Morgunblaðið - 16.07.2002, Blaðsíða 38

MINNINGAR
38 ÞRIÐJUDAGUR 16. JÚLÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Gunnar YngviTómasson fædd-
ist í Reykjavík hinn
5. september 1935.
Hann lést á Land-
spítala – háskóla-
sjúkrahúsi við
Hringbraut að kvöldi
1. júlí síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Tómas Tómasson,
bóndi á Fljótshólum í
Gaulverjabæjar-
hreppi, f. 24. febrúar
1895, d. 18. júní
1973, og Guðríður
Jónsdóttir húsmóðir,
f. 1. janúar 1903, d. 4. janúar 1985.
Systkini Gunnars eru: Jóna Sigríð-
ur, f. 23. október 1930, Jón Guð-
mundur, f. 1. júní 1933, d. 6. júlí
1996, Bjarni, f. 7. febrúar 1937, og
Þuríður Sigurbjörg, f. 1. maí 1947.
Hinn 25. desember 1959 kvænt-
ist Gunnar Guðlaugu Hólmfríði
Þorbergsdóttur, f. 1. mars 1939, en
þau slitu samvistum. Foreldrar
hennar voru Þorbergur Gíslason,
f. 5. maí 1907, d. 14. maí 1991, og
Kristín Soffía Magnúsdóttir, f. 8.
mars 1910, d. 30. september 1980.
Börn Gunnars og Guðlaugar eru:
1) Kristján Már, f. 3. október 1959,
sambýliskona Sólveig Sigmars-
janúar 1992, og Halldóra Björns-
dóttir, f. 22. ágúst 1898, d. 23. des-
ember 1987.
Gunnar ólst upp hjá foreldrum
sínum á Fljótshólum við hefðbund-
in sveitastörf til tvítugs. Þá fór
hann til Vestmannaeyja á vetrar-
vertíð, nokkra vetur. Árið 1960
flutti hann síðan til Dalvíkur með
fyrri eiginkonu sinni og stundaði
þar sjómennsku og alls kyns
verkamannastörf. Á Dalvík kynnt-
ist hann fyrst karlakórssöng, sem
litaði allt hans líf. Fyrst starfaði
hann í nokkur ár með Karlakór
Dalvíkur, svo með Karlakór Sel-
foss, þegar hann bjó þar, og þegar
hann flutti til Reykjavíkur starfaði
hann með Karlakór Fóstbræðra.
Árið 1965 flytur hann síðan á
Selfoss ásamt fjölskyldu sinni og
lærir þar múrverk og útskrifast úr
Iðnskólanum á Selfossi 1971.
Starfaði hann við múrverk bæði á
Selfossi og víðar.
Hálendistímabilið sitt kallaði
hann vinnutímabilið sitt við virkj-
anir landsins. Fyrst hjá júgóslavn-
eska fyrirtækinu Energoprodjek í
Sigöldu 1976 og síðan hjá Lands-
virkjun frá 1977 til áramóta 1985-
1986 en þá endaði hann í Blöndu-
virkjun. Hjá Trésmiðju Reykjavík-
urborgar byrjaði hann að vinna
árið 1987 og starfaði hann þar við
múrverk allt þar til heilsan brást
árið 2001.
Útför Gunnars Yngva fer fram
frá Háteigskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
dóttir, f. 13. janúar
1961, börn þeirra eru
Andri Már, f. 6. janúar
1987, Karen, f. 13. júní
1989, og Aníta, f. 19.
maí 1992; 2) Tómas, f.
21. október 1960,
maki Ásdís Erna Hall-
dórsdóttir, f. 19. októ-
ber 1959, synir þeirra
eru Rúnar Már, f. 10.
júní 1984, og Halldór
Ari, f. 18. október
1988. Sonur Ásdísar
er Davíð Örn Guð-
mundsson, f. 17. sept-
ember 1977, og á hann
soninn Alexander Bjarka, f. 15.
maí 2000, með Sesselju Sumarrós
Sigurðardóttur, sambýliskonu
sinni; 3) Anna Guðríður, f. 8. des-
ember 1962, maki Antoine van
Kasteren, f. 15. júlí 1965, sonur
þeirra er Sindri Snær, f. 17. júlí
1997. Dóttir Önnu með Helga
Gíslasyni er Tinna Björk, f. 9. nóv-
ember 1987.
Hinn 28. júlí 1990 kvæntist
Gunnar eftirlifandi eiginkonu
sinni, Önnu Sigurlínu Steingríms-
dóttur, f. 28. júní 1933. Anna átti
sjö börn með fyrri manni sínum.
Foreldrar hennar voru Steingrím-
ur Jónsson, f. 16. júní 1897, d. 15.
Nú er komið er kveðjustund,
elsku Gunnar.
Þegar þú kvaddir þennan heim
fagurt sumarkvöld 1. dag júlímán-
aðar var sorg í mínu hjarta. Dagana
á eftir var mér hugsað til baka þau
18 ár sem ég hef þekkt þig. Árið
1984 kynntust þú og mamma, ég var
18 ára og bjó ennþá í Álftamýrinni
hjá mömmu. Það var yndislegt að
fylgjast með ykkur öll þessi ár,
hamingjan geislaði af ykkur. Alveg
frá fyrsta degi urðum við vinir. Þú
reyndist mér sem faðir alla tíð og
mun ég búa að því alla ævi. Ég er
stolt af því að hafa fengið að kynn-
ast þér. Þú áttir alltaf til góð ráð ef
eitthvað bjátaði á og alltaf tilbúinn
að hjálpa, ekki bara mér heldur öll-
um kringum þig. Umburðarlyndi
þitt og góðmennska var með ein-
dæmum, þú varst bara yndisleg
persóna, fullur af fróðleik um alla
skapaða hluti. Það var mjög gaman
að fara með þér og mömmu í ferða-
lög um landið, alltaf gastu frætt
okkur öll hin um alla mögulega
hluti.
Sönggleði þín var mikil og eru
þeir ófáir kórarnir sem þú hefur
sungið með í gegnum tíðina og nú
síðast Fóstbræðrakórinn. Það eru
ófáar minningarnar sem börnin mín
hafa í veganesti um þig enda barn-
góður mjög og hændust öll börn að
þér.
Það hefur alltaf verið svo gott að
koma í heimsókn í Álftamýrina til
ykkar mömmu eftir að ég flutti að
heiman, það er svo gott andrúmsloft
þar, þar sem húsráðendur byggja á
ást, umhyggju og gagnkvæmri virð-
ingu.
Ég gæti haldið lengi áfram að
telja upp kosti þína enda ókostir fáir
ef einhverjir, en læt þetta nægja.
Minningin um þig mun lifa í
hjörtum okkar um ókomna tíð.
Guð blessi þig. Börnum þínum
Kristjáni, Tómasi, Önnu og fjöl-
skyldum þeirra votta ég mína
dýpstu samúð. Elsku besta mamma,
megi guð gefa þér styrk í sorg þinni
og megi minningarnar veita þér
huggun.
Rebekka Rós Guðmundsdóttir.
Jæja, elsku Gunnar, þá er komið
að því að kveðja. Alltaf er það erfitt,
þó sérstaklega mann eins og þig
sem varst heilsteyptur, umburðar-
lyndur með afbrigðum með leyndan
húmor. Börn hændust að þér. Alveg
sama hvaða börn komu heim til ykk-
ar mömmu, alltaf var farið beint í
fangið á þér. Þú varst mikið nátt-
úrubarn og vissir nöfn á held ég
flestum trjám, blómum, vötnum og
fjöllum. Þú varst múrarameistari og
vannst við múrverk megnið af
starfsævinni, vandvirkur og akkúr-
at í því sem öðru. Þau voru víst ófá
ferðalögin sem þið mamma fóruð í.
Höfðu bæði gaman af því að ferðast
utanlands sem innan. Mikið af
myndum tókstu í þessum ferðum.
Svo þegar maður fór að skoða þær
læddust alltaf með myndir af
steypuskemmdum, hlöðnum veggj-
um eða veggjarústum. Ég hugsaði
nú með mér að einhverjum hefði
þótt þetta skrítnar myndir úr ferða-
lagi. En varstu bara ekki að skoða
hvernig aðrir unnu eða hvernig
múrverk hafði verið unnið áður
fyrr?
Ekki má gleyma aðal áhugamál-
inu, söngnum. Þeir eru víst ófáir
kórarnir sem þú hefur verið í um
ævina og þá síðast í kór Fóst-
bræðra. Einu skiptin sem þú varst
með aðfinnslur, þá var það tengt
tónlist. Þó heyrði maður þig aldrei
segja styggðaryrði um nokkurn
mann.
Ég á mörg, mörg fleiri falleg
minningarbrot en læt þessi duga.
Minning þín lifir.
Guðrún S. Guðmundsdóttir
og börn.
Elsku afi.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Kveðja,
Þórdís Gyða Magnúsdóttir.
Elsku afi Gunnar. Alltaf fannst
okkur gaman að koma til Reykja-
víkur og hitta þig og ömmu. Í fyrra
sumar þegar ég fór í Vindáshlíð
komuð þið amma að sækja mig og
vinkonu mína á Umferðarmiðstöð-
ina. Við fórum í Kringluna að fá
okkur að borða. Ég og vinkona mín
fengum okkur pizzu en þú sagðist
ekki kunna að borða svona mat og
brostir og þú fékkst þér hamborg-
ara.
Elsku Jesú, viltu styrkja ömmu í
sorginni og okkur öll hin sem þótti
svo vænt um afa.
Sara Sjöfn Grettisdóttir
og Arnar Gauti Grettisson
Elsku besti afi. Það var svo gott
að vera hjá þér af því þú varst svo
góður. Ég sakna þín. Guð, hjálpaðu
okkur að hugga ömmu.
Gunnar Róbert Walsh
Elsku afi Gunnar. Það var gaman
að hlusta á brandarana og sögurnar
þínar og svo var gaman að fara með
þér í minigolf. Guð geymi þig og
huggi ömmu.
Guðmundur Jón Magnússon.
Elsku afi minn. Mig langar að
þakka þér fyrir allar góðu stund-
irnar sem ég fékk að njóta með þér,
skemmtilegar útilegur, sundferðir
og göngutúra. Mér þótti mjög gam-
an þegar ég gisti hjá ykkur ömmu
og þú varst að lesa úr bókum fyrir
mig, gamlan fróðleik og íslenskar
gamansögur. Veit ég nú, afi, að þér
líður vel og ert ábyggilega farinn að
syngja með himnakórnum.
Guð geymi þig.
Anton Már Óðinsson.
Elsku afi Gunnar. Nú ertu farinn
og þér líður vel. Takk fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum sam-
an. Það var gaman að fara með þér í
sund, útilegur og spila. Ég sakna
þín.
Nú ertu engill og þér líður vel.
Í himnakórnum syngur þú bassann þinn.
Við söknum þín mikið en vitum að þú ert
hér.
Guð, viltu hjálpa okkur að hugga
ömmu.
Kristín Anný Walsh.
Elsku afi minn. Það er erfitt að
þurfa að kveðja þig svona skjótt en
það er fyrir öllu að þjáningar þínar
eru búnar. Þær eru margar góðar
minningarnar um þig. Mér er þó
minnisstæðast þegar þú fórst með
mig í stóru rennibrautina í Laug-
ardagslauginni þegar ég var lítil.
Elsku afi minn, þú verður ávallt í
hjarta mínu.
„Þegar maður hefir tæmt sig af öllu,
mun friðurinn mikli koma yfir hann.
Allir hlutir koma fram í tilvistina, og
menn sjá þá hverfa aftur. Eftir blóma
ævinnar fer hvað eina aftur til upphafs-
ins.
Að hverfa aftur til upphafsins er friðurinn
Það er að hafa náð takmarki tilvistar
sinnar.
Að ná þessu er að öðlast eilífiðina. Sá
sem finnur til eilífðarinnar, nefnist vitur.
Sá, sem skynjar ekki eilífðina, veitir
ástríðum ráðrúm og verður fyrir ógæfu.
Að finna til eilífðarinnar víkkar
sálina og lyftir henni. Víðsýnn andi
hefur samúð með öllu. Í samúðinni
finnst konungdómurinn, í konungdóm-
inum
himinninn og í himninum
Alvaldið. Sá, sem dvelur með Alvaldinu,
líður ekki undir lok. Þó að líkaminn
leysist sundur, er engin hætta á ferðum.“
(Úr bókinni um veginn eftir Lao-Tse)
Þín,
Ásta Jóna.
Farðu og gáðu!
Þetta var rétt fyrir miðnætti
föstudags á þjóðhátíð Vestmanna-
eyja um miðjan níunda áratuginn.
Anna, þáverandi tengdamóðir mín,
hafði minnst á að hafa hitt svo assi
myndarlegan mann á balli í Reykja-
vík helgina áður. Hún var svolítið
spennt þegar hún sagði okkur frá
þessum dansherra sem dansað hafði
við hana hvern dansinn á fætur öðr-
um og bauð henni síðan upp á steik í
Smiðjukaffi um miðja nótt. Hann
vildi hitta hana aftur sem fyrst en
þá varð hann að gera sér ferð til
Vestmannaeyja á þjóðhátíð, því þar
yrði hún helgina á eftir, og skyldi
hann bíða hennar við sölubúðina í
dalnum þegar kveikt yrði í brenn-
unni á Fjósakletti á miðnætti föstu-
dags.
Tíminn var að renna upp og við
sem vorum með henni í brekkunni
hvöttum hana óspart til að fara og
gæta að hvort hann biði hennar við
sjoppuna.
Og hann var kominn. Beið eftir
henni við gaflinn á sjoppunni, ný-
kominn með Herjólfi, náði síðustu
ferðinni, en var þó nærri búinn að
missa af því tækifæri þar eð hann
var síðasti maður um borð og næstu
farþegar urðu að bíða ferðar næsta
dags. Búinn að tjalda litla tjaldinu
sínu í dalnum og stóð þarna með
upprúllaða tjalddýnuna til að geta
tyllt sér á í brekkunni.
Í bjarma brekkunnar sem tendr-
uð var á þessari stundu, röltu þau
upp brekkuna til okkar og þar bar
fundum okkar Gunnars fyrst sam-
an. Hlýtt bros og þétt handtak.
Auðvitað var hann kominn. Þarna
komu eiginleikar Gunnars í ljós,
heiðarleikinn og traustið, ef hann
sagðist ætla að gera eitthvað, þá
stóð hann svo sannarlega við það.
Ég hugsaði oft hvílík heppni það
skyldi vera að þau fengu að hittast,
svo vel kom þeim saman og svo vel
vógu þau hvort annað upp, enda
áttu þau eftir að eignast mörg sam-
eiginleg áhugamál sem þau sinntu
svo vel.
Í Álftamýrina var alltaf gaman að
koma til þeirra, sjaldan ládeyða og
lognmolla, því börn þeirra frá fyrri
hjónaböndum voru tíu talsins og
barnabörnin miklu fleiri. Ég furðaði
mig oft á því hvernig hægt væri að
koma öllum þessum hópi fyrir í
þriggja herbergja íbúðinni, en eld-
húsborðið tók endalaust á móti, og
virtist eins og stækka með hverjum
gesti.
Fyrir um áratug skildi leiðir mín-
ar og stórfjölskyldunnar en það
aftraði Gunnari ekki frá því að koma
til mín og rétta mér hjálparhönd við
múrverk í nýrri íbúð sem ég hafði
fest kaup á ásamt sambýlismanni
mínum fyrir þremur árum.
Að leiðarlokum vil ég þakka
Gunnari fyrir allan þann velvilja og
góðmennsku í minn garð alla tíð er
leiðir okkar lágu saman.
Með honum er genginn mikill öð-
lingur sem skildi eftir sig dýrmætar
minningaperlur. Þær perlur eru svo
sannarlega fjársjóður þeim er voru
honum kærir.
Ég votta Önnu mína dýpstu sam-
úð, svo og börnum Gunnars þeim
Tómasi, Kristjáni og Önnu, tengda-
börnum, stjúpbörnum og barna-
börnum.
Guð blessi minningu Gunnars
Yngva Tómassonar.
Ragnheiður Anna
Georgsdóttir.
Í dag kveðjum við kæran vin og
góðan nágranna. Ljúft er að minn-
ast margra samverustunda með
Gunnari í Álftamýrinni. Söknuður
og tómleiki fylla huga okkar. Þessi
stóri, sterki og ljúfi maður varð að
láta undan í baráttunni við erfið
veikindi, þó trú hans og von væri
sterk. Hann kunni svo vel að njóta
góðu daganna. Hafði yndi og gaman
af ferðalögum með Önnu sinni í
góðra vina hópi. Frásagnarlist hans
geymist með okkur af góðum gleði-
stundum þeirra.
Söngurinn var hans líf og yndi,
starfið með félögum í Fóstbræðrum
átti hug hans allan.
Við sendum börnum Gunnars og
Önnu og fjölskyldum þeirra hlýjar
samúðarkveðjur.
Elsku Anna vinkona okkar, miss-
ir þinn er mikill. Megi góður Guð
styrkja þig og leiða á erfiðum stund-
um.
Ingimundur Jakobsson.
Það er gott að geta horfið frá
amstri hversdagsins til söngs enda
er söngurinn undursamlegt afl.
Hann sameinar og hvetur og gleður
sálina. Hann örvar til dáða, auk
þess sem hann styrkir vináttubönd
GUNNAR YNGVI
GUNNARSSON
Ég lít til fjalla
dáist að landslaginu
læt hugann reika
skynja nærveru þína
svo greinilega
ég finn til gleði
í hjarta mínu
yfir að hafa fengið
að ganga nokkur
lífsspor með þér
EINAR
HALLSSON
✝ Einar Hallssonfæddist í Hall-
kelsstaðahlíð hinn
14. júlí 1927. Hann
lést á Landspítala
hinn 30. júní síðast-
liðinn og var útför
hans gerð frá Kol-
beinsstaðakirkju 13.
júlí.
ég hugsa til baka
finn hlýju þína
man þegar þú klappaðir
á hrokkinn koll minn
laumaðir súkkulaðimola
mér í hönd
ég lít til fjalla
hér býr ásýnd þín
í dalnum milli
tignarlegra fjallanna
við kyrrlátt vatnið
bjó ætíð hugur þinn
þú hefur gengið veginn
skilið eftir djúp spor
í hjörtum okkar allra.
Elsku Einar frændi minn, þakka
þér fyrir allt sem þú gafst mér og
kenndir. Ég geymi þig í hjarta mér.
Hildur Sveinsdóttir.
MORGUNBLAÐIÐ tekur minningargreinar til birtingar endurgjalds-
laust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í Kringlunni 1,
Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1, Akureyri. Þá er
enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569 1115) og í tölvu-
pósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höfundar/send-
anda fylgi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Birting minningargreina