Morgunblaðið - 10.04.2003, Qupperneq 39

Helgi sé farinn frá okkur. Hann
kenndi sér meins fyrir nokkrum ár-
um og aftur í árslok 2001 og gekkst
þá undir skurðaðgerð. Undanfarna
mánuði ríkti bartsýni um bata, en
svo kom lokaáhlaupið nánast fyrir-
varalaust. Þess vegna er brotthvarf-
ið svo sárt og þungbært, sérstaklega
þeim sem næst standa. Eftir eigum
við minningu um samvistir við góðan
mann sem gaf ríkulega af sér til allra
sem hann þekktu. Far þú vel, minn
góði vinur, ég veit að þú verður bú-
inn að stilla upp þegar við hittumst
næst.
Við Erna sendum einlægar sam-
úðarkveðjur til Rannveigar, Hiddu
og Gauta, Berglindar og Jónasar,
Agnars Birkis og Kristínar, og allra
annarra í fjöskyldunni.
Einar Matthíasson.
Ég kynntist Helga snemma á
sjötta áratugnum. Hann var þá þjálf-
ari ÍR og sá sem hafði best kynnt sér
körfuknattleik á þessum bernskuár-
um íþróttarinnar hér á landi. Ég
skráði mig inn í félagið í leit að íþrótt
sem gæti komið í staðinn fyrir hand-
bolta sem ég hafði aldrei náð að kom-
ast inn í. Leiðir okkar lágu saman
aftur þegar við unnum saman á
Keflavíkurflugvelli og síðan hjá
Loftleiðum og fljótlega tókst með
okkur vinátta sem átti eftir að end-
ast þar til yfir lauk. Helgi var á þess-
um árum ímynd hins heilbrigða
íþróttamanns sem við yngri menn-
irnir litum upp til. Hann hafði verið
efnilegur boxari í KR og þótti okkur
það ekki verra og fundum til öryggis
í félagskap þessa sterka en ljúfa
manns. Í körfuknattleiknum bar
hann höfuð og herðar yfir aðra bæði
hvar varðar leikni og ekki síður í allri
þekkingu á íþróttinni. Hann var
glöggur á hæfileika hinna ungu
drengja sem voru að koma inn í
körfuknattleikinn. Hann átti þannig
sinn stóra þátt í velgengni ÍR-inga í
byrjun sjöunda áratugarins þegar
þeir voru nánast ósigrandi í nokkur
ár. Það voru því mörg sporin sem við
gengum saman þessi ár bæði innan-
lands og utan og áttum saman marg-
ar góðar stundir. Samtalsformið bar
raunar oft keim af stríðnislegu
hnútukasti tveggja vina sem þekkj-
ast vel.
Seinna átti ég því láni að fagna að
fá að taka þátt í því sem hann nefndi
mesta happaspor í lífi sínu þegar ég
var svaramaður hans er hann gekk
að eiga eftirlifandi eiginkonu sína,
Rannveigu Laxdal. Við Maja áttum
eftir að njóta vináttu þeirra æ síðan
jafnvel þótt við um tíma flyttum á
sitt hvorn landshlutann.
Það var síðan allmörgum árum
síðar að ég í hópi eldri körfubolta-
manna fékk Helga til að taka fram
skóna á ný. Helgi virtist engu hafa
gleymt og lékum við þar í góðum fé-
lagsskap í meir en áratug eða allt þar
til hann kenndi sér þess sjúkdóms
sem hann réð ekki við.
Helgi og Rannveig voru ákaflega
samrýnd og var margt sem samein-
aði þau, m.a. íþróttirnar en þar voru
þau bæði vel heima. Þannig var það
golfið sem tengdi okkur einna mest
síðustu árin og áttum við marga
skemmtilega stund á golfvellinum.
Við Maja sendum Rannveigu og
fjölskyldu okkar innilegustu samúð-
arkveðjur og vonum að hlýjar minn-
ingar deyfi sorgina.
Haukur Hannesson.
Kæri vinur. Það var margt sem
kom upp í hugann þegar okkur barst
sú sorgarfregn að þú hefðir hafið
þína hinstu ferð. Minningar
streymdu fram og margar voru
tengdar gamla ÍR-húsinu á Túngötu
þar sem við allir stigum okkar fyrstu
spor í körfuknattleiknum undir þinni
handleiðslu.
Ótrúleg var sú elja sem þú sýndir
og hinn ódrepandi áhugi þinn á
leiknum smitaði alla í kringum þig.
Það er vandasamt að meðhöndla
unglinga og beina þeim inn á réttar
brautir en þetta virtist einhvern veg-
inn leika í höndum þínum. Það get-
um við hinir sem seinna meir fet-
uðum í þín fótspor best dæmt um.
Margir þjálfarar og kennarar
halda uppi járnaga og eru ósparir á
skammir og hávaða ef illa gengur.
Þannig var það aldrei hjá þér, kæri
vinur.
Stóru orðin voru spöruð ef illa
gekk en mikið þótti manni vænt um
hrósyrðin sem þú varst óspar á þeg-
ar vel gekk.
Þetta voru erfiðir tímar hjá nýrri
íþróttagrein og því mikið lán að hafa
eldhuga eins og þig til að leiða okkur
fyrstu sporin.
Lengi býr að fyrstu gerð og erum
við sammála um það félagarnir að
þrátt fyrir marga góða þjálfara síðar
meir hafi enginn haft jafnmikil áhrif
á okkur og okkar leik eins og þú –
stór orð en sönn.
Allir stigum við okkar fyrstu spor
í landsliðum Íslands undir þinni
stjórn og er mér til efs að nokkur
landsliðsþjálfari hafi spannað sinn
feril yfir jafnlangan tíma eins og þú
eða frá 1961 til 1978!
Þeir eru orðnir margir landsliðs-
mennirnir sem stoltir stigu inn á
völlinn undir þinni stjórn og okkur
telst til að sjö seinni tíma landsliðs-
þjálfarar hafi hlotið sitt uppeldi hjá
þér og án efa reynt að tileinka sér
þær aðferðir sem reyndust þér svo
happadrjúgar.
Það er margs að minnast og hægt
að halda endalaust áfram en fátæk-
leg orð megna ekki að túlka þær
hlýju tilfinningar sem bærast í
brjóstum á stundum sem þessum, já
og þakklæti fyrir allar samveru-
stundirnar utan vallar sem innan,
hérlendis sem erlendis.
Vertu sæll, kæri vinur, minning
þín mun lifa svo lengi sem körfu-
knattleikur verður leikinn hér á
landi, minning um góðan dreng sem
alltaf átti tíma aflögu til að miðla öðr-
um af þekkingu sinni og drenglyndi.
Rannveigu og fjölskyldu sendum
við okkar innilegu samúðarkveðjur.
Megi guð styrkja ykkur í sorg ykkar.
Einar G. Bollason –
Kolbeinn Pálsson –
Gunnar Gunnarsson.
Haust eitt fyrir hartnær 50 árum
mættu nokkrir skólafélagar á körfu-
boltaæfingu í ÍR-húsinu við Tún-
götu. Þar kynntist ég Helga fyrst en
hann var þjálfari okkar. Það hef ég
ávallt talið mikið lán því hann var
einn af frumkvöðlum körfuknatt-
leiksíþróttarinnar á Íslandi fyrst
sem leikmaður og seinna sem þjálf-
ari. Á þessum tíma spilaði Helgi
einnig handbolta með Aftureldingu
en óx fljótt upp úr því. Áður hafði
hann æft og keppt í boxi og skilaði
það sér vel í góðum hreyfingum,
jafnvægi og mýkt. Helgi var mjög
góður leikmaður en drýgst tel ég þó
vera starf hans sem þjálfari flestra
aldursflokka karla og kvenna að
ógleymdum landsliðum sem hann
stýrði í fjölmörg ár. Að mínu mati
var Helgi fyrsti Íslendingurinn sem
skildi og gat miðlað eðli körfuknatt-
leiks sem íþróttar, sérstaklega hvað
varðaði allt leikskipulag og leikað-
ferðir.
Mörgum árum eftir að Helgi lagði
skóna á hilluna lékum við aftur sam-
an, nú í góðum félagsskap eldri leik-
manna sem kalla sig „Körfukarla“ en
það er hópur sem hefur æft saman í
meira en þrjá áratugi. Helgi slóst í
hópinn fyrir um 15 árum og var með
meðan heilsan leyfði en hélt þó
áfram við golfið enda margir félag-
anna í hópnum iðnir við það.
Árið 1967 kvæntist Helgi Rann-
veigu Laxdal og hafa þau verið mjög
samrýnd í leik og starfi en þau hafa
um áratugi rekið fyrirtækið Íslensk
Ull SF sem bæði framleiðir ullarvör-
ur og selur í eigin verslun. Þar hefur
farið vel saman sköpunargáfa Rann-
veigar og verklag Helga.
Helgi var góður félagi og vinur,
ákaflega ljúfur í lund með góða
kímnigáfu og skemmtilegur, þótt
nokkuð gæti hann verið stífur á
meiningunni. Nú þegar vorið er á
næsta leiti minnist ég fallegra vor-
kvölda er ég heimsótti Helga á Vest-
urgötuna, þar var spjallað og stund-
um gat ég fengið hann til að spila
smá boogie-woogie á píanóið sem
næstum fyllti herbergið.
Ég færi Rannveigu og fjölskyld-
unni innilegar samúðarkveðjur frá
Körfukörlum og okkur Margréti um
leið og við þökkum Helga áralanga
vináttu.
Þorsteinn Hallgrímsson.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. APRÍL 2003 39
Elsku Jói. Það er svo
margs að minnast frá
þinni stuttu ævi. Ég var
svo heppin og þeirrar
gæfu aðnjótandi að fá
þína foreldra, Hörpu og
Sigga, sem mína fóstur-
foreldra, sem varð til þess að ég fékk
að kynnast þér frá blautu barnsbeini,
alast upp með þér og taka þátt í þínu
lífi frá byrjun til enda.
Við höfum hlegið svo mikið saman,
enda var aldrei langt í hláturinn hjá
okkur og sögðum við ætíð að hlátur-
inn lengdi lífið.
Þú varst svo innilega þú sjálfur, svo
glaðlyndur, jákvæður og fullur af lífs-
gleði. Það vantaði samt aldrei litla
prakkarann í þig, því fékk ég snemma
að kynnast.
Þú menntaðir þig sem kokkur og
stóðst þig eins og hetja, varðst yngsti
yfirkokkur á Hótel Borg frá upphafi
Borgarinnar og það segir nokkuð um
þinn metnað.
Þú fórst að skoða heiminn, komst
fyrst til Noregs til að vinna og ætlaðir
svo í smá frí til Miami, en smá frí var
ekkert smá frí, þar kynntist þú glæsi-
legri konu frá Brasilíu, henni Valeriu,
og vissir strax að þarna væri þín kona.
Fyrir um hálfu öðru ári síðan fluttust
þið til Íslands og tókuð alveg einstak-
lega vel á móti mér þegar ég flutti
heim frá Noregi hálfu ári síðar. Það
sem er svo minnisstætt með þig, Jói,
eru kokkabækurnar þínar, þú kallaðir
þær biblíurnar þínar.
Þitt dálæti á músik, dettur mér þá
einna helst í hug ABBA og Bee Gees,
JÓHANNES
SIGURÐSSON
✝ Jóhannes Sig-urðsson fæddist í
Hafnarfirði 5. janúar
1978. Hann lést af
slysförum 28. mars
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Hafnarfjarðarkirkju
9. apríl.
danssporin sem þú
tókst í tíma og ótíma og
þitt dálæti á skyrtu-
krögum.
Svo kom tilfinninga-
flæðið þegar Jasmin,
dóttir ykkar Valeriu,
fæddist, þú varst svo
stoltur og trúðir því vart
að þessi litla prinsessa
væri þín, hún er alveg
yndisleg.
Elsku Jói, ég þakka
þér svo innilega fyrir öll
árin og ánægjustundir
okkar, sjáumst síðar.
Valeriu, Jasmin og
Filipe sendi ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Þín fóstursystir,
Margrét Svava Jörgensdóttir.
Það er sárt að þurfa að kveðja
gamlan vin sem við kynntumst í
Digranesskóla í Kópavogi. Það er
skelfilegt að hugsa til þess að Jói var
þriðja fórnarlamb umferðarslysa í
okkar árgangi (’78). Við vorum ekki
mörg í þeim árgangi og þekktumst
því öll frekar vel. Jói var vinsæll með-
al skólafélaga enda alveg ótrúlega
skemmtilegur og góður strákur.
Hann var með svo mikla persónutöfra
að hann laðaði fólk að sér, það var
auðvelt að vera nálægt honum. Við
stelpurnar rifjum oft upp minningar
af unglingsárunum og eigum við
skemmtilegar minningar frá þeim
tíma. Við krakkarnir sem vorum mik-
ið saman vorum ansi uppátækjasöm.
Má þá nefna ferðina heim af ferming-
aræfingu í Kópavogskirkju. Þá heim-
ferð munum við til æviloka. Það er
hægt að rifja upp svo ótal margar
góðar minningar sem við eigum eftir
að varðveita vel í hjörtum okkar.
Það var haldið skólamót eða „Reu-
nion“ í nóvember 1999 og getum við
þakkað honum Jóa fyrir það. Hann
var svo áhugasamur og hitti okkur
stelpurnar ósjaldan með plön og hug-
myndir. Það er sorglegt að hugsa til
þess að Jói verði ekki með í að plana
næsta skólamót eða bara lífga upp á
staðinn eins og honum var einum lag-
ið.
Við kveðjum Jóa með miklum
söknuði og viljum votta eiginkonu
hans, fjölskyldu og vinum innilega
samúð. Megi guð vaka yfir ykkur á
þessum erfiða tíma.
Þínar vinkonur,
Hrafnhildur, Hanna, Halla,
Elín, Lilja og Marta.
AFMÆLIS- og minningar-
greinum má skila í tölvupósti
(netfangið er minning@mbl.is,
svar er sent sjálfvirkt um leið
og grein hefur borist) eða á
disklingi. Ef greinin er á disk-
lingi þarf útprentun að fylgja.
Nauðsynlegt er að tilgreina
símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusíma og heima-
síma). Ekki er tekið við hand-
skrifuðum greinum.
Um hvern látinn einstakling
birtist ein aðalgrein af hæfi-
legri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar séu um 300 orð
eða 1.500 slög (með bilum) en
það eru um 50 línur í blaðinu
(17 dálksentimetrar). Tilvitn-
anir í sálma eða ljóð takmark-
ast við eitt til þrjú erindi. Einn-
ig er hægt að senda örstutta
kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–
15 línur, og votta virðingu án
þess að það sé gert með langri
grein. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir grein-
unum.
Minningargreinum þarf að
fylgja formáli með upplýsing-
um um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um er fæddur, hvar
og hvenær dáinn, um foreldra
hans, systkini, maka og börn og
loks hvaðan útförin verður gerð
og klukkan hvað. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður,
en ekki í greinunum sjálfum.
Þar sem pláss er takmarkað
getur þurft að fresta birtingu
greina, enda þótt þær berist
innan hins tiltekna frests.
Frágangur
afmælis-
og minning-
argreina
Afmælis- og minningargreinum má skila í
tölvupósti eða á disklingi (netfangið er
minning@mbl.is, svar er sent sjálfkrafa um
leið og grein hefur borist). Ef greinin er á
disklingi þarf útprentun að fylgja. Nauð-
synlegt er að símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusími og heimasími) fylgi
með. Þar sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina, enda þótt
þær berist innan hins tiltekna frests. Nán-
ari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern lát-
inn einstakling birtist formáli og ein aðal-
grein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar skulu ekki vera lengri en 300
orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50
línur í blaðinu (17 dálksentimetrar). Tilvitn-
anir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til
þrjú erindi. Einnig er hægt að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 lín-
ur, og votta virðingu án þess að það sé gert
með langri grein. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
GUÐLAUG HULD NIELSEN,
Hátúni 12,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í Reykjavík
föstudaginn 11. apríl kl. 13.30.
Alfreð Guðmundsson, Birgit Beining,
Guðrún B. Guðmundsdóttir, Ingvi Þór Ragnarsson,
Guðmundur Guðmundsson, Inga Lilja Lárusdóttir,
Guðmundur Bjarnason
og barnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN GUÐMUNDUR JÓHANNSSON
prentari,
Lyngheiði 19,
Selfossi,
verður jarðsunginn frá Selfosskirkju laugar-
daginn 12. apríl kl. 13.30.
Guðrún Ásbjörnsdóttir,
Gíslína G. Jónsdóttir, Ingvar Guðmundsson,
Jóhann H. Jónsson, Ingunn Ú. Sigurjónsdóttir,
Sigríður Á. Jónsdóttir, Sigurður Þ. Kristjánsson,
Ásbjörn G. Jónsson, Guðfinna B. Birgisdóttir,
afabörn og langafabarn.
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
HÓLMFRÍÐUR HÓLMGEIRSDÓTTIR,
Byggðavegi 136a,
Akureyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
fimmtudaginn 3. apríl sl.
Útför hennar fer fram frá Akureyrarkirkju föstu-
daginn 11. apríl kl. 13.30.
Níels Krüger,
Auður Stefánsdóttir, Herbert B. Jónsson,
Kristjana Níelsdóttir, Sigurður Pálmi Randversson,
Haraldur Krüger, Bryndís Benjamínsdóttir,
Þorsteinn Krüger, Guðrún Heiða Kristjánsdóttir
og ömmubörnin öll.