Morgunblaðið - 19.06.2002, Blaðsíða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 19. JÚNÍ 2002 35
✝ Sveinn GunnarÁsgeirsson fædd-
ist l7. júlí l925 í
Reykjavík. Hann
andaðist á líknar-
deild Landspítalans
7. júní síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Ásgeir Ásgeirsson
frá Fróðá, skrifstofu-
stjóri í Reykjavík, f.
9. ágúst l897, d. 2l.
júlí l978, og Karólína
Sveinbjörg Sveins-
dóttir húsfreyja, f. l4.
desember l895, d. 4.
apríl l99l. Systkini
Sveins eru Ásgeir Þór, f. 31. maí
1924, d. 19. júní 1999, Guðmund-
ur, f. 1927, Birgir, f. 2. maí 1929,
d. 14. ágúst 1984, Bragi, f. 1931,
og Hrefna, f. 1932. Hinn 28. apríl
l95l kvæntist Sveinn Sigurbjörgu
Snorradóttur, f. 20. febrúar l929.
Foreldrar hennar voru Snorri
Halldórsson héraðslæknir á
Breiðabólstað á Síðu og kona hans
Guðbjörg Tómasdóttir. Sveinn og
Sigurbjörg skildu l968. Börn
Sveins eru: 1) Bjarni Gunnar við-
skiptafræðingur, kvæntur Unni
Helgadóttur. Þau eiga tvo syni.
Móðir Bjarna Gunnars er Guðrún
Gunnarsson, f. 4. maí l923. Börn
Sveins og Sigurbjargar eru: 2)
Karólína, f. l3. júní l949. 3) Snorri,
f. 3. febrúar l952, hann á þrjú
börn. 4) Ásgeir, f. 25. júní l954,
hann á eina dóttur. Eftirlifandi
kona Sveins er Hrafnhildur
Hreiðarsdóttir, f. 23.
apríl l938. Sveinn
lauk stúdentsprófi
frá M.R. 1944. Hann
lauk fyrra hluta
prófs í lögfræði l945.
Nám við Stokk-
hólmsháskóla l945–
l950, fil.kand. i þjóð-
hagfræði, bók-
menntasögu, heim-
speki og listasögu
þaðan l950. Fulltrúi
borgarstjórans í
Reykjavík l950–l963.
Formaður og fram-
kvæmdastjóri Neyt-
endasamtakanna l953–l968. Starf-
aði síðan sjálfstætt, aðallega við
ritstörf. Ritari Listaverkanefndar
Reykjavíkur l954–l963. Fram-
kvæmdastjóri Fegrunarfélags
Reykjavíkur við stofnun l948. Rit-
ari stjórnar Norræna félagsins
l954–l969, framkvæmdastjóri
þess um skeið. Átti sæti í opinber-
um nefndum sem fjallað hafa um
vörumerkingar, afgreiðslutíma
verslana, endurskoðun laga um
verslunaratvinnu og samkeppnis-
hömlur. Í stjórn Félags íslenskra
stúdenta í Stokkhólmi l945–l950,
formaður frá l948. Annaðist fasta
þætti, aðallega spurningaþætti í
útvarpi, l952–l960. Sveinn fékkst
mikið við ritstörf, gaf út bækur og
þýddi.
Útför Sveins verður gerð frá
Áskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan l3.30.
Seint að kvöldi eins þessara ný-
liðnu daga, þá íslenzk náttúra skart-
aði sínu fegursta í manns minni á
árstímanum, slokknaði lífsljós bróð-
ur míns Sveins Gunnars Ásgeirsson-
ar, eins og hann hét fullu nafni.
Furður og undur íslenzkra náttúru-
skapa mikið, segir okkur nærtæka
sögu af framþróuninni, að átök og
barátta við að halda lífi skilar af sér
harðgerðasta, seigasta og fegursta
gróðrinum. Þetta þekkja Íslending-
ar, einkum þeir sem hafa dvalið í af-
skekktum byggðum og uppi á heið-
um í nágrenni við Dumbshaf.
Úr firna mörgu að moða er hug-
urinn reikar til baka, svo skrifið
verður einungis ófullkomin örsaga
úr sjóði minninganna. Vil leggja út
af því sem Sveini Gunnari var ríkt í
huga á góðri stund þakklátur for-
sjóninni; að hafa náð í skottið á for-
tíðinni eins og hann orðaði það sjálf-
ur, var þó maður nýjunga og
framfara. Árin í vegavinnu þá ofar-
lega á blaði, fyrst er hann var kúsk-
ur, teymdi hestvagna í vinnuflokki
Jóhanns Hjörleifssonar á Holta-
vörðuheiði, þegar vegur var lagður
þar yfir, var þá upphaflega á ellefta
aldursári. Seinna á lýðveldisári ný-
orðinn stúdent, lá leiðin innst inn í
Langadal við Ísafjarðardjúp, er lagt
var í að margra áliti óframkvæm-
anlegt verkefni, að ryðja veg upp á
Þorskafjarðarheiði, þar verkstjóri
Lýður Jónsson, nafntogaður fyrir
afrek í vegagerð. Í báðum tilvikum
voru helstu verkfærin skófla, haki og
járnkall, hestvagnar mikið til notað-
ir til flutninga, einkum í fyrra fall-
inu, en fullkomnari vörubílar komnir
í gagnið í því síðara. Vegavinnu-
flokkurinn einn sá fjölmennasti á
landinu fyrr og síðar og samanstóð
aðallega af mönnum víða að úr Djúp-
inu, ungum ofurhugum, hárum þul-
um og allt þar á milli. Við vorum
þarna þrír bræðurnir og óhætt að
segja að þetta hafi verið eitt eftir-
minnilegasta sumar á lífsleið okkar,
dagarnir bjartir og heitir, næturnar
bjartar en kaldar, gat verið hin
mesta þrekraun að standa óvarinn
uppi á bílpalli inn dalinn um nótt
með ískaldan heimskautssvalann í
fangið.
Mikið kapp í liðinu með hið unga
vonbjarta lýðveldi í bakið og hið
ótrúlega gerðist að við náðum upp á
heiðarbrún og aðeins betur um
haustnætur, lögðum að auki fallegan
veg með á köflum firnaháum listi-
legum grjóthleðslum. Þótt unnið
væri frá sjö að morgni til sjö að
kveldi alla rúmhelga daga var fé-
lagslífið mikið, inni var teflt og spil-
að, úti leikið og iðkaðar kraftraunir.
Þó var okkur bræðrum kannski eft-
irminnilegast hve berjasprettan var
mikil uppi í hlíðunum beggja vegna
sem við notfærðum okkur óspart,
einkum voru bláberin stór og safa-
rík. Matráðskonan Kristín Jóhanns-
dóttir frá Goddastöðum í Dölum
listakokkur, á borðum hollur ís-
lenzkur matur, sem nú sést helst á
þorra.
Þessir löngu liðnu dagar heiðríkj-
unnar komu helst upp í huga mér er
ég hóf skrif mín, þótt af mörgu og
nærtækara væri að taka og væna
eðliskosti upp að telja. Og skyldi
ekki viðkynningin við íslenzka nátt-
úru og fólkið í landinu hafi dugað
okkur öllum best, í sumum tilvikum
til úrslita í lífi og starfi? Í öllu falli
finn ég hér nokkra hliðstæðu við
áratuga pataldur bróður míns við ill-
kynjaðan sjúkdóm og hin hörðu ís-
lenzku náttúrusköp, sem verða samt
grænni og yndislegri allri útlendri
virkt þá fáu mánuði er vor og sumar
varir. Einnig að hann bar ekki veik-
indi sín á torg, lengi vel ekki hægt að
fá upp úr manninum hvað að væri,
eyddi hér öllu tali sem léttvægt væri.
Það var svo ekki fyrr en ég rakst á
bók um Parkinson-veikina í bóka-
hlaða á skrifborði hans að staðfest-
ing fékkst hvers eðlis væri. Þeir eru
til, er telja sig hafa orðið varir við
breytingar í fari Sveins fyrir fimm-
tugt, og ef rétt er tók það veikindin
þrjá áratugi að vinna sitt verk, gerð-
ist þó ekki fyrr en vágesturinn mikli
krabbinn lagði sinn skapadóm að.
Bauð allt til hins síðasta dauðanum
byrginn, lífsþráin hafði lengstum
betur en lét undan í bylnum stóra
síðast.
Sveinn Gunnar var gagnmenntað-
ur og fjölfróður heimsmaður, gerði
ekki upp á milli manna og vinur vina
sinna, svo umtalsfrómur að eftir var
tekið, lagði aldrei illt til nokkurs
manns þótt oft stæðu spjót á honum
sjálfum. Stofnaði á lífsleiðinni sam-
tök til hags almenningi er skyldu
fullkomlega ópólitísk, sem sumir
hvorki skildu né meðtóku og var þar
er fram liðu stundir ranglega farið
að nytsömum hugsjónum og góðum
dreng. Þótt fast væri eftir leitað á
yngri árum vildi hann engin afskipti
hafa af stjórnmálum, var sjálfstæð-
ismaður af gamla lýðræðislega skól-
anum, eitthvað í anda Johns Lockes
og umburðarlyndisstefnu hans.
Lífið er draumur, og draumarnir
settir saman af sterkum andstæðum
hita og kulda, ljóss og myrkurs, milli
framtíðarvona og tortímingar.
Draumurinn vinnur sem sveiflu-
kennt ástand sem rökfræðilega get-
ur sameinað aðskilda heima, en um
leið sogað til skuggahliða og orsakað
flótta frá raunveruleikanum, eða
upphafning og vænting um betri
tíma. Draumurinn er sem afrit skyn-
reynslu okkar, á einhvern hátt hug-
lægt fyrirbæri tengt efnisheiminum
í óljósu yfirraunsæi, líkast sértæk-
um hreyfimyndum af verundinni allt
um kring. Enginn skilur dauðann
fullkomlega og færri lífið.
Fann hjá mér sterka hvöt til að
festa þessar línur á blað í minningu
bróður sem var mér kær og afar ná-
inn, átti margt gott og frábært upp
að unna. Einneigin til að koma sér-
staklega á framfæri virðingu og
þökk til konu hans Hrafnhildar
Hreiðarsdóttur, sem annaðist hann
af eindæma alúð, bjó honum fagurt
heimili og festi lífsferilinn í mörg al-
búm. Var vakin og sofin yfir velferð
hans til síðasta andvarps.
Bragi Ásgeirsson.
Mínar fyrstu minningar um Svein
Ásgeirsson tengjast heimsóknum á
Dyngjuveg 10 til ömmu minnar og
móður Sveins, Karólínu Sveinsdótt-
ur. Ungur að árum vandist ég því að
heyra Svein að störfum við ritvél
sína á skrifstofu sinni á efri hæð
hússins á meðan tekist var á um hin
ólíkustu mál á þeirri neðri. Þessar
minningar eru sterkar enda var
Sveinn atorkusamur eins og sést á
æviferli hans en Sveinn var einkar
fjölhæfur og gáfaður maður. Eftir-
tektarvert er hversu mikið Sveinn
fékkst við málefni sem á einn eða
annan hátt tengdust góðgerðar- og
mannúðarmálum, sem lýsir betur en
annað hugsun hans og lífsviðhorfum.
Þegar ég lít til baka og hugsa til
heimsókna minna á Dyngjuveginn
situr fast í minni hversu þægilegur
Sveinn var í allri návist. Sérstaklega
beindist góðmennska Sveins að móð-
ur sinni, sem hann unni mjög og
reyndist vel alla tíð. Skapgerð og
persónuleiki Sveins var á þá leið að
þægilegri mann var tæplega hægt
að eiga samskipti við. Sveinn var
umfram allt heilsteyptur og heiðar-
legur maður. Aldrei heyrði ég hann
skipta skapi og því síður að hann tal-
aði illa um nokkurn mann. Síðari
minningar tengjast fjölskyldusam-
komum og ennfremur heimsóknum
á heimili Sveins og Hrafnhildar
Hreiðarsdóttur. Hin síðari ár var
ljóst að Sveinn gekk ekki heill til
skógar og hafði það djúp áhrif á fjöl-
skylduna alla. Ég minnist fjölda
heimsókna, þægilegra stunda með
fjölskyldu Sveins, og vona að hin
fjölmörgu verk sem leikin voru á
virðulegt hljóðfæri þeirra Hrafn-
hildar og Sveins veki upp góðar
minningar. Ást og eindrægni ein-
kenndi sambúð þeirra og aðdáunar-
verð var umhyggja Hrafnhildar í
erfiðum og langvarandi veikindum
Sveins.
Þegar ég hugleiði hinn þroskaða
og heilsteypta persónuleika Sveins
kemur upp í huga mér fyrirmynd,
sem ég mun hafa að leiðarljósi um
alla tíð.
Ég votta Hrafnhildi, börnum
Sveins og fjölskyldu samúð mína.
Ólafur Reynir Guðmundsson.
Kær vinur og frændi, Sveinn Ás-
geirsson hagfræðingur, er látinn.
Eftir löng og ströng veikindi. Konan
SVEINN
ÁSGEIRSSON
og alúðleg, sem þetta fólk allt. Ég
var um þessar mundir að taka sam-
an niðjatal Rögnvaldar Jónssonar
útvegbónda, langafa okkar Sveins.
Sveinn varð strax áhugasamur fyrir
þessu framtaki og hét mér að safna
sínu fólki á blöð og færa mér, sem
hann og gerði, þótt seinlegt væri því
margt er búsett erlendis og fjöl-
skyldan stór. Hann var mikið glaður
þegar ég sá fyrir endann á þessu
þolinmæðisverki. Og boðaði til ætt-
armóts 9. sept. 1989 og saman komu
rúm 400 manns í félagsheimilinu að
Hlöðum. Við Sveinn skrifuðumst á
og ræddum málin í síma, og hlý var
jólakveðjan.
Sveinn reyndist mér sannur vinur
og kærleiksríkur frændi. Frænd-
rækinn og áhugamál okkar í ætt-
fræðinni áþekk. Öll kynni við Svein
og frú við okkur voru sem fagur sól-
skinsdagur, sem áður er lýst. Þau
voru samrýnd og elskulegir vinir,
sem báru birtu í bæinn. Sveinn var
landsþekktur og verður, um það
skrifa aðrir. Þetta eiga aðeins að
vera fátækleg kveðjuorð frá gömlum
frænda, sem við leiðarlok færir kær-
ar þakkir ljúfum frænda. Blessuð sé
minning Sveins Ásgeirssonar, guð
blessi konu hans og vini.
Við hjónin vottum þeim öllum
samúð okkar.
Valgarður L. Jónsson
frá Eystra-Miðfelli.
hans ástkæra, Hrafnhildur, veitti
honum þá heitu ósk að hjúkra hon-
um heima, með nauðsynlegustu að-
stoð. Þar til síðasta áfangann þegar
sjúkrahús varð ekki umflúið. Þar sat
hún hjá honum og hélt í hendi hans,
þegar hann kvaddi þetta líf og sveif
inn á friðlýst svæði draumalandsins,
sem okkar bíður. Því trúum við, sem
varðveitum okkar barnatrú. Þar til
eitthvað annað sannast. Sveinn og
Hrafnhildur sýndu okkur hjónum
trausta vináttu og hlýhug. Fyrst
heimsóttu þau okkur á Hjarðarholt
8, Akranesi, einn sólbjartan sunnu-
dag. Þau komu siglandi spegilsléttan
sæinn með Akraborginni, fín og fal-
leg gengu þau með mér að bílnum,
sem ég ók þeim á heim til konu
minnar, sem bauð upp á veitingar.
Að loknu borðhaldi og spjalli ókum
við með gesti okkar í sveitina okkar
kæru. Við urðum að lofa þeim að sjá
jörðina fögru, þar sem við áttum
okkar sælustu ævidaga, sannkallað
draumaland, með börnunum okkar
góðu. Þau Sveinn og Hrafnhildur
eru oft búin að lofa og dásama þenn-
an sólfagra samverudag og það sem
fyrir augun bar. Við hjón nutum svo
sannarlega samverunnar með þessu
hugljúfa fólki, sem endranær. En
þau komu seinna á Höfðagrund 14,
til okkar. Einnig ber að þakka
rausnarlegar og hlýjar móttökur,
þegar Sveinn tók mig í heimsókn til
síns fólks. Þar gafst tækifæri til að
fræðast af öldruðu frændfólki, fróðu
og glaðværu. Það var hin glæsilega
móðir Sveins, Karólína, stillt, prúð
 Fleiri minningargreinar
um Svein Ásgeirsson bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu næstu
daga.
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.

 

  


 
 
 


     

 

   
 ! "#
##
# 
# 
$%&
# #
 '# 
#
"#  #
#" (

#
)  
##  &
*+
!  

  
 " 
 "  
"

,-*)., /0,
(1%23(

#  $%
 &
'
( )

* 
  

+   #
-! .# -4 
# 
!4&+,#!4#
#567 
) *+,#!4 893 (
#

#-4 ,#!4
 ( 3-! ,#!4#
/5,
#+
! " %"

(
"  

$0:
;-%
! 
!&<<
=
/& )
#   
   ,
)

- 


  &   , 



./ 
--/
+0!&
##;
 !;

! = 
#/! 2!

" &(  #

# * 
>!?  
0 /+ <  9 !@+ < 


0A;!5
((  +