Morgunblaðið - 27.07.2002, Qupperneq 50

„MAMMA, hvernig er Skotland? Við
kynntumst svo skemmtilegum krökk-
um frá Skotlandi á landsmótinu að
mig langar að fara þangað einhvern
tímann!“ Svona mælti 12 ára dóttir
mín við heimkomuna eftir að hafa
dvalið í tjaldi í eina viku á skátamóti
þar sem skátar á öllum aldri frá
mörgum löndum komu saman. Svo
bætti hún við að hún myndi sakna
þess að syngja ekki með öllum hinum
skátunum skátasöngva á hverju
kvöldi en skátahreyfingin er jú vel
þekkt fyrir alla hressu söngvana sína.
Dóttir mín minntist einnig á fleiri
lönd og fleiri skáta bæði héðan og
þaðan, sýndi okkur skiptigjafirnar
sem hún fékk frá ýmsum þjóðlöndum
en þar kenndi margra grasa. Það var
að sjá að vikudvöl í samfelldu skáta-
starfi hafði gert henni heilmargt gott.
Hún var himinlifandi og uppveðruð
yfir þessari lífsreynslu að búa í tjald-
búðum svona lengi og njóta þeirrar
dagskrár sem landsmótið bauð upp á.
Þarna var mikið sungið og trallað,
leikið og lært. Við hjónin fórum í helg-
arheimsókn og dáðumst að skipulagi
mótsins og stemmningunni þarna.
Við dáðumst einnig að öllum hand-
gerðu hlutunum en skátarnir notuðu
mest tréspírur og bönd til þess að búa
til allt mögulegt, allt frá tjaldbúðar-
hliði til flóknustu leiktækja, sköpunin
allsráðandi. Þarna var vatnasafarí,
flekar, klifurgrindur o.fl. o.fl. Auðvit-
að á þetta ekkert að koma manni á
óvart því skátarnir eru vel þekktir
fyrir hugmyndaauðgi í svo mörgu,
þetta er sannkölluð ævintýrahreyf-
ing! Þarna var vönduð blaðaútgáfa
dag hvern sem færði landsmótsgest-
um fréttir af mótinu sjálfu og þátttak-
endum þess.
Ef það er ekki forvarnarstarf og
kynning á skemmtilegri lífssýn að
vera í skátunum allt árið og komast
svo í kynni við svona góða samkundu
sem landsmót skáta er þá er ég hissa.
Við tökum hattinn ofan fyrir skát-
um landsins og sérstaklega þeim sem
skipulögðu landsmótið en einnig öll-
um þeim er sáu sér fært að koma
þangað.
Allt uppbyggingarstarf með börn-
um og unglingum er nauðsynlegt
þessa dagana til þess að sýna æsk-
unni hversu dásamlegt lífið getur ver-
ið án vímuefna.
Eitt sinn skáti ávallt skáti!
MARTA EIRÍKSDÓTTIR,
skáti og kennari.
marta@fss.is
Frábært Lands-
mót skáta
Frá Mörtu Eiríksdóttur:
Morgunblaðið/Skapti Hallgrímsson
Veðrið lék við skáta á Landsmótinu á Akureyri.
Frá Mörtu Eiríksdóttur:
50 LAUGARDAGUR 27. JÚLÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ






 





 


 


    
 

 



    




  
 




!

" 


 ##


$





 
  " 
%
 


 BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
ÞAÐ VELDUR miklum áhyggjum
og vonbrigðum að búið er að klúðra
þeim einstæða möguleika sem fyrir
hendi var til uppbyggingar á sjó-
minjasafni í Reykjavík. Ég á hér við
varðskipið Þór, sem nú er alfarið á
förum úr landi. Þór er eitt elsta og
söguríkasta skip landsins og hefði
getað orðið vegleg uppistaða í slíku
safni.
Um langt árabil hafa sjóminjar
týnst og farið forgörðum á höfuð-
borgarsvæðinu. Því miður hefur Ár-
bæjarsafn alfarið látið eiga sig að
sinna þessum mikilvæga þætti í sögu
Reykjavíkur. Sem dæmi um ástandið
má benda á að mótorbáturinn Aðal-
björg er að fúna niður í Árbæjarsafn-
inu, en hún var smíðuð í Reykjavík
1935, Kútter Sigurfari að fúna niður
á Akranesi, smíðaður árið 1885 í
Englandi, Þorsteinn björgunarskip í
eigu Slysavarnafélags Íslands, smíð-
aður í London 1901, kom til Reykja-
víkur 1929 og liggur nú í reiðileysi í
Sandgerði. Skaftfellingur smíðaður í
Danmörku 1917 er að fúna niður í
Vík í Mýrdal og enn gráta menn Ný-
sköpunartogarana, sem flestir fóru í
niðurrif, og svona mætti lengi telja.
Útgerð, fiskvinnsla og fiskveiðar,
voru á sínum tíma undirstöðuat-
vinnuvegur Reykvíkinga. Það er því
sorglegt að sjá hve lítill áhugi virðist
vera meðal safnayfirvalda á þessum
þætti í sögu borgarinnar.
Okkur sjómönnum finnst hörmu-
legt að sjá hafnarsvæðið lagt undir
tónlistar- og ráðstefnuhöll, þar sem
frekar ætti að vera aðstaða til sýn-
inga á undirstöðu atvinnuháttum
þjóðarinnar til margra áratuga.
Symfóníur og ráðstefnur má
örugglega staðsetja á öðrum og jafn
fallegum stöðum í borginni án þess
að eyðileggja alla möguleika á að
byggja upp aðstöðu við hæfi um
grundvallar atvinnuþætti íslensku
þjóðarinnar.
FRIÐRIK FRIÐRIKSSON,
Tómasarhaga 36, Reykjavík.
Mál er að linni
Frá Friðriki Friðrikssyni: