Morgunblaðið - 17.01.2003, Blaðsíða 35

✝ Svava ÞorgerðurÞórhallsdóttir
Johansen fæddist á
Höfn í Hornafirði 29.
júní 1912. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Sóltúni 2. hinn 8. jan-
úar síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Þórhallur Daníelsson
útgerðar- og kaup-
maður á Höfn, f. á
Hafursá á Völlum í
Fljótsdalshéraði 21.
ágúst 1873, d. 28. nóv.
1961, og Ingibjörg
Friðgeirsdóttir, f. í
Garði í Fnjóskadal 10. des. 1874, d.
30.maí 1934. Systkini Svövu Þor-
gerðar voru: Geir, Olga, Anna,
Ásta, Bertha, Hulda (tvíburasystir
Gerðu) og Daníel, þau eru öll látin.
Uppeldisbróðir þeirra er Haukur
Dan Þórhallsson skipstjóri sem lif-
ir þau og býr í Garðabæ.
Hinn 13. mars 1932 giftist hún
Johan Thulin Johansen frá Reyð-
arfirði, f. 7. júní 1907, d. 21. júní
1975. Börn þeirra hjóna eru: 1)
Rolf, kvæntur Kristínu Ásgeirs-
dóttur, börn: Agnes, Johan Thulin,
Svava Þorgerður, Berglind, Krist-
ín og Ásgeir. 2) Bertha Ingibjörg,
sambýlismaður Hörður Sigurjóns-
son, 3) Kittý, barn: Guðbjörg
Svava Sigurz, maki Sigurður F.
Sigurz, látinn, sam-
býlismaður Gunnar
Ingimundarson. 4)
Hulda Gerður, gift
Steindóri I. Ólafs-
syni, börn: Ólafur,
Hrund og Guðrún
Gerður. 5) tvíbura-
systir Huldu dó
stuttu eftir fæðingu,
6) Þórhallur Dan,
börn: Bertha Ingi-
björg, Gyða, Hallur
Dan, maki Rósa
Thorsteinson skilin,
sambýliskona Anna
Lilja Gunnarsdóttir.
7) Thulin, börn: Laufey Arna,
Kittý, Anna Lilja, maki Matthildur
Arnalds skilin, sambýliskona Sjöfn
Har.
Gerða, eins og hún var ávallt
kölluð, ólst upp á Höfn, fluttist til
Reyðarfjarðar 1932 og bjó þar í 39
ár eða til ársins 1961 þegar þau
hjón flytjast til Reykjavíkur. Þau
bjuggu fyrstu tvö árin í Skaftahlíð
10 en flytja síðan í Úthlíð 8, þar
sem þau voru næstu 35 árin. Árið
1999 flytur Gerða (þá orðin ekkja)
á Kirkjusand 1, en hinn 8. janúar
2002 flytur hún í hjúkrunarheim-
ilið í Sóltúni 2.
Útför Gerðu verður gerð frá Há-
teigskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Elsku amma Gerða.
Núna þegar komið er að kveðju-
stund, þá er okkur efst í huga þakk-
læti. Þú lifðir með reisn og með reisn
þú kveður.
Takk fyrir allt.
Ég lifı́ í Jesú nafni,
í Jesú nafnı́ eg dey,
þó heilsá og líf mér hafni,
hræðist ég dauðann ei.
Dauði, ég óttast eigi
afl þitt né valdið gilt,
í Kristí kraftı́ eg segi.
Kom þú sæll, þá þú vilt.
(Hallgrímur Pétursson.)
Líf þitt var ljós í lífi okkar.
Bertha, Gyða og Hallur Dan.
Gerða ólst upp í heimahúsum í
Hornafirði hjá foreldum sínum, Ingi-
björgu Friðgeirsdóttur og Þórhalli
Daníelssyni, útgerðarmanni og kaup-
manni.
Árið 1932 giftist hún Thulin Jo-
hansen frá Reyðarfirði, en hann var
sonur Rolf Johansen, kaupmanns þar.
Þau stofna heimili á Reyðarfirði, en
Gerða tekur síðan fljótlega við búi hjá
manni sínum og tengdaföður.
Það hefur verið mikið verk fyrir 20
ára gamla stúlku að taka við stóru
heimili, sem alla tíð var þekkt fyrir
höfðingsskap og oft var gestkvæmt á
Johansen-heimilinu. Þeim hjónum
varð sjö barna auðið, en eitt barn, tví-
buri, lést skömmu eftir fæðingu.
Það hafa oft verið langir dagar hjá
hinni ungu húsmóður, því eftir eril-
saman dag þurfti að sauma eða
breyta fötum af einu barni á annað.
Ekki var hlaupið út í næsta stórmark-
að til að kaupa í búið eða föt á börnin.
En þetta voru hættir húsmæðra á Ís-
landi fyrir ekki svo mörgum árum.
Gerða var tignarleg kona sem bar
sig vel. Hið myndarlega heimili þeirra
hjóna var þekkt fyrir gestrisni, en
þótt vinnan væri mikil og mikið að
snúast á stóru heimili var húsmóðirin
alltaf jafn glæsileg og vel til höfð.
Henni var það eðlilegt að hugsa vel
um sitt eigið útlit, ekki síður en heim-
ilið og sérstaklega börnin.
Ég kynntist Huldu, dóttur þeirra
hjóna, fyrir rúmum 40 árum. Þá voru
þau nýflutt til Reykjavíkur og bjuggu
í Skaftahlíð 10. Með okkur Gerðu og
Thulin tókst strax mikil vinátta en
Gerða tók mér alla tíð sem syni sínum
og slík var vináttan að aldrei féll
skuggi á. Það var mér mikill lærdóm-
ur og ánægja að kynnast Gerðu og
hennar glæsilega heimili. Eins og á
Reyðarfirði var oft gestkvæmt hjá
þeim í Reykjavík, myndarskapurinn
blasti alls staðar við, smá matarboð
urðu sem stórveislur hjá þeim hjón-
um. Gerða kunni þá list að laða að sér
gott fólk og alltaf var góða skapið og
létt grín við hendina.
Það var mikil eftirsjá þegar hún sá
á eftir eiginmanni sínum, en hann lést
fyrir aldur fram árið 1975 aðeins 68
ára gamall. Eftir mikla vinnu við stórt
heimili á Reyðarfirði naut hún þess í
mörg ár að vera með börnum og
barnabörnum. Hún hafði þá tíma til
ferðalaga bæði innanlands og utan.
Við hjónin bjuggum í Englandi í sjö ár
og nutum þess að fá Gerðu í heimsókn
á hverju ári. Veit ég að hún naut þess
einnig.
Gerða mín, ég bið góðan Guð að
blessa þig og varðveita.
Steindór I. Ólafsson.
Elsku amma.
Með þessum orðum langar okkur
að kveðja þig og þakka þér fyrir allt
sem þú varst og allt sem þú gafst okk-
ur. Þegar við systkinin setjumst niður
til að skrifa til þín þá rifjast upp marg-
ar góðar minningar. Það voru ófáar
stundirnar sem við áttum með þér í
Úthlíðinni, ýmist úti í garði að leik,
inni í eldhúsi að spila á spil eða að
borða fiskibollurnar þínar, sem voru í
miklu uppáhaldi.
Dótaskápurinn og skóskápurinn
höfðu mikið aðdráttarafl, en ekki síð-
ur fataskápurinn því ekkert vissum
við stelpurnar skemmtilegra en að fá
að máta fötin þín og hattana. Þar var
um auðugan garð að gresja enda
varst þú ávallt stórglæsileg til fara.
Allt fram til síðasta dags voru negl-
urnar lakkaðar, hárið greitt – alltaf
glæsileg. Þegar þú kveður okkur ert
þú á 91. aldursári. Við erum lánsöm að
hafa fengið að njóta nærveru þinnar á
okkar fullorðinsárum og kynnast þér
sem persónu, en ekki „bara“ ömmu.
Það sem meira er, að börnin okkar
fengu tækifæri að til að kynnast og
elska „ömmu Löngu“, sem að þeirra
mati er núna orðin engill með vængi.
Okkur langar að kveðja þig með
bæninni sem við lærðum hjá mömmu
þegar við vorum lítil.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Megir þú hvíla í friði, elsku amma.
Guð blessi minningu þína.
Ólafur, Hrund og Guðrún
Gerður.
SVAVA ÞORGERÐUR
ÞÓRHALLSDÓTTIR
JOHANSEN
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. JANÚAR 2003 35
✝ Þorbjörg Þórar-insdóttir fæddist
24. maí 1945. Hún
lést á Landspítala við
Hringbraut 10. jan-
úar síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Þórarinn Steindórs-
son, f. 11.3. 1912, d.
23.3. 1982, og Hall-
dóra Pálína Hinriks-
dóttir, f. 13.8. 1917,
d. 29. 9. 1984. Hálf-
bróðir Þorbjargar
var Reynir Kjartans-
son, f. 9. 11. 1937, d.
5. 10. 1941.
Þorbjörg átti eina dóttur, Þór-
unni Pálmadóttur, f. 8. febrúar
1961. Faðir hennar er Pálmi
Ágúst Sigurðsson, f. 30.11. 1942.
Sambýlismaður Þorbjargar var
Sigurður Einarsson, f. 9. 10. 1938.
Þau slitu samvistir.
Þórunn var gift Kristni Ágústi
Kristinssyni, f. 16.11. 1964. Þau
skildu. Börn þeirra
eru: Kristinn Bern-
hard Kristinsson, f.
29. 5. 1986; Íris
Björg Kristinsdóttir,
f. 16.11. 1989, og
Pálmi Þór Krist-
insson, f. 16.11. 1989.
Sambýlismaður
Þórunnar er Þor-
steinn Pálmar Ein-
arsson, f. 6. 10. 1963.
Dóttir hans er Aðal-
heiður Ósk Þor-
steinsdóttir, f. 24.6.
1983. Sonur hennar
er Þorsteinn Ingi
Aðalheiðarson, f. 3.4. 2001.
Þorbjörg vann ýmis verslunar-
störf á starfsferli sínum. Hún
vann um árabil í Kaupfélagi Hafn-
arfjarðar og var síðar með eigin
verslunarrekstur.
Útför Þorbjargar verður gerð
frá Hafnarfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 10.30.
Þorbjörg Þórarinsdóttir ólst upp í
Brandsbæ í Hafnarfirði hjá foreldr-
um sínum. Í Brandsbæ áttu líka
heima hjónin Gunnþórunn Víglunds-
dóttir og Þorsteinn Gíslason, föður-
bróðir Þorbjargar, sem reyndust
henni eins vel og væri hún þeirra eig-
in dóttir. Síðustu ár bjuggu þær Þor-
björg og Gunnþórunn aftur saman í
Brandsbæ þar til Gunnþórunn fór á
Hjúkrunarheimilið Sólvang þar sem
hún lést í hárri elli í maí 2001.
Þorbjörg ólst upp á þeim tíma sem
Brandsbær stóð enn afskekkt í suð-
urbænum í Hafnarfirði, það var á
þeim tíma þegar enginn norðurbær
var til þar og Reykjanesbrautin var
kölluð nýi vegurinn. Afleggjari lá
heim að bæ, þar sem kálgarðar voru í
túni, blómsturgarður umlukti húsið
og stutt var í berjamó. Mýrin var ekki
langt undan með lækjarsytrum þökt-
um logagylltum sóleyjum á sumrin.
Á kveðjustundu minnist ég með
þakklæti samverustunda okkar
systradætranna í bernsku. Hún var
ári eldri, báðar vorum við fæddar í
maí. Þorbjörg var eina barnið sem
átti heima í Brandsbæ, en oft var þar
kátt á hjalla, þar sem víðáttumikil
túnin og holt fyrir ofan bæ gáfu óend-
anleg tækifæri til leikja, sem óspart
voru nýtt af okkur börnunum í ná-
grenninu.
Listrænir hæfileikar Þorbjargar
nutu sín í þessu umhverfi, en hún
teiknaði og málaði betur en margir
aðrir á unga aldri. Þessir hæfileikar
komu fram í öllu sem hún tók sér fyrir
hendur, þó að aldrei gerði hún mikið
úr leikni sinni, enda dul á eigin hagi.
Eftir hana liggur fjöldi fallegra muna
sem hún gladdi sína nánustu með allt
frá blýantsteikningum til högg-
mynda, en Þorbjörg sótti mörg
myndlistarnámskeið um dagana.
Á starfsvettvangi sínum við versl-
unarstörf var Þorbjörg ósérhlífin og
atorkumikill dugnaðarforkur á með-
an heilsa hennar leyfði.
Fyrir nokkrum árum var ljóst að
Þorbjörg var með krabbamein á háu
stigi. Fáir gerðu ráð fyrir þá, að hún
ætti langt eftir ólifað. Hún barðist við
sjúkdóminn af óvenjulegri hetjudáð.
Hún gekkst undir skurðaðgerðir,
lyfja- og geislameðferðir af óviðjafn-
anlegu hugrekki. Hún lét gamlan
draum rætast og lagði land undir fót
til fjarlægra landa milli erfiðra lækn-
ismeðferða. Með listrænu handbragði
lagði hún rækt við garðinn við
Brandsbæ, sem enn er umluktur
þykkum torfhleðsluveggjum frá fyrri
tíð. Naut hún þar ríkulegrar aðstoðar
barnabarna sinna. Félagsskapur
krabbameinssjúkra veitti henni mik-
inn styrk um leið og hún miðlaði vin-
um sínum, sem hún kynntist þar, af
óbilandi kjarki sínum. Hún vissi að
tíminn var naumur og notaði hann vel
með nánustu ættingjum, dóttur sinni
Þórunni, tengdasyni og barnabörnun-
um þremur sem tengdust henni mikl-
um kærleiksböndum. Hún vissi og
fann að þau vildu öllu fórna til að
henni mætti takast að sigrast á sjúk-
dómnum. Þau vonuðu að það tækist
svo að þau gætu áfram deilt gleði og
sorg, en enginn má sköpum renna.
Á dánarbeði sýndi Þorbjörg ólýs-
anlegt þrek. Dóttir hennar, Þórunn,
var við hlið hennar og annaðist hana
af mikilli fórnfýsi og kærleik. Ætt-
ingjar og ástvinir syrgja Þorbjörgu
og munu ætíð minnast hennar með
virðingu og væntumþykju.
Guð blessi Þórunni og fjölskyldu
hennar á sorgarstundu.
Guðríður Sigurðardóttir.
Elsku mamma. Nú er hún runnin
upp mín mesta raunastund í lífi því er
gafst þú mér, að kveðja þig hinsta
sinni. Ekkert af því, sem við á göngu
okkar saman í gegnum lífið lærðum
og reyndum, gat búið mig undir því-
líka sorg og þann tómleika sem í mér
býr, nú þegar þú ert farin.
Þú varst alla tíð mín mesta og besta
vinkona, og hvað sem lífið lék og bauð,
mér enginn stóð nær. Við áttum sam-
an margar yndislegar stundir og
þeirra mun ég alltaf minnast með
gleði í hjarta. Aldrei munu mér úr
minni líða þær stundir sem við stóð-
um í erfiðri baráttu við sjúkdóminn,
sem að endingu varð okkur um megn
og tók þig frá mér.
Ég bið þess að endingu, elsku
mamma mín, að Guð og englar gæti
þín og blessi alla tíð.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
Þín elskandi dóttir
Þórunn.
Elsku hjartans tengdamóðir mín.
Fyrst af öllu vil ég þakka þér fyrir
dóttur þína sem hefur verið mér
mesti og besti sálufélagi sem í líf mitt
hefur komið.
Þau sjö ár síðan við kynntumst
hafa verið bæði viðburða- og lær-
dómsrík. Kjarkur þinn og þor á
raunastund og augliti til auglitis við
erfiðan sjúkdóm hafa gefið mér trú á
mátt þann sem trúin og bænin geta
gefið okkur öllum.
Að fylgjast með og stundum vera
hluti af baráttu þinni, í bjartsýni ofar
öllu, hefur gefið mér innsýn í okkar
eigin mátt og mátt trúarinnar. Að lifa
með þér þessi ár og aldrei heyra þig
dæma aðra, hversu mjög sem það hef-
ur virst réttlætanlegt eru hrein und-
ur, sem oftar en ekki hafa vakið mér
innblástur og aðdáun.
Í hjarta mér ég óska þess að árin
okkar hefðu getað orðið fleiri og far-
sælli, en almættið hefur sína reglu á
hlutunum og við fáum engu þar um
breytt.
Ég veit að nú ert þú komin í faðm
skaparans og hann mun skipa þér
framarlega í sinn flokk, þar sem þú
munt skipa sess þess sem hefur
margt fram að færa.
Við sem eftir stöndum munum
minnast þín með söknuði, og barna-
börnin þín sem elska þig svo mikið
vilja muna þig eins og þú varst þegar
við áttum öll saman okkar stundir í
Höfða, bústaðnum okkar og á ferða-
lögum okkar ásamt fleiri góðum
stundum.
Við kveðjum þig öll með söknuð í
hjarta og fullvissu þess, að þegar rétti
tíminn kemur, munum við öll hittast á
ný og eiga góðar stundir saman.
Guð blessi þig og varðveiti og
geymi um alla framtíð.
Þinn tengdasonur
Þorsteinn Pálmar Einarsson.
Elsku amma. Við þökkum þér sam-
veruna öll árin sem við áttum saman.
Þau voru mjög skemmtileg. Við eig-
um eftir að sakna margs með þér og
má þar nefna „kósýkvöldin“ þar sem
við komum okkur vel fyrir fyrir fram-
an sjónvarpið, við á dýnum á gólfinu
með sængur og kodda og þú í stólnum
þínum, og horfðum á sjónvarpið fram
eftir nóttu. Og ekki má gleyma hve líf-
legt var í garðinum þegar við vorum
að hjálpa þér, sem var sérstaklega
gaman. Við minnumst þess að þú við-
hélst hefðinni sem hefur verið í
Brandsbæ í áraraðir, með að gefa öll-
um villiköttunum mat út á tröppur,
sem okkur fannst „ömmulegt“ en við
munum halda því áfram.
Við munum öll sakna þín sárt og
munum aldrei gleyma þér, elsku
amma.
Þín barnabörn
Kristinn, Íris og Pálmi.
Kæra Þorbjörg.
Allar stundir okkar hér,
er mér ljúft að muna.
Fyllstu þakkir flyt ég þér
fyrir samveruna.
(Har. S. Mag.)
Sigríður Klingenberg.
ÞORBJÖRG
ÞÓRARINSDÓTTIR
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við and-
lát og jarðarför elskulegrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐFINNU MAGNEYJAR
GUÐMUNDSDÓTTUR
frá Reykjarfirði,
Víkurtúni 1,
Hólmavík.
Bjarnveig Elísabet Pálsdóttir, Sævar Hr. Benediktsson,
Jensína Guðrún Pálsdóttir, Eysteinn Gunnarsson,
Páll Lýður Pálsson, Gíslína V. Gunnsteinsdóttir,
Júlíana Ágústsdóttir, Jón Vilhjálmur Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
Lokað
verður í dag, föstudaginn 17. janúar, til kl. 14.00 vegna útfarar
FRIEDEL KÖTTERHEINRICH.
Íslensk-Ameríska
og Allied Domiecq,
Tunguhálsi 11,
Reykjavík.