Morgunblaðið - 17.02.2003, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 17. FEBRÚAR 2003 29
ÁLFABAKKI
Lokabaráttan er hafin!
KRINGLAN
EINNIG SÝND Í LÚXUS VIP Í ÁLFABAKKA KL. 5.50, 8 OG 10.15. B. I. 16.
/
ÁLFABAKKI / KRINGLAN / AKUREYRI / KEFLAVÍK
Sýnd kl. 5.45, 8 og 10.15. B.i. 10 ára.
ÁLFABAKKI / AKUREYRI
ÁLFABAKKI
Sýnd kl. 4, 6 og 8.
ÁLFABAKKI
Sýnd kl. 4 og 6.
Sýnd kl. 6, 8 og 10. B. i. 14. / Sýnd kl. 8 og 10.
ÁLFABAKKI / KEFLAVÍK
KRINGLAN
Sýnd kl. 5. enskt tal
Sýnd kl. 8.
KRINGLUNNI
Sýnd kl. 8 og 10.15.
Sýnd kl. 3.45, 5.50, 8 og 10.15. / Sýnd kl. 4.45, 6.50, 9 og 10.15. / Sýnd kl. 6, 8 og 10. / Sýnd kl. 8 og 10.
Sýnd kl. 4 og 6. Sýnd kl. 6.
NICHOLSON er kominn aftur að
upphafi frægðarferils síns, út á veg-
inn. Þau eru óljós mörkin á milli
dramans og kaldhæðninnar í Varð-
andi Schmidt og má hæglega skil-
greina hana sem vegamynd. Líkt og
Easy Rider sem hleypti af stokk-
unum glæstum ferli vinsælasta og
hæfileikaríkasta leikara samtíðar-
innar fyrir ótrúlega hraðfleygum
aldarþriðjungi.
Varðandi Schmidt er ein merk-
asta tímamótamynd leikarans.
Hvergi bólar á glottinu fræga eða
þeirri ráðandi lífsglöðu útgeislun
sem hefur öðru fremur einkennt
leikstíl Nicholsons til þessa. Að
þessu sinni spilar leikarinn djarfar
en nokkru sinni áður og axlar und-
anbragðalaust sín hartnær sjötíu ár.
Schmidt er sannarlega ekki einn af
litríkustu persónunum sem hann
hefur skapað en Nicholson er á hinn
bóginn því trúverðugri sem meðal-
maður á efri árum en við eigum að
venjast úr þessari áttinni. Holly-
wood hefur löngum forðast flest það
sem Varðandi Schmidt fjallar um á
svo sannfærandi hátt: Aldurhnigna
aðalpersónu sem á í ofanálag ósköp
venjulegan bakgrunn. Öfugt við
hefðina er ekkert „happ-í-endinn“ til
að mýkja áhrifin, á hinn bóginn blæs
Schmidt gamla flest í fangið.
Í myndarbyrjun er Schmidt að
kveðja ævistarfið sem aðstoðarfor-
stjóri tryggingafyrirtækis í Omaha,
er að rýma skrifstofuna fyrir unga
menntamanninn sem tekur við stöðu
hans. Ekki er ein báran stök því
Schmidt er ekki fyrr farinn að velta
fyrir sér framtíðarplönunum ásamt
konu sinni en hún fellur frá. Þá á
Schmidt aðeins einn fjölskyldumeð-
lim, einkadótturina Jeannie (Hope
Davis), í Denver. Til að bæta gráu
ofaná svart er hún að fara að giftast
Randall (Dermot Mulroney), lítil-
sigldum náunga sem er ónytjungur í
augum Schmidts.
Hann sest upp í húsbílinn og legg-
ur land undir fót til að finna ein-
hvern tilgang í samanfallna til-
veruna. Að endingu knýr hann dyra
hjá Jeannie til að hjálpa við und-
irbúninginn og kemst þá að því að
fjölskylda Randalls er heldur til-
komulítil og fráhrindandi mann-
skapur.
Leikstjórinn Alexander Payne og
Jim Taylor, hjálparhella hans við
handritsgerð, eiga að baki Election,
eina eftirminnilegustu mynd ársins
1999. Þar tóku þeir fyrir stjórnmála-
baráttuna og skopuðust að í mein-
fyndinni unglingamynd um átök í
kosningamálum í menntaskóla. Þeir
félagar eru greinilega á góðri leið
með að verða einhverjir athyglis-
verðustu kvikmyndargerðarmenn
Bandaríkjanna nú um stundir.
Kryfja rústirnar sem oftar en ekki
eru veröld ellilífeyrisþegans. Eru
ófeimnir við að lýsa útsýninu sem
við blasir þegar mönnum er skipað
að setjast í helgan stein. Það skyldi
þó ekki vera að þá blasi oftar en ekki
við útlitið sem maður sér með aug-
um Schmidts? Ein heljarstór lífs-
blekking og æviskeiðið að renna hjá.
Aldrei of seint um rassinn gripið og
eins gott að reyna að gera sér sem
mestan mat úr leifunum.
Schmidt rekur sig allstaðar á
sannanirnar fyrir sínu innantóma og
lítilsnýta lífi og til að hjálpa upp á
sálarlífið rekur hann raunir sínar í
bréfum til ungs Afríkudrengs, sem
hann styður með mánaðarlegu fjár-
framlagi. Þannig geta kaupin gerst á
eyrinni, menn fundið skjól þar sem
síst skyldi. Sama hvaðan gott kem-
ur.
Þrátt fyrir alvöruna og hlífðar-
laust raunsæið er Varðandi Schmidt
gráglettin í aðra röndina, krydduð
háðskum athugasemdum um fall-
valtleikann og fánýti mannlífsins.
Lúðulakarnir, tengdafjölskyldan,
með hinn taglprúða Randall og Ro-
bertu (Kathy Bates), móður hans, í
fararbroddi, eru algjörar andstæður
hins hugsandi og tregafulla
Schmidts; ýkt láglífisfólk sem unir
glatt við það sem inn á borð þess
rekst. Þau Bates og Mulroney eru
framúrskarandi trúverðug í túlkun á
hyskinu og skapa lit í dökka mynd af
sólsetri almenns, bandarísks laun-
þega.
Varðandi Schmidt mun örugglega
flokkast með bestu og mætustu
myndum stórleikarans Jacks Nich-
olsons.
About Schmidt: „Örugglega … með bestu og mæt-
ustu myndum stórleikarans Jacks Nicholson.“
Kaldhæðið
kvöldljóð
KVIKMYNDIR
ABOUT SCHMIDT (VARÐANDI SCHMIDT) Leikstjóri: Alexander Payne. Handrit: Payne og Jim Taylor; byggt á
skáldsögu Louis Begley. Kvikmyndatökustjóri: James Glennon. Tónlist:
Rolfe Kent. Aðalleikendur: Jack Nicholson (Warren Schmidt), Kathy
Bates (Roberta Hertzel), Hope Davis (Jeannie), Dermot Mulroney
(Randall Hertzel), Howard Hesseman (Larry), Len Cariou (Ray), June
Squibb. 125 mín. New Line Cinema. Bandaríkin 2002.
Laugarásbíó, Regnboginn
Sæbjörn Valdimarsson
ÞAÐ ER ekki á hverjum degi
sem maður sér rómantíska gam-
anmynd frá Hollywood sem geng-
ur upp og nær lífga við þá mjög
svo útjöskuðu kvikmyndagrein
sem um ræðir. Það hefur Marc
Lawrence tekist með Two Weeks
Notice en þessi frumraun hans á
leikstjórnarsviðinu nær að mörgu
leyti þeim töfrum og þeim hnyttna
húmor sem einkenndi screwball-
gamanmyndirnar á 4. og 5. ára-
tugnum, sígildar gamanmyndir
sem skörtuðu geislandi stjörnum á
borð við Cary Grant, Katherine
Hepburn og Rosalind Russell. Í
Two Weeks Notice eru það þau
Sandra Bullock og Hugh Grant
sem leika aðalpersónur og tilvon-
andi turtildúfur myndarinnar, lög-
fræðinginn Lucy Kelson og auðjöf-
urinn George Wade, og standa
leikararnir fyllilega undir þeim
kröfum um sjarma og hnyttni sem
hlutverkin kalla á. Handritið sem
Lawrence skrifar sjálfur er vel
unnið og greinilega sótt til fyrr-
nefndra screwball-gamanmynda.
Megináhersla er lögð á að byggja
upp áhugaverðar persónur og eru
snúin og spennuþrungin samskipti
þeirra megindrifkrafturinn í sög-
unni. Þetta er einkar vænleg að-
ferð til að búa til góða rómantíska
gamanmynd því framvindan í slík-
um myndum er óhjákvæmilega
fyrirsjáanleg, elskendunum er ætl-
að að fara í gegnum ýmsar hindr-
anir og ná saman í lokin. Í mynd-
inni birtast jafnframt kunnuglegar
persónugerðir ef litið er til screw-
ball-gamanmynda á borð við Phila-
delphia Story og His Girl Friday;
karlhetjan George er myndarlegur
og auðugur spjátrungur, nokkurs
konar „ofursjarmur“, sem kven-
hetjan Lucy, skörp og heillandi, en
um leið mjög stolt og þvermóðsku-
full ung kona, ætlar sér alls ekki
að falla fyrir. Gæti lýsing þessi
fullvel átt við persónurnar sem
Grant, Hepburn og Rosalind Russ-
ell leika í áðurnefndum gullald-
armyndum.
Persónusköpunin byrjar reynd-
ar strax í kynningartitlum mynd-
arinnar þar sem ljósmyndir gefa
innsýn í hið ólíka uppeldi sem
söguhetjurnar hafa notið. George
er alinn upp í allsnægtum og til
þess að njóta allsnægta án tillits-
semi við afganginn af mannkyninu
en Lucy fer í gegnum mjög póli-
tískt meðvitað uppeldi og nýtir
menntun sína og gáfur til þess að
reyna að bæta heiminn og aðstoða
þá sem minna mega sín. Hinir
meintu elskendur myndarinnar
eru því fullkomnar andstæður og
ganga átökin í sögunni út á það að
fylgjast með hvernig þau reynast
engu að síður sköpuð fyrir hvort
annað og hvernig þau fara að því
að mætast á miðri leið.
Þetta ferli gæti hafa orðið leiði-
gjarnt ef ekki væri fyrir óaðfinn-
anlega frammistöðu þeirra Grants
og Bullock og vandvirkni í hverju
rúmi hvað kvikmyndatöku og leik-
stjórn varðar. Hugh Grant birtist
hér í kunnuglegu hlutverki sjálfs-
meðvitaðs en yfirborðskennds lífs-
nautnamanns (sbr. Bridget Jones’s
Diary og About a Boy) og nær að
skapa fullkomið jafnvægi milli geð-
felldra og óviðfelldinna þátta í per-
sónu sinni. Gamanleikur Grants er
reyndar svo lipur að stundum fer
hann á flug og nær spunakenndum
hæðum. Bullock er alveg með á
nótunum í þessum spuna og fær
maður á tilfinninguna að sum at-
riðin með þeim Grant og Bullock
hafi orðið til í nokkurs konar
spunastemningu. Þannig eru það
líka smáatriði eins og augnagotur,
snarpar athugasemdir og jafnvel
örfarsar í bakgrunni atburðarásar-
innar sem gera myndina einkar
ánægjulega. Sú staðreynd að
myndin er ánægjuleg skemmtun
kann einmitt að koma þeim á óvart
sem, líkt og mér, hafa fengið á til-
finninguna að rómantíska gaman-
myndaformið, sérstaklega í holly-
woodískri birtingarmynd sinni, sé
löngu stirðnað og hálffeigt, í raun
með annan fótinn á grafarbakk-
anum en hinn í lausu lofti en hér
sannast að stundum leynist líf í
gömlum glæðum.
Grant og Bullock, ólík en sniðin
hvort fyrir annað.
Líf í gömlum glæðum
KVIKMYNDIR
Sambíóin, Háskólabíó
Leikstjórn og handrit: Marc Lawrence.
Kvikmyndataka: Laszlo Kovacs. Aðal-
hlutverk: Sandra Bullock, Hugh Grant,
Alicia Witt, Robert Klein, Dana Ivey.
Lengd: 98 mín. Bandaríkin. Warner
Brothers, 2002.
TWO WEEKS NOTICE (TVEGGJA VIKNA
UPPSAGNARFRESTUR)
Heiða Jóhannsdóttir
IN This World eftir breska kvik-
myndagerðarmanninn Michael
Winterbottom hlaut Gullbjörninn,
æðstu verðlaun Berlínar-kvik-
myndahátíðarinnar sem lauk í gær.
Mynd Winterbottom, sem síðast
gerði 24 Hour Party People, fjallar
um átakanlegt ferðalag tveggja afg-
anskra flóttamanna til vesturs í leit
að betra lífi. Alls keppti 21 mynd um
verðlaunin en önnur stærstu verð-
launin, Silfurbjörninn, féllu í skaut
Adaptation eftir Spike Jonze.
Leikkonurnar Nicole Kidman,
Julianne Moore og Meryl Streep
deildu verðlaunum fyrir leik-
frammistöðu sína í The Hours en
Sam Rockwell fékk Silfurbjörninn
sem besti karlleikarinn fyrir
Confession of a Dangerous Mind,
mynd George Clooney.
Á hátíðinni voru sýndar yfir 300
myndir hvaðanæva úr heiminum.
Reuters
Michael Winterbottom.
Breskur sig-
ur í Berlín