Morgunblaðið - 13.03.2003, Síða 42

MINNINGAR
42 FIMMTUDAGUR 13. MARS 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Eiríkur BaldurHreiðarsson var
fæddur á Nesjavöll-
um í Grafningi 19.
febrúar 1942. Hann
varð bráðkvaddur á
heimili sínu 4. mars
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Hreiðar Ei-
ríksson, garðyrkju-
bóndi, f. 7. apríl
1913, d. 25. nóvem-
ber 1995, og Ragn-
heiður María Pét-
ursdóttir, f. 21.
desember 1921, bú-
sett að Sléttu í Eyjafjarðarsveit.
Systkini Eiríks eru: Hrafnhildur,
hálfsystir, samfeðra, búsett í
Reykjavík, fyrri maður hennar
var Helgi Ó. Þórarinsson en þau
skildu, seinni maður hennar var
Sveinn G. Ásgeirsson, hagfræð-
ingur, hann er látinn; Úlfar, bú-
settur í Eyjafjarðarsveit, kona
hans er Hildur Gísladóttir; Sigríð-
ur, búsett á Akureyri, maður
hennar er Hörður Jóhannsson;
Vigdís, búsett í Eyjafjarðarsveit,
maður hennar er Ólafur G.
Vagnsson; Hreiðar, búsettur í
Eyjafjarðarsveit, kona hans er
usta hans er Kristjana Helga
Ólafsdóttir, viðskiptafræðingur
og eiga þau von á sínu fyrsta
barni. Eiríkur og Sigrún skildu.
Hinn 9. desember 2000 kvæntist
Eiríkur seinni konu sinni, Mar-
gréti Sigurðardóttur frá Hösk-
uldsstöðum í Eyjafjarðarsveit.
Eignuðust þau saman tvo drengi,
Aron og Eirík Anton, en fyrir átti
Margrét dótturina Helgu Jó-
hannsdóttur.
Eiríkur ólst upp í Laugar-
brekku í Hrafnagilshreppi þar
sem foreldrar hans ráku til
margra ára garðyrkjustöð. Hann
lauk skyldunámi og fór eftir það í
Garðyrkjuskóla ríkisins á Reykj-
um í Hveragerði og lauk þaðan
námi vorið 1962. Eiríkur starfaði
alla tíð við garðyrkjuna, fyrst með
föður sínum og í nokkur ár með
Hreiðari bróður sínum. Síðan stóð
hann einn að rekstrinum þar til
hin síðustu ár að hann starfaði í
félagi við Snjólf son sinn.
Hann tók virkan þátt í fé-
lagsmálum, átti meðal annars um
margra ára skeið sæti í hrepps-
nefnd og sveitarstjórn og var
lengi fjallskilastjóri við Reykár-
rétt. Þá eru ótalin störf er hann
rækti um lengri eða skemmri tíma
með aðalstarfi sínu og má þar
helst nefna starf hans sem héraðs-
lögreglumanns.
Útför Eiríks verður gerð frá
Akureyrarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Þórdís Bjarnadóttir;
og Ragnheiður, bú-
sett í Eyjafjarðar-
sveit, maður hennar
er Benedikt Grétars-
son.
Hinn 13. október
1962 kvæntist Eiríkur
Jónu Sigrúnu Sigurð-
ardóttur frá Reykja-
vík. Þau eignuðust
fjögur börn, sem eru:
1) Sigríður Emilía,
ritari, búsett í
Reykjavík, gift Einari
Þ. Einarssyni, fram-
kvæmdastjóra og eiga
þau þrjú börn; Eirík Björn, Kar-
ítas Rós og Einar Baldur. 2)
Hreiðar, rannsóknarlögreglumað-
ur á Akureyri og búsettur þar,
kvæntur Hallfríði Böðvarsdóttur
nema og eiga þau saman dótt-
urina Sigrúnu Ósk en fyrir á Hall-
fríður Söru Ósk og Böðvar. 3) Sig-
urður, ráðunautur hjá
Bændasamtökum Íslands, búsett-
ur í Eyjafjarðarsveit, kvæntur
Hafdísi Hrönn Pétursdóttur, iðju-
þjálfa og eiga þau þrjú börn; Pét-
ur Elvar, Ólaf Inga og Aldísi
Lilju. 4) Snjólfur, garðyrkjufræð-
ingur, búsettur á Akureyri, unn-
Er ég frétti andlát Eiríks Hreið-
arssonar flaug í gegnum hug minn
svo margt að ekki verður á blað
komið.
Hann var trúr sínu ævistarfi sem
var landbúnaður í allri sinni mynd.
Hann var maður ræktunar og hann
unni mold og móðurjörð.
Hann trúði á íslenskar sveitir og í
hans huga hlyti íslensk þjóð að átta
sig á því fyrr eða síðar hve nauð-
synlegt yrði að viðhalda byggð til
sveita með fullri reisn.
Þetta er háleit hugsjón í þjóð-
félagi þar sem svo margt virðist
snúast um ímynduð veraldleg gæði
og yfirborðsmennsku sem tröllríður
íslensku þjóðfélagi og er engum til
góðs.
Eiríkur var af merku bændafólki
kominn. Hann var hógvær maður til
orðs og æðis. Hann tók virkan þátt í
félagsstörfum sinnar sveitar sem
ekki verður nánar lýst í þessum fáu
orðum.
Eiríkur tengdist minni fjölskyldu
fyrir fáum árum er hann gekk að
eiga bróðurdóttur mína, Margréti
Sigurðardóttur, og eignuðust þau
tvo syni sem eru barnungir. Hann
axlaði þá ábyrgð af drenglund og
karlmennsku.
Er ég skrifa þessar línur verður
mér hugsað til manna sem eru ís-
lensku þjóðlífi styrkur. Megi sam-
félag okkar eiga sem flesta slíka
menn.
Við áttum ekki mikla samleið við
Eiríkur en vorum alla tíð vel mál-
kunnugir en þessar hugleiðingar
mínar um hann byggjast á samtali
okkar sem við áttum saman fyrir
þrem árum að Grund í Eyjafirði
þegar afkomendur Snæbjarnar Sig-
urðssonar og Pálínu Jónsdóttur
komu saman eina kvöldstund sem
var mjög ánægjuleg.
Allir menn skilja eftir sig spor
þegar þeir hverfa héðan. Spor Ei-
ríks verða öllum sjáanleg þar sem
hann hlúði að gróðri sveitar sinnar
og ég veit með vissu að gróður ey-
firskrar byggðar ber Eiríki vott
sem verður komandi kynslóðum til
yndisauka. Er til fegurri bauta-
steinn sem menn skilja eftir sig?
Við hjónin vottum eiginkonu,
börnum, móður og öllum ættingjum
samúð okkar.
Ormarr Snæbjörnsson.
Í apríl verða sjö ár frá því ég
flutti inn á heimili Eiríks og Jónu
Sigrúnar að Grísará. Ég kom úr hit-
anum í Marokkó í norðlenskan
kulda til þess að vinna garðyrkju-
störf nálægt heimsskautsbaug. Fyr-
ir utan gluggann var vorhret en
innan dyra var hlýtt og bjart.
Fyrstu kynni okkar Eiríks voru
varfærnisleg á báða bóga en fljót-
lega urðum við góðir félagar og ég
leit á hann sem eldri bróður. Hann
tilkynnti mér strax að þar sem hann
væri heldur slakur í ensku myndi
hann bara tala við mig á íslensku.
Ég gat ekki annað en samþykkt
þessa skilmála þótt ég yrði þess
fljótt áskynja að hann var sleipari í
enskunni en hann vildi vera láta.
Það að Eiríkur talaði eingöngu ís-
lensku reyndist vera mitt stóra lán
því af honum lærði ég mest. Málfar
hans var vandað, orðaforðinn mikill
og síðan en ekki síst talaði hann
skýra og tæra norðlensku sem auð-
velt var að skilja. Saman vorum við
í gróðurhúsunum þar sem hann
kenndi mér bæði að vinna verkin og
heitin á öllu því grænmeti sem
ræktað er á Grísará. Ég var ekki
bara vinnumaður því ég bjó á heim-
ilinu og var einn af fjölskyldunni.
Af spjalli okkar um heima og
geima var ljóst að þekking Eiríks á
ólíklegustu málum var mikil. Í
fyrstu varð ég undrandi á því hvað
garðyrkjubóndi á hjara veraldar
var vel að sér. Það var sama hvar
við bárum niður í samtölum okkar,
Eiríkur hafði svör á reiðum hönd-
um. Ef hann hafði svarið ekki í koll-
inum dró hann fram bók úr safni
sínu og skýrði mál sitt. Af Eiríki
lærði ég ekki bara íslensku heldur
var ég í ströngu námi í þjóðlegum
fróðleik. Hann var óþreytandi að
kynna mér nágrennið, keyrði með
mig inn á öræfi og gekk með mér
fjöllin fyrir ofan bæinn til þess að
sýna mér fegurð Eyjafjarðarsveit-
ar. Ég trúði því ekki þegar hann
sagði að Ísland hefði verið skógi
vaxið milli fjalls og fjöru við land-
nám. Til þess að sanna sitt mál ók
hann með mig inn í Eyjafjarðar-
sveit og sýndi mér íslenska birkið.
Ég mun alltaf búa að því sem hann
kenndi mér þessa mánuði fyrir
norðan og er sannfærður um að
hann hefði orðið fyrirtaks kennari.
Á ferðum mínum með honum fann
ég að hann naut virðingar hvar sem
hann kom. Menn hlustuðu á það
sem hann hafði fram að færa og
tóku mark á því.
Við urðum félagar utan vinnu og
skruppum nokkrum sinnum inn á
Akureyri til þess að lyfta okkur
upp. Þá kom Eiríkur mér enn á
óvart en þessi rólegi og vitri maður
kunni líka að dansa frábærlega vel.
Það var gaman að skemmta sér
með Eiríki því hann var mikill
gleðimaður og sú gleði kom frá
hjartanu.
Þegar mér datt í hug gifta mig
sótti ég ráð til Eiríks sem hvatti
mig til þess að stíga þetta skref. Að
sjálfsögðu voru Eiríkur og Jóna
Sigrún svaramenn en Snjólfur var
eini gesturinn í brúðkaupinu. Eirík-
ur varð jafnmikill vinur konu minn-
ar og þau gátu endalaust talað sam-
an um pólitík, bækur og þjóðmál.
Ég fór aðeins einu sinni norður eftir
að ég flutti en hitti Eirík oftar hér í
Reykjavík. Það var okkur mikill
heiður að hann og Magga fögnuðu
sextugsafmæli hans fyrir ári í
morgunkaffi hjá okkur. Um jólin
töluðum við saman í síma og Eirík-
ur var að sönnu glaður og reifur.
Ung börn í húsinu til þess að upp-
fræða og kenna gott íslenskt mál,
þjóðfræði og Íslandssögu. Þess
vegna er ótímabært fráfall hans
þungbærara en ella. Ég vil þakka
Eiríki allt sem hann gerði fyrir mig
og ég syrgi góðan vin. Fyrir hönd
fjölskyldu minnar í Marokkó og á
Íslandi votta ég ástvinum Eiríks
samúð mína og bið Guð að blessa
góðan dreng.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Brahim Boutarhroucht.
Kveðja frá Vitaðsgjafa
Þegar okkur félögunum barst sú
harmafregn að Eiríkur væri fallinn
frá langt fyrir aldur fram þá varð
okkur þungt fyrir brjósti og erfitt
er að finna orð til þess að tjá hvað
flýgur um hugann.
Við minnumst félaga sem oft á
fundum, með ljóðabók í hönd, flutti
kvæði og ljóð og sagði okkur síðan
frá þeim og höfundum þeirra.
Við minnumst manns sem hafði
skoðanir á flestu því sem við menn-
irnir erum að bjástra við og velta
vöngum yfir, og var ófeiminn við að
koma þeim skoðunum á framfæri.
Við minnumst einstaklings sem
átti svo auðvelt með að sjá spaugi-
legu hliðarnar á lífinu, og setti þær
fram með þeim hætti að allir gátu
haft gaman af, jafnvel þótt alvara
lífsins væri þar oft að baki.
Við munum ávallt reyna að hafa í
huga brýningarorð á liðnu starfsári,
úr síðustu ræðu þinni sem for-
manns, þegar þú minntir okkur á að
halda uppi öflugu starfi og stuðla að
framgangi mála hér á starfssvæði
klúbbsins. Við viljum líka þakka
fyrir ánægjuleg og fræðandi kynni
og fyrir vel unnin störf í þágu Vit-
aðsgjafa.
Að lokum viljum við biðja góðan
guð að halda verndarhendi yfir
Margréti, börnunum, barnabörnum,
móður þinni, systkinum og fjöl-
skyldum þeirra.
Lionsklúbburinn Vitaðsgjafi,
Hörður Snorrason.
EIRÍKUR
HREIÐARSSON
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HÓLMFRÍÐUR ÞÓRÐARDÓTTIR
húsfrú,
Stóru Sandvík
Flóa,
verður jarðsungin frá Stokkseyrarkirkju laugar-
daginn 15. mars kl. 14.00.
Þórður Sigurðsson,
Hannes Sigurðsson, Þórhildur Ólafsdóttir,
Jens Sigurðsson, Sigríður Ólafsdóttir,
Árún Kristín Sigurðardóttir, Steingrímur Jónsson,
Margrét Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Útför elskulegrar sambýliskonu minnar,
móður okkar, dóttur og systur,
ÍSFOLDAR ELÍNAR HELGADÓTTUR,
Sléttuvegi 9,
áður Hraunbæ 66,
sem lést á Landspítalanum miðvikudaginn
5. mars sl., fer fram frá Árbæjarkirkju föstu-
daginn 14. mars kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast
hennar, er bent á reikningsnúmer 0113-05-064901 til styrktar sonum
hennar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Björgvin Erlendsson,
Helgi Jóhann Björgvinsson,
Fannar Freyr Björgvinsson,
Jóhanna Soffía Jóhannesdóttir.
Elskulegur eiginmaður minn,
PÉTUR MAGNÚSSON,
Sörlaskjóli 9,
lést á Landspítalanum í Fossvogi þriðjudaginn
11. mars.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Guðmunda Dagbjartsdóttir.
Elskuleg eiginkona mín, móðir, stjúpmóðir,
tengdamóðir, amma og dóttir,
GUÐBJÖRG HERMANNSDÓTTIR,
Hávegi 15,
Kópavogi,
verður jarðsungin frá Digraneskirkju föstu-
daginn 14. mars kl. 15.00.
Gylfi Björgvinsson,
Sigmundur Hjörvar Gylfason,
Martha Dís Brandt, Sveinn Viðfjörð Aðalgeirsson,
Davíð Hermann Brandt, Guðrún Áslaug Einarsdóttir,
Sigurbjörg Lilja Gylfadóttir, Karl Gerhard Hafner,
María Bóel Gylfadóttir, Hjörtur Hjartarson,
Daníel Friðgeir Sveinsson,
Andri Karlsson Hafner,
Markús Karlsson Hafner,
Aðalbjörg Jónsdóttir.
Elskulegur faðir okkar, sonur og bróðir,
HANNES H. GARÐARSSON,
Gaukshólum 2,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fella- og Hólakirkju
föstudaginn 14. mars kl. 13.30.
Gunnar Örn Hannesson,
Garðar Sveinn Hannesson,
Edda Hrönn Hannesdóttir,
Garðar Sölvason, Edda Hrönn Hannesdóttir,
Guðbjörg María Garðarsdóttir,
Elín Inga Garðarsdóttir,
Ríkey Garðarsdóttir
og fjölskylda.