Morgunblaðið - 23.07.2002, Síða 28

MINNINGAR
28 ÞRIÐJUDAGUR 23. JÚLÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
S
tórir alþjóðlegir flug-
vellir á borð við
Heathrow í London
sameina mörg ein-
kenni samtímamenn-
ingar okkar og samfélags. Þeir
eru eins konar mærastöðvar þar
sem straumar og stefnur skar-
ast, hlutlaust svæði með engri
miðju en rangölum í allar áttir
sem erfitt er að rata um nema
samkvæmt uppgefnum tölum
sem eru eltar eftir fyrirfram
ákveðnum leiðum. Hér fara
hundruð þúsunda einstaklinga,
ólíkir eins og þeir eru margir,
frá öllum heimshornum á hverj-
um degi og hver í annars spor.
Þessir flugvellir eru nánast
eins og verk-
fræðilega út-
pæld líkön af
heimsþorpi
McLuhans,
en auðvitað
eru flug-
samgöngur ein af stoðunum
undir hnattvæðingunni sem hug-
myndin um heimsþorpið hefur
raungerst í. Flugleiðir, sjóleiðir,
landleiðir, netleiðir og ein-
staklingar á öllum endum að
reyna að finna sínar einkaleiðir,
sína einkavegi, sín einkalíf.
Meðan ég bíð eftir flugi frá
Heathrow suður á bóginn fæ ég
mér sæti í einum rangala flug-
vallarbyggingarinnar. Það er til-
kynnt lending vélar British Air-
ways frá Tókýó, hún hafði lagt
af stað frá Japan klukkan tólf á
hádegi og var nú lent í London
klukkan tólf á hádegi sama dag.
Ringlaðir Japanir ráfa inn gang-
inn, snúandi sér í hringi og
glápandi í allar áttir. Fyrir fá-
einum tímum höfðu þeir verið
yfir Rússlandi og eilítið fyrr
Taívan. Annars höfðu þeir
sennilega litla hugmynd um það
hvar leið þeirra hafði legið.
Beint á móti mér er búð sem
virðist selja SAAB-bíla. Í henni
stendur einn bíll af þeirri gerð
og einn maður á bak við borð.
Það er meira en lítið fyndið að
maðurinn skuli heita Activeson
því þarna inn kemur nánast ekki
nokkur maður nema rétt til að
ganga einn hring í kringum sýn-
ingarbílinn sem stendur á miðju
gólfinu.
Enginn yrðir á Activeson en
sumir staðnæmast fyrir framan
afgreiðsluborðið (sem er auðvit-
að rangnefni) til að athuga hvort
það sé ekki örugglega eitthvað
fleira í boði í þessari búð en
hverfa á braut þegar þeir sjá að
þetta er ein af þessum fríhafn-
arsérverslunum sem selur ýmiss
konar nauðsynjar eftir þekkta
hönnuði svo sem bindi, skyrtur,
hatta, hanska, úr, sólgleraugu,
slæður, töskur, kveikjara,
bangsa og sokka.
Kannski einhverjir séu undr-
andi á sérhæfingu þessarar búð-
ar sem virðist vonlaus: hver
kaupir sér bíl á flugferðalagi?
Ekki einu sinni Japanirnir
sem streyma þarna fram hjá ný-
lentir og tímalausir. Þeir stoppa
að vísu margir, flestir til að
virða þessa uppákomu fyrir sér
en tveir eða þrír til að láta
mynda sig fyrir framan básinn,
rétt eins og þeir myndu láta
mynda sig með Big Ben eða
eitthvert annað kennileiti Evr-
ópu í bakgrunni.
En Activeson lætur sér hvergi
bregða og stendur sem fastast
bak við borðið og grúfir sig yfir
fartölvu sem virðist eina at-
vinnutæki hans.
En sem betur fer hefur hann
þó tölvuna því annars væri
hugsanlega erfitt fyrir hann að
virðast svo önnum kafinn að
hann hafi vart tíma til að líta
upp þótt hann geri það stundum
og er þá flóttalegur á svip og
eins og hræddur um að sjá ein-
hvern sem hann kannast við
þótt ekki væri nema frá því áð-
an að einhver labbaði fram hjá
og varð litið í augu hans og nú
aftur – samböndin eru eitthvað
svo náin á flugvöllum þar sem
allir eru svo ókunnugir að þeir
verða nánir, framandleikinn svo
mikil vörn að það má hætta sér
nær, jafnvel yfir strikið vegna
þess að síðan fara allir sinn veg.
Þetta þykir Activeson óþægi-
legt og hefur því vanið sig á að
mæna á tölvuskjáinn og náð
óvenjugóðum tökum á því að
virðast upptekinn þangað til ein-
hver áræðir að yrða á hann.
Reyndar gerist það bara einu
sinni meðan ég sit og fylgist
með honum og þá er spurt til
vegar í flugstöðinni: þegar mað-
urinn ávarpar Activeson lítur
hann upp með yfirveguðu og
æfðu viðbragði líkt og hann eigi
þessu að venjast, svarar í fáum
orðum og bendir en lítur svo
snöggt á úrið sitt, það er greini-
lega komið kaffi eða smókpása
því hann lokar fartölvunni og
fer, skilur búðina eftir opna.
Á meðan er ekkert lífsmark í
básnum nema á sjónvarpsskjá
þar sem sýnt er langt og drama-
tískt myndband af grásanser-
uðum SAAB 93 með leðurinn-
réttingu og blæju eins og þeim
sem stendur á miðju gólfinu:
SAAB að keyra í sól, SAAB að
keyra í rigningu, SAAB að
keyra í snjó, SAAB að keyra í
borg, SAAB að keyra í sveit,
SAAB að keyra í sandi, SAAB
að keyra í flæðarmáli, SAAB að
beygja, SAAB að bremsa, SAAB
að taka af stað, SAAB að stöðva,
SAAB að klessa á vegg …
En hann kemur aftur eftir ell-
efu mínútur, opnar tölvuna og
heldur uppteknum hætti fyrir
aftan búðarborðið (sem er eig-
inlega líka rangnefni því þetta
flokkast varla undir búð,
kannski réttast að kalla það alt-
ari því þarna virtist helst fara
fram einhvers konar trú-
arathöfn).
Hann er laglegur, dökkur og
með sítt hár sem hann tekur í
snoturt tagl. Hann er í svörtum
buxum og svörtum gljáandi
skóm, hvítri skyrtu. Efstu töl-
urnar eru fráhnepptar og
bringuhárin standa upp úr.
Hann er í svörtum jakka með
nafnspjald hangandi um hálsinn
– kannski hét hann Atcinson,
tölvan skyggði eilítið á spjaldið
þegar ég gekk fram eftir bíln-
um. Og vafalaust lifði hann fjör-
legu félagslífi í tómstundunum.
Flugvall-
arlíf
… samböndin eru eitthvað svo náin á
flugvöllum þar sem allir eru svo ókunn-
ugir að þeir verða nánir, framandleik-
inn svo mikil vörn að það má hætta sér
nær, jafnvel yfir strikið vegna þess að
síðan fara allir sinn veg.
VIÐHORF
eftir Þröst
Helgason
throstur@mbl.is
✝ Njáll Helgasonfæddist á Ísafirði
26. október 1945.
Hann andaðist á
Landspítalanum í
Fossvogi aðfaranótt
15. júlí síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Helgi K. Helgason, f.
14. desember 1901, d.
20. janúar 1995, og
Jóna Lilja Þórðar-
dóttir, f. 25. júní
1909, d. 6. júní 1959.
Njáll átti einn albróð-
ur, Sigurvin, sem er
látinn. Systkini sam-
feðra eru: Sigurjón, Anton, Bára
og Jón. Bróðir hans sammæðra er
Gunnar Þór Þorbergsson. Njáll
ólst upp á Ísafirði fram yfir ferm-
ingu en flutti til bróður síns,
Gunnars, eftir lát móður sinnar.
Eftirlifandi eiginkona Njáls er
Hrafnhildur Harðardóttir, f. 10.
október 1942. Foreldrar hennar
voru Hörður M. Kristinsson, f. 13.
september 1920, d. 27. janúar
1983, og Ragnheiður B. Björns-
dóttir, f. 1. október 1921, d. 1. apr-
íl 1992. Njáll og Hrafnhildur voru
barnlaus en hún á tvo syni. Þeir
eru:1) Bjarni Gunnarsson, f.
31.desember 1960,
maki Svala Rós
Loftsdóttir, f. 10.
mars 1966. Börn
þeirra eru: Daníel
Þór, f. 29. mars 1994,
Rakel Rós, f. 18. des-
ember 1996, og Kar-
en Rós, f. 5. nóvem-
ber 1998. 2) Ingi Már
Gunnarsson, f. 29.
maí 1962, sambýlis-
kona Selma Hreið-
arsdóttir, f. 24. des-
ember 1961. Þau eru
barnlaus en hún á
börnin Róbert, f. 18.
febrúar 1982, Söru, f. 14. apríl
1987, og Hreiðar, f. 19. júlí 1990.
Eftir að skólaskyldu lauk vann
Njáll ýmis störf í nokkur ár en
stundaði sjómennsku eftir það,
fyrst sem háseti en tók seinna 2.
stigs próf frá Vélskóla Íslands og
starfaði sem vélstjóri á hinum
ýmsu fiskiskipum. Hann aflaði sér
einnig skipstjórnarréttinda á 30
tonna báta. Árið 1987 eignaðist
hann sinn eigin bát og reri á hon-
um til dauðadags.
Útför Njáls verður gerð frá
Lágafellskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Elsku pabbi og tengdapabbi. Við
vissum að þú varst veikur og að þú
hafðir oft verð á spítala, en þú hafðir
alltaf komist aftur á ról. Að þú færir
svona snögglega áttum við alls ekki
von á. Það er svo sárt að hafa ekki
getað kvatt þig. En minningin um
þig lifir áfram og við munum halda
henni á lofti til litlu barnanna okkar
sem þú elskaðir svo mikið. Við mun-
um hugsa til þín og sjá mynd þína í
huga okkar þar sem þú varst að veið-
um á bátnum þínum sem var þér svo
kær. Ófáar voru ferðirnar sem þú
fórst niður að höfn til að líta eftir
bátnum þínum, tryggja að hann væri
nógu vel festur ef spáin var slæm,
eða bara að dytta að einhverju.
Þó að það sé sárt að hafa þig ekki
lengur hjá okkur þá reynum við að
gera sorgina aðeins léttbærari með
þeirri hugsun að nú líði þér vel og
sért laus við veikindin sem hrjáðu
þig. Við elskum þig og söknum þín
meir en nokkur orð fá lýst. Hafðu
þökk fyrir allt. Hvíl í friði.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Bjarni og Svala.
Elsku afi. Okkur langar svo að
kveðja þig. Við eigum eftir að sakna
þín meir en nokkur orð fá lýst. Þú
elskaðir okkur svo mikið og varst
alltaf að hugsa um okkur. Þú varst
svo yndislega góður afi. Við fórum
oft með pabba og mömmu í bíltúr
niður að höfn á sunnudögum til að
kíkja hvort þú værir í bátnum þínum
sem þér þótti svo vænt um og Daníel
Þór var ákveðinn í að fara með afa út
á sjó að veiða þegar hann yrði stór.
Við elskum þig öll, elsku afi okkar.
Hafðu þökk fyrir allt. Sofðu rótt.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því.
Þú laus er úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Þín afabörn
Daníel Þór, Rakel Rós
og Karen Rós.
NJÁLL
HELGASON
Elsku litli fjörkálfurinn minn. Þó
að ævi þín hafi verið stutt eru minn-
ingarnar svo ótal margar í huga allra
sem þekktu þig eða jafnvel bara sáu
þig. Bjarta brosið þitt, einlægnin og
sakleysið sem skein úr augum þínum.
Ég sit hér og horfi á myndina af
þér í fanginu á afa Svenna og þú horf-
ir brosandi upp til hans. Núna heldur
hann örugglega á þér aftur, og afi
Óskar líka.
Viltu svo biðja góðan Guð að hugga
mömmu, pabba, Zohöru og okkur öll,
sem syrgjum þig og söknum þín svo
sárt.
Vertu blessuð, ástin mín.
Verndi þig englar elskan mín,
þá augun fögru lykjast þín.
Líði þeir kringum hvílu hljótt
á hvítum vængjum um miðja nótt.
Amma Hanna í Hátúni.
Elsku litla frænka mín. Mig setur
hljóða. Ég fálma í myrkrinu og leita
að svari, svari við þeirri spurningu
sem brennur nú á vörum okkar allra
sem þekkja þig og elska. Hver er til-
gangurinn? Lítið ljós með ljósa lokka
og bros sem fékk mann til að brosa á
móti er slökkt eftir aðeins fimm ár
ALDA HNAPPDAL
SÆMUNDSDÓTTIR
✝ Alda HnappdalSæmundsdóttir
fæddist í Keflavík 8.
apríl 1997. Hún lést
af slysförum 12. júlí
síðastliðinn. Foreldr-
ar Öldu eru: Sæ-
mundur Hnappdal
Magnússon og Guð-
leif Arnardóttir.
Systkini: Zohara
Kristín og Jón Gunn-
ar. Móðurafi: Örn
Ellertsson. Móður-
amma: Sigurlín Er-
lendsdóttir. Föður-
amma Alda
Óskarsdóttir. Alda verður jarð-
sungin frá Keflavíkurkirkju í dag
og hefst athöfnin kl.14.00.
hérna á meðal okkar.
Þú varst mikið elskuð
af fjölskyldu þinni og
elskaðir til baka. En
orð eru svo fátækleg á
þessari stundu. Við
geymum minninguna
um þig djúpt í hjarta
okkar, minningu sem er
full af lífi eins og þú
varst. Ég kveð þig litla
ljós með fátæklegum
orðum sem ég og Adam
syngjum fyrir þig á
hverjum degi.
Leiddu mína litlu hendi
ljúfi Jesú, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti sjáðu
blíði Jesú að mér gáðu.
Hafðu gát á hjarta mínu
halt mér fast í spori þínu
að ég fari aldrei frá þér
elsku Jesú, vertu hjá mér.
Sorg ykkar er mikil, elsku Gurrý,
Sæmi, Zohara, Jón Gunnar og fjöl-
skyldur, góður guð blessi ykkur og
gefi ykkur styrk.
Hafdís Norðfjörð Hafsteins-
dóttir og fjölskylda.
Þú yndisfagra litla stúlka. Fimm
ár eru ekki langur tími en gleðin og
hamingjan sem þú gafst mun ávallt
lifa í minningum og hjörtum okkar.
Þinn tími var víst kominn, hlut-
verk þitt búið á meðal okkar en nú
ertu farin til að takast á við eitthvað
stærra og meira.
Elsku Alda litla, þó þú sért ekki
hér í persónu þá veit ég að þú ert hér
meðal okkar, vakir yfir mömmu þinni
og pabba.
Meðan Zohara og Jón Gunnar
leika sér, svífur þú um himininn,
elsku litla telpa. Nú munu englar al-
heimsins leiða þig.
Elsku Gurrý og Sæmi, fátt er hægt
að segja þegar ungu lífi er kippt í
burtu, en þið gáfuð þessari yndislegu
stúlku líf og hamingju og minning-
arnar um hana verða aldrei teknar í
burtu. Sorgin er sár en minningarnar
sterkari. Guð geymi ykkur og engl-
arnir vaki yfir ykkur.
Allt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri grund
fagurt með frjóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund,
á snöggu augabragði
af skorið verður fljótt
lit og blöð niður lagði
líf mannlegt endar skjótt.
(Hallgr. Pétursson.)
Kveðja.
Ágústa og fjölskylda.
Þeir deyja ungir sem guðirnir
elska. Þessi orð eiga svo sannarlega
við núna því að hún Alda okkar er dá-
in svo skyndilega aðeins fimm ára
gömul. Alda var falleg stúlka sem líf-
ið brosti við og engan gat órað fyrir
því að hún hyrfi okkur svo skjótt. Á
svona stundum streyma minningarn-
ar endalaust í hugann og við í leik-
skólanum Garðaseli erum svo heppin
að eiga margar minningar sem hún
gaf okkur.
Elsku Alda okkar, engin orð geta
lýst því hversu sárt við söknum þín.
Stórt skarð hefur verið höggvið í
vinahópinn, en við viljum þakka þér
fyrir þann yndislega tíma sem við
áttum saman í leikskólanum, eftir
sitja allar góðu stundirnar í hugan-
um. Við biðjum þig, góði Guð, að
passa hana Öldu okkar vel. Minning-
in um hana mun ávallt vera í hjarta
okkar.
Við sendum aðstandendum inni-
legar samúðarkveðjur og biðjum
góðan Guð að hugga þau í sorginni og
veita þeim styrk.
Vertu sæl, vor litla, hvíta lilja,
lögð í jörð með himnaföður vilja,
leyst frá lífi nauða,
ljúf og björt í dauða
lést þú eftir rúmið auða.
Vertu sæl, vor litla ljúfan blíða,
lof sé Guði, búin ertu að stríða.
Upp til sælu sala
saklaust barn án dvala.
Lærðu ung við engla Guðs að tala.
(Matthías Jochumsson.)
Börn og starfsfólk Garðaseli.