Morgunblaðið - 15.01.2003, Síða 33

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 15. JANÚAR 2003 33
✝ Björk Stein-grímsdóttir
fæddist á Akureyri
hinn 12. október
1969. Hún lést hinn
7. janúar síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar eru þau Stein-
grímur Svavarsson,
f. 7. mars 1941 og
Vordís Björk Val-
garðsdóttir, f. 9. des-
ember 1941. Systkini
Bjarkar eru 1) Sig-
urður Svavar, f. 25.
janúar 1963, búsett-
ur í Reykjavík. Börn
hans og Jónínu Hlíðberg eru
Sandra Sif og Sunna Björk. Einn-
ig á hann þrjú fósturbörn; Guð-
mund Val, Óskar Hlíðberg og Þór-
unni Maríu sem Jónína átti frá
fyrra hjónabandi. 2) Ólafur Pétur,
f. 8 mars 1964, kvæntur Þórdísi
Ásu Þórisdóttur. Börn þeirra eru
Þórir Elvar og Ísak Freyr. 3) Sig-
mar, f. 9 maí 1965,
kvæntur Brynju
Hergeirsdóttur.
Börn þeirra eru
Tinna Dís og Rakel
Rún. Fóstursonur
hans og sonur
Brynju er Hergeir
Már. 4) Guðmundur
Helgi, f. 21. okt.
1968, kvæntur
Hannesínu Scheving
og eru börn þeirra
Arnar Freyr, Atli
Geir og Lárus Elí.
Björk ólst upp í
Sandgerði. Hún út-
skrifaðist sem stúdent frá Verk-
menntaskólanum á Akureyri 1998
og hóf nám í hjúkrunarfræði við
Háskólann á Akureyri 1999 en
varð að hætta námi vegna veik-
inda sinna.
Útför Bjarkar verður gerð frá
Akureyrarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Elsku mágkona og vinkona.
Við göngum nú í gegnum erfiða
tíma. Styrkurinn sem við fáum kem-
ur frá Guði, hans leitum við til og það
gerðir þú mikið. Við horfum til sól-
arinnar sem smám saman hækkar á
lofti og finnum hlýjuna frá henni og
hugsum til þín. Ég reyni að virða
ákvörðun þína og svara spurningum
barna minna eftir bestu getu. Hjá
þeim vakna ótal spurningar, þau
elska þig og það gerðu öll börn sem
þér kynntust. Þeir kynntust þér svo
vel síðastliðin tvö ár og hlökkuðu til
stundanna með þér. Öll börn hænd-
ust að þér. Við biðjum Guð um kjark
og styrk og að hann gefi þér frið í
hjarta þínu sem þú óskaðir svo heitt
eftir en gast ekki öðlast á þessari
jörðu.
Nú ertu laus undan viðjum þessa
erfiða sjúkdóms. Þú átt sess í hjarta
mínu og minningar um góða stúlku
geymi ég þar. Guð geymi þig alltaf.
Ég aldrei hef lofað að brautin sé bein,
og blómskrýddir gangstígar alla leið heim.
Ég get ekki lofað þér gleði án sorgar
á göngunni með mér til himinsins borgar.
En ég get lofað þér aðstoð og styrk,
og alltaf þér ljós, þó að brautin sé myrk.
En leiddu að því hugann að lofað ég hef,
að leiða þig sjálfur hvert einasta skref.
(S.D.G.)
Kveðja,
Hannesína.
Þú varst besta frænka í öllum
heiminum. Þú gafst mér allt sem ég
bað um.
Elsku Björk, Guð geymi þig.
Þinn frændi
Atli Geir.
Ég kallaði hana himnasendinguna
okkar. Börnin kölluðu hana Björk
pössunarpíu. Það þótti henni alltaf
jafn fyndið og árum saman skrifaði
hún á jólakortin til okkar „frá Björk
pössunarpíu“. Þarna stóð hún á miðju
stofugólfinu einn vetrarmorgun,
grönn og tignarleg, með spékoppana
sína og hlýju augun. Börnin elskuðu
hana takmarkalaust frá fyrstu
stundu og við treystum henni jafn
takmarkalaust.
Hún Björk hafði þennan einstaka
eiginleika; börn hændust að henni
samstundis og hún kom fram við þau
af virðingu og hlýju. Yfirveguð og
ákveðin en alltaf tilbúin að leika, fara
út að ganga, bardúsa við hitt og þetta.
Og einhvern veginn, milli þess sem
hún skipti á bleium, fór á róló, dró
snjóþotur, las, söng og raðaði hundr-
að þúsund legókubbum, þá hélt hún
heimilinu á Háteigsvegi óaðfinnan-
lega hreinu og fallegu.
Þetta voru góðir tímar og Björk
varð náin vinkona okkar. Hún var
skarpgreind og með ríka kímnigáfu;
við gátum hlegið okkur máttlaus og
við gátum líka sökkt okkur niður í
djúpa og alvarlega þanka. Björk var
viljasterk ung kona. Hún ætlaði sér
stóra hluti og oft hló hún að ákafan-
um í sjálfri sér.
En stundum hættu spékopparnir
að dansa, fallegu augun urðu dimm.
Þá varð hún ósnertanleg og fjarlæg.
Oft fannst mér hún miklu eldri en ég,
reynsla hennar, þroski. Og ég undr-
aðist stöðugt það hugrekki sem hún
hafði til þess að takast á við lífið.
Svo lauk vistinni og Björk flutti
norður á Akureyri.Við fylgdumst
með henni leggja upp í skólagöngu á
ný, það var mikið átak en hún var
staðráðin, ætlaði að ná sínu stúdents-
prófi. Það tókst, háskólinn beið hand-
an við hornið og tilveran öll, með
óendanlegum möguleikum.
Björk lifði sínu lífi með reisn. Hug-
rökk, tignarleg, einstök. Við vorum
svo lánsöm að fá himnasendingu inn í
líf okkar og nú verðum við að skila
henni. Með djúpu þakklæti og eft-
irsjá.
Fjölskyldu hennar, ættingjum, El-
ísu vinkonu og öðrum vinum vottum
við okkar innilegustu samúð.
Guðrún J. Bachmann.
Jæja, þá ert þú dáin, elsku vin-
kona. Það er svo stutt síðan við töl-
uðum saman síðast. Ég var að segja
þér frá myndunum sem ég var að
skoða af okkur þegar við vorum
yngri. Myndirnar af þér, mér og
Siggu, 12 ára skvísum. Það var oft
fjör hjá okkur og það sem við gerðum
af okkur. Það er dásamlegt hvað við
erum búnar að halda vel sambandi.
Þó að við værum á sitthvoru lands-
horninu, eða sitthvoru landinu. Þegar
þú fluttir til Akureyrar varð aðeins
styttra á milli okkar og það var ekki
ósjaldan sem ég gisti hjá þér, hvort
sem þú varst hjá Elsu eða í sérhús-
næði. Síðast þegar við hittumst var
það örstutt spjall með Ingu Siggu hjá
mömmu og pabba í Sandgerði.
Elsku Björk, ég vona innilega að
þú sért búin að finna frið núna. Og
næst þegar ég fer á Bautann og fæ
mér kaffi þá hugsa ég um þig hjá
englunum og veit að þér líður betur.
Of hrædd til að lifa, of hrædd við að deyja,
of hrædd til að verja það sem þú hefur að segja.
Of hrædd við að gráta, of hrædd við að særast,
of hrædd við að missa það sem okkur er kærast.
Dauðinn er poppkorn að kvöldi í bíó.
Dauðinn er prentsverta á síðu þrjú.
Dauðinn er frétt um fátækt í Ríó.
Dauðinn er fljótið þar sem enginn byggði brú.
Dauðinn er útlaginn sem enginn vill þekkja.
Dauðinn er sá sem allir vildu blekkja.
Of hrædd við að elska, of hrædd við að bíða,
of hrædd við hjartað sem er fullt af kvíða.
Of hrædd við ábyrgð, of hrædd við að lofa,
of hrædd við drauma sem þurfa aldrei að sofa.
Lífið er hetjan sem flestir vildu vera. Lífið er
barnið sem mæður vilja bera.
Lífið er gleðin við að læra að gefa.
Lífið er að elska sig sjálfan án efa.
Lífið er skugginn af þínum eigin skugga.
Lífið er sólskin, myrkur og mugga.
(Bubbi Morthens.)
Þín verður sárt saknað, elsku
Björk, þín vinkona,
Þórhildur.
Elsku vinkona.
Þá skilur leiðir að sinni. Síðustu
dagar hafa verið óraunverulegir og á
stundum afar erfiðir. Við kynntumst
allar fjórar í Verkmenntaskólanum
fyrir átta árum og hófst þá vinskapur
sem haldist hefur síðan.
Þegar við rifjum upp þessa tíma í
skólanum, þá erum við sammála um
að það sem dró okkur saman var að
við vorum allar eldri en flestir þeir
sem stunduðu nám í dagskólanum.
Þessi tími var afskaplega skemmti-
legur og minnumst við helst fjöl-
margra kaffihúsaferða sem farnar
voru á skólatíma. Þá var oft ansi glatt
á hjalla og mikið hlegið, en ekki síst
mikið spjallað og rætt um allt milli
himins og jarðar. Þess á milli urðum
við þó að reyna að læra og þeir voru
ófáir tímarnir sem fóru í ritgerðar-
vinnu og þá oft í Heiðarlundinum þar
sem þú bjóst á þeim tíma. Þangað var
notalegt að koma og hitta frænku
þína og ömmu.
Okkur er líka ofarlega í huga þegar
þú náðir langþráðu takmarki þínu og
kláraðir stúdentsprófið. Þú varst svo
ánægð og hreykin og þú máttir líka
vera það.
Þegar þessari skólagöngu lauk fór-
um við allar hver í sína áttina eins og
gengur og gerist, en héldum þó alltaf
góðu sambandi og hittumst reglu-
lega. Það er nú svo í þessu lífi að það
er ekki öllum gefið að ganga þrauta-
laust í gegnum það og átti það m.a.
við um þig. Þrautaganga þín var löng
og ströng og náðir þú aldrei að vinna
bug á þessum veikindum sem sigruðu
þig að lokum. Við viljum þó minnast
þín eins og þú varst þegar þú áttir
góða tíma og allra gleðistundanna
sem við áttum með þér.
Það er von okkar að þú hafir nú
fundið frið og ró og að þér líði vel þar
sem þú ert. Við trúum því að við mun-
um hittast á ný og geta rifjað upp
góðar stundir, en þangað til hafðu
það gott.
Hvað má hvíld mér veita,
harmar lífs er þreyta,
og mig þrautir þjá?
Hvar má huggun finna?
Hvar er eymda minna
fulla bót að fá?
Hér er valt í heimi allt,
sorg og nauðir, sótt og dauði
sífellt lífi þjaka.
Burt frá böli hörðu,
burt frá tára jörðu
lít þú upp mín önd.
Trúan ástvin áttu
einn, sem treysta máttu,
Guðs við hægri hönd.
Jésú hjá er hjálp að fá,
hann þér blíður huggun býður,
hvíld og lækning meina.
(Helgi Hálfdánarson.)
Öllum aðstandendum Bjarkar
sendum við okkar dýpstu samúð og
biðjum Guð að styrkja þá í sorg sinni.
Þínar vinkonur
Kristrún, Soffía og Þorgerður.
Elsku Björk, mig langar til að
kveðja þig með nokkrum orðum og
minnast góðu stundanna okkar sam-
an.
Ég kynntist þér fyrst á Reykja-
lundi í góðum félagsskap og við höf-
um haldið vinskapinn vel síðan, mest
þó símleiðis. Við gátum alltaf rætt um
allt milli himins og jarðar. Hvernig
lífið getur verið erfitt stundum, en við
ákváðum að berjast og komast í
gegnum erfiðleikana og gátum glaðst
með hvor annarri og hlegið saman.
Minnisstætt er mér þegar þú komst í
heimsókn á nýja heimilið mitt og
færðir mér kross úr mósaik sem þú
bjóst til sjálf og þykir mér ákaflega
vænt um þann fallega kross.
Ég veit að þú fylgist með mér og
Ingunni Birnu, litlu dóttur minni ný-
fæddu, sem þú hlakkaðir svo mikið til
að sjá og knúsa.
Elsku Björk, ég trúi því að þér líði
vel núna og mun ég alltaf hugsa til
þín, sem engill á himnum sem vakir
yfir okkur.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Ástarkveðja,
María Bergsdóttir.
Elsku Björk.
Það er skrýtið að hugsa til þess að
þú sért farin og ég eigi aldrei eftir að
hitta þig aftur. Takk fyrir allar góðu
stundirnar sem við áttum saman.
Takk fyrir stuðninginn sem þú sýndir
mér þegar pabbi minn dó. Þú varst
góður vinur þegar á reyndi. Það eru
góðu stundirnar sem ég hugsa um
núna þegar þú ert farin. Þér leið oft
illa og mikið var erfitt að horfa upp á
það og geta lítið hjálpað. Ég vona svo
innilega að þú hafir nú fundið friðinn
sem þú þráðir.
Guð gefi mér æðruleysi til að sætta mig við
það sem ég fæ ekki breytt, kjark til að
breyta því sem ég get breytt og vit til að
greina þar á milli.
(Reinhold Niebuhr.)
Þín vinkona, Elísa.
BJÖRK
STEINGRÍMSDÓTTIR
Afmælis- og minningargreinum má skila í
tölvupósti, netfangið er minning@mbl.is,
svar er sent sjálfkrafa um leið og grein hef-
ur borist. Ef greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að síma-
númer höfundar og/eða sendanda
(vinnusími og heimasími) fylgi með. Þar sem
pláss er takmarkað getur þurft að fresta
birtingu greina, enda þótt þær berist innan
hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru
á mbl.is. Um hvern látinn einstakling birtist
formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á
útfarardegi, en aðrar greinar skulu ekki
vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með
bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17 dálks-
entimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð tak-
markast við eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án
þess að það sé gert með langri grein. Grein-
arhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Móðir mín, tengdamóðir og amma,
KRISTÍN GRÍMSDÓTTIR,
hjúkrunarheimilinu Eir,
áður til heimilis í
Bólstaðarhlíð 41,
er látin.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Soffía Ákadóttir, Jón Þóroddur Jónsson,
Kristín Jónsdóttir,
Guðlaug Jónsdóttir,
Áki Jónsson
og fjölskyldur.
Maðurinn minn,
HJÁLMAR JÚLÍUSSON,
Fellsmúla 12,
Reykjavík,
lést á heimili sínu aðfaranótt sunnudagsins
12. janúar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðrún Guðjónsdóttir.
Móðurbróðir okkar og vinur,
ÞÓRÐUR HALLDÓRSSON
frá Dagverðará,
lést á dvalarheimilinu Hlíð, Akureyri, föstudag-
inn 10. janúar.
Kveðjustund verður í Höfðakapellu, Akureyri,
fimmtudaginn 16. janúar kl. 15.00.
Útför hans fer fram frá Hellnakirkju á Snæfells-
nesi laugardaginn 18. janúar kl. 14.00.
Ferð verður frá Hópferðamiðstöðinni Ártúnshöfða sama dag kl. 10.00.
Halldór Hallgrímsson, Lucinda Gígja Möller,
Stefán Hallgrímsson, Jórunn Bernódusdóttir,
Inga Rósa Hallgrímsdóttir,
Jónas Jökull Hallgrímsson,
Elín B. Hallgrímsdóttir, Sigurður Guðmundsson,
Aðalheiður Hallgrímsdóttir,
Guðmundur Bergsveinsson, Ásgerður Ágústsdóttir
og fjölskyldur.
GUÐNI BALDUR INGIMUNDARSON
húsasmíðameistari,
Langholtsvegi 96,
Reykjavík,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ mánudaginn 13. janúar.
Kristín Sigmundsdóttir,
Ásta Guðnadóttir,
Soffía Guðnadóttir,
Kristín Elfa Guðnadóttir,
Ingimundur Guðnason,
Guðni Arnar Guðnason,
Valgerður Guðrún Guðnadóttir,
systkini, barnabörn, langafabarn og tengdabörn.