Morgunblaðið - 30.09.2003, Qupperneq 34

Morgunblaðið - 30.09.2003, Qupperneq 34
MINNINGAR 34 ÞRIÐJUDAGUR 30. SEPTEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ ✝ Ólafur BjörgvinGuðmundsson fæddist í Hafnar- stræti 9 á Akureyri 7. janúar 1958 og bjó þar alla sína ævi. Hann varð bráð- kvaddur þriðjudag- inn 23. september síðastliðinn. Foreldr- ar hans voru Guð- mundur Jónsson, f. 18.12. 1933, d. 4.8. 1996, og Þórunn Guðmundsdóttir, f. 13.8. 1937, d. 23.6. 2002. Ólafur ólst upp hjá ömmu sinni og afa þeim Sig- urbjörgu Jóhannsdóttur, f. 3.3. 1908, d. 24.7. 1971, og Guðmundi Snorrasyni, f. 29.9. 1898, d. 14.4. 1981. Ólafur átti átta hálfsystkini. Þau eru: 1) Jón Guðmundsson, f. 29.5. 1960, d. 5.7. 1963. 2) Ólafía Guðmundsdóttir, f. 13.11. 1961. 3) Einar O. Guðmundsson, f. 10.6. 1963. 4) Haukur Guðmundsson, f. 19.6. 1964. 5) Jóna M. Guðmunds- dóttir, f. 8.2. 1966. 6) Sigurbjörg Guðmundsdóttir, f. 19.1. 1968. 7) Hrefna Guðmundsdóttir, f. 21.7. 1972. 8) Guðmundur Guðmunds- son, f. 4.9. 1973. Hinn 23. október 1982 kvæntist Ólafur Ragnheiði Antonsdóttur, f. 3.2. 1958. Foreldrar hennar eru hjónin Anton Baldvin Finnsson, f. 14.6. 1920, skipasmíðameistari á Akureyri, og Steinunn Ragnheið- ur Árnadóttir, f. 5.8. 1920, hús- 1995 starfaði hann hjá Vélsmiðju Akureyrar við fjölbreytt viðgerð- arstörf s.s. við vinnuvélar, lyftara, lyftur, þurrkara, gufukatla, alla almenna járnsmíði o.fl. Einnig við endurbætur í Krossanesi og Kís- iliðjunni í Mývatnssveit. Á starfs- tíma hans hjá Vélsmiðju Akureyr- ar var hann einnig í langtíma- verkefnum við smíði og þróun fiskvinnsluvéla hjá Jóni A. Pálma- syni og á vélaverkstæði Akureyr- arbæjar. Frá 1995 var hann flokks- stjóri hjá Slippstöðinni og verk- stjóri við framkvæmdir Slipp- stöðvarinnar á Grundartanga árið 1998. Frá 1999 var Ólafur við störf sem skoðunar- og eftirlitsmaður hjá Vinnueftirliti ríkisins. Ólafur sótti einnig fjöldann allan af nám- skeiðum m.a. hjá ríki og Iðntækni- stofnun. Ólafur var trúnaðarmaður starfsmanna Vélsmiðju Akureyrar 1991–1995. Hann gegndi stöðu for- manns og stjórnarmanns í foreldr- arfélögum við Tónlistarskólann á Akureyri, var einn af stofnendum Bílaklúbbs Akureyrar 1974 og hef- ur verið þar formaður og stjórn- armaður til margra ára. Ólafur starfaði til margra ára í ýmsum nefndum í þágu akstursíþrótta á vegum Landssambands íslenskra akstursfélaga og var við mótun á keppnis- og öryggisreglum í tor- færu. Fyrir hönd félags síns á Ak- ureyri starfaði Ólafur allt frá upp- hafi að öllu keppnishaldi norðan heiða. Ólafur var einnig mikill tón- listaráhugamaður og studdi börn- in sín öll til tónlistarnáms á æsku- árum. Útför Ólafs fer fram frá Akur- eyrarkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30. freyja á Akureyri. Börn Ólafs eru: 1) Björgvin Ólafsson, f. 23.3. 1976, maki Kar- ólína Baldvinsdóttir; börn þeirra: Þorri og Sunna. 2) Jóhanna Sigurbjörg Ólafsdótt- ir, f. 18.6. 1982. 3) Ant- on Ólafsson, f. 1.7. 1985. Ólafur lærði ketil- og plötusmíði frá 1975 og lauk sveinsprófi frá Slippstöðinni á Ak- ureyri 1979. Hann ók eigin vörubifreið á Stefni 1979–1982, meðal annars kranabifreið. Á árunum 1982–1984 sá hann um viðgerðir hjá verktakafyrir- tækinu Barði s/f., og sérhæfði sig í viðgerðum á vörubifreiðum, jarð- ýtum, gröfum, hjólaskóflum, dráttarvélum, loftpressum og ýmsum smærri tækjum. Einnig sá hann á sama tíma um viðhald byggingarkrana og fleiri tækja í eigu Ýr h/f. Árin 1984–1985 starfaði hann hjá Vélsmiðjunni Atla h/f., meðal annars í Kröfluvirkjun við viðhald á gufuveitunni og við endurbætur í Kísiliðjunni í Mývatnssveit. 1986– 1989 var Ólafur kominn aftur í Slippinn sem flokksstjóri í við- gerðardeild Slippstöðvarinnar. Sumarið 1989 sá hann um við- gerðir á verkstæði Árna Helgason- ar vélaverktaka á Ólafsfirði. 1989– Óli kom fyrst inn í líf okkar fyrir tæpum 30 árum er hann tók að venja komur sínar á heimili okkar í Ránargötu, 16 ára gamall. Þessi hressi og elskulegi drengur gekk síðar að eiga dóttur okkar og þá eignuðumst við einhvern þann ynd- islegasta tengdason sem hægt er að hugsa sér. Hann átti síðan eftir að reynast okkur æ betur eftir því sem árin færðust yfir okkur og heilsan tók að láta sig eins og gengur. Umhyggju hans og hjálpsemi var við brugðið, í stóru jafnt sem smáu. Hann var sívakandi yfir því hvar aðstoðar væri þörf og hvar taka þyrfti til hendi. Sjaldnast þurfti að biðja hann eins eða neins því ef hann vissi af einhverju sem gera þurfti þá gekk hann í verkið óbeðinn og áður en maður vissi af. Óteljandi eru handtökin hans við að byggja upp og hlúa að sum- arbústaðnum á Kleifum í Ólafs- firði, sælureit okkar í ellinni; allt frá því að hann flutti húsið úteftir fyrir okkur fyrir 25 árum og til síð- asta dags, því eitt síðasta verk hans daginn sem hann varð bráð- kvaddur var að ganga frá bústaðn- um fyrir veturinn sem nú fer í hönd. Þau voru líka mörg ferðalögin sem við fórum saman að frum- kvæði hans og við vissum að stofn- að var til gagngert í því skyni að gleðja okkur þótt ekki væru höfð um það mörg orð. Í þessum ferð- um var hann einstaklega skemmti- legur ferðafélagi, áhugasamur og fræðandi um allt sem fyrir augun bar. Þannig var Óli, á bak við jafn- aðargeð hans og rólyndi leyndist lifandi áhugi á öllu í kringum hann og hann hafði skýrar og velmót- aðar skoðanir á mönnum og mál- efnum þótt hann væri ekkert að flíka þeim að óþörfu. Það var mikil gæfa fyrir Ragn- heiði dóttur okkar að eignast þenn- an góða mann og sömuleiðis fyrir börnin þeirra, Björgvin, Hönnu Björgu og Anton, að eiga hann að föður. Með þeim hjónum hefur alla tíð ríkt mikill innileiki og fjölskyld- an öll hefur verið samhuga og sam- hent í blíðu og stríðu svo af bar. Söknuðurinn er því mikill og sorg- in djúp nú þegar Óli hefur verið kallaður burt svo fyrirvaralaust að- eins 45 ára að aldri. Hafðu ástarþakkir okkar fyrir allt og allt, kæri tengdasonur, og guð blessi bjarta minningu þína. Við biðjum líka góðan guð að blessa Raggý og börnin og styrkja þau í söknuði þeirra og sorg. Steinunn Ragnheiður Árnadóttir og Anton Baldvin Finnsson. Stórt skarð er höggvið í okkar samheldna fjölskylduhóp við fráfall Óla Badda sem var bráðkvaddur 23. september síðastliðinn. Enn og aftur fáum við staðfestingu á því að þeir deyja ungir sem guðirnir elska. Við kynntumst Óla Badda eins og hann var alltaf kallaður fyrir tæpum 30 árum, þegar hann og Raggý systir felldu hugi saman. Óli var strax tíður gestur á Rán- argötunni og tekinn sem einn af fjölskyldunni. Vð viljum með örfáum orðum minnast Óla sem átti sér engan lík- an. Hann var einstaklega hjálp- samur. Ef eitthvað þurfti að gera var Óli ávallt kominn til að hjálpa. Hvort sem það var við bílaviðgerð- ir, smíðar, garðyrkjustörf, veislu- höld eða barnapössun, ekkert var honum óviðkomandi. Margar skemmtilegar stundir áttum við saman í Ólafsfirði á sumrin, í stof- unni í Hafnarstræti, þorrablótum fjölskyldunnar, jólaboðum og svona getum við lengi talið. Við áttum öll notalega stund saman á Ránargötunni tveim dögum áður en kallið kom. Hann sagði okkur sögur á sinn gamansama hátt sem kom okkur öllum til að hlæja. Á síðustu árum var hann meðal annars farinn að dunda sér við að mála vatnslitamyndir, allt var svo einfalt hjá honum. Hann var einn af þessum mönnum sem geta allt. Minningin um góðan dreng lifir í hjarta okkar. Elsku Raggý, Björgvin, Hanna, Anton, Lína, Þorri og Sunna, miss- ir ykkar er mikill. Við biðjum guð að styrkja ykkur og varðveita í þessari miklu sorg. Jóhanna og Jakob, Ingibjörg og Þórarinn, Árni Freyr og Dóra og fjölskyldur. Þegar börnin mín voru að vaxa úr grasi fóru þau að spyrja ýmissa spurninga um lífið, tilveruna og dauðann. Ein spurningin var sú: „Hvernig deyr fólk?“ Ég var í vandræðum með svarið en ákvað að gefa þá skýringu á dauðanum að þá stoppi hjartað. Síðan heyrði ég þau stundum segja þegar þau heyrðu að einhver hefði dáið, að hjartað hans hafi stoppað. Þannig fór fyrir Óla vini okkar. Hjartað hans stoppaði. Jafnvel hjarta úr gulli geta stöðvast en þannig var hjartað hans Óla. Það er erfitt að skilja þennan dauða. Af hverju er maður á besta aldri kall- aður yfir móðuna miklu frá ástríkri eiginkonu, börnum og stórri fjöl- skyldu? Fjölskyldur okkar og Óla kynntust fyrir um það bil átján ár- um og þá tókst með okkur einlæg vinátta sem aldrei mun rofna. Dætur okkar eru æskuvinkonur og voru að koma frá útlöndum á sama tíma og Óli lést. Heimkoma þeirra var því ekki eins ánægjuleg og til stóð að yrði. Fjölskyldur okkar áttu ófáar stundir saman í mörgum afmælis– og jólaboðum, fjölskyldu- boðum, Ólafsfjarðarferðum o.fl. Óli var dverghagur, sérstaklega á járn og bílaviðgerðir. Það voru ófá skipti sem hann kom mér til hjálp- ar þegar eitthvað bilaði hjá mér og þá skyldi gera hlutina strax. Mér er það minnisstætt að fyrir örfáum dögum bað ég hann að smíða svolítið fyrir mig úr járni, og sagði ég honum á að mér lægi ekki á að fá það gert. Hann sagði hins vegar að við skyldum gera þetta strax og fórum við því saman það kvöld og vann hann fyrir mig verkið. Þegar ég hugsa til baka aðeins þremur dög- um síðar finnst mér eins og það hafi verið eitthvað óútskýranlegt að hann vildi gera þetta strax því annars hefði honum ekki unnist aldur til að ljúka verkinu. Óli var mikill áhugamaður um gamla bíla og átti hann nokkra slíka. Hann tjáði mér nú fyrir nokkrum dögum að honum hefði tekist að finna vél í gamlan amer- ískan bíl sem hann var að gera upp og sagði vélina vera á leið til lands- ins. Hann ljómaði af ánægju þegar hann sýndi mér bílana sína og tjáði mér hugmyndir og framtíðaráform um þá. Óli var ekki bara áhuga- maður um bíla. Það var alltaf fjöl- skyldan sem var númer eitt. Æskuástin og eiginkonan Raggý stóð sem klettur við hlið manns síns og börn þeirra Björgvin, Hanna og Anton voru augasteinar þeirra. Bræðurnir erfðu áhuga pabba síns á bílum og sameinuðust hugir þeirra í umræðum um þá. Raggý lagði lítið til í þeim um- ræðum en sá alltaf til þess að þeir gætu rækt sín áhugamál. Einka- dóttirin Hanna, eins og við köll- uðum hana, er nýorðin stúdent úr MA, leikur íshokkí með Íslands- meisturum SA og býr ennþá í for- eldrahúsum. Það er ekki hægt að rita minn- ingargrein um Óla án þess að minnast á fjölskylduböndin. Við hjónin töluðum oft um það hvað samband Óla og Raggýjar var gott. Takmarkalaus virðing hvors fyrir öðru svo eftirtektarvert var. Börn þeirra voru svo sannarlega alin upp í faðmi pabba og mömmu. Raggý var lengst af heimavinnandi húsmóðir og taldi það mikilvæg- asta starf lífs síns. Hún vildi vera heima þegar börnin kæmu úr skólanum, gefa þeim að borða, og aðstoða við skólavinnuna. Hún er húsmóðir eins og þær bestar geta verið og öllum mæðrum góð fyrirmynd. Þá má ekki gleyma hvernig Óli um- gekkst aldraða tengdaforeldra sína. Honum þótti sjálfsagt að létta þeim lífið eftir því sem hann gat. Því er ég viss um að söknuður þeirra er mikill þegar þau sjá á bak ástkærum tengdasyni. Nú er góður vinur og drengur góður genginn. Við munum áfram rækta vinskap við Raggý og fjölskyldu og reynum að láta lífið ganga sinn vanagang. Elsku vinir, Raggý, börn, og fjöl- skyldur. Við vottum ykkur samúð okkar og biðjum fyrir velferð ykk- ar í framtíðinni. Óli, Bente og börn. Við fráfall Ólafs Björgvins Guð- mundssonar eða Óla Badda eins og hann var alltaf nefndur, sjáum við á bak góðum nágranna og kærum vini. Hann var á besta aldri, 45 ára gamall, þegar hann varð bráð- kvaddur við iðju sína, fyrirvara- laust og öllum að óvörum. Við svo váleg tíðindi setur menn hljóða og við finnum sárt fyrir vanmætti okkar gagnvart örlögum sem geta verið svo vægðarlaus. Fljótlega eftir að við fluttum í Innbæinn árið 1980 tókust góð kynni með okkur og fjölskyldunni í Hafnarstræti 9. Eins og gengur voru börnin fyrstu snertipunktarn- ir, Björgvin elsti sonur þeirra Raggýar og Óla Badda var á sama reki og Palli yngsti sonur okkar og þeir urðu strax leikfélagar og vin- ir. Síðan þróaðist sambandið þann- ig að úr urðu traust vináttubönd foreldranna sem hafa haldist þenn- an tæpa aldarfjórðung. Þau hjónin voru kornung þegar við kynntumst þeim, bæði 22-ja ára, og höfðu þá búið saman á æskuheimili Óla Badda í tvö ár ásamt öldruðum afa hans. Eftir á að hyggja finnst okkur ótrúlegt að þau skuli hafi verið svona ung því þau komu okkur frá upphafi fyrir sjónir sem sérlega þroskuð og heil- steypt. Líklega hefur það mótað Óla Badda að þessu leyti að hann ólst upp hjá fullorðnum móðurfor- eldrum sínum og upplifði ungur að aldri andlát ömmu sinnar. Eftir það bjó hann með Guðmundi afa sínum allt þar til hann lést háaldr- aður árið 1981. Þessi uppvaxtar- skilyrði hljóta að hafa þroskað Óla Badda og innrætt honum þá trú- mennsku og umhyggju fyrir hans nánustu sem einkenndu hann alla tíð. Aðaláhugamál Óla Badda fyrir utan fjölskyldu og ástvini voru bílar og honum þóttu þeir því áhugaverðari sem þeir voru eldri og meira viðgerðarþurfi. Það var því ekki ónýtt að eiga hann að þeg- ar heimilisbíllinn hikstaði eða neit- aði að fara úr sporunum. Þá var hann jafnan sóttur og það stóð aldrei lengi á því að hann kvæði upp rétta sjúkdómsgreiningu og gerði við það sem úr lagi var, ef viðgerð á staðnum var möguleg á annað borð. Fyrstu Innbæjarárin okkar hafði Óli Baddi hesta á húsi uppí Búðargili. Þegar Birgir sonur okkar réðst í að kaupa sér hest fyrir fermingarpeningana var það auðsótt mál að fá að hýsa hann hjá Óla Badda. Enda þótt Óli Baddi hafi þannig átt sér umfangsmikil áhugamál sem stundum eru kennd við dellu þá fór því fjarri að sjóndeildar- hringur hans einskorðaðist við þau. Þvert á móti var hann áhugasamur um flesta hluti, vel lesinn og fróð- ur. Á yfirborðinu gat hann virst hlédrægur og fáskiptinn en í góðra vina hópi var hann alltaf hress og viðræðugóður. Svo var hann líka prýðilega listfengur, um það vitna jólakortin sem við geymum frá fjölskyldunni í Hafnarstræti 9, með geðþekkum vatnslitamyndum eftir húsbóndann. Það er til marks um þann góða anda eindrægni og alúðar sem ríkir á því heimili að þaðan hafa aldrei verið send út búðarkort á jólum, heldur hjálpast fjölskyldan öll að við að búa þau til af mikilli smekkvísi. Að leiðarlokum þökkum við Óla Badda fyrir viðkynninguna og þær góðu minningar sem hann skilur eftir. Okkar kæru vinkonu Raggý og börnunum þremur, Björgvini, Hönnu Björgu og Antoni, svo og öðrum aðstandendum vottum við innilega samúð. Sigurbjörg, Finnur og synir. ÓLAFUR BJÖRGVIN GUÐMUNDSSON Lundi V/Nýbýlaveg 564 4566 • www.solsteinar.is Sími 562 0200 Erfisdrykkjur Minningarkort Krabbameinsfélagsins 540 1990 krabb.is/minning

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.