Morgunblaðið - 17.01.2003, Síða 16

ERLENT
16 FÖSTUDAGUR 17. JANÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ
ÞING Evrópusambandsins
samþykkti á miðvikudag bann
við því að dýr séu notuð í tilraun-
um með fegrunarlyf. Fyrirtæki
sem framleiða fegrunarlyf hafa í
áratug barist gegn hugmynd-
inni en nú hefur fundist mála-
miðlun. Bann við flestum til-
raunum af þessu tagi tekur gildi
árið 2009 en leyft verður að nota
dýrin við tilraunir á þrem af-
mörkuðum sviðum þar sem erf-
itt er að beita öðrum aðferðum.
Nýr forseti
í Ekvador
NÝR forseti Ekvador, vinstri-
sinninn Lucio Guiterrez, tók í
gær við embætti og hét hann því
að stofna al-
þjóðlega
breiðfylk-
ingu gegn
spillingu.
Tryggja
yrði að
menn sem
sekir væru
um að stela
opinberu fé
gætu ekki leitað hælis í öðrum
löndum. Guiterrez er 45 ára og
fyrir þrem árum fór hann fyrir
tilraun til að steypa þáverandi
forseta, Jamil Mahuad, af stóli.
Enga
mismunun
STJÓRN George W. Bush
Bandaríkjaforseta er andvíg því
að háskólar beiti svonefndri já-
kvæðri mismunun til að tryggja
að fleiri blökkumenn og náms-
menn ættaðir frá Rómönsku-
Ameríku fái aðgang að skólun-
um. Hópur hvítra stúdenta við
Michigan-háskóla hefur höfðað
mál vegna þess að fólk úr áður-
nefndum minnihlutahópum fær
greiðari aðgang. Bush segir að
tilhögunin valdi misklíð, hún sé
óréttlát og „útilokað að hún
standist stjórnarskrána“.
STUTT
Dýratil-
raunir
bannaðar
Lucio Gutierrez
ÞAU koma í Quiapo-kirkjuna í Man-
ila til að biðja til Naðverjans, svartr-
ar styttu af Jesú Kristi, sem er sögð
búa yfir sérstökum mætti. Fólkið
þráir kraftaverk, brettir oft upp föt-
in og skríður á berum hnjánum að
altarinu, um 30 metra leið.
Aðrir velja auðveldari aðferð.
Þeir greiða „bænakonunum“ nokkra
pesóa fyrir að slétta ójöfnurnar á
veginum mjóa til sáluhjálpar.
„Guði er sama hver fer með bæn-
irnar, svo framarlega sem sá sem
borgar fyrir þær er einlægur,“ sagði
Nanette Rosales, 63 ára ekkja sem
hefur beðið fyrir aðra gegn greiðslu
í rúma tvo áratugi.
Frá því að Spánverjar innleiddu
rómversk-kaþólska trú á Filipps-
eyjum fyrir fjórum öldum, þegar
eyjarnar voru nýlenda Spánar, hafa
Filippseyingar lagað trúna að eigin
menningu og túlkunum. Nokkrir
þeirra líkja eftir krossfestingu
Krists með því að láta negla hend-
urnar og fæturna við kross. Aðrir
sýna guðrækni sína með því að berja
sig til blóðs með brotnu gleri.
Umdeild þjónusta
Svo eru það bænasalarnir. „Við
erum eins og brú til Guðs,“ sagði
Baby Florando, 54 ára bænakona.
„Við hjálpum fólki sem hefur ekki
tíma til að biðja, kann ekki að biðja
eða þarf að fá aðra til að biðja með
sér.“
Margir guðræknir kaþólskir Fil-
ippseyingar telja það hins vegar
ókristilegt að borga öðrum fyrir að
biðja fyrir sig. „Þetta er hlægilegt,“
sagði Bernie Sobremonte, guðfræð-
ingur sem stundar rannsóknir á veg-
um erkibiskupsins í Manila. „Guð er
alls staðar. Þótt fólk sé í vinnunni
getur það beðið. Ef menn vita ekki
hvernig bænaþulur kirkjunnar eru
orðaðar nákvæmlega geta þeir bara
sagt: sæll vertu Guð, má ég tala við
þig?“
Aðrir líta á bænakonurnar sem
meðalgöngumenn eða einhvers kon-
ar bænaveitu til himna.
Quiapo-kirkjan er sú eina í Manila
sem vitað er að leyfi bænakonum að
bjóða þjónustuna. Prestar kirkj-
unnar segja að þeir reyni að tala um
fyrir konunum en enginn reki þær í
burtu, svo fremi sem þær láti lítið á
sér bera.
Óljóst er hvernig eða hvenær
þessi venja hófst. Margar
kvennanna segjast hafa tekið við
starfinu af mæðrum sínum og ömm-
um. Þar sem þær skera sig ekki úr í
klæðaburði og auðkenna sig ekki er
erfitt að greina þær frá öðrum kon-
um sem sækja kirkjuna.
Konurnar eru kyrrar og hljóðar,
bíða eins og englastyttur aftast í
kirkjunni sem er frá 16. öld. Þær
sitja ekki á kirkjubekkjunum, heldur
á plaststólum sem þær koma með
sér að heiman. Ólíkt sölumönnunum
á torginu fyrir utan, sem selja kerti,
verndargripi og annan varning, er
konunum ekki leyft að leita til
kirkjugestanna eða auglýsa þjón-
ustuna.
Margvísleg bænarefni
Konurnar segjast þó hafa nóg að
gera vegna þess að þær sjái fólki fyr-
ir gagnlegri þjónustu. „Þegar ég
byrjaði á þessu bað fólk bara um
góða heilsu og langlífi,“ sagði Rosa
Aquino, sem er sjötug og elst
kvennanna. Hún hóf bænaþjón-
ustuna árið 1949.
Bænarefnin eru núna af ýmsum
toga. Námsmenn biðja um háar ein-
kunnir. Konur, sem hafa misst eig-
inmenn sína á flæking, biðja þess að
þeir verði sendir aftur heim. Mæður
biðja þess að börnin þeirra hætti að
neyta fíkniefna. Atvinnulausir biðja
um vinnu og eftir hryðjuverkin 11.
september hafa margir beðið fyrir
friði í heiminum.
„Fá bænina uppfyllta“
Rosales segir að margir viðskipta-
vinanna séu fátækir vegna þess að
fátækt fólk glími við fleiri vandamál.
Ríka fólkið leitar þó líka aðstoðar
bænakvenna, til að mynda þegar
fyrirtæki riða til falls eða skart-
gripir týnast.
„Flestir sem leita til mín fá bæn-
ina uppfyllta,“ sagði Florando, sem
segist hafa hjálpað þúsundum við-
skiptavina á rúmum áratug. „Þau
koma oft aftur til að þakka mér, sér-
staklega ef þau hafa náð háskóla-
prófi.“
Kona á meðal kirkjugestanna
kvaðst aldrei hafa leitað til bænasala
en skilja hvers vegna aðrir gerðu
það. „Systir mín gerði það þegar
pabbi var veikur og það hreif,“ sagði
hún. „Margir vina minna hafa borg-
að fyrir bænir þótt þeir séu kirkju-
ræknir. Ef til vill telja þeir að þessar
konur séu í nánara sambandi við
Guð vegna þess að þær eru alltaf í
kirkju.“
„Bænasvörin geta
unnið gegn okkur“
Konurnar hafa ekki orðið ríkar af
allri þessari vinnu. Margir viðskipta-
vinanna hafa efni á að greiða lág-
marksgjaldið, andvirði 50 króna, en
ekki meira.
„Ég þéna nóg til að geta keypt
mat,“ sagði Rosales, sem á átta börn
og 24 barnabörn. Hún starfaði áður í
þvottahúsi þar til líkaminn gaf sig.
„Þegar viðskiptavinirnir fá bæn-
irnar uppfylltar sjáum við þá ekki í
langan tíma, þannig að bænasvörin
geta unnið gegn okkur.“
Suma dagana gera bænakonurnar
ekkert annað en að hlusta á fólk tala
um grátt hversdagslífið, fátækt og
strit. „Hjá prestunum tala þau um
syndir sínar,“ sagði ein kvennanna.
„Hjá okkur tala þau um vandamálin
og fara heim léttari um hjartað.“
Fagfólk-
inu trúað
fyrir bæn-
unum
Los Angeles Times/Ching-Ching Ni
Bænakonurnar Nanette Rosales (t.v.) og Baby Florando fara með bænaþulu í Quiapo-kirkjunni í Manila.
Konur í Manila
lifa á því að
biðja fyrir aðra
gegn greiðslu
Manila. Los Angeles Times.
’ Við erum eins og brú til Guðs. ‘