Morgunblaðið - 20.07.2003, Side 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 20. JÚLÍ 2003 37
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Flatahrauni 5A, sími 565 5892
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri.
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
Baldur Frederiksen,
útfararstjóri.
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.
Sími 551 3485 • Fax 551 3645
Áratuga reynsla í umsjón útfara
Önnumst alla þætti
Davíð Osvaldsson
útfararstjóri
Sími 896 8284
Eyþór Eðvarðsson
útfararstjóri
Sími 892 5057
Vaktsími allan sólarhringinn
Ég var staddur norður í landi í
sumarfríi og hafði stöðvað bifreið-
ina við upplýsingaskiltin norðan við
Jökulsá á Fjöllum þegar farsíminn
hringdi og systir mín tjáði mér
andlát Friðjóns. Þó að ég vissi að
við þessu mátti búast hnykkti mér
nokkuð við og ekki varð veðrið,
súld og kuldi, til þess að draga úr
áhrifum þessarar fregnar. Fundum
okkar Friðjóns bar síðast saman á
spítalanum nokkru fyrir andlátið.
Hann var þá hress í máli svo sem
hann var ávallt en tjáði mér að
meinið væri komið á það stig að
eigi yrði að gert.
Undirritaður kynntist Friðjóni
fyrst í lagadeild háskólans og í
flokksstarfi Framsóknarflokksins.
Eftir að Friðjón varð lögreglustjóri
og síðar sýslumaður á Höfn í
Hornafirði urðu samskipti okkar
meiri. Kom ég oft við hjá honum
bæði þar og á Hvolsvelli á leið
minni milli Reykjavíkur og Nes-
kaupstaðar á sumrin og gisti þá
gjarnan á sýslumannssetrinu eina
eða tvær nætur. Fórum við þá
ýmsar öku- og gönguferðir um ná-
grennið, m. a. á gamla verslunar-
staðinn við Papós og síðan fyrir
Vestrahorn, á Þríhyrning, á heiðina
ofan við Múlakot, á Stóra-Dímon og
að Skógum undir Eyjafjöllum.
Friðjón miðlaði mér óspart af fróð-
leik sínum um landið, gróður þess
og dýralíf, fólkið og söguna. Ég
mun alltaf muna hinar góðu mót-
tökur og allan viðurgjörning hjá
þeim hjónum, þessar ferðir okkar
Friðjóns og síðast en ekki síst góð-
an mat sem var á borðum hjá Ing-
unni í ferðarlok.
Það var athyglisvert að sjá hvað
Friðjón sinnti sögu og söguminjum
vel með afskiptum af safnamálum
og tímaritaútgáfu bæði á Horna-
firði og í Rangárvallasýslu auk þess
sem hann gaf sig að almennum
framfaramálum nútímans. Hann
var sannkallaður héraðshöfðingi í
gömlum stíl. Með honum er geng-
inn einn af síðustu sýslumönnum
gamla tímans í landinu þegar sveit-
arstjórnarmál heyrðu undir sýslu-
menn og þeir voru jafnframt hér-
aðsdómarar.
Þess er að minnast að á fimm-
tugsafmæli mínu færði Friðjón mér
að gjöf málverk sem áður var í eigu
nágranna míns á bernskustöðvun-
um og þykir mér af ýmsum ástæð-
um mjög vænt um þessa gjöf en
málverkið er æskuverk þekkts
merkismálara.
Nú að leiðarlokum er mér efst í
huga þakklæti fyrir að hafa kynnst
svo ágætum manni og sérstaklega
minnist ég með þökk fyrirgreiðslu
hans sem veitt var óumbeðin þegar
mér lá mikið við.
Ég votta Ingunni og fjölskyld-
unni samúð mína.
Minningin um góðan mann mun
lifa.
Þorsteinn Skúlason.
Vinur okkar og samstarfsmaður,
Friðjón Guðröðarson, er látinn. Við
kynntumst Friðjóni fyrst árið 1985
er hann varð sýslumaður Rang-
æinga og tók jafnframt við for-
mennsku í skólanefnd Skógaskóla.
Friðjón gegndi því starfi til 1991 af
alúð og atorku. Forystuhæfileikar
hans komu sér vel í starfi fyrir
skólann á erfiðum tímum þegar
tekist var á við erfiðleika í rekstri
sem leiddu af fækkun nemenda og
skertum fjárveitingum ár eftir ár.
Hann vann ötullega að því að
styrkja skólahald í Skógum meðal
annars með því að koma á tveggja
ára framhaldsnámi við skólann í
samstarfi við Fjölbrautaskóla Suð-
urlands.
Friðjón var menningarfrömuður
í héraðinu og lét sér fátt óviðkom-
andi í þeim efnum. Þau hjónin,
Friðjón og Ingunn, voru í farar-
broddi í menningarmálum Rang-
æinga meðan þau stóðu hér við og
við Rangæingar eigum þeim mikið
að þakka á því sviði.
Án efa er forysta Friðjóns varð-
andi uppbyggingu Byggðasafnsins í
Skógum mikilvægasta framlag
hans til menningarmála héraðsins.
Fullyrt er hér að öðruvísi væri um-
horfs í Skógum í dag ef þessa mikla
forystumanns hefði ekki notið við,
en Skógastaður, sameign Rang-
æinga og Vestur-Skaftfellinga, var
honum ætíð afar kær.
Friðjón var mikill húmoristi og
margar sögur eru til af hnyttnum
athugasemdum hans og tilsvörum.
Hann var mildur en þó ákveðinn
sýslumaður, ráðagóður og réttsýnn.
Hann var heilsteyptur persónuleiki
og vinur vina sinna og það eru mik-
il forréttindi að hafa fengið að
kynnast þessum manni sem auðg-
aði mannlíf og menningu sinnar
samtíðar í ríkum mæli. Hans mun
lengi verða minnst og sárt saknað.
Við vottum Ingunni og fjölskyldu
okkar dýpstu samúð.
Margrét og
Sverrir, Skógum.
Okkur brá heldur illa þegar við
fréttum að Friðjón Guðröðarson
væri látinn. Vissulega höfðum við
vitneskju um að hann hefði verið
sjúkur síðastliðinn vetur og legið á
spítala en einhvern veginn hvarfl-
aði aldrei að okkur að svo stutt
væri eftir sem raun bar vitni.
Friðjón gegndi ýmsum trúnaðar-
störfum fyrir Framsóknarflokkinn
um áratugaskeið og var m.a. vara-
formaður Fulltrúaráðs framsóknar-
félaganna í Reykjavík um tíma fyr-
ir um þremur áratugum. Síðan
tóku við farsæl ár sem sýslumaður
Austur-Skaftfellinga og síðar
Rangæinga. Þegar Friðjón lét af
embætti sýslumanns flutti hann
aftur til höfuðborgarinnar og tók á
ný þátt í starfi framsóknarmanna í
Reykjavík. Hann vann til að mynda
mikið og ómetanlegt starf á kosn-
ingaskrifstofu Reykjavíkurlistans í
Grafarvogi fyrir síðustu borgar-
stjórnarkosningar sem framsóknar-
menn höfðu umsjón með. Þangað
mætti hann flesta daga og sat lengi
við, tók á móti gestum, hringdi ótal
símtöl og leysti enn fleiri mál.
Fyrir alþingiskosningarnar í vor
var Friðjón einn af drifkröftunum á
kosningamiðstöð framsóknarmanna
við Suðurlandsbraut í Reykjavík.
Þar var hann fastur punktur í til-
veru frambjóðenda og starfsmanna
og gott að eiga við hann spjall milli
þess sem hlaupið var í fyrirtækja-
heimsóknir, verslunarmiðstöðvar
eða á kosningafundi. Á kosninga-
miðstöðinni vann hann mikið við út-
hringingar og við að taka á móti
gestum. Hann gerði hvorttveggja
með miklum myndarbrag og var
sannarlega betri en enginn í þeim
efnum.
Friðjón var virðulegur í fasi, með
grásprengt hár og fallegt skegg.
Hann var ræðinn mjög og
skemmtilegur. Hann var glettinn,
hafði gaman af að segja sögur og
gerði það vel. Friðjón var lítt feim-
inn við að tjá skoðanir sínar á
mönnum og málefnum, oft á mein-
fyndinn hátt. Þess vegna var alltaf
gaman að hitta Friðjón og þeir
voru ófáir sem lögðu lykkju á leið
sína til að njóta samverustunda
með honum. – Og urðu ekki fyrir
vonbrigðum.
Að leiðarlokum votta framsókn-
armenn í Reykjavík föllnum félaga
virðingu sína. Fyrir hönd þeirra
viljum við þakka Friðjóni mikið og
óeigingjarnt starf fyrir Framsókn-
arflokkinn, ekki hvað síst fyrir síð-
ustu tvennar kosningar. Við sökn-
um félaga okkar sárt, við söknum
gleðinnar og birtunnar sem hann
færði okkur. Eftirlifandi eiginkonu
hans og öðrum ættingjum færum
við okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Blessuð sé minning Frið-
jóns Guðröðarsonar.
Guðjón Ólafur Jónsson,
formaður kjördæm-
issambands framsókn-
armanna í Reykjavíkur-
kjördæmi suður.
Þorlákur Björnsson,
formaður kjördæm-
issambands framsókn-
armanna í Reykjavíkur-
kjördæmi norður.
Það er margt ein-
kennilegt í þessu lífi.
Mamma var búin að
vera veik undanfarin
tvö ár, en henni hrak-
aði síðan snögglega.
Þegar ég heyrði þetta vonaði ég
að hún fengi að deyja sem fyrst, en
hún lifði þó sjö dögum lengur.
Þegar Bubba systir mín hringdi í
mig laust eftir miðmætti 29/6, til að
láta mig vita að þessu væri loks lok-
ið, fór ég suður til Sjúkrahúss Kefla-
víkur til að sjá mömmu í hinsta sinn.
Þá tvo eða þrjá tíma sem ég sat hjá
henni helltist yfir mig sorgin og
söknuðurinn og hugurinn reikaði
aftur til þess er ég var smástrákur
norður á Akureyri og fram á þennan
dag. Betri móður gat enginn óskað
sér. Öll fjölskyldan vissi að allt sem
hún gat gert, fyrir hvern og einn,
ELÍSABET
BOGADÓTTIR
✝ Elísabet Boga-dóttir fæddist á
Kaupangi í Eyjafirði
5. október 1909. Hún
lést á Heilbrigðis-
stofnun Suðurnesja
29. júní síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Grindavík-
urkirkju 5. júlí.
gerði hún fúslega.
Fyrir tuttugu árum
hætti ég allri óreglu,
enda var hún bæði
ánægð og þakklát og
sagði að hún hefði allt-
af sagt að það mundi
gerast.
Síðustu tíu árin naut
ég þeirra forréttinda
að vera trúnaðarvinur
hennar, því að hún,
eins og flestir aðrir,
þurfti stundum að létta
á sér.
Ég vil ljúka þessum
orðum með hluta úr
kvæði eftir Örn Arnarson, þó svo að
allt kvæðið ætti við um samband
okkar mömmu.
Lífsins kynngi kallar.
Kolbítarnir rísa
upp úr öskustó.
Opnast gáttir allar,
óskastjörnur lýsa
leið um lönd og sjó.
Suma skorti verjur og vopn að hæfi,
þótt veganestið móðurhjartað gæfi.
Hvarf ég frá þér, móðir mín,
en mildi þín
fylgdi mér alla ævi.
Bogi Brynjar Jónsson.
Hann Kóbi er dáinn,
ég trúi því varla. Hann
er svo ljóslifandi fyrir
mér, þessu er erfitt að
kyngja. Það er ekki
hægt að tala um Kóba nema tala um
Kollý í sömu andrá. Ég kynntist
þeim 1958 þegar ég var að passa fyr-
ir þau. Þá voru þrjár eldri stelpurnar
bara svo litlar. Ég var alltaf með
annan fótinn inni í Vikurhúsi. Síðan
fluttu þau á Rauðalækinn og ég var
enn að passa, ekki nógu oft að mér
fannst en þó.
Um haustið 1959 kom ég til þeirra
um kvöld, sundurtættur unglingur,
munaðarlaus. Ég sagði þeim að ég
ætlaði að fara að leigja mér herbergi
og sjá um mig sjálf, en hvort ég
mætti gista um nóttina, sem var auð-
sótt. Við ræddum saman fram eftir
nóttu og á endanum sögðu þau mér
að fara að sofa. Það eina sem ég veit
er að um morguninn buðu þau mér
að dveljast hjá sér og að sjá um að ég
lærði eitthvað. Það var svo yndislegt
að ég gat varla trúað því. Kóbi tutt-
ugu og fimm ára og Kollý tuttugu og
tveggja, þau bæði höfðu þvílíkan
þroska að það er með eindæmum. Ég
átti mín öruggstu og bestu ár með
þeim frá átta ára aldri. Kóbi minn, ég
gæti skrifað heila bók um þig, þína
gæsku og réttsýni. Þegar ég giftist
KRISTJÁN ÓMAR
KRISTJÁNSSON
✝ Kristján ÓmarKristjánsson
fæddist á Ísafirði
hinn 30. ágúst 1933.
Hann lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut 27. júní
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Dómkirkjunni 4. júlí.
og fór að heiman þá
voruð þið alltaf til stað-
ar fyrir mig ef ég þurfti
á ykkur að halda. Þið
eignuðust fjórðu dótt-
urina, hana Tiddý sem
er jafn yndisleg og hin-
ar, fædd þremur árum
á eftir Birgittu minni.
Ég þakka fyrir mín
hönd og barna minna.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Elsku Kollý mín, Brynja, Sigrún,
Dóa, Tiddý og við öll hin. Megi góður
guð styrkja okkur öll í okkar miklu
sorg.
Agnes Jónsdóttir og fjölskylda.
Minningargreinum þarf að
fylgja formáli með upplýsing-
um um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um er fæddur, hvar
og hvenær dáinn, um foreldra
hans, systkini, maka og börn og
loks hvaðan útförin verður gerð
og klukkan hvað. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður,
en ekki í greinunum sjálfum.
Formáli
minning-
argreina