissemi og frið, frið og
kærleika meðal manna. Það væri
sannasta jólagjöfin sem við gætum
gefið landinu okkar. Guð gefi okkur
gleðileg jól og farsælt komandi ár og
vímulausa framtíð.
ÁRNI HELGASON,
Stykkishólmi.
Sjálfskaparvítin
eru verst
Frá Árna Helgasyni:
OFBELDI Ísraelsstjórnar gagnvart
Palestínumönnum verður æ ofboðs-
legra. Það er löngu orðið sambærilegt
og vel það við framferði ríkisstjórna
Slobodan Milosevic og Saddams
Hussein, sem þótti réttlæta loftárásir
og viðskiptabönn 1991 og 1999. Þá var
viðkvæðið: alþjóðasamfélagið varð að
grípa til aðgerða. Og Bandaríkin
höfðu forystu um aðgerðir.
Ekki er ég að mæla með innrás eða
loftárásum á Ísrael. Hins vegar er
löngu kominn tími til að alþjóðasam-
félagið, svo gripið sé til þess óljósa
orðs, láti til sín taka með einhverju
meiru en vinsamlegum tilmælum til
Ariels Sharons. Þegar mönnum of-
bauð aðskilnaðarstefnan í Suður-Afr-
íku sameinuðust bæði ríkisstjórnir og
almannasamtök í baráttunni gegn
þeirri stefnu. Ríkisstjórn Suður-Afr-
íku taldi sig vestræna lýðræðisstjórn,
landið var hluti af hinu vestræna hag-
kerfi. Sama er að segja um ríkisstjórn
og hagkerfi Ísraels. Sú staða gefur
gott færi á að beita þrýstingi á sviði
stjórnmála og efnahagsmála sem og
öðrum sviðum varðandi t.d. menning-
armál, íþróttir og verkalýðshreyf-
inguna.
Það er reginhneyksli að Banda-
ríkjamenn skuli beita neitunarvaldi til
að koma í veg fyrir alþjóðlegt gæslu-
lið á heimastjórnarsvæðum Palest-
ínumanna. Það er svo sem ekki nýtt
að Bandaríkin haldi hlífiskildi yfir Ísr-
ael. En nú stendur upp á þau ríki sem
nánast samstarf hafa haft við Banda-
ríkin, og þá ekki síst NATO-ríkin, að
krefjast þess af Bandaríkjastjórn að
hún sé sjálfri sér samkvæm. Ríkis-
stjórn Bandaríkjanna getur stöðvað
blóðbaðið í Palestínu og tryggt Pal-
estínumönnum réttlæti. Og við verð-
um að krefjast þess að hún geri það.
Þess vegna skulum við mæta á úti-
fund á Lækjartorgi fimmtudaginn 20.
desember undir kjörorðinu: stöðvið
Ísrael!
EINAR ÓLAFSSON,
Trönuhjalla 13, Kópavogi.
Stöðvið Ísrael!
Frá Einari Ólafssyni: