Morgunblaðið - 25.09.2002, Blaðsíða 40

40 MIÐVIKUDAGUR 25. SEPTEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ






 




  





  

 


! 

" BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
SUNNUDAGINN 15. september
flugu 18 farþegar með Flugfélagi Ís-
lands að Kárahnjúkum og lentu á
sethjalla vestan við Jöklu. Ferða-
langarnir nýttu daginn til þess að
skoða Hafrahvammagljúfur og
svæðið sunnan við gljúfrin sem ætl-
unin er að fari undir Hálslón. Gengið
var um lyng- og víðivaxnar hlíðar í
Tröllagili og tínd ber í um 600 m
hæð. Þá lá leiðin upp með Jöklu um
einstaka jökulárbakka með flikru-
bergi í rauðum litum.
Flúðir, stuðlabergshamrar og
bergvatnsár kallast á í gljúfrinu, um-
lukt grónum hlíðum í óteljandi lit-
brigðum haustsins. Gengið var upp
með einni sérstæðustu fossaröð
landsins í Sauðá. Gert er ráð fyrir að
þetta muni allt fara undir fyrirhugað
Hálslón sem verður á stærð við
Hvalfjörð.
Eftir ógleymanlegan dag og bað í
heitum læk og fossi var flogið til
baka. Snæfell og Herðubreið birtust
hrein og tær í kvöldsólinni og lögðu
blessun sína yfir heimsóknina. Við
höfðum heimsótt þetta einstaka
svæði þar sem samfelld gróðurþekja
nær frá jökli til sjávar, þar sem stór-
brotnustu gljúfur landsins og ævin-
týraleg litbrigði lífríkisins leika við
hvern sinn fingur. Þarna er allt í
stöðugri mótun, hægt að lesa landið,
verða vitni að sköpunarmættinum og
fá innsýn í mótun og myndun jarðar.
Þetta eru ómetanleg náttúruverð-
mæti, vitnisburður um lífið á jörðinni
sem lætur engan ósnortinn. Við
kvöddum hálendið með öræfablik í
augum en í hjartanu djúpar tilfinn-
ingar þakklætis og sorgar. Þakklæt-
is fyrir fegurð landsins en djúp-
stæðrar sorgar yfir skammsýni og
yfirgangi mannanna.
Við hvetjum alla þá sem áhuga
hafa að fara og skoða þetta svæði.
Umsjón með ferðunum hefur Nonni
Travel á Akureyri.
Við mótmælum harðlega Kára-
hnjúkavirkjun og skorum á stjórn-
völd að þyrma þessum náttúruperl-
um.
ÁRMANN GUNNARSSON,
ÁSTA ARNARDÓTTIR,
CEDRIK HOBEL,
GUÐRÚN GUÐMUNDSDÓTTIR,
HAFDÍS HANNA ÆGISDÓTTIR,
HÁKON HÁKONARSON,
HILDUR RÚNA HAUKSDÓTTIR,
INGIBJÖRG ÓLAFSDÓTTIR,
INGUNN STEFÁNSDÓTTIR,
JÓRUNN SIGURÐARDÓTTIR,
KRISTRÚN GUNNARSDÓTTIR,
MARÍA INGIMARSDÓTTIR,
ÓLAFUR S. ANDRESSON,
ÓLAFUR VALSSON,
ÓSK MAGNÚSDÓTTIR,
RANNVEIG MAGNÚSDÓTTIR,
SIGRÚN HELGADÓTTIR,
VALGERÐUR BIRGISDÓTTIR.
Undraveröld Jöklu
Frá 18 ferðalöngum:
ÍSLENSKA þjóðin gerir mikið til að
laða til sín erlenda ferðamenn. Við
viljum sýna þeim landið sem okkur
finnst undurfagurt og við viljum hafa
af þeim peninga, enda skila ferða-
menn miklum fjármunum til lands-
ins.
En þegar við förum út í sveitir
landsins er alveg ótrúlegt, hvað fæðu-
úrval er lítið og „lélegt“ víðast hvar.
Það virðist ekki vera mikið um það
að „sælkerar“ geti svalað næringar-
þörf sinni þegar farið er út fyrir
Reykjavíkursvæðið.
Ég hef sjálf ekið nokkrum sinnum
austur á Hornafjörð síðastliðin ár.
Eins og fjöldinn veit er langt til
Hornafjarðar og líkaminn kallar á
næringu meðan á akstrinum stendur,
svo ég tali nú ekki um kaffisopa til að
halda sér vakandi á þessum fínu veg-
um.
Þegar komið er út fyrir Reykjavík
skiptist menningin og við förum inn í
„kalda óaðlaðandi sjoppumenningu“.
Það eru staðir á Suðurlandi sem
bjóða upp á eitthvað til að seðja
hungrið. Það sem í boði er eru sam-
lokur í plastpokum, sumar meira að
segja sendar frá Reykjavík, á sam-
lokunum er ekki brugðið út af ís-
lenska siðnum, því þessar samlokur
eru nokkuð sem engin þjóð hefur
vanist nema við. Hangikjöt og salat,
rækjusalat, túnfisksalat og stundum
„roastbeef“ og „remolaði“. Auk þess
eru þessar samlokur oftar en ekki of
gamlar, brauðið a.m.k. orðið þurrt.
Síðan eru það pylsur, oftast með
köldu brauði ekki yngra en frá deg-
inum áður, og svo er hægt að fá ham-
borgara, en ég geri aðrar kröfur til
hamborgara en þær sem þessir staðir
geta framreitt.
Ég hef stoppað á einum sjö stöðum
á þessari leið og þeir eru með þessu
svipaða sniði, kaldir, lélegt úrval af
meðlæti, stólar og borð hér og þar, og
til að vera ánægður með að setjast
þar niður og fá eitthvað í svanginn
þarf viðkomandi að vera að niðurlot-
um kominn af hungri.
Það þarf að fara langt eða alla leið
á Kirkjubæjarklaustur til að finna
stað sem tekur á móti gesti með ilm-
an úr eldhúsinu en það má svo sann-
arlega segja um „Systrakaffi“.
Síðan þarf að fara alla leið á Lónið
til að finna íslenskt kaffibrauð, eins
og til dæmis rúgbrauð með kæfu.
Hvar er stolt okkar þegar kemur
að því að gefa ferðamanninum eitt-
hvað í svanginn?
Höfum við ekki gleymt einhverju?
Íslendingar hafa ekki soltið í dreif-
býlinu, þeir hafa árum saman bakað
brauð, steikt flatbrauð og kleinur, bú-
ið til kæfu, svo ég tali ekki um ís-
lenskan ost. Getur verið að okkur
finnist það ekki nógu fínt í ferðalang-
inn?
Er ekki komin tími til að hætta
„plastpokamat“ og jafnvel nota hníf
og gaffal?
Landar góðir, sendum ferðamann-
inn heim sælan og saddan.
GUÐRÚN ÞÓRA
HJALTADÓTTIR,
næringarráðgjafi og ferðamaður.
Dreifbýlisnæring
ferðamanna
Frá Guðrúnu Þóru Hjaltadóttur: