Morgunblaðið - 26.07.2003, Page 31

ykkur styrk til að takast á við sorg-
ina og leiða ykkur áfram.
Elsku Stína, við hittumst aftur í
nýjum og betri heimkynnum.
Þín mágkona og vinkona,
Anna Jóhannsdóttir.
Það var hringt til mín laugardags-
kvöldið var, 19. júlí og í símanum
var maður sem ekki er vanur að
hringja til mín, því miður, og þegar
ég heyrði hver var í símanum þá
spurði ég Hvað er að?
Í símanum var yngsti sonur vin-
konu minnar, hann Smári Kristinn
Harðarson, og hann sagði mér að
móðir sín væri dáin, það var bara
ekkert annað.
Þetta bara passar engan veginn,
síðan hef ég bara setið og starað út í
loftið, ég á mjög bágt með að trúa
þessu.
Minningarnar þær hrúgast upp,
en það væri efni í heila bók ef ég
byrjaði að skrifa þær. Þegar yngsta
barnið fæddist hjá þeim Stínu og
Herði þá var hann Hörður í veiðitúr
fyrir vestan og vinkonan hringdi til
mín og bað mig að koma og það
munaði litlu að ég hreinlega tæki á
móti barninu en ljósan slapp til
Stínu. Það fæddist drengur og hann
engin smásmíði, 20 merkur að
þyngd. Þetta var ekkert ungabarn
fannst mér, ég gaf honum strax sér-
stakt nafn sem við köllum hann allt-
af enn í dag, ég og börnin mín. Og
þessi sonur er hann Smári Kristinn
og það var hann sem hringdi til mín
á laugardagskvöldið var.
Þegar Stína eignaðist sitt annað
barn sem er dóttirin Sólrún Unnur
þá átti ég líka von á barni, ég ætlaði
að vera á undan henni að eiga en
það fór öðruvísi. Stína bara dreif
þetta af eins og annað sem hún gerði
og átti dótturina 5. eða 6. október
1961. Pabbinn Hörður kom heim til
mín til að segja mér fréttirnar og
líka til að stríða mér dálítið og ég
vildi ekki trúa þessu en ég varð að
kyngja þessu auðvitað, sonurinn
Baldvin var með og staðfesti frétt-
ina. Og ég ákvað að heimsækja þær
mæðgur heima áður en ég ætti mitt
barn og það stóð ég við, ég eignaðist
svo dóttur 11. október 1961.
Eitt haustið þá voru rifnar niður
gardínur frá stofuglugganum hjá
henni mömmu minni til að breyta
síða ballkjólnum hennar Stínu. Lit-
urinn á gardínunum og efnið passaði
svo vel við kjólinn. Við vorum svo
góðar í að breyta ballkjólunum okk-
ar. Í þá daga voru svokölluð síð-
kjólaböll um hverja helgi í Eyjum
allt haustið.
Það var svo margt brallað í þá
daga eins og t.d. hringdum við einu
sinni eftir ball og það kom vitlaus
maður í símann í Reykjavík eða
þangað sem við hringdum, sem sagt
ekki réttur maður, og ég var látin
tala og ég kolféll bara fyrir röddinni
og við getum eða gátum enn hlegið
að þessu. Oft komstu Stína mín við á
Heiðavegi 55 hjá okkur mömmu á
leiðinni heim til þín og þú varst með
Sólrúnu, þá bara litla, og það var oft
hlegið mikið og hátt og Sólrún litla
var ekki alltaf sátt við hvað við hlóg-
um hátt og fór að skæla. Og eitt enn,
þú varst gædd sérstökum hæfileik-
um til að segja frá því sem þú upp-
lifðir, mér finnst ég heyra það í hug-
anum hvernig það verður þegar þú
kemur hinumegin eins og sagt er og
hittir t.d. mömmu mína og fleiri. Það
er nú ekki mikill vandi að ímynda
sér það, ó, nei.
Ég talaði við þig fyrir þremur
dögum eða á miðvikudaginn var og
við vorum ekki aldeilis að kveðjast
þá. Ég ætlaði að koma út í Eyjar á
næstunni eða allavega í gullbrúð-
kaupið ykkar Harðar í desember nk.
en þið eða þú ætlaðir ekki að vera
heima þá og þú stendur við það þó
þú hafir ekki ætlað að kveðja svona.
Ég get illa trúað því að ég eigi
ekki eftir að tala við þig í símann
fljótlega Stína mín, en svona er það
bara og ekkert við því að gera.
Einn vin eigum við þrjú sem því
miður verður bara að lesa þessa
sorgarfrétt um þig í dagblöðunum.
Ég man þegar við heyrðum Bítlana
syngja lagið P.S. I love you, Love
me tender og fleiri og við kolféllum
fyrir þeim og svo ég tali nú ekki um
Fats Domino.
Elsku vinkona, ég bið Guð að
varðveita þig, vernda alla tíð um
ókomin ár og sömuleiðis hann Hörð
manninn þinn. Hann stóð sem klett-
ur við þína hlið alla tíð og ég bið fyr-
ir börnum þínum og barnabörnum
og barnabarnabörnum sömuleiðis.
Ég á bók um ömmur og ég var að
fletta henni og sá að þar var ýmis-
legt sem passar vel hér. „Amma er
gerð til að hjúfra sig uppað eins og
kodda.“ „Amma er kona sem hefur
ánægju að heyra smábörn anda í
síma.“
„Það eru þeir vinir sem þú getur
hringt í klukkan fjögur að morgni
sem skipta máli.“ „Ein elsta þörf
mannsins er að vita að einhver láti
sig einhverju varða hvar við erum
þegar við komum ekki heim að
kvöldi.“
„Þú kannt að verða vonsvikin ef
þér mistekst, en þú ert búin að vera
ef þú reynir ekki.“
Guð blessi líka alla vini og vanda-
menn þína, Stína mín.
Það er svo erfitt að kyngja því að
þú skulir vera farin að eilífu.
Guðrún Andersen, Seyðisfirði.
Mig langar að minnast kærrar
vinkonu og starfsfélaga, með örfáum
orðum, sem verða heldur fátækleg
þegar ég hugsa til baka um allt sem
við áttum saman í gegnum árin.
Ég kynntist Kristínu Elísu, eða
Stínu, eins og ég kallaði hana, 1976
þegar ég réði mig sem bréfbera til
Pósts og síma. Stína hafði þá verið
bréfberi í nokkur ár, hafði tekið við
þessu dæmigerða karlastarfi, sem
þá var, fyrst kvenna hér í Vest-
mannaeyjabæ. Ég var hálffeimin við
þessa 6 árum eldri konu, sem sat við
hliðina á mér, meðan við tíndum
póstinn í töskurnar okkar. Datt mér
þá síst í hug að við ættum eftir að
verða eins góðar vinkonur og raun
bar vitni. Sú vinátta óx með árunum
og minnist ég þess ekki að okkur
hafi nokkurn tíma orðið sundurorða.
Við vorum starfsfélagar hátt í
þrjá áratugi, fyrstu árin sem bréf-
berar og síðan við flokkun. Var
Stína einstaklega góður og sam-
viskusamur vinnufélagi og ekki
brást minnið hennar, þegar þurfti að
muna heimilisföng og annað tengt
vinnunni. Margs er að minnast frá
þessum árum. Góð tengsl mynduð-
ust á milli okkar bréfberanna, höf-
um við sex þeirra haldið hópinn
fram á þennan dag, og hist á nokk-
urra vikna fresti. Þar var Stína oft-
ast hrókur alls fagnaðar, hafði svo
gott lag á að segja skemmtilega frá
og halda uppi léttu andrúmslofti.
Það er stórt skarð höggvið í hópinn
við fráfall hennar.
Elsku Stína mín, ég kveð þig með
söknuði í hjarta og þakklæti fyrir
vináttuna í gegnum öll þessi ár. Sér-
staklega þakka ég þér helgarnar
tvær í sumar sem við áttum saman á
Laugarvatni og í Efsta-Dal, sem eru
mér dýrmætar minningar í dag.
Þó ég viti að okkur er gefinn tak-
markaður tími hverju og einu, í
þessu lífi, þá fannst mér þú hrifin
alltof fljótt frá okkur.
Guð geymi þig.
Ég votta Herði og börnum, og að-
standendum öllum, innilega samúð,
og megi Guð gefa ykkur styrk á erf-
iðum stundum.
Erna.
Jæja Stína mín, það voru þung
spor síðastliðin sunnudag er ég rölti
og flaggaði í hálfa stöng fyrir þér
vitandi að nú var það enginn mis-
skilningur eins og í gamla daga. Í
minningunni ert þú ógleymanlegur
karakter alltaf brosandi og hlæjandi
endalaust í góðu skapi, öll lundaböll-
in og Elliðareyjarslúttin og slides-
sýning í boði, uppá skjáinn komu
myndir af pabba, mér, Herði þínum
eða þér og þú gólaðir upp, ó Guð og
ég fór oft hjá mér og hugsaði ooo
Stína en ég segi nú bara það sama í
dag, ó guð hvað mér þykir vænt um
þessa setningu núna. En leiðir okk-
ar hafa legið mikið saman undanfar-
in 5 ár. Eftir að hún Júlía mín veikt-
ist þá hefur þú verið ofboðslega
dugleg að hjálpa okkur í hennar
veikindum styðja okkur og styrkja
og leiðbeina okkur af fremsta megni
enda hefur þú verið vítamínsprauta í
félaginu krabbavörn hér í Eyjum.
Við höfum setið margar stundirnar í
eldhúsinu þínu á Bröttugötunni og
rætt okkar vandamál vonir og þrár
og vorum við mjög sammála um það
sem lífið hafði upp á að bjóða, oft
ræddum við um dauðann og síðast
fyrir 3–4 vikum og eins og alltaf,
Stína mín, þá áttum við ekki von á
að þú yrðir næst en svona er nú lífið
og vil ég fá að þakka þér fyrir allt
sem þú gerðir fyrir mig og mína fjöl-
skyldu. Mér er það mikill heiður fyr-
ir að fá að vera ekki bara frændi
þinn heldur líka vinur, elsku Stína
mín, eða eins og þú hefðir sagt það,
Kristín Elísa.
Jóhann Freyr
Ragnarsson (Jói Ragg).
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 26. JÚLÍ 2003 31
Það er erfitt að trúa
því að góður vinur og
jafnaldri af næsta bæ,
hann Óli í Borgarholti,
sé allur. Það er erfitt að
sætta sig við að hann
skuli vera farinn, ekki
nema 44 ára gamall, en
trú manns er sú að honum sé ætlað
annað og mikilvægara hlutverk.
Hvaða hugsanir ná tökum á huga
manns við svona aðstæður? Jú, það
eru minningar og aftur minningar
frá liðnum árum og þá sérstaklega
skólaárunum þar sem við Óli vorum
keyrðir saman í skólann, deildum
saman herbergi á heimavistinni, sát-
um saman í skólastofunni og í mat-
salnum. Sá sem átti Ólaf Gunnarsson
að vini var ekki á flæðiskeri staddur,
hvorki í leik né starfi. Það var ekki
heldur ónýtt fyrir okkur sem vorum
og kannski erum enn svolítið minni
og ekki eins stæðilegir og flestir, að
eiga jafnhraustan og stæðilegan vin
og Óli var.
Óli var frá því að ég man eftir mér
alltaf mjög virkur þátttakandi í því
sem hann tók sér fyrir hendur, því að
hann var þeirrar skoðunar að betra
væri að láta hlutinn ógerðan en að
geta ekki lagt sig allan fram. Strax á
fyrstu árunum í skólanum tók hann
t.d. þátt í leiklistarstarfi og voru ófá-
ir leikþættir sem og heilu leikritin,
svo sem Gullna hliðið o.fl., sett upp.
Alltaf var Óli þátttakandi og honum
oftar en ekki falin stærstu hlutverk-
in. Áhugi og þátttaka hans í leiklist
hélst allt fram á hans síðasta dag. Óli
fór alltaf með stór hlutverk í lífinu og
leysti þau vel. Hann fór sér yfirleitt
hægt, var yfirvegaður í öllu sem
hann tók sér fyrir hendur en skilaði
hlutverki sínu, hvort heldur var á
leiksviðinu eða í hinu daglega lífi. Óla
er best lýst með orðunum „algjört
ljúfmenni“ sem hann var jafnt í leik,
starfi og sem tryggur fjölskyldufað-
ir. Uppátektarsemi er samt orð sem
kemur upp í hugann þegar minning-
arnar fara í gegnum huga manns, því
að það voru ófá „prakkarastrikin“
sem við gerðum á yngri árum. Þau
verða ekki rifjuð upp hér heldur eru
þau vandlega geymd sem og aðrar
góðar minningar um trygga vináttu
Óla og fjölskyldu hans því að í Borg-
arholti, þar sem foreldarar hans
bjuggu til skamms tíma, var manni
alltaf vel tekið og um mann hugsað
eins og maður væri einn úr barna-
hópnum. Það var alltaf mjög kært á
milli heimilisfólks í Borgarholti og
Straumfjarðartungu og er það von
mín og trú að svo verði áfram þótt
ÓLAFUR
GUNNARSSON
✝ Ólafur Gunnars-son fæddist á
Akranesi 21. mars
1959. Hann lést 15.
júlí síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Borgarneskirkju
25. júlí.
stórt skarð sé höggvið í
fjölskylduna frá Borg-
arholti, sem aldrei
verður hægt að fylla.
Elsku Ingveldur,
Gunnar og Inga, ég
votta ykkur og börnum
ykkar mína dýpstu
samúð og bið góðan
Guð að styrkja ykkur í
þeirri sorg sem á ykkur
hvílir nú. Ég veit að þið
eins og allir vinir Ólafs
Gunnarssonar geymið
minningu um góðan
dreng í hjarta ykkar.
Páll Ingólfsson.
Vinur okkar og frændi, Óli, er dá-
inn.
Elsku Óli, við kveðjum þig með
söknuði eftir sviplega brottför þína.
Eina stundina stendurðu bara og
spjallar og grínast eins og þér einum
er lagið og hina næstu ertu farinn.
Þín verður saknað í ferðalögum sem
þú hafðir svo gaman af og eftir að
hafa ferðast svona mikið saman
verður erfitt að skoða landið með
sama hugarfari án þín. Þú vissir allt-
af hvað var skemmtilegt að skoða og
alltaf var góða skapið með í för hjá
þér. Það verður lengi í minnum okk-
ar þegar þú fékkst grillleiðbeining-
arnar frá henni Möggu því að þér
gekk svo illa að kveikja í grillinu í
einu ferðalaginu. Einnig var alltaf
gaman að heyra í þér og Jóhanni
vera að grínast hvor í öðrum. Það var
mikið fjör þá. Að sama skapi verður
erfitt að halda veislur án þess að hafa
þig á staðnum sem hrók alls fagn-
aðar. Enda hafðirðu mjög gaman af
að koma heim til okkar í terturnar
hennar Sigrúnar. Þær voru líka allt-
af á boðstólum þegar þú komst til
okkar. Það verður skrítið að koma í
heimsókn til þín og þú verður ekki
þar. Það tekur langan tíma að venj-
ast því ef það verður þá einhverntím-
ann hægt.
Þú hafðir alltaf gaman af trjárækt
og gróðri og þér fannst gaman að
dunda þér við það. Enda var allt vel
gert sem þú tókst þér fyrir hendur.
Þú varst með töfrahendur sem unnu
mörg verk hratt og auðveldlega.
Elsku Óli, þú getur hvílst rólegur,
vitandi það að það verður hugsað vel
um trén þín til minningar um þig.
Við vottum eiginkonu, börnum
þínum og öðrum fjölskyldumeðlim-
um dýpstu samúð okkar. Guð blessi
ykkur í sorg ykkar.
Jóhann, Sigrún, Margrét og
fjölskylda, Berglind og Bergur.
MINNINGARGREINUM í
Morgunblaðinu hefur fjölgað
verulega á undanförnum árum.
Til að öllu efni Morgunblaðsins
verði haganlega fyrir komið
reynist nauðsynlegt að setja
minningargreinum, sem og öðru
efni, ákveðin lengdarmörk. Því
hefur verið ákveðið að fyrir utan
aðalgrein verði aðrar greinar
1.500 slög (með bilum), sem eru
um 50 línur í blaðinu (17 dálk-
sentimetrar) og í kringum 300
orð.
Hinsta kveðja
– nýtt form
Jafnhliða þessu verður tekin
upp nýjung sem kölluð er
HINSTA KVEÐJA þar sem
hægt verður að senda örstutta
kveðju (5–15 línur), þegar það á
við. Þetta form á við þegar votta
á virðingu án þess þó að það sé
gert með langri grein (sjá sýn-
ishorn).
Lengd minningargreina
Hæfileg lengd. Til þess að sjá
lengd minningargreinar t.d. í
Word-ritvinnslu, þá er valið
Tools-valblaðið og síðan Word
Count. Þá opnast þessi upplýs-
ingagluggi og sýnir orðafjöldann
(Words); slagafjölda án orðabila
(Characters (no spaces)); slaga-
fjölda með orðabilum (Characters
(with spaces)): 1.500.
g
fa
g
n
ar
n
k,
a
ð-
m
g
m
n-
r
r
ð
r-
i.
m
r-
n-
í
ar
l-
u
í
ð
ð-
gg g
Sú hugsun að svo kynni að fara var
manni þó oftast fjarri, svo mikill var
lífsþróttur hennar, hugurinn vökull
og atorkan óbilandi.
Ækjlskdfj aæsldkjf æa lskdfj aæ
ldskf jalæskdjf alsækdlaskdj.
lkasdjf laksjf laks jdf.
Laksdjælaskdjfæalskjfaæls
kdjfaæl sk djfalæs kd.
Jón Jónsson og
Jónína Jónsdóttir
Ækjlskdfj aæsldkjf æa lskdfj aæ
ldskf jalæskdjf alsækdlaskdj
lkasdjf laksjf laks jdf laksdjælask-
djfæalskjfaæls kdjfaæl sk djfalæs
kd fdh fg df df df n dfhndfghdfh
dfgh dfgh dfh fdgh.
Ækjlskdfj aæsldkjf æa lskdfj
aæ ldskf jalæskdjf alsækdlaskdj
lkasdjf laksjf laks jdf laksdjælask-
djfæalskjfaæls kdjfaæl sk.
Ækjlskdfj aæsldkjf æa lskdfj
aæ ldskf jalæskdjf alsækdlaskdj
lkasdjf laksjf laks jdf laksdjælask-
HINSTA KVEÐJA
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
Ástkær maðurinn minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
GÍSLI ÞORGEIRSSON
fyrrv. kaupmaður,
lést fimmtudaginn 24. júlí sl.
Fyrir hönd aðstandenda,
Brynfríður Halldórsdóttir,
Þorgeir Gíslason, Steinunn G. Lórensdóttir,
Vilmundur Þór Gíslason, Hrafnhildur Óladóttir.